บทที่ 39 กุญแจสำรอง

บทที่ 39 

เช้าวันรุ่งขึ้น นาตาเซียนอนอยู่บนเตียงของลูคัสตามลำพัง เพราะชายหนุ่มลุกขึ้นไปทำงานตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางด้วยซ้ำไป แม้จะอยากนอนกอดร่างอุ่นๆ ของเธอต่อ แต่ก็เลือกที่จะไม่ทำเช่นนั้น หญิงสาวสะดุ้งตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังมาจากนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากเตียง สำรวจความเสียหายของร่างกาย พอรู้ว่าตัวเองรอดก็เป่าลมออกปากหนักๆ ทั้งๆ ที่ไม่อยากหลับแต่กลับหลับสนิทไปซะได้ พอตื่นก็รู้สึกปวดศีรษะและมึนๆ ภาพที่มองก็หมุนเคว้ง 

หญิงสาวมองหาเจ้าของห้องแต่กลับไม่พบ จึงกระชับเสื้อตัวใหญ่ก้าวเดิน แต่กลับเซจนต้องไปยืนเกาะขอบโต๊ะ นาตาเซียสลัดภาพมึนๆ ภายในสมองออกไป หญิงสาวรู้สึกตัวร้อน แต่ก็ยังฝืนเดินลงไปชั้นล่าง เพื่อหาน้ำอ้อย ตลอดเวลาที่ทำงานชดใช้หนี้อยู่ที่นี่เธอต้องตั้งใจ จะได้กลับออกไปเร็วๆ 

“ตื่นแต่เช้ากว่าที่คิด” น้ำอ้อยและเด็กรับใช้เงยหน้าขึ้นมองนาตาเซีย ก่อนที่ผู้อาวุโสจะเอ่ยทัก เพราะไม่คิดว่าเช้านี้จะได้เจอหญิงสาวด้วย 

“ก็ฉันต้องทำตัวดีๆ นายน้อยป้าจะได้หักเงินให้คุ้มๆ” 

“คิดแบบนั้นก็ดีแล้ว”&nbs