แชร์

87 เกลียดความสงสาร

ผู้เขียน: sammi'P
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-04 00:24:29

“โทษที ฉันลืมตัวไป” ชานนท์ได้แต่รับผิดเสียงอ่อย “ฉันนอนกอดเธอทุกคืนจนเป็นความเคยชินไปแล้ว”

เอรินได้ฟังถึงกับหน้าแดงก่ำก่อนจะตีเพียะที่แขนล่ำ

“บ้า... คุณมันบ้าอยากให้ฉันหัวใจวายตายจริงๆ สินะ อ๊ะ!”

ไม่ปล่อยให้โดนร่างบอบบางแต่ฝีปากกล้าค่อนขอดนาน ชายหนุ่มประทับจูบลงบนริมฝีปากบางแผ่วเบา เอรินไม่ทันตั้งตัวถึงกับยืนนิ่งพอหนำใจแล้วชานนท์ก็โอบกอดแนบแน่น อ้อมกอดอบอุ่นทำให้ร่างเล็กกว่าอ่อนระทวยเคลิบเคลิ้ม กว่าจะรู้สึกตัวผละออกห่าง แต่เขากลับกอดรัดแน่นเข้าไปอีกพร้อมเสียงกระซิบแผ่วเบา

“ฉันไม่เข้าใจเลยเอริน”

“ไม่เข้าใจอะไรคะ” หล่อนแนบใบหน้าเข้าหาไหล่กว้างของชายหนุ่ม

“ฉันไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะรักเธอได้มากถึงขนาดนี้ เมื่อก่อนฉันคิดว่ารักมินมากจนต้องลงสนามแย่งชิงกับนายโอม แต่พอแพ้ฉันกลับอยู่มาได้อย่างไม่เจ็บปวดมากนัก” ชานนท์นึกถึงเรื่องราวในอดีต “แต่พอเป็นเธอ เธอกลับทำให้ฉันรักจนแทบบ้า”

“ทั้งที่เรายังรู้จักกันไม่มากพอเลย” หล่อนแย้ง

“ฉันจะไม่ยอมให้มีอะไรมาพรากเราจากกันอย่างแน่นอน” ชานนท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “แต่ก็เป็นคำที่ทำเอรินถึ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   89 กองเชียร์

    ราเชลคว้าแขนชายหนุ่มไว้แล้วดึงโน้มร่างสูงใหญ่ลงมาจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากหนา กรณ์ถึงกับตะลึงตาเบิกโพลงตกใจ “คุ... คุณ ทำไม!” กรณ์ลนลานถามยิ่งมองแววตาระริกไหวและริมฝีปากแย้มยิ้มของราเชลที่ดูฝืดเฝือแล้วยิ่งต้องคิดหนักอดไม่ไหวโพล่งถามออกไป “ทำไมทำแบบนี้”“ไม่มีอะไร ก็แค่จูบบำบัด”“ศาสตร์ไหนของคุณผมไม่เคยได้ยิน”สีหน้าชายหนุ่มดูจริงจังมากจนราเชลได้แต่ฝืนยิ้มรสจูบของชายหนุ่มให้ความรู้สึกหวามไหวจนหล่อนแทบหยุดหายใจ “ขอบใจนะ จูบของเด็กหนุ่มนี่ให้รสชาติไม่เลวเลย ฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะ” หล่อนพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนห่มผ้าหันหลังให้เสร็จสรรพ เหมือนไม่เคยมีเหตุการณ์ชวนใจระทึกเมื่อครู่สักนิดกรณ์มองแผ่นหลังบางใต้ผ้าห่มแล้วใจอ่อนยวบ ร่างบอบบางไหวระริกเหมือนร้องไห้ แต่เขาไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นที่จะปลอบหล่อนให้หายสนิทได้ร่างสูงเก้งก้างได้แต่ถอนหายใจแล้วออกไปจากห้อง แต่ความจริงแล้วไม่ได้ไปไหนไกลกลับนั่งอยู่เชิงบันไดหน้าบ้านอย่างนั้น ท้องฟ้ายามเช้าวันใหม่ยังคงครึ้มสลัวคล้ายจะมีเมฆฝนใหญ่ เอรินยืนอยู่ริมหน้าต่างของห้องพักที่เห็นมุมของสวนไม้หอมสีขาวนวลบานสะพรั่ง หญิงสาวสูดลมหายใจ

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   88 จูบ

    ราเชลสบถอย่างหงุดหงิดที่ต้องมาเล่นเจ้าล่อเอาเถิด แต่คำพูดของหนุ่มอ่อนวัยกว่า ก็หยุดหญิงสาวได้ชะงัดนัก “หนีอะไรก็หนีได้ แต่หนีความจริงไม่ได้ คุณรู้ไหมราเชลว่าบางครั้งโอกาสมันก็อาจจะผ่านเราไปโดยที่เราไม่ทันตั้งตัวหรือเตรียมใจไว้ก็ได้ จะมีประโยชน์อะไรถ้าหากความรักที่คุณถวิลหาเสียเหลือเกินจะต้องซื้อหามาด้วยเงินไม่ใช่หัวใจ แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่คุณจะมาเสียเวลากับคนที่ไม่รักคุณ จะดีกว่าไหมถ้าคุณจะกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ที่คุณมา...หรือคุณว่าไง” กรณ์เตือนสติหญิงสาวกลายๆ นึกเป็นห่วงเอรินที่ดูจะไม่รู้อิโหน่อิเหน่และทั้งราเชลก็ดูเหมือนจะยังไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าความสัมพันธ์ของสองหนุ่มสาวจะก้าวหน้าไปไกลจนไม่อาจจะตามทันเสียแล้ว คำพูดชวนสะดุดหูของชายหนุ่ม ทำให้ราเชลมองด้วยสายตาจับผิด ดวงตาคลอไปด้วยน้ำใสนึกหวั่นใจกับคำปรามาส ทำไมจะไม่รู้ว่ามีความนัยอะไรบางอย่างที่แอบแฝงอยู่ในคำพูดของเขา มันทำให้หล่อนนึกสงสัยและจะต้องจะรู้ให้ได้“เงียบเลย อย่าเศร้ามาก มันขัดกับหน้าสวยๆ ของคุณ”ราเชลดวงตาวาวโรจน์ ตะคอกถามชายหนุ่ม “หมายความว่าไง บอกมานะ!” “ก็เปล

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   87 เกลียดความสงสาร

    “โทษที ฉันลืมตัวไป” ชานนท์ได้แต่รับผิดเสียงอ่อย “ฉันนอนกอดเธอทุกคืนจนเป็นความเคยชินไปแล้ว”เอรินได้ฟังถึงกับหน้าแดงก่ำก่อนจะตีเพียะที่แขนล่ำ “บ้า... คุณมันบ้าอยากให้ฉันหัวใจวายตายจริงๆ สินะ อ๊ะ!” ไม่ปล่อยให้โดนร่างบอบบางแต่ฝีปากกล้าค่อนขอดนาน ชายหนุ่มประทับจูบลงบนริมฝีปากบางแผ่วเบา เอรินไม่ทันตั้งตัวถึงกับยืนนิ่งพอหนำใจแล้วชานนท์ก็โอบกอดแนบแน่น อ้อมกอดอบอุ่นทำให้ร่างเล็กกว่าอ่อนระทวยเคลิบเคลิ้ม กว่าจะรู้สึกตัวผละออกห่าง แต่เขากลับกอดรัดแน่นเข้าไปอีกพร้อมเสียงกระซิบแผ่วเบา “ฉันไม่เข้าใจเลยเอริน”“ไม่เข้าใจอะไรคะ” หล่อนแนบใบหน้าเข้าหาไหล่กว้างของชายหนุ่ม “ฉันไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะรักเธอได้มากถึงขนาดนี้ เมื่อก่อนฉันคิดว่ารักมินมากจนต้องลงสนามแย่งชิงกับนายโอม แต่พอแพ้ฉันกลับอยู่มาได้อย่างไม่เจ็บปวดมากนัก” ชานนท์นึกถึงเรื่องราวในอดีต “แต่พอเป็นเธอ เธอกลับทำให้ฉันรักจนแทบบ้า”“ทั้งที่เรายังรู้จักกันไม่มากพอเลย” หล่อนแย้ง “ฉันจะไม่ยอมให้มีอะไรมาพรากเราจากกันอย่างแน่นอน” ชานนท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “แต่ก็เป็นคำที่ทำเอรินถึ

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   86 ผมรักลูกสาวคุณ

    ท่ามกลางแสงจากโคมไฟสลัวที่ปักเว้นระยะตลอดทางเดิน กรณ์ยืนตะลึงอยู่มุมหนึ่งของประตูบ้านอย่างงงงัน นานพอกับพัชระที่เพิ่งกลับจากร้านอาหารกลับมาเจอเข้าพอดี เขาต้องแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของชายหนุ่มอารมณ์ดีอย่างกรณ์จึงเอ่ยถาม “ดึกแล้วมายืนทำอะไรตรงนี้ล่ะเรา”“ลุงพัช!” กรณ์ถึงกับสะดุ้งผละจากประตู “ผมก็นึกว่าใคร คือผมจะมาดูเอรินว่าดีขึ้นรึยังแต่มันดึกแล้วก็เลย...” กรณ์พูดตอบเสียงดังกว่าปกติและเหลือบมองเข้าไปในบ้านเป็นระยะโดยที่พัชระไม่ทันได้สังเกตเห็น เขาเป็นห่วงเอรินถ้าเกิดพ่อของหล่อนรู้ความจริง“มาสิมา ลุงรู้ว่าเราเป็นห่วง มีแต่ลูกสาวลุงนั่นแหละที่ไม่รู้” “คุณลุงครับ คือผมไม่ได้...” กรณ์อึกอัก “ยังไม่ห้าทุ่มเลย ลุงจะเข้าไปดูเอรินพอดี ไปด้วยกันสิจะได้หายห่วง” พัชระตบบ่าให้กำลังใจก่อนจะเดินนำเข้าไป แต่เมิ่อนึกอะไรได้จึงหยุดถาม“ว่าแต่โครงการของเราใกล้เสร็จรึยัง”“อีกพอสมควรครับลุง” กรณ์ตอบสีหน้าไม่ค่อยดีเมื่อนึกถึงที่โดนมัณฑนากรสาวคาดโทษและโทรตามจิกตลอดจนรำคาญและตอนนี้เขาต้องปิดโทรศัพท์หนีเพราะหล่อนคอยแต่เซ้าซี้“ถ้าเสร็จเมื่อไหร่ ลุงขอฝากเอรินด

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   85 คนที่อยากได้เป็นเขย

    เอรินสะอึกสะอื้นทั้งยังยกสองมือกางกันไม่ให้เขาเข้าประชิดตัวได้ ชานนท์ไม่พูดพล่ามทำเพลง คว้าร่างบอบบางได้ก็ดึงเข้ามากอดจูบที่ขมับอย่างปลอบโยน “ตีฉันเลย ฉันรู้ว่าไม่เอาไหนที่ไม่ปฏิเสธราเชลให้จริงจัง แต่ฉันรักเธอนะ ฉันต้องการเธอ... แค่เธอคนเดียวที่ฉันผูกพันทั้งร่างกายและจิตใจ เธอคนเดียวที่ฉันจะยกย่องให้เป็นภรรยาและยอมผูกมัดตัวเองด้วยการจดทะเบียน เธอรู้ใช่ไหมว่าทั้งหมดนั้นไม่เคยมีใครได้มันแม้แต่ราเชล” “ฉันไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไม่อยากรู้แล้ว” เอรินสะอึกสะอื้น“อะไรนะ! หมายความว่าไงที่ว่าจดทะเบียน” อติมาถึงกับอุทานกับสิ่งที่ได้ยิน ร่างอวบเดินเข้ามาใกล้ดึงลูกสาวออกจากวงแขนชายหนุ่มโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว เอรินถึงกับหน้าถอดสีมองแม่ทีคนรักทีไม่รู้จะทำอย่างไร ในขณะเดียวกันกับที่ชานนท์ก็โดนกันไว้ไม่ให้เข้าใกล้“ใครจะบอกฉันได้ ที่พูดว่าจดทะเบียนหมายความว่ายังไง เอริน!” “แม่จ๋า หนู ขอโทษ ขอโทษนะจ้ะแม่”“ขอโทษเรื่องอะไร” อติมาเขย่าแขนลูกสาว “บอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะ”“หนูขอโทษ หนูจดทะเบียนสมรสกับเขาแล้ว”“ได้ยังไง! ทำแบบนี้ได้ยังไง ลูกเห็นแม่เป็นอะไร ทำไมท

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   84 สารภาพ

    แม่ของเอรินฟังไม่ผิด ถึงบอกไม่หมดแต่เขาตั้งใจบอกเล่าสัมพันธ์กลายๆ เขาเกลียดการถูกปฏิเสธ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอย่างที่คิด เพราะสีหน้าว่าที่แม่ยายเปลี่ยนไปฉับพลันทันใดคำสารภาพจากปากของหนุ่มใหญ่คมเข้มตรงหน้า ยังคงดังก้องอื้ออึงในหูไม่หยุดหย่อน คำที่อติมาถึงกับตกใจแทบช็อค ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินเรื่องนี้จากปากชายหนุ่มที่สูงวัยกว่าลูกสาวถึงสิบปี แถมเขายังทำตัวน่าไว้ใจว่าเป็นแค่แขกไม่ได้มาก้อร่อก้อติกลูกสาว“หมายความว่ายังไง! รับผิดชอบ” อติมาทวนคำขึ้นเสียงสูงไม่อยากคิดอกุศลแต่ร่างท้วมนิดๆ เริ่มไหวโอนเอน “หรือว่าคุณ!”“คุณแม่ครับ ระวังนะครับ”“ไม่ต้องเข้ามา ฉันยืนไหว” อติมาสูดลมหายใจลึกยืนพิงโต๊ะ “บอกมาว่าหมายความว่ายังไง”ชานนท์ถึงกับชะงัก กลัวใจแม่ยายและกลัวคำปฏิเสธที่เขาไม่ทันเตรียมใจ“ผมขอโทษครับคุณแม่ ที่ทำให้ตกใจ แต่ผมกับเอริน... เรา”ยังไม่ทันพูดจบ ดวงหน้าคมเข้มก็หันไปตามแรงตบสั่นสะเทือน รู้สึกถึงความชาบนใบหน้าด้านซ้ายและคาวเลือดอุ่นๆ ในกระพุ้งแก้ม“นี่สำหรับความไว้เนื้อเชื่อใจที่ฉันมีให้คุณ” อติมากำหมัดแน่น “ค่าที่คุณคิดว่าลูกฉันเป็นสินค้าใช้เงินฟาดหัวแล้วอาศัยเล่ห์กลพา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status