83 เรารักกัน

ชานนท์ถึงกับหันขวับมามองด้วยสายตากร้าวและเอ่ยถามราเชลเสียงขุ่น

“ไปรู้อะไรมา”

“คุณคิดว่าฉันรู้อะไรละ” หล่อนยิ้มเยาะเป็นต่อ “คุณคิดได้ยังไง ทำแบบนี้สุภาษิตไทยเขาเรียกเกลียดตัวกินไข่เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง ใช่ไหม... อเล็กซ์”

ชานนท์จ้องกลับดวงตาวาวโรจน์มองหญิงสาวคาดโทษก่อนจะเน้นชัดถ้อยชัดคำ

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ ขอเตือนว่าอย่ามายุ่งอย่ามาล้ำเส้น ไม่อย่างนั้นจะหาว่าไม่เตือนไม่ได้นะ”

“แตะต้องไม่ได้จริงๆ สินะ” ราเชลตะโกนไล่หลัง“แล้วคุณจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน”

“เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ผมถึงรักคุณไม่ได้” ชายหนุ่มทิ้งประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะเดินจากไปด้วยความรู้สึกหนักหน่วง

ตั้งแต่ความทรงจำเลือนรางที่เคยหายไปค่อยๆ ย้อนกลับคืนมาทีละนิด จิตใจที่เคยสงบกลับสับสนจนหาข้อยุติไม่ได้ ยิ่งมารู้ว่าหญิงสาวที่เขาตามหามาตลอดคือยายกุหลาบตัวยุ่งที่คอยปั่นป่วนกวนใจในเวลาเพียงไม่นานแต่กลับทำให้เขารู้สึกผูกพันกับหล่อนนานปีแต่หล่อนกลับเป็นลูกสาวของผู้ชายที่เคยสร้างความร้าวฉานให้กับครอบครัวของเขาจนบ้านแตกสาแหรกขาด

คงเป็นเพราะเหตุนี้ที่ทำให้ตัดสินใจทำอะไรโง่ๆ ลงไป...

บางทีเข