บทที่ 1 อย่าได้ทำตามคำแนะนำตัวเองเป็นอันขาด 8

“ถูกเผงเลย แล้วพวกเราก็เพิ่งจะอายุยี่สิบสองกันเองนะ ยังไม่แก่เลยสักนิด” ซ่งจื่อหานวางขนมปังปิ้งร้อน ๆ ลงบนจานสวย พร้อมกับชีสหอมกรุ่นน่ากิน “ฉันจะเอาอาหารไปวางรอที่ห้องนั่งเล่นนะ แล้วเธอก็เอาไวน์กับแก้วตามมาก็แล้วกัน”

“ได้เลย!” ฉู่ลี่เหยียนพยักหน้ารับคำอย่างกระตือรือร้นแล้วรีบเดินตามเพื่อนรักเข้าไปในห้องนั่งเล่นทันที แต่แล้วก็ต้องยอมรับว่าตัวเองรู้สึกแย่ขึ้นมาจับใจ เมื่อเหลือบไปเห็นเทียนหอมกลิ่นกุหลาบอ่อน ๆ ที่กำลังจุดส่องสว่างอยู่บนโต๊ะกาแฟ พร้อมกับผ้าห่มขนสัตว์เทียมสีครีมอ่อนผืนโปรดของฉู่ลี่เหยียนที่วางพาดอยู่บนโซฟาอย่างตั้งใจ นอกจากนี้ก็ยังมีดอกกุหลาบสีแดงสดดอกเดียววางประดับอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ เทียนหอมเล่มนั้นด้วย

“โอ๊ยตายแล้ว! แย่จังเลยลี่เหยียน!” ซ่งจื่อหานหันมามองเพื่อนรักด้วยสีหน้าขอโทษขอโพยอย่างสุดซึ้ง “ฉัน...ฉันทำลายค่ำคืนสุดแสนจะโรแมนติกของพวกเธอจนพังพินาศหมดเลยใช่ไหมเนี่ย”

“ไม่เป็นไรเลยสักนิดน่า อย่าคิดมากไปเลย” ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มบาง ๆ ให้เพื่อนรักอย่างจริงใจ

“เขา...เขาให้ดอกกุหลาบสีแดงกับเธอด้วยอย่างนั้นเหรอ” หัวใจของจื่อหานพลันปวดแปลบขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ “น่ารักจังเลยนะ”

“เขาบอกว่าเขาไม่เคยให้ดอกกุหลาบสีแดงกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยในชีวิตนะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดพลางพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ “เขาบอกว่าเขาสาบานกับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้ดอกกุหลาบสีแดงกับผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด จนกว่าเขาจะได้เจอคนที่เขารักจริง ๆ เท่านั้น”

“โอ๊ย...น่ารักมากเลยอะลี่เหยียน!” ซ่งจื่อหานถอนหายใจออกมาอย่างเพ้อฝัน “แล้วทำไมเขาถึงจะต้องมาทำตัวเพอร์เฟกต์อะไรขนาดนี้ด้วยนะ ฉันอิจฉาเธอจะแย่อยู่แล้ว”

“เขาบอกฉันด้วยนะว่าเขาแทบจะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะโชคดีได้มากขนาดนี้ เขาบอกว่าฉันทำให้เขาเชื่อมั่นในความรักอีกครั้ง และเขาก็ไม่อยากจะใช้ชีวิตทั้งวันทั้งคืนโดยที่ไม่มีฉันอยู่เคียงข้างอีกต่อไปแล้ว” ฉู่ลี่เหยียนพูดเสียงสูงขึ้นเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับด้วยความสุข

“ว้าว! ขอบใจมากเลยนะที่อุตส่าห์มาช่วยซ้ำเติมทำให้ฉันรู้สึกแย่ลงไปอีกเป็นกองเลยน่ะ” ซ่งจื่อหานครางออกมาอย่างท้อแท้ใจ “เขาน่ารักขนาดนั้นเลยจริง ๆ เหรอ ฉันไม่น่าจะไปทำให้เขาต้องรีบกลับไปก่อนเลยนะ โทรหาเขาแล้วก็บอกให้เขารีบกลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้เลยสิ พวกเราค่อยมานั่งคุยกันเรื่องของฉันพรุ่งนี้ก็ได้” เธอถอนหายใจออกมาอย่างปลง ๆ

“ไม่! ไม่ได้เด็ดขาด!” ฉู่ลี่เหยียนรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน “พวกเราจะคุยกันเรื่องของเธอคืนนี้เดี๋ยวนี้เลย ฉันอยากจะรู้ให้ได้ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ จื่อหาน!” ฉู่ลี่เหยียนทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างรวดเร็วแล้วรีบเปิดขวดไวน์แดงที่วางรออยู่ทันที

“มันไม่สำคัญอะไรขนาดนั้นหรอก” ซ่งจื่อหานยังคงยืนกราน “รีบโทรหากู้หยุนเฟิงแล้วก็บอกให้เขากลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย พวกเธอจะได้มีเซ็กซ์ร้อน ๆ แซ่บ ๆ ด้วยกัน แล้วเธอก็บอกเขาไปเลยนะว่าเธอเองก็ไม่อยากจะใช้เวลาแม้แต่คืนเดียวโดยที่ไม่มีเขาอยู่เคียงข้างเหมือนกันนั่นแหละ”

“จื่อหาน!” ฉู่ลี่เหยียนร้องเสียงหลง “เขาอดทนรอแค่คืนเดียวก็ไม่เป็นไรหรอกน่า อีกอย่างนะ การทำแบบนี้มันอาจจะทำให้เขาคิดถึงฉันมากขึ้นกว่าเดิมอีกก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

ซ่งจื่อหานหัวเราะตามเพื่อนรักอย่างอดไม่ได้ “เธอนี่มันติงต๊องจริง ๆ เลยนะ แต่ว่ามันมีคำพูดที่เขาว่ากันว่ายังไงนะ...ยิ่งร้ายก็ยิ่งรัก...อย่างนั้นเหรอ”

“ฉันว่ามันน่าจะเป็น...ยิ่งปล่อยให้รอนานก็ยิ่งเกลียด...มากกว่านะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดพลางหัวเราะออกมาอีกครั้ง

“หรือไม่ก็อาจจะทำให้เขาหงุดหงิดจนทนไม่ไหวก็ได้นะ ระวังจะโดนเขาจับขย้ำเอาล่ะ” ซ่งจื่อหานพูดกลั้วหัวเราะ

“ไม่ ๆ ๆ ๆ ฉันรู้แล้ว! ต้องทำให้เขาอดรนทนไม่ไหวจนต้องช่วยตัวเอง แล้วก็ทำให้เขาไอค่อกแค่กออกมาเลย” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะร่วนออกมาอย่างหยุดไม่อยู่

“ไอเหรอ? หา?” ซ่งจื่อหานถึงกับหัวเราะหนักขึ้นกว่าเดิม “นั่นมันไม่เมคเซนส์เอาเสียเลยนะ”

“ก็ทำให้เขาไอออกมาเป็นแหวนเพชรเม็ดเป้ง ๆ วงโตเท่าไข่ห่านยังไงล่ะยะ” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะจนตัวงอ เอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างหมดแรง น้ำตาไหลพรากอาบสองแก้มด้วยความขบขัน

“นั่นมันงี่เง่ามากเลยนะ” ซ่งจื่อหานยังคงหัวเราะไม่หยุดพลางยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบอย่างสบายอารมณ์ “แต่ก็ขอบใจมากเลยนะ ที่อุตส่าห์ช่วยทำให้ฉันหัวเราะออกมาได้บ้างน่ะ”

“แน่นอนอยู่แล้วเพื่อนรัก ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อเธอเสมอ” ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มกริ่มมาให้เพื่อน ก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาอย่างจริงจัง “ทีนี้...ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องบอกความจริงทั้งหมดกับฉันมาได้แล้ว ว่าเธอยังมีเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้เล่าให้ฉันฟังอีกบ้าง”

ซ่งจื่อหานยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบอีกอึกใหญ่ กลืนของเหลวสีแดงก่ำรสเลิศลงคอไปอย่างช้า ๆ แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี

“ฉัน...ฉันเสียความบริสุทธิ์ให้กับพี่เฮ่าชวนไปแล้วล่ะ” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาราวกับกระซิบ

พรวด!!!

ฉู่ลี่เหยียนถึงกับพ่นไวน์ที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปพรวดออกมาเต็มตักด้วยความตกใจสุดขีด! ดวงตาเบิกกว้างจ้องมองเพื่อนรักอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเพิ่งจะได้ยิน