เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1 อย่าได้ทำตามคำแนะนำตัวเองเป็นอันขาด 7
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-10 03:49:26“ถ้าคุณไม่ว่าอะไรจริง ๆ นะคะที่รัก” ฉู่ลี่เหยียนพูดขึ้นในที่สุดแล้วเดินเข้าไปประทับจูบที่แก้มของเขาอย่างแผ่วเบา “ไว้ฉันจะรีบชดเชยให้คุณทีหลังนะคะ”
หัวไหล่ที่เคยเกร็งแน่นของซ่งจื่อหานพลันผ่อนคลายลงในทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนรัก เพื่อนไม่ได้เลือกกู้หยุนเฟิงแทนเธอจริง ๆ ด้วย
“ผมจะตั้งตารอทวงสัญญานั้นจากคุณเลยนะคนดี” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกชวนฝัน ก่อนจะรั้งท้ายทอยเพื่อนสาวเข้ามาใกล้อีกนิด
ซ่งจื่อหานรีบหันหน้าหนีไปทางอื่นทันทีเมื่อเห็นเขาโน้มใบหน้าลงไปบดจูบปากเพื่อนรักอย่างหนักหน่วงและดูดดื่ม!
โอ๊ยยยย! อิจฉาตาร้อนโว้ย! เธออยากให้ฉู่เฮ่าชวนคว้าเธอไปจูบอย่างเร่าร้อนแสดงความเป็นเจ้าของแบบนั้นบ้างจังเลย!
“ขอให้ดีขึ้นเร็ว ๆ นะครับ คุณจื่อหาน” กู้หยุนเฟิงหันมากล่าวคำอำลากับเธอก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป
“ขอบคุณมากค่ะ” เธอพยักหน้ารับแล้วรีบกระดกนมช็อกโกแลตในแก้วจนหมดในอึกเดียว
“จื่อหาน เดี๋ยวฉันจะรีบไปส่งหยุนเฟิงที่หน้าประตูแล้วจะรีบกลับมาหานะจ๊ะ” ฉู่ลี่เหยียนหันมามองเพื่อนอย่างเข้าใจ “เธอช่วยรินไวน์แดงรอให้พวกเราสองคนเลยนะ ฉันว่าคืนนี้เราคงจะต้องคุยกันยาวเหยียดแน่ ๆ เลยล่ะ”
“โอเค ได้เลยเพื่อน” ซ่งจื่อหานพยักหน้ารับแล้วส่งยิ้มกว้างให้เพื่อนรัก เธอไม่แน่ใจเลยจริง ๆ ว่าตัวเองจะโชคดีไปได้อีกสักแค่ไหนกันนะ ที่มีฉู่ลี่เหยียนเป็นเพื่อนสนิทที่สุดในโลกแบบนี้ แต่เธอก็สาบานกับตัวเองเอาไว้ในใจแล้วว่า จะไม่มีวันมองข้ามหรือทำให้เพื่อนคนนี้ต้องเสียใจเด็ดขาด เธอมองหาแก้วไวน์ทรงสวยและขวดไวน์แดงรสเลิศในตู้เก็บของอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เปิดตู้เย็น หยิบขนมปังฝรั่งเศสเนื้อนุ่มกับชีสรสกลมกล่อมที่เธอไม่ได้เป็นคนซื้อมาเอง หั่นขนมปังเป็นชิ้นพอดีคำแล้วนำไปใส่ในเตาอบไฟฟ้าขนาดเล็กที่ตั้งอยู่มุมห้อง สองสามนาทีต่อมาฉู่ลี่เหยียนก็เดินกลับเข้ามาในครัวอีกครั้ง ซ่งจื่อหานเผลอเกร็งตัวขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่มีสาเหตุ กังวลอยู่ลึก ๆ ว่าเพื่อนจะโกรธเคืองที่เธอเป็นต้นเหตุทำให้เพื่อนต้องรีบส่งกู้หยุนเฟิงกลับบ้านไปก่อนเวลาอันควร
“ว้าว! เธอกำลังอุ่นขนมปังให้ฉันอยู่เหรอจ๊ะเพื่อนรัก” ฉู่ลี่เหยียนเดินยิ้มเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ แล้วส่งยิ้มกริ่มมาให้
“อือหึ แล้วก็เอาชีสหอม ๆ ออกมาเตรียมไว้ให้ด้วยนะ” ซ่งจื่อหานเหลือบมองเพื่อนอย่างไม่แน่ใจนัก “หวังว่า...คงจะไม่เป็นไรใช่ไหม”
“จะเป็นไรไปได้ล่ะจ๊ะ” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี “แล้วฉันก็มีช็อกโกแลตของโปรดของเธอเตรียมไว้ให้ด้วยนะ”
“ดีเลย! สุดยอดไปเลยเพื่อน!”
“เป็นดาร์กช็อกโกแลตนะจ๊ะ ดีต่อสุขภาพหัวใจของเธอด้วย”
ฉู่ลี่เหยียนหยิบแท่งช็อกโกแลตสีเข้มออกมาจากตู้เย็นอย่างรวดเร็ว มันคือดาร์กช็อกโกแลตสอดไส้มินต์ยี่ห้อดังจากสวิตเซอร์แลนด์นั่นเอง ซ่งจื่อหานยิ้มกว้างออกมาจนแก้มแทบปริ มันเป็นดาร์กช็อกโกแลตชนิดเดียวในโลกที่เธอชอบมากที่สุด เพราะมันไม่ได้มีรสชาติหยาบกระด้างและขมปี๋เหมือนยี่ห้ออื่น ๆ รสชาติของมินต์ที่สอดไส้อยู่ในแท่งนี้มันทำให้ช็อกโกแลตมีรสชาติที่หอมหวานครีมมี่และอร่อยกลมกล่อมอย่างไม่น่าเชื่อ เกือบจะอร่อยล้ำเลิศและบาปหนาเท่ากับการกินช็อกโกแลตนมจริง ๆ เลยทีเดียว
“ฉันขอโทษจริง ๆ นะลี่เหยียน ที่ทำให้เธอต้องรีบส่งกู้หยุนเฟิงกลับบ้านไปก่อนน่ะ” ซ่งจื่อหานทำหน้าสลดเหมือนลูกหมาโดนเจ้าของดุ ขณะพลิกขนมปังที่กำลังปิ้งอยู่ในเตาอบเพื่อให้มันกรอบได้ที่ทั้งสองด้าน
“ไม่เป็นไรเลยสักนิดน่าเพื่อนรัก” ฉู่ลี่เหยียนเอื้อมมือมาลูบไหล่เพื่อนเบา ๆ อย่างปลอบใจ “ฉันไม่มีวันปล่อยให้เธอต้องมานั่งเศร้าสร้อยหงอยเหงาอยู่คนเดียวหรอกน่า อีกอย่างนะ เขาก็รู้จักพวกเราดีพอที่จะรู้ว่าฉันคงจะนั่งนิ่งเฉยอยู่เฉย ๆ ไม่ได้หรอก ในตอนที่เธอเสียใจหรือกำลังมีเรื่องไม่สบายใจน่ะ เขารู้ดีว่าเธอคือเพื่อนสนิทที่สุดในโลกของฉัน และไม่ว่าจะรักหรือจะเกลียด เขาก็จะต้องยอมรับมันให้ได้อยู่ดีนั่นแหละ”
“เขา...เขาเกลียดฉันอย่างนั้นเหรอ” ซ่งจื่อหานเปิดตู้เย็นแล้วหยิบเนยสดก้อนใหญ่ออกมา เตรียมจะทาขนมปัง
“เปล่าเลยสักนิด ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อยนะ” ฉู่ลี่เหยียนรีบส่ายหน้าปฏิเสธเป็นพัลวันแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ “ฉันหมายถึงว่า...เขาอาจจะแค่เกลียด...เอ่อ...ก็ไม่ใช่เกลียดหรอกนะ ออกแนวไม่ค่อยจะชอบใจเสียมากกว่า เวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกันแล้วดันทำตัวเหมือนเด็ก ๆ ไม่รู้จักโตน่ะสิ”
“เหมือนเด็กอย่างนั้นเหรอ!” ซ่งจื่อหานอ้าปากค้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ! “เขาคิดว่าฉันทำตัวเหมือนเด็กอย่างนั้นเหรอ!”
“เขาคิดว่าพวกเราทั้งคู่เลยต่างหากล่ะ ที่ค่อนข้างจะทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้จักโตกันน่ะ” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะคิกคักออกมาอย่างขบขัน “ฉันก็บอกเขาไปแล้วนะว่าเขาคิดผิดมหันต์เลยล่ะ แต่เธอก็ต้องยอมรับความจริงข้อหนึ่งนะ ว่าบางทีพวกเราก็มีแนวโน้มที่จะทำตัวเหมือนพวกวัยรุ่นใจแตกจริง ๆ นั่นแหละ”
“ฉันไม่ยอมรับเรื่องนั้นเด็ดขาดเลยนะ” ซ่งจื่อหานหัวเราะร่วนออกมาแล้วส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย “แล้วก็ไม่ใช่ตลอดเวลาด้วยนะยะ แค่บางครั้งบางคราวเท่านั้นแหละน่า”
“นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันบอกเขาไปเหมือนกันเป๊ะเลย ทุกคนในโลกนี้มีสิทธิ์ที่จะทำตัวเป็นเด็กได้ทั้งนั้นแหละ เมื่อพวกเขาต้องการจะทำมันจริง ๆ น่ะ!”
บทล่าสุด
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 2 แผนนี้จะได้ผลหรือ 5
“ฉันไม่ได้ก้นใหญ่สักหน่อยนะ! ถอนคำพูดของคุณออกมาเดี๋ยวนี้เลย!” ฉู่ลี่เหยียนแหวเสียงดังลั่น“ถอนคำพูดอะไรกันที่รัก” กู้หยุนเฟิงทำหน้างุนงงซ่งจื่อหานถึงกับหัวเราะลั่นออกมาอย่างสุดจะกลั้น“เงียบไปเลยนะกู้หยุนเฟิง!” ฉู่ลี่เหยียนตวาดใส่คนรักของตัวเองเสียงดัง แล้วหันมามองเพื่อนสาวอย่างเอาเรื่อง “เธอเห็นไหมจื่อหาน ว่าเขาเพิ่งจะบอกว่าฉันน่ะตูดใหญ่เป็นตุ่มเลย!”“อืมมม...ดูท่าว่างานจะเข้าคุณจริง ๆ แล้วล่ะ” ซ่งจื่อหานส่ายหน้ามองกู้หยุนเฟิงอย่างสมเพชเวทนา“งานเข้าเรื่องอะไรกันครับ” ชายหนุ่มมองสองสาวสลับกันไปมาด้วยสีหน้างุนงงสับสนยิ่งกว่าเดิม “ผมไม่เคยบอกเลยนะว่าคุณตูดใหญ่ ผมบอกว่าคุณก้นใหญ่ต่างหาก ก้นใหญ่ ๆ อวบ ๆ ที่ผมชอบมาก! รักเลยด้วยซ้ำไป” แล้วเขาก็เผลอครางออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นสีหน้าเอาเรื่องเอาราวของฉู่ลี่เหยียน “เอ่อ...ผมว่า...ตอนนี้ผมควรจะเงียบปากไปเลยจะดีกว่า”“ใช่! คุณควรจะเงียบปากไปได้ตั้งนานแล้ว!” ฉู่ลี่เหยียนยืนตัวตรงแหน่ว “จื่อหาน เธอพร้อมจะเล่าให้พ่อแฟนงี่เง่าสมองทึบของฉันฟังรึยังล่ะ ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นบ้างกับพี่เฮ่าชวนน่ะ พวกเราจะไ
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 2 แผนนี้จะได้ผลหรือ 4
“มันก็ไม่เหมือนกันซะทีเดียวนี่นา ใช่ไหมล่ะจื่อหาน” ฉู่ลี่เหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาลงอย่างเห็นได้ชัด “ฉันหมายถึง...ในตอนแรกน่ะ...พี่เฮ่าชวนเขาไม่รู้ด้วยซ้ำไปนะว่าเป็นเธอน่ะ”“โอ๊ย! ไม่ต้องมาย้ำเรื่องนั้นเลยนะลี่เหยียน” ซ่งจื่อหานโอดครวญออกมาอย่างเจ็บปวด แล้วยกสองมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไว้ด้วยความอับอาย “ฉันอายมากเลยนะจะบอกให้ ฉันควรจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนั้นไปให้หมดเลย ไม่มีทางที่พี่เฮ่าชวนเขาจะสามารถก้าวข้ามเรื่องนั้นไปได้ง่าย ๆ หรอกน่า”“เธอก็ไม่รู้หรอกน่าเพื่อนรัก” ฉู่ลี่เหยียนบอกแล้วส่งยิ้มหวานไปให้กู้หยุนเฟิง ขณะที่เขาโน้มตัวลงมาจูบที่แก้มของเธออย่างแผ่วเบาแล้วลูบหลังปลอบใจเธออย่างอ่อนโยนซ่งจื่อหานอยากจะอาเจียนออกมาให้รู้แล้วรู้รอด ที่เห็นคนทั้งคู่กำลังทำตัวสวีตหวานแหววใส่กันอยู่ตรงหน้า “แล้วคุณว่ายังไงบ้างล่ะคะ คุณกู้หยุนเฟิง”“ผมว่า...ผมก็คงจะต้องรู้ให้ได้ก่อนล่ะครับว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่” เขามองมาที่ซ่งจื่อหาน ดวงตาที่เคยทอประกายขบขันเมื่อครู่พลันเปลี่ยนเป็นจริงจังมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “ผมรู้ดีว่าคุณอาจจะกำลังรู้สึกอั
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 2 แผนนี้จะได้ผลหรือ 3
“ฉันก็รู้ดีอยู่แล้วล่ะน่า ก็ฉันเป็นน้องสาวสุดที่รักของเขานี่นา แต่พี่เฮ่าชวนเขาก็มีความรู้สึกพิเศษ ๆ กับเธอเหมือนกันนะ ความรู้สึกที่มันมีอะไรมากกว่าแค่การเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทน่ะ ฉันพนันด้วยชีวิตเลยก็ได้นะว่าตอนนี้พี่เฮ่าชวนเขากำลังสับสนหัวใจตัวเองอยู่แน่ ๆ”“สับสน...สับสนเรื่องอะไรกันยะ” ซ่งจื่อหานถามอย่างใคร่รู้“ก็สับสนเรื่องที่เขาเคยเผลอตัวไปนอนกับเธอเมื่อหลายปีก่อนยังไงล่ะ ซึ่งพี่เฮ่าชวนเองก็คงจะมีความสุขกับมันมากเลยทีเดียว แต่มันก็คงจะทำให้เขารู้สึกผิดอยู่บ้างเหมือนกัน แล้วตอนนี้เขาก็เลยไม่แน่ใจว่าควรจะทำตัวยังไงต่อไปกับเรื่องนี้น่ะสิ”“เธอ...เธอคิดอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ” ซ่งจื่อหานถามอย่างมีความหวังเต็มเปี่ยม“ใช่สิ ฉันคิดอย่างนั้นจริง ๆ นะ” ฉู่ลี่เหยียนพยักหน้ารับอย่างหนักแน่นอีกครั้ง “ปัญหาเดียวในตอนนี้ก็คือพี่เฮ่าชวนเขายังคงมองว่าเธอเป็นแค่เด็กวัยรุ่นกะโปโลคนหนึ่งอยู่เลยน่ะสิ เธอจะต้องทำให้เขาได้เห็นอย่างชัดเจนเลยนะว่าตอนนี้เธอโตเป็นสาวเต็มตัวแล้วจริง ๆ”“แล้ว...แล้วการไปตีแบดมินตันมันจะช่วยได้จริง ๆ เหรอ” ซ่งจื่อหานยังคงไม่เห็นความเชื่อม
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 2 แผนนี้จะได้ผลหรือ 2
“ฉันมีวิธีเด็ดที่จะทำให้เธอกับพี่เฮ่าชวนสุดหล่อของฉันได้กลับมาพูดคุยคืนดีกันอีกครั้งแล้วยังไงล่ะ”“หา?!” หัวใจของซ่งจื่อหานเต้นระรัวราวกับรัวกลองศึกเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอมองเพื่อนรักอย่างพิจารณา สำรวจใบหน้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน “วิธีที่ดี...หรือว่าเป็นวิธีบ้า ๆ บอ ๆ เพี้ยน ๆ ของเธออีกแล้วล่ะยะ”“จื่อหาน!” ฉู่ลี่เหยียนทำปากยื่นเหมือนเด็กโดนขัดใจ ดวงตาคู่สวยมองมาอย่างเจ้าเล่ห์แสนกล “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันยะ ที่ฉันคนนี้เคยมีความคิดอะไรบ้า ๆ บอ ๆ น่ะ”“ก็ตั้งแต่เธอมาเป็นเพื่อนสนิทของฉันยังไงล่ะยะ” ซ่งจื่อหานหัวเราะร่วนออกมาแล้วส่ายหน้าอย่างเอ็นดู น่าเสียดายที่มันเป็นเรื่องจริงยิ่งกว่าจริงเสียอีก พวกเธอทั้งคู่ดูเหมือนจะมีความคิดและแผนการปุบปับสุดเพี้ยนที่มักจะพาตัวเองไปเจอกับปัญหาปวดเศียรเวียนเกล้าอยู่เสมอ แต่ถ้าจะพูดให้ยุติธรรมกับฉู่ลี่เหยียนสักหน่อยล่ะก็...ปกติแล้วเธอต่างหากที่เป็นคนมีความคิดอะไรต่อมิอะไรที่มันงี่เง่าหลุดโลกอยู่เรื่อย แต่พักหลังมานี้ดูเหมือนว่าฉู่ลี่เหยียนก็เริ่มจะตามเธอทันแล้วเหมือนกันนะ“พวกเราจะไปสมัครเข้าชมรมแบดมินตันกัน” ฉู่ลี่เหยียนประกาศ
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 2 แผนนี้จะได้ผลหรือ 1
เคยได้ยินสุภาษิตโบราณ (ที่ซ่งจื่อหานเพิ่งจะบัญญัติขึ้นเองสด ๆ ร้อน ๆ) ที่ว่า...ยิ่งจ้องโทรศัพท์ด้วยจิตอธิษฐานแรงกล้าเท่าไหร่ มันก็ยิ่งไม่ยอมดังสักแอะไหม? บอกเลยว่า...ไม่จริงเลยสักนิด! เพราะโทรศัพท์มือถือของซ่งจื่อหานคนนี้ มันดังไม่หยุดหย่อนมาตั้งแต่ไก่โห่! แต่คนเดียว! คนเดียวในจักรวาล! ที่เธออยากให้โทรหาใจจะขาด...กลับเงียบหายเข้ากลีบเมฆไปเลย!สายแรกที่ถล่มเข้ามาคือจากผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตเจ้ากรรมนายเวร ที่พยายามจะเกลี้ยกล่อม (หรือขู่เข็ญ?) ให้เธอเปลี่ยนแพ็กเกจใหม่ให้ได้ ซ่งจื่อหานเลยยื่นข้อเสนอสุดปังกลับไปว่า ‘จะเปลี่ยนให้ก็ได้นะ...ถ้าพวกคุณกล้าสัญญาว่าจะคิดค่าบริการแค่เดือนละไม่กี่หยวนไปอีกสิบปี แถมยังต้องแถมทีวีจอแบน 50 นิ้วเครื่องใหม่เอี่ยมให้เป็นของกำนัลด้วยนะ’ ผลลัพธ์น่ะเหรอ พนักงานสาวเสียงหวานในตอนแรก ถึงกับสบถคำหยาบที่เธอฟังไม่ทัน ใส่หูเธอก่อนจะกดวางสายดังปัง! สะใจเล็ก ๆ!สายต่อมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน...คลินิกทำฟันเจ้าประจำนั่นเอง พนักงานต้อนรับเสียงใสราวกับนางฟ้าโทรมาแจ้งเตือน ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกำลังจะบอกว่าเธอทำผิดกฎหมายร้ายแรง ว่าเธอพลาดนัดตรวจสุขภาพฟันและข
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 1 อย่าได้ทำตามคำแนะนำตัวเองเป็นอันขาด 8
“ถูกเผงเลย แล้วพวกเราก็เพิ่งจะอายุยี่สิบสองกันเองนะ ยังไม่แก่เลยสักนิด” ซ่งจื่อหานวางขนมปังปิ้งร้อน ๆ ลงบนจานสวย พร้อมกับชีสหอมกรุ่นน่ากิน “ฉันจะเอาอาหารไปวางรอที่ห้องนั่งเล่นนะ แล้วเธอก็เอาไวน์กับแก้วตามมาก็แล้วกัน”“ได้เลย!” ฉู่ลี่เหยียนพยักหน้ารับคำอย่างกระตือรือร้นแล้วรีบเดินตามเพื่อนรักเข้าไปในห้องนั่งเล่นทันที แต่แล้วก็ต้องยอมรับว่าตัวเองรู้สึกแย่ขึ้นมาจับใจ เมื่อเหลือบไปเห็นเทียนหอมกลิ่นกุหลาบอ่อน ๆ ที่กำลังจุดส่องสว่างอยู่บนโต๊ะกาแฟ พร้อมกับผ้าห่มขนสัตว์เทียมสีครีมอ่อนผืนโปรดของฉู่ลี่เหยียนที่วางพาดอยู่บนโซฟาอย่างตั้งใจ นอกจากนี้ก็ยังมีดอกกุหลาบสีแดงสดดอกเดียววางประดับอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ เทียนหอมเล่มนั้นด้วย“โอ๊ยตายแล้ว! แย่จังเลยลี่เหยียน!” ซ่งจื่อหานหันมามองเพื่อนรักด้วยสีหน้าขอโทษขอโพยอย่างสุดซึ้ง “ฉัน...ฉันทำลายค่ำคืนสุดแสนจะโรแมนติกของพวกเธอจนพังพินาศหมดเลยใช่ไหมเนี่ย”“ไม่เป็นไรเลยสักนิดน่า อย่าคิดมากไปเลย” ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มบาง ๆ ให้เพื่อนรักอย่างจริงใจ“เขา...เขาให้ดอกกุหลาบสีแดงกับเธอด้วยอย่างนั้นเหรอ” หัวใจของจื่อหานพลันปวดแปลบขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ “น่ารักจังเลยนะ”“
บางทีคุณอาจจะชอบ
