นายใหญ่

หลังจากพาเอวาออกมาจากโรงพยาบาลและกลับมาที่คฤหาสน์ หัสดิน ก็ไม่ได้สนใจเธออีกเลย เขาทิ้งเธอไว้ในห้องนอนเพียงลำพัง แล้วเดินลงมาที่ห้องทำงานของเขาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมและเต็มไปด้วยความโกรธ เขาไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ แม่ของเอวา อาการทรุดลงอย่างรวดเร็ว ทั้งๆ ที่ทีมแพทย์ที่ดีที่สุดก็ดูแลอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา

หัสดินหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรหา หมอวิน ทันที "อาการของแม่เอวาเป็นยังไงบ้าง" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ผมขอโทษนะครับคุณดิน" หมอวินตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเสียใจ "ผมพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ดูเหมือนว่า...หัวใจของท่านจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ"

"เป็นไปได้ยังไง" หัสดินถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย "ฉันให้ทีมแพทย์ที่ดีที่สุดไปดูแล...ทำไมอาการถึงทรุดลง"

หมอวินเงียบไปในทันที เขาไม่รู้จะตอบหัสดินอย่างไรดี "ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ...แต่ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากล"

"ไม่ชอบมาพากลเหรอ" หัสดินถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "แกหมายความว่ายังไง"

"ผมรู้สึกเหมือน...เหมือนมีใครบางคนพยายามที่จะทำลายการรักษาของท่านครับ" หมอวินตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ยาที่ผมสั่งให้ท่านก็ถูกเปลี่ยน...และเครื่องมือทางการแพทย์บางอย่างก็ถูกทำลาย"

คำพูดของหมอวินทำให้หัสดินชะงักไปในทันที เขาจำได้ว่าในโกดังของเขา ก็มีเหตุการณ์ที่คล้ายๆ กันเกิดขึ้น เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธที่ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง! ตระกูลวรวิทย์...พวกมันต้องเป็นคนทำเรื่องนี้อย่างแน่นอน!

"แกแน่ใจนะว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลวรวิทย์" หัสดินถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาจนน่าขนลุก

"ผมไม่แน่ใจครับ...แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องเดียวกัน" หมอวินตอบ "ผมเจอจดหมายที่เขียนขึ้นด้วยมือของคนร้ายครับ...จดหมายนั้นบอกว่า...ถ้าคุณดินอยากให้แม่ของเอวารอด...คุณดินจะต้องไปพบกับ นายใหญ่ แห่งตระกูลวรวิทย์"

คำว่า "นายใหญ่" ทำให้หัสดินชะงักไปในทันที เขาไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับนายใหญ่เลยแม้แต่น้อย เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธที่ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง! พวกมันกล้าที่จะมาท้าทายอำนาจของเขาอย่างออกนอกหน้า!

"แกไปที่โกดังแล้วเอาจดหมายนั้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!" หัสดินสั่งด้วยน้ำเสียงที่อำมหิต "ฉันต้องการรู้ว่ามันต้องการอะไรจากฉัน"

หมอวินพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะตัดสายไปอย่างรวดเร็ว หัสดินลุกขึ้นยืนจากโต๊ะทำงานอย่างช้าๆ แล้วเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ เขามองเห็นแสงไฟจากทั่วทุกสารทิศส่องสว่างไปทั่วอาณาบริเวณ แต่เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในโลกที่มืดมิดและโหดร้าย เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธที่ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง!

"พวกแก...กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้กับฉัน!" หัสดินพึมพำกับตัวเองเบาๆ "พวกแกจะไม่มีวันได้สิ่งที่ต้องการ...และพวกแกจะต้องได้รับผลกรรมจากการกระทำของพวกแกอย่างแน่นอน!"

ในคืนนั้น...หัสดินไม่สามารถข่มตาหลับลงได้เลย เขาได้แต่ยืนจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความโกรธและความอำมหิต เขาได้แต่คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขาไม่รู้เลยว่าควรจะทำอย่างไรดีกับเรื่องนี้

และในวันนั้น...เขาก็ได้รู้ว่าเขาจะต้องทำทุกอย่างเพื่อที่จะปกป้องเอวา...ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

เช้าวันรุ่งขึ้น... หัสดิน ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งในอก เขาแทบไม่ได้หลับเลยทั้งคืนจากเหตุการณ์เมื่อวาน เขาลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ แล้วเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ มองเห็นแสงอาทิตย์อ่อนๆ ที่เริ่มสาดส่องเข้ามาในห้อง แต่แสงสว่างนั้นไม่ได้ช่วยให้จิตใจของเธอดียิ่งขึ้นเลยแม้แต่น้อย

เขาทำธุระส่วนตัวและแต่งตัวด้วยชุดที่ดูสุภาพเรียบร้อยที่สุดเท่าที่เขามี ก่อนจะเดินลงไปที่ชั้นล่าง เขาเห็น แดเนียล ผู้ช่วยมือขวาคนสนิทของเขา ยืนรอเขาอยู่ตรงหน้าคฤหาสน์

"คุณดินครับ...ผมเจอจดหมายที่เขียนขึ้นด้วยมือของคนร้ายแล้วครับ" แดเนียลเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหัสดินเดินเข้ามาใกล้

หัสดินรับจดหมายจากมือของแดเนียลมาอ่านอย่างช้าๆ จดหมายนั้นเขียนด้วยลายมือที่ประณีตและสวยงาม แต่เนื้อหาในจดหมายนั้นกลับเต็มไปด้วยความอำมหิตและคำข่มขู่!

"ถ้าคุณอยากให้แม่ของเอวารอด...คุณจะต้องไปพบกับผมที่คฤหาสน์ของผมคืนนี้...แล้วเราจะมาคุยกันว่า...คุณควรจะทำอย่างไรดีกับธุรกิจของคุณ..."

คำพูดในจดหมายทำให้หัสดินกำหมัดแน่นด้วยความโกรธที่ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง! เขาไม่เคยคิดว่าจะมีใครกล้าที่จะมาท้าทายอำนาจของเขาอย่างออกนอกหน้า!

"แดเนียล...แกไปเตรียมรถให้ฉัน" หัสดินสั่งด้วยน้ำเสียงที่อำมหิต "คืนนี้...ฉันจะไปหาเขา"

"แต่คุณดินครับ...มันอันตรายนะครับ" แดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล "นายใหญ่เป็นคนอันตราย...เขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังธุรกิจมืดทั้งหมดในประเทศนี้"

"ฉันรู้" หัสดินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "แต่ฉันก็ไม่ได้กลัวเขา"

แดเนียลเงียบไปในทันที เขาเข้าใจดีว่าหัสดินเป็นคนอย่างไร เขาเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง และไม่เคยกลัวใครเลยแม้แต่คนเดียว

"ไปเตรียมรถให้ฉัน" หัสดินสั่งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ฉันต้องการไปหาเขาคนเดียว"

แดเนียลพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว หัสดินยกแก้ววิสกี้ขึ้นกระดกจนหมดในอึกเดียว! ความร้อนของวิสกี้ที่ไหลผ่านลำคอไม่ได้ช่วยให้ความโกรธในใจของเขาลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย เขายกแก้วขึ้นเทวิสกี้ลงในแก้วอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่แล้วจ้องมองวิวทิวทัศน์ของมหานครยามค่ำคืน

เขาเห็นแสงไฟจากทั่วทุกสารทิศส่องสว่างไปทั่วอาณาบริเวณ แต่เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในโลกที่มืดมิดและโหดร้าย เขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังความมืดมิดทั้งหมดนี้ และเขาก็ไม่เคยรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย

"พวกแก...กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้กับฉัน!" หัสดินพึมพำกับตัวเองเบาๆ "พวกแกจะไม่มีวันได้สิ่งที่ต้องการ...และพวกแกจะต้องได้รับผลกรรมจากการกระทำของพวกแกอย่างแน่นอน!"

ในคืนนั้น...หัสดินไม่สามารถข่มตาหลับลงได้เลย เขาได้แต่ยืนจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความโกรธและความอำมหิต เขาได้แต่คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขาไม่รู้เลยว่าควรจะทำอย่างไรดีกับเรื่องนี้

และในวันนั้น...เขาก็ได้รู้ว่าเขาจะต้องทำทุกอย่างเพื่อที่จะปกป้องเอวา...ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม...

รถยนต์คันหรูของหัสดินเคลื่อนตัวไปตามท้องถนนในมหานครที่แสนวุ่นวายอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงไม่กี่นาที รถก็มาถึงที่คฤหาสน์ของนายใหญ่ คฤหาสน์ที่กว้างขวางและดูน่าเกรงขามกว่าคฤหาสน์ของเขาหลายเท่า!

หัสดินเดินเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ภายในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความหรูหราและอลังการ มีรูปภาพและรูปปั้นโบราณวางประดับอยู่ทั่วบริเวณ และที่ห้องโถงใหญ่...มีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟา เขาในชุดสูทสีขาวดูสง่างามและน่าเกรงขามอย่างที่เธอเคยเห็นในครั้งแรก

"สวัสดีครับคุณดิน" ชายชราคนนั้นทักทายหัสดินด้วยรอยยิ้ม "ยินดีที่ได้รู้จัก"

"สวัสดีครับนายท่าน" หัสดินตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว "ผมก็ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"

"เชิญนั่งก่อนสิครับ" นายท่านผายมือไปที่โซฟาที่อยู่ตรงข้ามกับเขา หัสดินเดินไปนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่รีบร้อน

"ที่ผมเชิญคุณมาในวันนี้...ผมอยากจะพูดคุยเรื่องธุรกิจของเราครับ" นายท่านพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "ผมได้ยินมาว่า...คุณกำลังขยายธุรกิจการพนันของเราในต่างประเทศอยู่ใช่ไหมครับ"

"ครับ" หัสดินตอบ "ผมกำลังวางแผนที่จะขยายธุรกิจของเราในต่างประเทศอยู่ครับ"

"ดี" นายท่านยิ้ม "ผมอยากจะร่วมทุนกับคุณในเรื่องนี้ครับ"

คำพูดของนายท่านทำให้หัสดินชะงักไปในทันที เขาเงยหน้าขึ้นมามองนายท่านด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย "ทำไมคุณถึงอยากจะร่วมทุนกับผมครับ"

"เพราะผมเห็นว่า...คุณเป็นคนที่มีความสามารถ" นายท่านตอบ "และผมก็มั่นใจว่า...เราจะไปด้วยกันได้ดี"

หัสดินไม่พูดอะไรอีก เขากำลังคิดทบทวนคำพูดของนายท่านอย่างถี่ถ้วน เขารู้ว่าการร่วมทุนกับนายท่านนั้นเป็นเรื่องที่อันตราย แต่ในขณะเดียวกัน...มันก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว!

"ผมขอเวลาคิดก่อนนะครับ" หัสดินพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

"ได้สิครับ" นายท่านตอบด้วยรอยยิ้ม "แต่ผมก็หวังว่า...เราจะได้ร่วมงานกันนะครับ"

หัสดินพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากคฤหาสน์ไปอย่างรวดเร็ว เขากลับไปที่รถยนต์คันหรูของเขาแล้วขับออกไปจากคฤหาสน์ของนายท่านอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่เขากำลังขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ เขาก็ได้แต่คิดถึงคำพูดของนายท่าน เขารู้ว่าการร่วมทุนกับนายท่านนั้นเป็นการเดิมพันครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา เขาไม่รู้ว่าควรจะเดิมพันกับเรื่องนี้หรือไม่...

แต่ในขณะเดียวกัน...เขาก็ได้คิดถึงเรื่องของเอวา เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ เขารู้ว่าเขาโกรธเธอ...แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า...เขารักเธอ!

หัสดินสับสนและวุ่นวายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่รู้เลยว่าควรจะทำอย่างไรดีกับความรู้สึกของเขาในตอนนี้...

เมื่อมาถึงคฤหาสน์ หัสดินก็เดินเข้าไปในห้องนอนของเขาอย่างช้าๆ เขาเห็นเอวานอนหลับอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยคราบน้ำตา เขารู้สึกเจ็บปวดในใจอย่างบอกไม่ถูก เขาก้มลงไปนั่งข้างๆ เธอแล้วใช้มือลูบผมของเธออย่างแผ่วเบา

"ฉันขอโทษนะเอวา..." หัสดินพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา "ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเธอเลย"

เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปได้ แต่ในขณะเดียวกัน...เขาก็ไม่สามารถจะรักเธอได้อย่างเต็มที่!

เขาได้แต่จูบหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องนอนไปอย่างช้าๆ เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับความรู้สึกของเขาในตอนนี้...เขาได้แต่เดินออกจากห้องนอนไปอย่างเงียบๆ...