บทที่ 12 เศษเสี้ยวของความอ่อนโยน 5

และเธอก็รู้ดีว่ากับกู้เทียนอี้ มันอันตรายยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขามันรุนแรงกว่ามาก เธอสัมผัสมันได้ ในทุกจังหวะที่หัวใจเต้นผิดปกติเมื่อเขาปรากฏตัว ในทุกลมหายใจที่ขาดห้วงไปเมื่อเผลอสบตา มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งบ้าบอ แปลกประหลาด และราวกับถูกลิขิตไว้

ส่วนหนึ่งในใจของเธออยากจะถามเขาเหลือเกินว่าเขารู้สึกเหมือนกันรึเปล่า แต่ก็รู้ดีว่ามันจะดูน่าสมเพชและมากเกินไป อาจจะทำให้เขากลัวจนหนีไป และถึงแม้ลึก ๆ เธอจะไม่อยากไล่ตามความสัมพันธ์นี้ เธอก็ยังไม่พร้อมที่จะสูญเสียเขาไป เธอแค่อยากจะสนุกกับการหยอกเย้า สนุกกับการอยู่ใกล้เขา สนุกกับวิธีที่เขาทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะให้นานที่สุดเท่าที่มันจะยังไม่ทำร้ายเธอ เพราะเธอรู้ดีว่าสุดท้ายแล้วเธอจะต้องการมากกว่านั้นเสมอ และมันก็ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้เลย เธอไม่อยากจะสูญเสียตัวเองไปอีกแล้ว

“แสดงว่าคุณก็จะยังไม่ไปไหนใช่ไหมครับ” กู้เทียนอี้ถามเธอพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ที่อ่านยาก เมื่อเห็นหญิงสาวยังนิ่งอยู่เขาจึงขอร้องอีกครั้ง “ได้โปรดอยู่ต่อเถอะนะหลินซี”

“ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้แคร์นักหนาว่าฉันจะอ