เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1 อย่าได้ทำตามคำแนะนำตัวเองเป็นอันขาด 8
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-10 03:49:45“ถูกเผงเลย แล้วพวกเราก็เพิ่งจะอายุยี่สิบสองกันเองนะ ยังไม่แก่เลยสักนิด” ซ่งจื่อหานวางขนมปังปิ้งร้อน ๆ ลงบนจานสวย พร้อมกับชีสหอมกรุ่นน่ากิน “ฉันจะเอาอาหารไปวางรอที่ห้องนั่งเล่นนะ แล้วเธอก็เอาไวน์กับแก้วตามมาก็แล้วกัน”
“ได้เลย!” ฉู่ลี่เหยียนพยักหน้ารับคำอย่างกระตือรือร้นแล้วรีบเดินตามเพื่อนรักเข้าไปในห้องนั่งเล่นทันที แต่แล้วก็ต้องยอมรับว่าตัวเองรู้สึกแย่ขึ้นมาจับใจ เมื่อเหลือบไปเห็นเทียนหอมกลิ่นกุหลาบอ่อน ๆ ที่กำลังจุดส่องสว่างอยู่บนโต๊ะกาแฟ พร้อมกับผ้าห่มขนสัตว์เทียมสีครีมอ่อนผืนโปรดของฉู่ลี่เหยียนที่วางพาดอยู่บนโซฟาอย่างตั้งใจ นอกจากนี้ก็ยังมีดอกกุหลาบสีแดงสดดอกเดียววางประดับอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ เทียนหอมเล่มนั้นด้วย
“โอ๊ยตายแล้ว! แย่จังเลยลี่เหยียน!” ซ่งจื่อหานหันมามองเพื่อนรักด้วยสีหน้าขอโทษขอโพยอย่างสุดซึ้ง “ฉัน...ฉันทำลายค่ำคืนสุดแสนจะโรแมนติกของพวกเธอจนพังพินาศหมดเลยใช่ไหมเนี่ย”
“ไม่เป็นไรเลยสักนิดน่า อย่าคิดมากไปเลย” ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มบาง ๆ ให้เพื่อนรักอย่างจริงใจ
“เขา...เขาให้ดอกกุหลาบสีแดงกับเธอด้วยอย่างนั้นเหรอ” หัวใจของจื่อหานพลันปวดแปลบขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ “น่ารักจังเลยนะ”
“เขาบอกว่าเขาไม่เคยให้ดอกกุหลาบสีแดงกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยในชีวิตนะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดพลางพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ “เขาบอกว่าเขาสาบานกับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้ดอกกุหลาบสีแดงกับผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด จนกว่าเขาจะได้เจอคนที่เขารักจริง ๆ เท่านั้น”
“โอ๊ย...น่ารักมากเลยอะลี่เหยียน!” ซ่งจื่อหานถอนหายใจออกมาอย่างเพ้อฝัน “แล้วทำไมเขาถึงจะต้องมาทำตัวเพอร์เฟกต์อะไรขนาดนี้ด้วยนะ ฉันอิจฉาเธอจะแย่อยู่แล้ว”
“เขาบอกฉันด้วยนะว่าเขาแทบจะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะโชคดีได้มากขนาดนี้ เขาบอกว่าฉันทำให้เขาเชื่อมั่นในความรักอีกครั้ง และเขาก็ไม่อยากจะใช้ชีวิตทั้งวันทั้งคืนโดยที่ไม่มีฉันอยู่เคียงข้างอีกต่อไปแล้ว” ฉู่ลี่เหยียนพูดเสียงสูงขึ้นเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับด้วยความสุข
“ว้าว! ขอบใจมากเลยนะที่อุตส่าห์มาช่วยซ้ำเติมทำให้ฉันรู้สึกแย่ลงไปอีกเป็นกองเลยน่ะ” ซ่งจื่อหานครางออกมาอย่างท้อแท้ใจ “เขาน่ารักขนาดนั้นเลยจริง ๆ เหรอ ฉันไม่น่าจะไปทำให้เขาต้องรีบกลับไปก่อนเลยนะ โทรหาเขาแล้วก็บอกให้เขารีบกลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้เลยสิ พวกเราค่อยมานั่งคุยกันเรื่องของฉันพรุ่งนี้ก็ได้” เธอถอนหายใจออกมาอย่างปลง ๆ
“ไม่! ไม่ได้เด็ดขาด!” ฉู่ลี่เหยียนรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน “พวกเราจะคุยกันเรื่องของเธอคืนนี้เดี๋ยวนี้เลย ฉันอยากจะรู้ให้ได้ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ จื่อหาน!” ฉู่ลี่เหยียนทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างรวดเร็วแล้วรีบเปิดขวดไวน์แดงที่วางรออยู่ทันที
“มันไม่สำคัญอะไรขนาดนั้นหรอก” ซ่งจื่อหานยังคงยืนกราน “รีบโทรหากู้หยุนเฟิงแล้วก็บอกให้เขากลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย พวกเธอจะได้มีเซ็กซ์ร้อน ๆ แซ่บ ๆ ด้วยกัน แล้วเธอก็บอกเขาไปเลยนะว่าเธอเองก็ไม่อยากจะใช้เวลาแม้แต่คืนเดียวโดยที่ไม่มีเขาอยู่เคียงข้างเหมือนกันนั่นแหละ”
“จื่อหาน!” ฉู่ลี่เหยียนร้องเสียงหลง “เขาอดทนรอแค่คืนเดียวก็ไม่เป็นไรหรอกน่า อีกอย่างนะ การทำแบบนี้มันอาจจะทำให้เขาคิดถึงฉันมากขึ้นกว่าเดิมอีกก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี
ซ่งจื่อหานหัวเราะตามเพื่อนรักอย่างอดไม่ได้ “เธอนี่มันติงต๊องจริง ๆ เลยนะ แต่ว่ามันมีคำพูดที่เขาว่ากันว่ายังไงนะ...ยิ่งร้ายก็ยิ่งรัก...อย่างนั้นเหรอ”
“ฉันว่ามันน่าจะเป็น...ยิ่งปล่อยให้รอนานก็ยิ่งเกลียด...มากกว่านะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดพลางหัวเราะออกมาอีกครั้ง
“หรือไม่ก็อาจจะทำให้เขาหงุดหงิดจนทนไม่ไหวก็ได้นะ ระวังจะโดนเขาจับขย้ำเอาล่ะ” ซ่งจื่อหานพูดกลั้วหัวเราะ
“ไม่ ๆ ๆ ๆ ฉันรู้แล้ว! ต้องทำให้เขาอดรนทนไม่ไหวจนต้องช่วยตัวเอง แล้วก็ทำให้เขาไอค่อกแค่กออกมาเลย” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะร่วนออกมาอย่างหยุดไม่อยู่
“ไอเหรอ? หา?” ซ่งจื่อหานถึงกับหัวเราะหนักขึ้นกว่าเดิม “นั่นมันไม่เมคเซนส์เอาเสียเลยนะ”
“ก็ทำให้เขาไอออกมาเป็นแหวนเพชรเม็ดเป้ง ๆ วงโตเท่าไข่ห่านยังไงล่ะยะ” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะจนตัวงอ เอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างหมดแรง น้ำตาไหลพรากอาบสองแก้มด้วยความขบขัน
“นั่นมันงี่เง่ามากเลยนะ” ซ่งจื่อหานยังคงหัวเราะไม่หยุดพลางยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบอย่างสบายอารมณ์ “แต่ก็ขอบใจมากเลยนะ ที่อุตส่าห์ช่วยทำให้ฉันหัวเราะออกมาได้บ้างน่ะ”
“แน่นอนอยู่แล้วเพื่อนรัก ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อเธอเสมอ” ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มกริ่มมาให้เพื่อน ก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาอย่างจริงจัง “ทีนี้...ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องบอกความจริงทั้งหมดกับฉันมาได้แล้ว ว่าเธอยังมีเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้เล่าให้ฉันฟังอีกบ้าง”
ซ่งจื่อหานยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบอีกอึกใหญ่ กลืนของเหลวสีแดงก่ำรสเลิศลงคอไปอย่างช้า ๆ แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี
“ฉัน...ฉันเสียความบริสุทธิ์ให้กับพี่เฮ่าชวนไปแล้วล่ะ” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาราวกับกระซิบ
พรวด!!!
ฉู่ลี่เหยียนถึงกับพ่นไวน์ที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปพรวดออกมาเต็มตักด้วยความตกใจสุดขีด! ดวงตาเบิกกว้างจ้องมองเพื่อนรักอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเพิ่งจะได้ยิน
บทล่าสุด
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 6 ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นเด็ก 3
“ก็ไปแอบส่องโซเชียลมีเดียมายังไงล่ะ แถมแม่นั่นก็ยังมีบล็อกส่วนตัวที่เขียนเล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเองด้วยนะ แล้วก็ยังมีรูปของเจ้าโฟรโด แฮมสเตอร์สุดที่รักของหล่อน กับเจ้าแบล็กกี้ หมาคู่ใจของหล่อนเต็มไปหมดเลย”“เดี๋ยวก่อนนะ อย่าบอกนะว่าหมาของหล่อนน่ะมันสีดำ”“ใช่เลย เป๊ะเลย” ซ่งจื่อหานพยักหน้ารับแล้วก็หัวเราะคิกคักออกมา “ใครกันนะช่างมีความคิดสร้างสรรค์ตั้งชื่อหมาดำว่าแบล็กกี้เนี่ย”“ช่างไม่มีความคิดสร้างสรรค์เอาเสียเลยจริง ๆด้วย” ฉู่ลี่เหยียนส่ายหน้าอย่างเห็นด้วย “คนแบบนี้จะต้องถูกกำจัดออกไปให้พ้นทาง เธอสิถึงจะเหมาะสมกับพี่เฮ่าชวนมากกว่าตั้งเยอะ”“พูดก็พูดเถอะนะ ฉันก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าพี่เฮ่าชวนเขาจะคิดแบบนั้นกับฉันจริง ๆ รึเปล่าน่ะสิ”“พี่เฮ่าชวนก็แค่ตาไม่ถึงเองต่างหากล่ะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ ก่อนที่โทรศัพท์ในมือของเธอจะส่งเสียงเตือนขึ้นมา “อุ๊ย! พี่เฮ่าชวนนี่นา...เขาส่งข้อความมาบอกว่าอีกประมาณชั่วโมงหนึ่งเขาจะมาถึงที่นี่แล้วนะ”“หา! แล้วฉันจะรีบไปใส่อะไรดีล่ะทีนี้ แล้วพี่เฮ่าชวนเขารู้ไหมว่าฉันจะอยู่ที่นี่ด้วยน่ะ”“ก็รู้สิยะ! ถ้าไม่อย่างนั้นแล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหนได้อีกล่ะ!”“
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 6 ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นเด็ก 2
“โอ๊ยตายแล้ว! จื่อหาน!” ซ่งจื่อหานส่ายหน้าให้กับตัวเองเบา ๆ ที่เผลอหลุดปากเรื่องนั้นออกไป “เธอน่ะไม่ควรรู้เรื่องนั้นไม่ใช่เหรอ จำได้ไหม” เธอแกล้งทำเป็นยกมือขึ้นมาเล่นกับปอยผมของตัวเองเพื่อกลบเกลื่อนอยู่ครู่หนึ่! ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง “แล้ว...แล้วนายกู้หยุนเฟิงคิดจริง ๆ เหรอว่าพี่เฮ่าชวนชอบฉันน่ะ”ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มกว้างออกมาในทันที “ใช่สิ ถึงแม้ว่าเขาจะคิดว่าพี่เฮ่าหรานกับกู้เทียนอี้ก็ดูเหมือนจะสนอกสนใจเธออยู่เหมือนกันก็เถอะนะ อ้อ แล้วก็ยังมีนายผู้ชายคนนั้นอีกคนหนึ่งไงล่ะ ที่ชื่ออะไรนะ...”“ใครคือที่ชื่ออะไรนะ”“ก็นายเจเจยังไงล่ะ ไอ้คนที่พยายามจะมาแจกขนมจีบเธอในสนามตลอดเวลานั่นแหละ”“อ๋อ...ไอ้คนที่ตัวสูง ๆ แล้วก็จมูกดูเบี้ยว ๆ หน่อยนั่นน่ะเหรอ” ซ่งจื่อหานทำหน้าแหย ๆ “ฉันสาบานได้เลยนะว่าไอ้หมอนั่นมันพยายามจะมาแต๊ะอั๋งฉันอย่างชัดเจนเลยล่ะ”ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะลั่นออกมาอย่างขบขัน “ใช่ ๆ คนนั้นแหละ ไอ้หมอนั่นมันก็พยายามจะทำแบบนั้นกับฉันเหมือนกันนะ แล้วกู้หยุนเฟิงก็เลยแอบเอาข้อศอกไปกระแทกใส่เข้าให้ทีหนึ่งน่ะสิ”“โอ้โห! กู้หยุนเฟิงนี่มันสุดยอดไปเลย!” ซ่งจื่อหา
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 6 ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นเด็ก 1
“โอ๊ย...ปวดกล้ามเนื้อไปหมดเลย โดยเฉพาะน่องเนี่ย ทำไมฉันถึงได้เดี้ยงขนาดนี้นะ ไม่ได้ฟิตเลยจริง ๆ” ซ่งจื่อหานครางเสียงโหยพลางใช้มือนวดเฟ้นกล้ามเนื้อที่ยังคงตึงเปรี๊ยะราวกับจะฉีกออกจากกัน“ฉันก็เหมือนกัน สงสัยเราคงต้องเริ่มเข้ายิมออกกำลังกายกันอย่างจริงจังแล้วละมั้ง” ฉู่ลี่เหยียนทำหน้าเบ้เหมือนเพิ่งกินยาขมเข้าไป“อี๋...แค่คิดก็เหนื่อยจะตายแล้ว” ซ่งจื่อหานยู่หน้าใส่เพื่อนรัก“เหอะน่า ก็แค่เข้าฟิตเนส วิ่งเหยาะ ๆ บนลู่สักหน่อย แล้วบางทีเราอาจจะไปหาที่ซ้อมตีแบดกัน ที่สวนสาธารณะก็น่าจะดีนะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดอย่างมุ่งมั่น พลางพยักหน้ากับตัวเองอย่างเอาจริงเอาจัง“จะไปซ้อมทำไมกันยะ”“ก็จะได้ซ้อมให้มันเก่ง ๆ ไง ฉันอยากให้คราวหน้าพวกเราไปถึงสนามแล้วก็เล่นให้มันเทพไปเลย เราต้องทำให้พี่เฮ่าชวนกับกู้หยุนเฟิงเห็นว่าพวกเราไม่ใช่พวกไก่อ่อนหัดเล่นกีฬาไม่เป็น”“เออ...นั่นสิ” ซ่งจื่อหานพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเสียไม่ได้“ใช่แล้ว เราต้องแสดงให้พวกผู้ชายพวกนั้นได้เห็นไปเลยว่าผู้หญิงอย่างพวกเราก็เล่นกีฬาเก่งได้เหมือนกัน” ฉู่ลี่เหยียนพูดอย่างฮึกเหิมราวกับกำลังจะไปออกรบซ่งจื่อหานถอนหายใจออกมาเบา ๆ พลางเหยียดขาที่ยั
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 5 คอร์ตแบตอลวน 3
“ได้เลยสิครั! จื่อหานคุณสามารถมาที่ฟิตเนสของผมเมื่อไหร่ก็ได้เลยนะครับ ผมน่ะเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวที่ยอดเยี่ยมที่สุดในสามโลกเลยนะจะบอกให้” กู้เทียนอี้ส่งยิ้มกว้างมาให้เธออย่างเป็นมิตร“ขอบคุณมากเลยค่!” ซ่งจื่อหานมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย นี่มันไม่ใช่ส่วนหนึ่งของแผนการเลยนะ! เธอเคยคิดว่ากู้เทียนอี้ก็แค่ทำดีกับเธอไปตามมารยาทเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอไม่แน่ใจแล้ว หรือว่าเขากำลังจะจีบเธอจริง ๆ กันแน่นะ“ผมว่ามันคงจะสนุกมากแน่ ๆเลยนะครับ แล้วพวกเราก็จะได้มีโอกาสมาคุยเรื่องนี้กันต่อ โดยที่ไม่มีเสียงนกหวีดน่ารำคาญมาเป่าไล่ใส่พวกเราด้วยยังไงล่ะครับ” เขาขยิบตาให้เธออย่างมีเลศนัย“คุยเรื่องอะไรกันต่ออย่างนั้นเหรอ” ดวงตาคมกริบของฉู่เฮ่าชวนหรี่ลง แล้วก็ก้าวเข้ามาหาพวกเธออย่างรวดเร็ว“ก็จื่อหานเธอกำลังจะบอกผมถึงสิ่งที่เธออยากจะทำจริง ๆ ยังไงล่ะครับ” กู้เทียนอี้ยิ้มกว้าง ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าฉู่เฮ่าชวนกำลังดูไม่ค่อยจะสบอารมณ์มากนัก“เธออยากจะเป็นแคสติ้งเอเจนต์ให้กับพวกนักแสดงในรายการเรียลลิตี้โชว์ยังไงล่ะ” ฉู่เฮ่าชวนเหลือบมองมาที่ซ่งจื่อหานขณะที่พูด“แล้ว...แล้วพี่เฮ่าชวนรู้ได้ยังไง
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 5 คอร์ตแบตอลวน 2
“ผมดีใจมากเลยนะครับที่คุณได้มาอยู่ทีมเดียวกับผม” กู้เทียนอี้ยิ้มกว้างให้เธอขณะที่ยืนอยู่ที่สุดปลายคอร์ต หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน“ฉันก็รเหมือนกันค่ะ” ซ่งจื่อหานส่งยิ้มตอบกลับไปแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ หัวใจของเธอเต้นระรัวไม่เป็นส่ำจากการวิ่งทั้งหมด และเธอก็แค่อยากจะทรุดตัวลงนั่งแผ่หลาอยู่บนพื้นเสียเดี๋ยวนี้เลย“ทีมฝั่งโน้นเขาดูจะจริงจังกับเกมเกินไปหน่อยนะว่าไหมครับ” เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ และก็มองดูฉู่เฮ่าชวนกับกู้หยุนเฟิงกำลังตีลูกโต้กันไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าพี่เฮ่าชวนกับกู้หยุนเฟิงไปอยู่ทีมเดียวกันได้ยังไงกันน่ะ” เธอหัวเราะออกมาอย่างอ่อนแรง “มันดูไม่ค่อยจะยุติธรรมเลยนะว่าไหมคะ ถึงแม้ว่าฉันจะดีใจมากที่ไม่ได้ไปอยู่ทีมเดียวกับใครคนใดคนหนึ่งในสองคนนั้นก็ตามที”“น่าสงสารลี่เหยียนนะครับเนี่ย” กู้เทียนอี้ส่งยิ้มกริ่มมาให พวกเขาสองคนมองดูขณะที่ฉู่ลี่เหยียนกำลังตะโกนใส่ชายหนุ่มทั้งสองคนให้ช่วยส่งลูกมาให้เธอบ้างเธอหัวเราะออกมาเบาๆ “นั่นสิคะ คุณว่าพวกเราควรจะรีบวิ่งเข้าไปช่วยเธอรับลูกบ้างไหมคะ”เขาส่ายหน้าไปมาช้า ๆ “อืม...ผมว่ายังก่อนจะดีกว่านะครับ ดูเหมือนว่าคุณยังจะต้อ
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 5 คอร์ตแบตอลวน 1
บางครั้ง...คนเราก็รู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้และหัวเราะออกมาพร้อม ๆ กัน สับสนงุนงงจนสมองไม่อาจจะประมวลผลได้ว่าควรจะให้ร่างกายแสดงความรู้สึกใดออกมากันแน่การได้เห็นฉู่เฮ่าชวนในชุดกางเกงขาสั้นสีดำสนิทและเสื้อยืดสีขาวรัดรูปที่ขับเน้นมัดกล้ามเป็นลอนสวย กำลังยืนยืดเส้นยืดสายอยู่ในคอร์ตแบดมินตันในบ่ายวันนั้น ก็เป็นหนึ่งในช่วงเวลาเหล่านั้นสำหรับซ่งจื่อหาน หัวใจของเธอราวกับถูกกระแทกอย่างจังจนจุก อารมณ์มากมายหลากหลายประดังประเดเข้ามาจนหญิงสาวแทบจะตั้งรับไม่ทันโอ๊ย...หล่อ...หล่ออะไรเบอร์นี้! อยากจะร้องไห้เพราะความหล่อของเขา หรือจะหัวเราะให้กับความบ้าผู้ชายของตัวเองดีนะ!“จื่อหาน! ยืนบื้อทำอะไรอยู่ยะ!” ฉู่ลี่เหยียนผลักหลังเพื่อนรักเบา ๆ ขณะที่เธอหยุดนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งอยู่กลางคอร์ต“พี่เฮ่าชวน...” ซ่งจื่อหานพึมพำเสียงอ่อนขณะที่เข่าเริ่มจะอ่อนแรงลงอย่างไม่มีสาเหตุ หัวใจเธอเต้นรัวเป็นจังหวะสามช่า และใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อ ๆ“เธอกำลัง ‘ทำ’ พี่เฮ่าชวนอยู่หรือไง ฮ่า ๆ นี่เธอโอเคดีอยู่ไหมเนี่ยจื่อหาน” ฉู่ลี่เหยียนเอ่ยล้อเลียนเพื่อนรักแล้วก็หัวเราะคิกคักออกมา ทั้งขำทั้งเป็นห่วงในอาการของเพื่อน“ฉัน.
บางทีคุณอาจจะชอบ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว233.0K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.1K viewsรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด291.4K viewsหนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ80.6K viewsคลื่นรักกามเทพ
รินธารา348 viewsสะใภ้ร่าน
กาสะลอง3.1K viewsรักร้ายคุณชายจอมหยิ่ง
ดอกอ้อลู่ลม182 viewsน้องแป้งสุดเนิร์ด ถือศีล กินมัง(กร)
Peach Poyy534 views
