LOGIN"ค่ะ น้ำเชื่อพี่" "พี่ดีใจนะ ที่น้ำกลับมาเชื่อใจพี่อีกครั้ง ว่าแต่เราจะกลับไปอยู่บ้านกับคุณพ่อเมื่อไหร่ดีล่ะ" "วันพรุ่งนี้เลยดีไหมคะ" "ครับ ตามนั้นเลย พ่อพี่จะได้ไม่เหงา" "ขอบคุณนะคะ ที่ทำทุกอย่างเพื่อลูกกับน้ำ และเพื่อความรักของเรา" "พี่ต่างหากล่ะที่ต้องขอบคุณน้ำ ที่ยอมเปิดใจให้พี่อีกครั้
"ค่ะ" "ตกลงน้ำจะเอายังไงกับพี่ หมดรักกันแล้วจริงๆ ใช่ไหม หรือว่ายังระแวงในตัวพี่อยู่" "พี่พูดอะไรคะ" น้ำทำหน้างง "หรือว่าพี่มันไม่ดีพอสำหรับน้ำอีกต่อไปแล้ว พี่จะได้ไม่ต้องอยู่ขวางหูขวางตาน้ำอีก" "พี่พูดอะไร มันจะไปกันใหญ่แล้วนะคะ" "ก็น้ำไม่ต้องการพี่แล้วไม่ใช่เหรอ ไม่อย่างนั้นคงไม่เย็นชาใส
หลายวันต่อมา ปรางตัดสินใจนัดพบน้ำเพื่อพูดคุยเคลียร์ใจกันในร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างชื่อดังโดยมีภูมินั่งร่วมโต๊ะด้วย ปรางนั่งมองหน้าภูมิกับน้ำสลับกันไปมาพร้อมกับยิ้มมุมปาก ในเมื่อฟ้ากำหนดมาให้เป็นคู่กันต่อให้มีอุปสรรคมากมายขนาดไหนสุดท้ายก็ต้องกลับมาคู่กันสินะ ปรางคิดอยู่ในใจ "ขอบคุณนะ ที่เธอยอมมาตา
"พูดแบบนี้แสดงว่าตกลงแล้วใช่ไหมหื้ม" "อืม" น้ำพยักหน้ารับ ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็เข้าจู่โจมร่างบางด้วยการใช้ทั้งมือและริมฝีปากเล้าโลมเรือนร่างของเธอทันที ในเวลาไม่กี่นาทีทั้งสองร่างก็เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์หลอมรวมกายเป็นหนึ่งเดียวด้วยบทพิศวาสอันเร่าร้อนที่ฝ่ายชายเป็นฝ่ายคุมเกม เสียงครวญครางของคนทั้ง
"พี่แน่ใจนะคะ ว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก" "พี่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวถ้าพี่เป็นมากๆ จนทนไม่ไหว พี่ก็หายาทานเองแหละ พี่ไปก่อนนะ ฝันดีนะที่รัก" เดินเข้าไปหอมแก้มเนียนฟอดหนึ่งแล้วเดินหิ้วกระเป๋าออกจากห้องไป คล้อยหลังชายหนุ่มออกจากห้องไปน้ำก็เริ่มจะอยู่ไม่เป็นสุข เพราะเป็นห่วงชายหนุ่มเหลือเกิน ยิ่งอาการที่ชา
"ครับ งั้นผมขอตัวเมียแป๊บหนึ่งนะ" ภูมิพูดพลางมองหน้าน้ำที่นั่งข้างๆ แล้วลุกเดินนำออกไป น้ำได้ยินอย่างนั้นก็ฝากให้เข็มดูแลลูกน้อยแทนแล้วลุกเดินตามหลังชายหนุ่มคนรักออกไปเงียบๆ จนคนทั้งคู่ไปหยุดอยู่ตรงสวนหลังบ้าน ภูมิจึงหันไปมองใบหน้าเนียนพร้อมกับเดินเข้าไปจับกุมมือบางเอาไว้ "พี่ไปคุยกับปรางมาแล้วน







