“เดี๋ยวครับ...คือผมอยากจะซื้อของมาแจกเด็กๆโรงเรียนแถวๆนี้พอมีใครจะพาผมไปซื้อได้บ้างครับ”
อคิณไม่รอให้หญิงสาวเดินกลับไปก่อนเขาต้องการที่จะเจอณดาตอนนี้เลยคิดแผนอะไรออก
“งั้นเดี๋ยวถ้านิดมาแล้วนิจะบอกเธอให้นะคะ”
นิชาเห็นชายหนุ่มนอกจากจะหล่อแล้วยังจิตใจดีอีกหากณดากลับมาแล้วเธอก็จะต้องกำชับให้เพื่อนเธอดูแลเขาอย่างดีเลย
“ครับผมจะรอนะครับ”
อคิณตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มแต่ในใจเขาระรื่นยิ่งกว่าใบหน้าเพราะทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิด
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
“นิดมาพอดีเลย”
นิชาเห็นณดามาถึงพอดีเลยรีบไปคุยเรื่องลูกค้าที่เข้ามาพักใหม่
“มีอะไรเหรอ”
ณดาไปส่งลูกสาวของเธอที่โรงเรียนเสร็จก็รีบมาที่น่าทันทีแปลกใจเล็กน้อยที่เพื่อนเธอดูจะมีอะไรตื่นเต้นถึงได้มีสีหน้าแบบนั้น
“มีลูกค้ามาพักที่นี่เค้าเห็นนิดจากในคลิปก็เลยอยากให้นิดเป็นคนพาเค้าเที่ยวแล้วอีกอย่างเขาเป็นถึงเจ้าของบริษัททัวร์เลยนะเค้าบอกว่าชอบที่นี่แล้วจะพาลกทัวร์มาลงด้วย”
“จริงเหรอ?”
ณดาดีใจกับคำบอกของเพื่อนเธออย่างมากเธอยินดีอย่างยิ่งที่จะเป็นคนพาลูกค้าเที่ยวเธอคิดว่าหากเธอทำให้ลูกค้าประทับใจได้โฮมสเตย์ของเธอคงเงินเข้าไม่ขาดแน่
“ใช่..แล้วตอนนี้เค้าก็อยากจะหาซื้อของไปแจกเด็กๆที่โรงเรียนแถวนี้เลอยากให้นิดพาไปหน่อย”
“ได้สิ..บ้านไหนเหรอ”
ณดายินดีช่วยเรื่องนี้อยู่แล้วเธอไม่คิดค่าจ้างเพิ่มด้วยพรางคิดว่าลูกค้าคนนี้ต้องเป็นคนที่ใจดีมากแน่
“บ้านที่8..”
“โอเคเดี๋ยวฉันรีบไป”
เมื่อได้รู้ว่าลูกค้าคนดังกล่าวอยู่บ้านหลังไหนณดาก็รีบจ้ำอ้าวไปทันที
“อ้าวนิด...ฌ..เฮ้อ..จะรีบไปไหนยังไม่ได้บอกชื่อเลย”
นิชาลืมไปเลยว่ายังไม่ได้บอกชื่อกับเพื่อนเธอเพราะมัวแต่ตื่นเต้นจะเรียกตอนนี้ก็ไม่ทันเสียแล้วท่าทางเพื่อนเธอก็จะรีบมากเหมือนกันหญิงสาวคิดว่าทั้งสองคงจะรู้จักกันตอนเจอกันเอง
“บ้านที่8..เอ่อ..ชื่อล่ะ.ลืมถามนิมาอีกเรา”
ณดาเดินมาเกือบถึงหน้าบ้านของลูกค้าแล้วแต่เธอก็ดันลืมถามชื่อลูกค้าจากเพื่อนเธอมาอีกแต่ก็ไม่เป็นไรอีกไม่นานเธอก็จะรู้จักลูกค้าเธอเอง
ก๊อกกๆๆ
ณดาเคาะประตูบ้านของลูกค้าเมื่อมาถึงเธอฉีกยิ้มกว้างรออีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร
แกร๊ก
“สวัสดีครับ”
อคิณรู้ว่าจะต้องเป็นณดาที่มาเคาะประตูบ้านเขาเปิดประตูออกได้ก็เปรยยิ้มทักทายหญิงสาวด้วยท่าทีสบายอารมณ์
“เอ่อะ..”
//ทำไมเขาโผล่มาที่นี่กันนะ//
ณดาถึงกับตัวชาวาบทำอะไรไม่ถูกรอยยิ้มที่ยิ้มกว้างเมื่อครู่ก็หุบลงทันทีขาทั้งสองข้างก้าวถอยหลังพร้อมกึ่งวิ่งกึ่งเดินกลับไปที่ออฟฟิศอย่างรวดเร็ว
“คุณ....เดี๋ยวสิคุณ”
อคิณรู้ว่าทำไมหญิงสาวถึงมีอาการแบบนั้นซึ่งมันก็เป็นที่น่าพอใจกับเขาอย่างมาก
“....”
//หนี..ฉันต้องหนี//
ในหัวของหญิงสาวตอนนี้คือทำยังไงก็ได้ให้ไปให้ไกลจากผู้ชายคนนี้ให้เร็วที่สุด
“เดี๋ยวๆนิดนี่มันอะไรกัน”
นิชาเห็นเพื่อนเธอวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาเธอจึงรีบดึงมือเพื่อนเธอเอาไว้อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพื่อนเธอถึงได้มีอาการเป็นเช่นนี้
“ฉันไม่รับลูกค้าคนนี้”
ณดาเอ่ยปากกับเพื่อนเธอพร้อมส่ายหัวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล
“ดูท่าคุณนิดไม่อยากจะบริการผมนะครับ”
อคิณที่วิ่งตามหญิงสาวมาติดๆเอ่ยกับนิชาอย่างประชดว่าเพื่อนของเธอนั้นดูท่าจะไม่อยากที่จะบริการลูกค้าอย่างเขาเสียแล้ว
“นิดแกเป็นอะไร...เดี๋ยวคุณคิณนั่งรอก่อนนะคะนิขอคุยกับนิดสักเดี๋ยว”
นิชากระซิบกับเพื่อนเธออย่างสงสัยพร้อมบอกให้ชายหนุ่มนั่งรอด้านหน้าก่อนเพราะเธอจะขอเคลียร์กับเพื่อนของเธอก่อนที่ลูกค้าวีไอพีของเธอจะไม่ประทับใจ
“ได้ครับ”
อคิณนั่งรออย่างว่าง่ายคิดว่ายังไงหญิงสาวก็ต้องได้ไปกับเขาอยู่ดีมีหรือจะทิ้งลูกค้าคุณภาพแบบเขา
ทางด้านนิชา
“แกเป็นอะไรนิดนั่นลูกค้าคนสำคัญเลยนะ...แกเคยมีปัญหาอะไรกับเค้ามาก่อนหรือเปล่า”
นิชาดูไม่ออกเลยตอนนี้ว่าเพื่อนเธอเป็นอะไรกันแน่หรือมีที่แว้บมาในใจของเธอตอนนี้ก็คงจะเพื่อนเธอนั้นต้องมีปัญหาอะไรกับอคิณมาก่อน
“อ..เอ่อ..เปล่า”
ณดารีบตอบปฏิเสธเพราะเธอไม่อยากให้ใครรู้เรื่องราวในอดีตของเธอกับเขา
“เปล่าแล้วทำไมหนีเค้ามาแบบนั้นล่ะ..หรือแกเครียด”
นิชาก็ยังงงหนักเข้าไปอีกเมื่อเรื่องที่เธอคิดมันไม่ใช่
“เปล่า”
ณดาส่ายหัวเป็นระวิงสีหน้าของเธอก็ยังดูมีความกังวลอยู่เช่นเดิม
“อะไรก็เปล่า...เอางี้แกทำใจสบายๆก่อนยิ้มกว้างๆ...แล้วคิดไว้ว่าคุณคิณคือคนที่จะนำเงินนำทองมาสู่โฮมเตรย์ของเราแกต้องบริการเค้าอย่างดีที่สุดคิดซะว่าทำเพื่อทุกคนที่นี่”
นิชาไม่อยากเซ้าซี้อะไรเพื่อนเธออีกแล้วสิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้ก็คือช่วยพูดให้เพื่อนเธอผ่อนคลายแล้วนึกถึงงานตรงหน้านี้ก่อนว่ามันสำคัญขนาดไหนถ้าหากเพื่อนเธอไม่ยินดีที่จะบริการชายหนุ่มเธอก็อยากให้เพื่อนเธอคิดเสียว่าเป็นการทำเพื่อพวกเธอทุกคนที่นี่เพราะดูท่าอคิณจะไม่อยากให้ใครมาบริการแทนด้วย
“อืม.ก็ได้”
เมื่อณดานึกถึงกิจการของเธอหญิงสาวจึงจำใจยอมตกลงแต่โดยดี
“อย่างนั้นแหละ..ไป...ออกไปหาคุณคิณกัน”
นิชาโล่งอกไปทีที่อย่างน้อยเพื่อนเธอก็ยอมฟังที่เธอพูด
“อืมม..”
//ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ//
ณดาเดินตามนิชาออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยเธอไม่อยากจะหันไปมองหน้าคนที่นั่งรออยู่ด้านนอกเลยด้วยซ้ำ
“นิดพร้อมจะพาคุณคิณไปแล้วค่ะ”
นิชาเดินออกมาจากห้องหลังจากที่คุยกับณดาเรียบร้อยแล้วเธอเดินเข้าไปหาอคิณด้วยสีหน้ายิ้มแย้มบอกข่าวดีกับเขาว่าเพื่อนเธอพร้อมที่จะพาเขาไปทุกที่ที่อยากไปแล้ว
“ดีเลยครับงั้นไปกันเลย”
อคิณรีบลุกขึ้นพร้อมเดินนำหญิงสาวไปที่รถของเขาที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถของที่นี่ทันที
“เชิญครับ”
ชายหนุ่มเปิดประตูรถหรูของเขาให้หญิงสาวได้เข้าไปนั่งด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ให้หญิงสาวนั้นระแวงเขาเล่น
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะหนูนิด”
หลังจากที่ขับรถออกมาได้สักพักแล้วอคิณก็หาเรื่องคุยกับหญิงสาวอยากรู้ว่าปฏิกิริยาของเธอเมื่ออยู่กับเขาสองต่อสองจะเป็นแบบไหน
“ไม่ได้อยากเจอค่ะ”
ณดาตอบคำถามชายหนุ่มสั้นๆโดยที่ไม่มองอีกฝ่าย
“แต่ผมอยากเจอคุณใจจะขาด”
อคิณยังหาคำพูดกวนโมโหเธออยู่เรื่อยยิ่งเธอไม่อยากเจอเขาก็จะคอยวนเวียนอยู่ในชีวิตของเธอไม่ให้ได้เป็นสุขกันเลยทีเดียวณดาพยายามนับเลขในใจเพื่อไม่ให้เธอโมโหไปมากกว่านี้และพยายามไม่สนใจคำพูดของเขา
เพนท์เฮ้าส์“ไม่เห็นจะต้องรีบขนของมาที่นี่เลยนี่คะ”เคทเธอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมคริสโตเฟอร์จึงให้เอรีบย้ายมาที่นี่นักเพราะรออีกสักพักก็ได้“ไม่ได้เคทเป็นแฟนพี่ก็ต้องอยู่กับพี่สิ”ชายหนุ่มจะปล่อยให้คนที่เขารักอยู่ลำบากคนเดียวได้ยังไงเขาอยากดูแลเธอเองในทุกๆเรื่อง“เคทบอกพี่คริสตอนไหนคะว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว”เคทเธอรีนรู้สึกว่าชายหนุ่มจะข้ามขั้นอะไรไปหรือเปล่าเธอรู้สึกดีกับเขาก็จริงแต่เธอยังไม่ได้พูดออกมาสักคำเลยว่าจะเป็นแฟนกัน“อ้าว...ไม่รู้แหละก็ใจเราตรงกันแล้วก็เท่ากับเป็นแฟนกันแล้วหรืออยากข้ามขั้นงั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกันเลยดีไหม”คริสโตเฟอร์เดินมาโอบไหล่หญิงสาวแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาด้วยกันเขาวาดแผนอนาคตกับเธอเอาไว้หมดแล้ว“อย่าพึ่งเออออไปฝ่ายเดียวสิคะ...”เคทเธอรีนไม่คิดว่าเขาจะคิดถึงอนาคตกับเธอไปไกลขนาดนี้แค่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้วเธอขอค่อยๆเป็นค่อยๆไปกับเขาจะดีกว่า“เคท...”“คะ??..พี่คริสทำอะไรคะ”คริสโตเฟอร์หันมามองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำในใจมันสั่งว่าอยากจะกดหอมแก้มเธอสักฟอดให้ชื่นใจหลังจากที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันนานเคทเธอรีนเองก็เริ่มที่จะเอี้ยวตัวหลบเพราเริ่มเขินหน้าแดงที่เขาทำแบบ
“พี่เคทเป็นยังไงบ้างคะ...เราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะคะ”แพรวารีบเข้าไปดึงตัวเคทเธอรีนที่ยืนนิ่งตกใจกับเหตุการณ์เข้าไปด้านในส่วนอคิณกับคริสโตเฟอร์ก็กันนักข่าวไม่ให้ตามเคทเธอรีนเข้าไปเพราะเข้าใจว่านักข่าวคงต้องไปถามหาสาเหตุที่เธอโดนแกล้งเรื่องนี้แน่“เคทเป็นยังไงบ้าง...ทำไมคุณพรีมต้องทำกันขนาดนี้นะ”นุจรีรีบเคลียที่หน้านแล้วรีบเข้ามาหาเคทเธอรีนกับแพรวาไม่เข้าใจว่าพริมมาทำไมต้องทำกับเคทเธอรีนแบบนี้ด้วย“นั่นน่ะสิคะ”แพรวาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันถ้าหากเธอไม่มีหลักฐานช่วยเคทเธอรีนป่านนี้ชื่อเสียงพังป่นปี้หมดตอนนี้เคทเธอรีนเอาแต่นั่งนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูกใบหน้าซีดเซียวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นหลุดออกมาอยู่รอมร่อ“เคท”“เคท”เมื่ออคิณและคริสโตเฟอร์เคลียพวกนักข่าวเสร็จก็เดินหาเคทเธอรีนเมื่อเห็นว่าเธอนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวจึงรีบกรูกันเข้ามาดูอาการของเธอ“พี่คริสคะ”เคทเธอรีนเงยหน้ามองคริสโตเฟอร์น้ำตาของเธอตอนนี้ไหลพรากออกมาอย่างห้ามไม่ได้“ไม่เป็นไรนะเคท..”คริสโตเฟอร์เข้าไปสวมกอดปลอบหญิงสาวอย่างเห็นใจและสงสารเธอไม่น่ามาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลยเขาคิดว่าการที่พริมมาทำแบบนี้กับเคทเธอรีนสาเหตุมันน่าจะมาจ
วันต่อมาโรงแรมXXX20.30 น.“คิณคุณนิดไม่ได้มาด้วยเหรอวะ”คริสโตเฟอร์เดินเข้างานมาก็มองหาเพื่อนของเขาทันทีเพื่อนเขาหาไม่ยากเพราะตัวสูงกว่าใครเค้าเมื่อเจอก็รีบเข้ามาทักทายแต่ก็ไม่ยักจะเห็นภรรยาสุดที่รักของเพื่อนเขามาด้วยจึงถามหาเพราะปกติแล้วสองคนนี้จะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดยกเว้นเวลาทำงานเท่านั้น“ณดลไม่สบายน่ะสิฉันก็เลยมาคนเดียวจะดีกว่า”อันที่จริงณดาก็จะมากับเขาด้วยแต่ติดตรงที่ลูกคนเล็กของเขาดันมาป่วยจึงต้องมาคนเดียว“นีน่าไม่ร้องตามแกเหรอวะ..”“ตอนแรกก็เหมือนจะตามดีหน่อยลูกสาวฉันพูดรู้เรื่อง”“...นีน่าเป็นเด็กน่ารักนะ...ถ้าฉันมีลูกน่ารักอย่างนีน่าก็คงดี”คริสโตเฟอร์ชอบนิสัยของลุกสาวเพื่อนของเขามากเพราะเป็นเด็กที่เข้าใจอะไรง่ายมากเท่าที่เขาเคยเจอมา...หากเขาเลือกได้ก็ยากมีลูกนิสัยเหมือนนีน่าเหมือนกันคงจะไม่เหนื่อยในการเลี้ยงดี“หาแม่ของลูกก่อนเพื่อนอย่าพึ่งมโน”อคิณหันไปยิ้มกริ่มมองหน้าเพื่อนของเขาอย่างกรุ้มกริ่มทั้งยังแซวหยอกให้เพื่อนของเขาหาแม่ให้ได้ก่อนที่คิดจะมีลูก“เออน่า”คริสโตเฟอร์โดนแซวแบบนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็นเขามีคนที่มองอยู่แล้วแต่แค่ตอนนี้เขายังไม่กล้าลุยก็เท่านั้นเพราะดูท่
“แค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณจะพูด”คำบางคำมันทำให้เคทเธอรีนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจึงรีบพูดตัดบทอีกฝ่ายแล้ว“..........”พริมมาพยักหน้าอย่างพอใจ“.........”เมื่อพริมมาไม่ได้ถามอะไรเธอต่อเคทเธอรีนจึงรีบลุกแล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที“มาแล้วเหรอ...ไปกลับกันเถอะ”“ค่ะ...”“มีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าค่ะพี่นุช..แค่คุณพรีมอยากให้งานออกมาดีแค่นั้นค่ะ”“..........”นุจรีเห็นสีหน้าของเคทเธอรีนเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องแค่นั้นแต่แค่ไม่อยากถามอะไรต่อเท่านั้นเองแอบคิดในใจว่าสองคนนี้อาจจะมีปัญหาอะไรกันมาก่อนเป็นแน่เย็นของวันเพนท์เฮ้าส์“เคทเป็นอะไรหรือเปล่าเห็นซึมๆตั้งแต่กลับมาแล้วที่ทำงานมีปัญหาเหรอ”คริสโตเฟอร์เห็นหญิงสาวหน้าไม่สบอารมณ์ตั้งแต่ลับมาแล้วเมื่อนั่งทานข้าวเย็นด้วยกันจึงถือโอกาสนี้ถามเธอเสียเลยเพราะเธอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาไม่สบายใจไปด้วย“เอ่อ...ไม่มีค่ะ..แค่เคทเหนื่อยๆ”เคทเธอรีนเลี่ยงที่จะพูดตอบเรื่องในใจที่ทำให้เธอมีอาการเป็นแบบนี้“งั้นทานเยอะๆเลยนะ”หากเป็นแค่เหนื่อยเขาก็ไม่ค่อยกังวลเขาพยายามตักอาหารใส่จานเธอเยอะๆเมื่อทานแล้วจะได้หายเหนื่อย“ค่ะ”“พี่คริสคะ”“หืมม”“เ
ทางด้านคริสโตเฟอร์“นี่ครับคุณผู้หญิง”เคทเธอรีนกำลังนั่งรออาหารอยู่ดีๆก้มีพนักงานถือช่อกุหลาบช่อโตมาให้เธอ“เอ่อ...ของฉันเหรอคะ”หญิงสาวรับมาอย่างเงอะๆงะๆ“ครับ”“พี่คริส”เมื่อ่เปิดอ่านการ์ดก็รู้ทันทีว่าเป็นของใคร“พี่ให้เป็นของขวัญยินดีที่เคทได้งาน”“ขอบคุณนะคะ”หญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อยแอบคิดว่าหากเขาให้เธอเนื่องในโอกาสอื่นก็คงจะดี3 วันต่อมาโรงแรมXXXXวันนี้เป็นวันทำงานวันที่สองของเคทเธอรีนเธอสามารถเข้ากับเพื่อนร่วมงานทุกคนได้ดีและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอต้องลุยงานข้างนอกกับนุจรีเพราะเธอต้องมาคุยงานกับเจ้าของโรงแรมดังที่จะจ้างให้พวกเธอจัดงานในเดือนหน้า“งานแรกตื่นเต้นไหม”เมื่อมาถึงหน้าโรงแรมนุจรีแอบเห็นเคทเธอรีนประหม่าเล็กน้อยจึงถามด้วยความที่เคยเป็นมาก่อน“ตื่นเต้นค่ะ”เคทเธอรีนพยักหน้าหงึกหงักทำไมเธอจะไม่ตื่นเต้นมันเป็นงานแรกของเธอนี่นา“สูดหายใจเข้าลึกๆ...ไปลุยกันเลย”นุจรีพยายามให้หญิงสาวเรียกพลังมาให้มากที่สุดเพราะเหตุการณ์ต่อไปจะต้องเข้าไปคุยกับลูกค้าแล้ว5นาทีต่อมา“คุณวิชิตออยู่ข้างในแล้วค่ะคุณนุจรี”“ค่ะ”สองสาวขึ้นลิฟท์มาที่ชั้นบนสุดของโรงแรมเมื่อมาถึงก็มีพนักงานสาวซึ่งน่
“คุณอย่าทำแบบนี้ได้ข่าวว่าคุณกำลังจะแต่งงานไม่ใช่เหรอ” คริสโตเฟอร์พยายามถอยห่างจากตัวของพริมาที่กำลังทำรุ่มร่ามกับเขาอยู่แต่ดูท่ามือของเธอจะเหนียวน่าดูเล่นเกาะเขาไม่ปล่อยขนาดนั้น“พรีมยกเลิกงานแต่งไปแล้วพรีมลืมคุณไม่ได้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ”พริมมาพยายามพูดให้เธอนั้นมีโอกาสที่จะกลับมาคบหากับเขาอีกที่งานแต่งของเธอถูกยกเลิกก็เพราะความไม่พอของตัวเธอเองที่มีคู่หมั้นอยู่แล้วก็ยังเที่ยวไปกับผู้ชาบอื่นไม่ซ้ำหน้า“พี่คริสคะ”เคทเธอรีนเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มหมายจะบอกข่าวดีกับเขาให้ได้ยินแต่ภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มกำลังนัวเนียกับผู้หญิงอีกคนใบหน้าที่ยิ้มแย้มอยู่ปรับเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงโดยทันควัน“เคท”คริสโตเฟอร์ไม่อยากจะเชื่อว่าอะไรมันจะเหมาะเจาะที่หญิงสาวกลับมาเวลานี้เวลาที่เขาไม่อยากให้เธอเห็นภาพแบบนี้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว“เอ่อ..”เคทเธอรีนรีบเดินเข้าห้องของเธอทันทีเพราะเธอคิดว่าเธอคงจะมาขัดจังหวะความสุขของเขาแต่ใครจะรู้ว่าภาพเมื่อครู่ทำลายความสุขของเธอตอนนี้ไปเกือบหมด“เคท..เคท..คุณกลับไปได้แล้วแล้วก็เลิกพูดแบบนี้ได้แล้วเราจบกันไปนานแล้ว”คริสโตเฟอร์จำต้องเสียมรยาทลากหญิงสาว