6

EP6 - กลรัก เจ้านายตัวร้าย (เอเดน)

“เอ่อ...แล้ว..”

“ ไปเตรียมน้ำให้ฉันอาบหน่อย เตรียมอาหารด้วย“

”ห๊ะ!!“

” เธอพูดกับเจ้านายแบบนี้หรือไง?“

”เอ่อ..ค่ะ แล้วห้องน้ำ...“

” ชั้นสอง นี่เธอจะมาเป็นแม่บ้านบ้านฉันภาษาอะไร ไม่รู้หรือไงว่าบ้านนี้อะไรอยู่ตรงไหน“

” ฉันพึ่งมานี่คะ“

” จะยืนเถียงอีกนานไหม จะเที่ยงคืนอยู่แล้วฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย“

หลังจากนั้นหญิงสาวรีบเดินขึ้นไปชั้นสอง ก่อนที่จะนึกในสิ่งที่ผู้เป็นหัวหน้าแม่บ้านปีกขวาเอ่ยบอกกับเธอเมื่อตอนเย็น

”น่าจะห้องนี้ โห!!! นี่มันห้องนอนหรือว่าบ้านเนี้ย!!!“

หญิงสาวเดินตกใจกับความใหญ่โตของห้องนอนและทุกสิ่งทุกอย่างที่จัดไว้ มันดูมีแต่ของมีราคาทั้งนั้น จนกระทั่งเธอเดินเข้าไปจนถึงห้องอาบน้ำที่มันใหญ่มากกว่าห้องนอนแม่บ้านที่เธอนอนอยู่ตอนนี้เสียอีก

”ให้ตายซิ ยังไม่มีใครสอนเลย เปิดยังไงวะเนี่ย“

หญิงสาวนั่งมองปุ่มกดและแผงควบคุมซึ่งไม่รู้ว่าจุดไหนต้องกดตรงไหนถึงจะปล่อยน้ำอุ่นปล่อยน้ำเย็น และอ่างแช่ตัวใบนี้ก็ดูจะแพงมากเสียด้วย เพราะมันมีแผงควบคุมที่เป็นไฟฟ้าทั้งหมด

ทางด้านเอเดนที่นั่งกดแท็บเล็ตดูงานอยู่ที่ห้องทำงานก็รู้สึกว่าหญิงสาวหายขึ้นไปที่ชั้นสองนานกว่าปกติ ทำให้มาเฟียหนุ่มวางแท็บเล็ตลงและเดินขึ้นมายังห้องนอนของตัวเองที่ชั้นสองที่ซึ่งให้หญิงสาวไปเตรียมน้ำให้อาบ

” เธอทำบ้าอะไรกับห้องนอนฉันเนี่ย!!“

”ช่วยด้วย ฉันปิดมันไม่ได้เลย“

ในห้องน้ำตอนนี้ภาพที่เห็นทำเอามาเฟียหนุ่มถึงกับเลือดขึ้นหน้า กลับมาเหนื่อยมากยังไม่พอต้องมาเจอความวุ่นวายของแม่บ้านคนใหม่ที่ตอนนี้ทั้งฟองของสบู่ทั้งน้ำที่ฉีดสะเปะสะปะไปทั่วห้อง กระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด รวมถึงตัวเธอเองด้วยที่เปียกไปแล้วทั้งตัว

มือหนากดปิดสวิตช์ควบคุมที่อยู่ด้านนอกก่อนที่ในห้องน้ำจะสงบ หญิงสาวที่เหมือนกับลูกหมาตกน้ำก็ไม่มีผิด ถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเธอหยุดวุ่นวายเสียที

” นี่เธอจะมาทำงานหรือจะมาทำให้ตัวเองถูกไล่ออก!“

” ก็ยังไม่เคยมีใครสอนฉันใช้นิ..คะ“

” เธอนี่มัน!“

” เดี๋ยวฉันขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ เดี๋ยวจะรีบกลับมาทำความสะอาดให้ค่ะ“

หญิงสาวถือวิสาสะคว้าผ้าขนหนูราคาแพงในห้องนั้นซึ่งยังไม่เปียกขึ้นห่มร่างกายก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำนั้น แต่สายตาของมาเฟียหนุ่มที่มองเธอตลอดเวลากลับไม่ปล่อยเธอออกจากห้องน้ำ เขาคว้าผมหางม้าของเธอก่อนดึงไว้เต็มแรง มันดูเป็นภาพที่ไม่น่าเกิดขึ้นที่ผู้ชายดึงผมหญิงสาว

”โอ๊ย!”

“ ใครใช้ให้เธอเอาผ้าฉันออกจากห้อง!”

“โหย แค่นี้ก็ไม่ได้ ชุดเปียกขนาดนี้หนาวจะตาย”

“ ทำตัวเองทั้งนั้น ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบมาตั้งโต๊ะอาหารให้ฉัน ถ้าฉันอาบน้ำเสร็จก่อนเธอตั้งโต๊ะอาหารเสร็จมีเรื่องแน่!”

ฟอร์ยูที่ออกจากบ้านของเอเดนมาทั้งที่ตัวเปียกปอน ก็เดินบ่นมาตลอดทาง เธอรู้แล้วว่าทำไมแม่บ้านที่นี่ถึงเงินเดือนเยอะกว่าพนักงานบริษัทหลายคน ต้องรับความประสาทของเจ้าของบ้านแบบนี้นี่เอง

“ วันแรกก็วุ่นวายชะมัด! โคตรซวยเลย!”

หญิงสาวกลับห้องพักก่อนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดแม่บ้านใหม่อีกครั้ง แล้วจึงเดินไปที่ครัวใหญ่ ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว ทำให้เธอต้องลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง แถมยังไม่มีข้อมูลเลยสักนิดว่าเจ้านายบ้านนี้ชอบกินหรือไม่ชอบกินอะไร หรือว่าแพ้อะไรบ้าง

“ แพ้อาหารทะเลหรือเปล่าเนี้ย เบสิคก่อนแล้วกันไม่น่าแพ้”

ทางด้านมาเฟียหนุ่มหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ เขาเดินลงมาที่โต๊ะอาหารของบ้านก่อนพบว่าหญิงสาวตั้งโต๊ะอาหารให้เขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“ ไข่เจียว??”

“ ก็ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่ครัวแล้วนี่ อีกอย่างฉันพึ่งมาทำงานวันแรก ยังไม่รู้ว่าคุณแพ้อะไรหรือว่าชอบกินอะไร”

“ เธอก็เลยทำไข่เจียวให้ฉัน?”

“ใช่”

“ เดินเข้ามาใกล้ๆฉันหน่อย”

“คะ?”

“ อ้าปาก”

“คะ!! อื้อออ“

มาเป็นหนุ่มตักไข่เจียวคำนึงยัดใส่ปากหญิงสาวก่อนที่จะวางช้อนลงและเปลี่ยนช้อนคู่ใหม่

”อะไรของคุณกัน!“

” อย่างน้อยฉันจะได้รู้เธอไม่ได้ใส่อะไรแปลกประหลาดให้ฉันกิน“

”คุณ!“

“ ฉันเป็นเจ้านายเธอ เธอพูดแบบนี้กับฉัน?”

“ ค่ะ”

เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับอีกได้แต่ยืนรินน้ำให้กับเอเดน ในขณะที่ยืนมองเขาตักข้าวเข้าปากทีละคำ ทางด้านมาเปียหนุ่มก็ลอบมองจากหางตาเห็นหญิงสาวยืนหาวไม่ยอมหยุด

“ หาวขนาดนั้น เธอเอาหมอนมานอนข้างโต๊ะกินข้าวฉันเลยไหม”

“ นี่มันจะตีหนึ่งแล้วนะคะ อีกอย่างหมดเวลางานฉันแล้วด้วย”

“ หัวหน้าแม่บ้านไม่ได้อธิบายเธอสินะ ว่าถ้าฉันเรียกตอนไหน เธอก็ต้องมาตอนนั้น”

“โห ทำงานเกินกรมแรงงานกำหนดหรือเปล่าคะ”

“ นอกเวลาฉันให้โอทีอยู่แล้ว”

“ค่ะ”

“ใครเป็นคนรับเธอเข้ามาทำงาน?”

”คุณยายฝากให้แม่ของคุณพาฉันมาทำงาน“

” เธอไปหลอกล่อยายฉันท่าไหน“

”เปล่าสักหน่อยค่ะ“

ไม่นานนักมาเฟียหนูกินมื้ออาหารนั้นจนเสร็จ ในขณะที่หญิงสาวเก็บโต๊ะเป็นที่เรียบร้อย เธอกำลังจะกลับห้องพัก

“โอ๊ย!” เธอถูกมาเฟียหนุ่มดึงผมหันมาอีกครั้ง

“ จะไปเธอขออนุญาตฉันหรือยัง?”

“ แล้วทำไมต้องดึงผมด้วย ดึกมากแล้วนะฉันขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”

“หึ!”

มีเพียงการกระตุกยิ้มเท่านั้นก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินขึ้นชั้นบนและทิ้งให้หญิงสาวยืนอยู่ตรงนั้น

หลังจากนั้นเธอกลับมาที่ห้องพักทันที เพราะพรุ่งนี้เธอจะกลับไปบ้านเช่าหลังเล็กเพื่อไปเก็บของที่เหลือ ก่อนที่จะถูกไล่ที่เป็นครั้งสุดท้าย

เช้า

” วันนี้ให้ตั้งโต๊ะที่บ้านนี้หรือว่าไปรับประทานอาหารเช้าที่บ้านคุณผู้หญิงค่ะ“ เสียงหัวหน้าแม่บ้านปีกขวาเอ่ยขึ้น

” เอาแค่กาแฟอย่างเดียวพอไม่ต้องตั้งโต๊ะ แล้วนี่แม่บ้านคนใหม่หายไปไหน?“

”อ่อ น้องน่าจะไปย้ายของค่ะ วันนี้คุณผู้หญิงสั่งให้หยุดงานหนึ่งวันเพื่อเก็บของค่ะ“

” แล้วยังไม่ได้ย้ายของเข้าบ้านแม่บ้านเลย“

” น้องมีมาแต่เสื้อผ้าค่ะเมื่อวาน“

” เอาเอกสารอม่บ้านใหม่มาให้ฉันดูหน่อย“

” ได้ค่ะคุณเอเดน“

หลังจากนั้นไม่นาน เอเดนที่นั่งดื่มกาแฟพลางหยิบเอกสารของแม่บ้านคนใหม่ขึ้นดู เขานั่งอ่านเอกสารทีละแผ่นพรางขมวดคิ้วไปด้วย

”ยัยนี่ สู่ขีวิตเหมือนกันนะ“

ในเอกสารบ่งบอกว่าหญิงสาวอยู่เพียงลำพัง โดยที่ประวัติพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตทั้งหมด แต่ชื่อตามทะเบียนบ้านกับที่อยู่ปัจจุบันไม่ตรงกัน ซึ่งไม่รู้ว่าในทะเบียนบ้านนั้น เธอยังมีญาติพี่น้องอยู่อีกหรือไม่ แต่จากข้อมูลที่เขียนที่อยู่ปัจจุบัน มันอยู่ซอยข้างบ้านยายของเขานั่นเอง

” เรียนหนังสือมาแค่นี้เองเหรอ ทำไมหยุดเรียนแค่นั้น“

มาเฟียหนุ่มเอ่ยพรางอ่านเอกสารไป แถมมีข้อสงสัยเต็มไปหมด แต่ก็เพียงเท่านั้น เขาวางเอกสารลงพร้อมแก้วกาแฟก่อนที่จะคว้ากุญแจรถเดินออกจากบ้านเพื่อออกไปทำงาน

”เอเดน“

” ครับแม่“

” เจอแม่บ้านคนใหม่หรือยังลูก“

” เจอแล้วครับ“

” คุณยายฝากน้องมาทำงาน อย่าขู่น้อง จนน้องกลัวลาออกล่ะ เดี๋ยวคุณยายบ่นเอา“

”ผมไม่ขู่หรอกครับ ผมทำจริง“