พิมพิรายาถูกส่งตัวมายังโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเพื่อมาทำแผล หลังจากนั้นไม่นานแฮร์ริคก็ตามมาที่นี่ในทันที เขาให้เธอนอนแอดมิดที่โรงพยาบาลเพื่อดูให้ปลอดภัยจริงๆ ว่าเธอจะไม่เป็นอะไร ส่วนเรื่องรถที่เกิดอุบัติเหตุตอนนี้ก็เป็นหน้าที่ของตำรวจและกู้ภัยประสานงานกันเอาออกจากถนน ดีที่อุบัติเหตุครั้งนี้มีผู้บาดเจ็บไม่มากนัก พิมพิรายาจึงไม่ค่อยกังวลเท่าไร เพราะหน้าที่รับผิดชอบความเสียหายครั้งนี้ก็เป็นหน้าที่ของบริษัทประกัน
“โถ่เอ้ยลูกฉัน” แขวิไลลูบหัวพิมพิรายาด้วยความสงสารที่เห็นลูกต้องมาเจ็บ
“เพชรไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าทำไมตอนนั้นรถถึงเบรกไม่อยู่ ดีนะคะที่เพชรไม่ได้ขับเร็ว”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก สิ้นเสียงเคาะประตูสุทธิดาเลขาสาววัยกลางคนของพิมพิรายาก็เข้ามาด้านใน
“ประกันโทรมาบอกว่า ทางประกันไม่รับเคลมเพราะรถที่คุณเพชรใช้ไม่ได้มาตรฐาน ชิ้นส่วนหลายชิ้นในรถเป็นของปลอมทั้งหมดค่ะ”
“อะไรนะคะ” ไม่เพียงแค่พิมพิรายาที่มีสีหน้าตกใจ แต่ทุกคนในที่นี่ไม่เว้นแม้แต่แฮร์ริคก็เริ่มขมวดคิ้วมุ่น รถคันละไม่ต่ำกว่ายี่สิบล้านที่พิมพิรายาขับน่ะเหรอมีอะไหล่ปลอม
“คุณเพชรไม่ต้องห่วงน
“ใช่ ผมน่าจะเป็นผู้เป็นคนให้เร็วกว่านี้ ถ้าผมนึกตามหาพลอยให้ไวกว่านี้ก็คงได้ดูแลเธอตั้งแต่เธอท้องแล้ว ที่ผมมาหาคุณก็เพราะอยากให้คุณช่วย ผมรักพลอยจริงๆ อยากดูแลเธอ คุณช่วยให้ผมคืนดีกับเธอได้ไหม ผมขอร้องล่ะ” แฮร์ริคไม่คิดสนศักดิ์ศรี เขายอมก้มลงคุกเข่าต่อหน้าอทิตยา เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการที่สุดคือการได้รับผิดชอบลูกและภรรยาเพื่อแก้ไขสิ่งที่ผ่านมา“นี่... คุณแฮร์ริค”“เชื่อที่ผมพูดเถอะ”“ลุกขึ้นเถอะ”“ไม่ครับ จนกว่าคุณจะรับปากว่าจะช่วยให้ผมได้คืนดีกับพลอย”“โอ้ย...” อทิตยานั่งกุมขมับหนึบ คำพูดของเขาที่ว่ารู้สึกผิดมันก็น่าเชื่อถืออยู่หรอก ทว่าเธอก็ไม่รู้ว่าตอนนี้พัดพารัชชาจะต้องการแฮร์ริคหรือเปล่าน่ะสิ ไม่ได้ เรื่องนี้เธอจะตัดสินใจคนเดียวไม่ได้ คิดได้ดังนั้นก็รีบต่อสายหาดาวลดาในทันทีและแล้วทุกคนก็ต้องขึ้นเครื่องบินกันมาที่เชียงใหม่เพื่อตรงมายังบ้านของดาวลดา เพราะอทิตยาไม่สามารถตัดสินใจเองคนเดียวได้จริงๆ เรื่องที่จะพาแฮร์ริคไปหาพัดพารัชชาทั้งสี่คนนั่งสุมหัวคุยกันอยู่ที่ใต้ถุนบ้านเรือนไทยของดาวลดา แฮร์ริคพยายามพูดความรู้ส
“อยากให้แกสืบจากทางคนที่แกตามจีบให้หน่อยว่าตอนนี้คุณพลอยเป็นยังไงบ้าง”“ไม่ช่วยอะไรทั้งนั้นโว้ย แค่ตอนที่คุณอ้อนรู้ว่าฉันเป็นเพื่อนกับเอส แล้วก็หลอกคุณพลอยไปงานนั้นก็โกรธฉันมาจนถึงทุกวันนี้ รู้ไหมฉันส่งดอกไม้พร้อมของแพงๆ ไปง้อแทบทุกวัน เธอก็เอาทิ้งทุกวัน จนเหมือนฉันซื้อของแพงไปให้แม่บ้านในโรงเรียนสอนพิเศษ มัดปมเองก็ต้องแก้ปมเองโว้ย จะสืบก็ไปหาสืบทางอื่น อย่ามายุ่งกับคุณอ้อนของฉัน” ที่เขาอารมณ์ไม่ดีอยู่ตอนนี้ก็เพราะยังตามง้ออทิตยาไม่ได้ง่ายๆ นี่แหละ เอลมาพูดเรื่องนี้ขึ้นก็พาลทำให้เขานึกย้อนไปถึงตอนที่ช่วยแฮร์ริคจนถูกหญิงเมิน“ได้ ถึงแกไม่ช่วย ฉันว่านักสืบของฉันก็มีความสามารถอยู่แล้ว” เอลมาแค่อยากได้คำตอบว่าเฟรดช่วยได้หรือไม่ได้เท่านั้น ทว่าอีกฝ่ายก็ตอบเสียยาว ดูท่าแล้วเฟรดคงยังเคืองแฮร์ริคไม่หายจนถึงทุกวันนี้แน่“แกยังโกรธฉันอยู่เหรอวะเฟรด” แฮร์ริคถามเพื่อนรักไปตามตรง“ไม่ได้โกรธแก คิดว่าถ้าย้อนกลับไปได้ก็ไม่อยากช่วยแกเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าคุณอ้อนจะใจแข็งขนาดนี้”“เพราะเห็นพวกแกแพ้ผู้หญิงใจแข็งแบบนี้ไง ฉันถึงไม่อยากคบใครเป็นตัวเป็นตน” เอลมาเห็นเพื่อน
แฮร์ริคยื่นมือหมายจะประคองใบหน้าหวานที่ซีดเซียวและเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ทว่าสาวเจ้าก็ถอยหลังหนีไม่ยอมให้เขาได้ถูกเนื้อต้องตัว“แผนแก้แค้นของคุณสำเร็จแล้วจะมายุ่งอะไรกับฉันอีก”“การแก้แค้นจบไปแล้ว ตอนนี้มันก็เป็นเรื่องของพลอยกับผม ความรู้สึกที่ผมมีให้พลอย วันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง ผมรักพลอยจริงๆ นะ”พัดพารัชชายกมีดพกในมือของเธอจี้คอของตัวเอง ทำเอาสองหนุ่มที่มองมายังเธอหน้าตาตื่นไม่ต่างกัน“เลิกยุ่งกับฉันซะที คุณจะรักฉันจริงหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ฉันเกลียดคุณ เกลียดยิ่งกว่าอะไร ฉันได้ออกมาจากชีวิตสองแม่ลูกนั่น คิดว่าฉันจะได้อิสระที่ฉันอยากได้ แต่คุณก็พาฉันเข้ามาเป็นหมากในเกมการแก้แค้น ชีวิตฉันหลังจากนี้ไม่รู้ว่าสองคนแม่ลูกนั่นจะจ้องล้างจองผลาญฉันอีกรึเปล่า คุณมันเห็นแก่ตัว มายุ่งกับฉันทำไม ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับความแค้นคุณสักนิด”“พลอย” แฮร์ริคพยายามจะเข้าไปหาพัดพารัชชา ทว่ายิ่งเขาเข้าไปใกล้ปลายมีที่อยู่ในมือของหญิงสาวก็เริ่มกินเนื้อของเธอจนเห็นมีเลือดแดงฉานไหลออกมา“อย่าทำแบบนี้พลอย”“อย่ายุ่งกับเธอ” อนนท์เข้ามา
“อีพลอย!” พิมพิรายาได้ยินเช่นนั้นก็โกรธจนมือไม้สั่น จากนั้นก็ปรี่เข้าไปจะทำร้ายพัดพารัชชา ทว่าแฮร์ริคก็มาขวางเอาไว้“ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไงฮะ! แกต้องการอะไร” ปึก ปึก พิมพิรายาลงมือกับพัดพารัชชาไม่ได้เธอก็ฟาดกำปั้นไปที่อกของแฮร์ริคแขวิไลยืนกำหมัดแน่นดูสถานการณ์อย่างเจ็บปวดหัวใจ ไม่น่าเลย เธอควรจะเตือนลูกสาวของเธอก่อนที่จะตกลงแต่งงานกับแฮร์ริค เชื่อได้เลยว่ามันสองคนผัวเมียจะต้องรวมหัวกันทำให้ลูกของเธอเสียใจแน่“คุณรู้เรื่องนี้ใช่ไหมคะคุณเฟรด”เฟรดก้มหน้างุดเมื่อหญิงสาวที่ยืนข้างๆ กำลังมองค้อนเขาด้วยสายตาโกรธเคือง “ผมขอโทษครับ ผมเป็นเพื่อนกับแฮร์ริค”“พลอย” อนนท์แทรกทุกคนเข้ามาหาพัดพารัชชา เพราะรู้ว่าตอนนี้เธอต้องการคนที่อยู่เคียงข้าง“พี่นนท์”“ถ้าพลอยอยากไปจากที่นี่ พี่จะพาไป”“ค่ะ” พัดพารัชชารีบจับมือของอนนท์เอาไว้ เพราะตอนนี้หัวใจของเธอไม่พร้อมรับรู้อะไรตรงนี้ต่อไปแล้ว“มึงจะไปไหนอีพลอย อีลูกเมียน้อย” พิมพิรายาตวาดลั่นตามหลังพัดพารัชชาที่กำลังเดินหนีไปพร้อมอนนท์ เธออยากจะฉีกเนื้อพัดพารัชชาเป็นชิ้นๆ ที่ทำให้เธอ
“ทางนี้ยัยเพชร” พิมพิรายาในชุดมินิเดรสกระโปรงบอลลูนสีแดงกำมะหยี่ หันไปตามเสียงช้าๆ อย่างไว้ท่วงท่าหลังจากได้ยินเสียงของเมทาวดีเรียกเมื่อก้าวเข้ามาในร้านอาหารหรูใจกลางเมืองกรุงเทพมหานคร“แกนัดฉันมาทำไม” พิมพิรายาเอ่ยถามเมทาวดีเสียงเรียบทั้งที่ไม่ค่อยสบอารมณ์นักเพราะก่อนหน้านี้เมทาวดีคะยั้นคะยอให้เธอออกมาหาให้ได้ทั้งที่เธอไม่ได้อยากจะออกมาข้างนอก“ก็ยัยลูกหมีฝากการ์ดงานแต่งมาให้แก” เมทาวดียื่นซองการ์ดงานแต่งสีเงินตรงหน้าพิมพิรายา“ยัยลูกหมีมีแฟนตั้งแต่เมื่อไร”“คบกันเงียบๆ ได้เป็นปีแล้วมั้ง แล้วฉันก็เพิ่งจะรู้นะว่าแฟนนางเป็นเจ้าของสายการบินที่สิงคโปร์ ถึงว่าก่อนหน้านี้ถึงได้เที่ยวต่างประเทศเป็นว่าเล่น เห็นว่าจะไปจัดงานแต่งกันที่ปารีสด้วย แล้วแกล่ะเมื่อไรฉันจะได้การ์ดงานแต่งของแก นี่ถ้าแกได้แต่งงานกับคุณแฮร์ริคคงจะจัดงานแต่งใหญ่โตกว่ายัยลูกหมีแน่เลย เพราะคุณแฮร์ริคน่าจะรวยกว่าแฟนยัยลูกหมีใช่ไหม”“ก็ต้องเป็นอย่างงั้น”“จะจัดที่ไหนล่ะ ได้คิดเอาไว้หรือยัง ฉันจะได้เตรียมตัดชุดรอเอาไว้”“ฉันจะบอกอีกทีก็แล้วกัน แต่บอกไว้ก่อนว่าฉันคงไม่ได้ไปงาน
พัดพารัชชาเข้ามาหาอนนท์ที่บ้านของหมอหนุ่ม เธอต้องมาเอาเอกสารส่วนตัวก่อนที่จะบินไปออสเตรเลียพักใหญ่“พลอยเปลี่ยนเบอร์มือถือทำไมเหรอครับ” เขาพยายามติดต่อเธอหลายวันแล้ว ทว่าก็ไม่สามารถติดต่อได้ จนวันนี้ถึงได้รู้ว่าเธอเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์มือถือเมื่อเธอเป็นฝ่ายติดต่อเขาเข้ามาเอง“มือถือพลอยหายค่ะ แล้วที่พี่นนท์บอกมีเรื่องสำคัญจะคุย เรื่องอะไรเหรอคะ”“วันก่อนคุณป้าโทรเรียกให้พี่ไปคุยเรื่องพลอย”“คุณแม่รู้เรื่องว่าพี่นนท์คบกับพลอยใช่ไหมคะ”“ครับ คุณป้าอยากให้พี่หมั้นกับพลอย พี่เลยบอกคุณป้าว่าอยากถามพลอยก่อน แล้วพี่ก็อยากบอกพลอยให้รู้ว่าพี่เต็มใจที่จะหมั้นกับพลอย”“พี่นนท์!”“พี่พูดตรงๆ พี่ไม่ได้เห็นพลอยเป็นแค่น้องนานแล้ว พี่พร้อมจะดูแลพลอยถ้าพลอยให้โอกาสพี่” อนนท์ไม่รีรอที่จะพูดความในใจอีกแล้ว ไม่ว่าวันนี้จะเป็นยังไงเขาก็จะยอมรับผลของมัน“คือ พลอย ยังอยากให้พี่นนท์เป็นพี่ชาย ขอโทษนะคะ” เธอก้มหน้างุดไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาอีกฝ่ายอนนท์เงียบไปครู่หนึ่ง ทว่าก็ไม่ได้แปลกใจกับคำตอบของพัดพารัชชา“พลอยยังรักแฮร์ริคมากใช่ไหม”