EP5 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย (กะตัญ)
หรรษาถึงกับสำลักให้กับคำพูดของผู้เป็นพี่ชาย จู่ๆทำไมว่าเหมือนโมโหเอแคลอะไรขนาดนั้น เธอมองหน้าเอแคลที่เอาแต่ก้มหน้าจนต้องเอ่ยถามผู้เป็นพี่ชาย
"เฮียโกรธอะไรเอแคลมั้ยอ่ะ" หรรษาเอ่ย
"เปล่าสักหน่อย จะไปโกรธอะไร เฮียก็แค่พูดเพราะว่าเอแคลเป็นผู้หญิง มันอันตราย"
"อันตรายจากผู้ชายแบบเฮียไงคะ" หรรษาเอ่ย
"เฮียอันตรายยังไงครับน้องสาว"
"ก็หล่อลากกระชากจิต แต่ไม่คิดผูกพันไงคะ น่ากลัว" หรรษาเอ่ย
"เดี๋ยวเถอะเราน่ะ"
กระทั่งจบมื้อเช้า เอแคลอยู่เก็บทำความสะอาดโต๊ะอาหารโดยที่หรรษาออกจากบ้านปีกขวาไปแล้ว โดยที่มีเจ้าของบ้านอย่างกะตัญเดินวนเวียนไปๆมาๆใกล้ๆ
"เดี๋ยว" กะตัญเอ่ยในขณะที่เอแคลกำลังจะเดินออกไป
"คะ?คุณกะตัญ"
"ตามฉันมานี่"
กะตัญเอ่ยก่อนเดินนำหน้าเอแคลขึ้นชั้นบนของบ้าน กระทั่งไปจนที่ห้องทำงานของเขา กะตัญนั่งลงบนเก้าอี้โต๊ะทำงาน ที่ด้านบนโต๊ะมีแต่ปืนหลากหลายชนิดและรุ่นวางเรียงราย
"คุณกะตัญมีอะไรให้แคลทำอีกมั้ยคะ"
"มาใกล้ๆซิ" ชายหนุ่มเอ่ยก่อนนั่งนิ่งๆใบหน้าเรียบเฉย ดวงตานิ่งราวกับยามค่ำคืน
"คะ..ค่ะ" เอแคลได้แต่เดินเข้าไปหาใกล้ๆ ก่อนจะหยุดยืนต่อหน้าเขา แต่สิ่งที่ตามมาคือกะตัญลุกขึ้นอุ้มเธอขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงานจนเธอตั้งตัวไม่ทัน
"คะ..คุณกะตัญ"
"ไหนเธอบอกฉันมาซิ ว่าผู้หญิงเด็กๆแบบเธอไปจูบกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"
กะตัญเอ่ยพรางใช้มือท้าวกับโต๊ะโอบเอแคลเอาไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่กะตัญถึงเนื้อถึงตัวเธอขนาดนี้ ถ้าไม่รวมจูบเมื่อคืน เอแคลนั่งเกร็งจนไม่กล้าขยับ เพราะใบหน้าหล่อเรียบนิ่งของเขาอยู่ใกล้จนเธอแทบจะใช้ลมหายใจเดียวกับเขา
"แคลจะ..จำไม่ได้แล้วค่ะ"
ปึ่ง!!! เสียงฝ่ามือใหญ่ของกะตัญตบลงโต๊ะทั้งสองข้างเสียงดังลั่นจนเอแคลนั่งตัวเกร็งกลัวจนทำตัวไม่ถูก
"เธอจะบ้าหรือไง!!"
"คะ..แคลทำอะไรให้คุณกะตัญโกรธคะ..."
"เธอนี่ทำฉันหงุดหงิดเป็นบ้าเลย!" พูดจบกะตัญก็ปล่อยมือที่โอบเอแคลออก ก่อนยืนสบถอย่างหงุดหงิด ก่อนจะยืนท้าวเอวแล้วหันไปมองเอแคลด้วยสายตาที่ดุดันของเขา แล้วค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆเธออีกรอบ
"จูบแรกของเธอมันควรจะเป็นฉันทำเมื่อคืนซิถึงจะถูก เธอยังไม่18ด้วยซ้ำ แต่ถ้าเธอ18แล้ว เมื่อคืนอาจจะไม่จบแค่จูบ" กะตัญเอ่ยพรางมองเธอด้วยสายตาที่ทำเอาเธอเขินอย่างหนัก ยิ่งนั่งเกร็งมากขึ้นไปอีก เพราะใบหน้าของเขาอยู่ใกล้แค่ไม่กี่เซ็นเท่านั้น
"คะ..คือ..."
"ออกไปได้แล้ว เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด"
"คะ..ค่ะ"
เอแคลรีบลงจากโต๊ะแล้ววิ่งออกจากห้องทำงานของกะตัญทันทีแล้วกลับไปที่เรือนฝั่งแม่บ้าน ซึ่งมันใหญ่พอๆกับบ้านราคาหลายล้านบาทเลยทีเดียว เพราะที่นี่มีแม่บ้านและการ์ดจำนวนมาก จึงทำให้มีบ้านพักขนาดใหญ่พอที่จะรองรับทุกคน เอแคลมีห้องส่วนตัวของตัวเองซึ่งอยู่แยกจากคนอื่น เพราะพาเพลินเอ็นดูเธอมาก แถมยังส่งเสียให้เรียน จึงอยากให้เธอมีพื้นที่ส่วนตัว
"ยายจ๊ะ หิวข้าวจังเลย" เอแคลเดินเข้ามาก่อนเอ่ยกับผู้เป็นยายที่เป็นหัวหน้าแม่บ้านที่นี่
"วันนี้คุณกะตัญกินข้าวช้าเหมือนนะ ป่านนี้แล้วเพิ่งเสร็จ" ยายของเอแคลเอ่ย
"วันนี้คุณกะตัญกินข้าวกับคุณหนูจ๊ะยาย"
"อ้าวเหรอ ว่าแล้วทำไมคุณหนูไม่ให้ตั้งโต๊ะที่บ้านปีกซ้าย"
"คุณกะตัญกับคุณหนูหรรษานี่ไม่ค่อยเหมือนแฝดกันเลยเนอะป้า คุณกะตัญหล่อแบบนิ่งๆ แต่แบบคือหล่อไม่ไหวอ่ะป้า แต่คุณหนูหรรษานี่น่ารักคนละแนวเลย" สาวใช้อีกคนที่ชื่อเจนเอ่ยขึ้น
"แฝดชายหญิงจะให้เหมือนกันได้ยังไงละ ไปๆแยกย้ายทำงาน เอแคลหนูไปกินข้าวก่อน แล้วค่อยไปช่วยยายทำงาน"
"จ๊ะยาย"
ช่วงบ่าย เอแคลนำการบ้านที่มีออกมานั่งทำที่สวนข้างบ้านใหญ่ ที่เดียวกับที่เธอมายืนส่องกล้องเมื่อคืน มือเรียวค่อยๆกดจอมือถือเพื่อดูข้อมูลทำการบ้าน เธอจดจ้องอยู่กับจอเพราะมันเล็ก ต้องคอยซูมเข้าซูมออกอยู่เรื่อยๆสลับกับเขียนงาน
"เฮ้อ ดูยากชะมัดเลย"
เธอใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายนั่งทำการบ้าน เพราะความยากลำบากที่เจอทำให้เธอทำเสร็จช้ากว่าปกติ กระทั่งเสียงๆนึงเดินเข้ามาพร้อมของที่วางลงบนโต๊ะ
"คะ?คุณกะตัญ"
"เอาไปซิ" กะตัญเอ่ยพรางมองกล่องไอแพดราคาครึ่งแสนพร้อมปากกาที่วางต่อหน้าเอแคล
"ให้แคลเหรอคะ?"
"อืม เห็นนั่งจ้องจนหน้าจะติดมือถืออยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ใช้นี่จะได้ดูง่ายๆ" กะตัญเอ่ย
"แต่มัน..."
"พ่อแม่ฉันส่งเธอเรียน ก็อย่าทำเกรดไม่สวยเพราะทำการบ้านไม่ได้มาให้พ่อแม่ฉันดู" กะตัญเอ่ย
"ขอบคุณค่ะ..สวยจัง" เอแคลเอ่ยพรางมองไอแพดราคาแพงที่เพื่อนๆมีกันทุกคน แต่เธอเกือบจะเป็นคนเดียวที่ไม่มี
"มองอะไร?"กะตัญเอ่ย
"คุณกะตัญใจดีกับลูกน้องมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ"
"ก็ไม่ใช่กับทุกคน"
"คะ?"
หลังจากขึ้นเครื่อง แม้จะยังดูซึมๆ แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้โวยวายอะไร กระทั่งผ่านมานานนับเดือน มารีนมักจะคุยวีดิโอคอลกับมาเฟียพี่ชายแท้ๆนานนับชั่วโมงทุกวัน บางวันก็หลับคาโทรศัพท์ไปก็มี บางวันก็ตื่นมาคุยแต่เช้าซึ่งทางฟังมาเฟียยังไม่สว่าง ทำให้มาเฟียต้องตื่นทั้งๆที่เพิ่งนอนเพื่อมาคุยกับน้อง"มันตามใจน้องขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยทำไมน้องมันดื้อ" เสียงของกะตัญเอ่ยขึ้นเมื่อยืนมองมารีนที่คุยกับกะตัญผ่านการโทร"มึงก็สปอยลุกพอกัน ทั้งมึงทั้งมาเฟียสปอยมารีนหนักพอกันแหละ ไม่ต้องไปว่าลูก" ดินแดนเอ่ย"พ่อก็สปอยหลานเหมือนกัน ผมเห็นนะว่าพ่อปล่อยให้ลูกสาวผมขี่คอดึงผม ให้โคอี้วิ่งขับ ไม่ต่างหรอกครับ""พอกันทั้งพ่อทั้งลูกไม่ต้องเกี่ยงกันค่ะ"พาเพลินเอ่ย"จริงค่ะคุณแม่ พี่กะตัญสปอยมารีนหนักมาก ใครแตะไม่ได้เลย""แคล หนูก็เอากับเขาด้วย""จริงนี่คะ มารีนถูกพี่ตามใจมาตั้งแต่เกิด""จริงครับคุณย่า จนผมนึกว่าผมเป็นลูกเมียน้อยพ่อซะอีก พ่อจะทุบผมเวลาผมทะเลาะกับน้อง" มาร์เวลเอ่ย"คุณพ่อมีเมียน้อยเหรอมาร์เวล?""เอ้า น้อยใจยังไงให้งานเข้าพ่อ"กะตัญเอ่ยผ่านมาหลายปีกระทั่งมารีนกำลังเข้ามหาวิทยาลัย มาเฟียดูแลกิจการของที่บ้านปีกขว
EP50 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ)ประเทศอังกฤษกะตัญและครอบครัวมาส่งมาเฟียเพื่อมาเรียนต่อที่อังกฤษ แน่นอนว่าคนที่ตื่นเต้นที่สุดคงเป็นมารีนมากกว่ามาเฟีย จากที่กำลังงอนพี่ชายก็ลืมหมดสิ้นและสนุกกับการเดินทางมาอังกฤษแทนทุกคนใช้เวลาอยู่ที่นี่1อาทิจย์ก่อนที่จะเดินทางกลับ แต่แล้วเด็กหญิงที่สนุกกับการเดินทางมาที่สุด วันนี้ก็เริ่มโวยวาย"พี่คะ ไปดูมารีนหน่อยค่ะ""หื้ม? ทำไมครับ""ร้องไห้โวยวาย บ้านจะถล่ม กอดคอมาเฟียแน่นเลยค่ะ""เฮ้อ"กะตัญเดินไปหาลูกๆที่ห้องนอนของมาเฟีย ปรากฏว่าเจอมารีนที่ถูกมาเฟียอุ้มไว้กอดคอผู้เป็นพี่ชายแน่น โวยวายประหนึ่งโลกจะแตกก็ไม่ผิด"ไม่เอาาาา รีนรีนจะอยู่กับเฮียยยยย ไม่เอาๆไม่กลับๆ ไม่ไปไหนทั้งนั้นนนนนน""โห โวยวายอะไรขนาดนี้เนี้ยลูกสาวพี่""มากค่ะ พี่ช่วยหน่อยค่ะ เดี๋ยวต้องไปสนามบินแล้ว""มารีน""พ่อขา ฮึก รีนรีนจะอยู่กับเฮียที่นี่ค่ะ""ไมไ่ด้ครับ เฮียมาเรียนหนังสือ หนูก็ต้องกลับเมืองไทยกับพ่อเพื่อไปเรียนหนังสือครับ เดี๋ยวเฮียเรียนไม่นานก็กลับไปอยู่เมืองไทยกับเราแล้วครับ""งั้นรีนรีนจะเรียนที่นี่ค่ะ""อย่างอแงนะครับ มาหาพ่อมา""ไม่เอาๆๆๆๆ ไม่ไปค่ะ""พ่อครับ เ
” กูคุ้มกันเอง ขุดต่อ!!!“มาเฟียหนุ่มยกขึ้นทั้งสองมือก่อนกวาดสายตาโดยรอบและเริ่มสาดกระสุนอีกครั้ง แน่นอนว่าการยิงตอบโต้ครั้งนี้อีกฝ่ายถูกยิงจนเสียชีวิตมากกว่าสามคนแน่นอนว่าที่นี่ต้องมีคน เข้ามาทำร้ายลูกชายเขาตั้งแต่เริ่มอยู่หลายคนมากเมื่อขุดถึงโลงศพ ปรากฏว่าโลงศพถูกสู้รเอาไว้แน่น ในขณะที่กระจกที่มองเห็นด้านในบ่งบอกว่ามาเฟียกำลังจะขาดอากาศหายใจ เขาเริ่มดิ้นน้อยลงจนกะตัญ ต้องรีบทำอะไรบางอย่าง” พวกมึงหลบ!!!“ปืนที่ถูกยิงเข้าที่โซ่อย่างแม่นยำ อย่างที่ลูกน้องคนไหนก็คงไม่กล้ายิง เพราะหากพลาดนิดเดียวกระสุนจะวิ่งทะลุโลงศพเข้าไปโดนมาเฟียที่ถูกขังอยู่ในทันที แต่เพราะฝีมือและความชำนาญที่มามาเฟียหนุ่มมีทำให้เขาสาดกระสุนไม่พลาดเลยแม้แต่นัดเดียวจนกระทั่งสู้ขาดออก โลงศพถูกเปิดขึ้นก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะรีบประคองลูกชายที่กำลังจะหมดสติออกจากที่นั่น” มาเฟีย!! ได้ยินพ่อไหม!!“” ผมได้ยินครับพ่อ ผมยังไหว“” เห็นหน้าคนทำไหม“” ไม่เห็น พวกมันฟาดผม แต่ผมไม่ได้สลบ แค่เจ็บเท่านั้นครับแล้วก็ถูกลากลงมาในโลงศพนี้“” พ่อนึกว่าจะเสียลูกไปแล้ว“มาเฟียหนุ่มหลังลูกชายเขามากอดทันทีอย่างรู้สึกโล่งอก ก่อนที่เขาพาลูกชายออ
EP49 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ) ความร้อนใจของมาเฟียที่เมื่อมาถึงพบว่าลูกชายของตัวเองหายตัวไป แม้ว่ามาเฟียจะโตมากพอที่จะปกป้องตัวเองได้ แต่ยังไงเค้าก็ยังคงเป็นเด็กที่เพิ่งเริ่มโต หากถูกทำร้ายจากคนหลายคนยังไงก็คงสู้ไม่ได้ อีกทั้งตอนนี้มาเฟียยังเด็กมากเกินไปกว่าที่จะพกอาวุธหนักติดตัวมาตลอด “ หาทั่วโบสถ์แล้วครับ ยังหาคุณหนูมาเฟียไม่เจอเลยครับ!” กะตัญที่หรี่ตาพยายามนึก เขากำลังคิดว่าตัวเองทำและเลือกสถานที่ซึ่งเป็นโบถส์แบบนี้ เขาจะลักตัวมาเฟียไปไว้ที่ไหน ดูจากการที่บอดี้การ์ดยังไม่ถูกฆ่าจนเสียชีวิต แสดงว่าตอนนี้มาเฟียลูกชายของเขายังคงปลอดภัย และดูเหมือนว่าคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ได้ต้องการฆ่าให้ตายเสียทีเดียว ดูแล้วเจตนาต้องการทรมาน ถึงใจเย็นกับทุกอย่างจนกระทั่งมาเฟียมาติดกับที่นี่ “ ไหนครับเราเจอหลวงพ่อกับเพื่อนของคุณหนูมาเฟียถูกขังอยู่ด้านหลังโบสถ์ครับ” “ ถ้ากูเป็นกูจะทำยังไง ! คิดให้ออกสิวะ!!” มาเฟียหนุ่มกำลังพยายามคิดลำดับเหตุการณ์ สายตาพลางมองบริบทโดยรอบของโบสถ์แห่งนี้ว่ามีปัจจัยไหนได้บ้างที่จะทำลายลูกชายของเขา หากต้องการทรมานเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ต้องการทรมานแค่ลูกชายข
EP48 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ)กระทั่งผ่านมาจนถึงวันก่อนที่มาเฟียจะบินไปเรียนต่อที่อังกฤษ ในวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยซึ่งเป็นคุณหนูคนเล็กของบ้าน กำลังมีสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจและกำลังกอดอกอย่างหนัก เพราะเมื่อสามวันก่อนพ่อและแม่ของเธอแอบไปเที่ยวกันตามลำพังสองคน เมื่อเด็กหญิงดูเขาจึงทำให้โกรธจนไม่ยอมคุยกับทั้งพ่อและแม่“ลูกรัก ไม่งอนนะครับ”“หึ!”“ ผมว่าง้อน้องตอนนี้ไม่หายหรอกครับพ่อ” มาเฟียเอ่ย“ ให้พ่อทำยังไงดีครับหนูถึงหายโกรธพ่อ”“ ไม่ได้ยินค่ะ”“เอ๊ะ ถ้าไม่ได้ยินแบบนี้หรือว่าพ่อจะพาไปเหมาของเล่นที่ห้างดีนะ”“หึ!”“ หรือว่าอยากจะได้อะไรนะเพราะไม่ค่อยรู้เลย พอจะบอกพ่อได้ไหมครับ”ตั้งแต่ที่มาเฟียหนุ่มมีลูกสาว เขายิ่งอ่อนโยนขึ้น และรู้จักที่จะเอาอกเอาใจลูกมากขึ้น ก่อนหน้านี้มีลูกชายสองคนซึ่งค่อนข้างซนและแสบมากๆ และเขาปลูกฝังแต่ความแข็งแกร่งให้ลูกจนกระทั่งมีลูกสาว ที่แสนน่ารัก ช่างพูดช่างเจรจา ทำเอามาเฟียหลงลูกจนแทบไม่อยากไปทำงาน เขาเรียนรู้วิธีการเอาใจลูกได้มากขึ้น และเรียนรู้สิ่งต่างๆสำหรับเด็กผู้หญิงได้มากขึ้นเช่นกัน แม้กระทั่งตุ๊กตาหรือชื่อรุ่นของตุ๊กตาเขาเองก็ต้องฝึกที่จะจำ“มอน
EP47 - กรรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ)มาเฟียผู้เป็นพี่ชายคนโตอุ้มน้องสาวคนเล็กที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจเอาไว้บนอก แม้น้องจะตัวใหญ่และโตมากแค่ไหนก็ตาม แต่ด้วยความที่รักน้องมากสุดชีวิตทำให้มาเฟียผู้เป็นพี่คนโตได้แต่ยอมน้องสาวไปเสียทุกอย่าง แม้ในบางบางครั้งน้องจะดื้อมากจนเผลอทำร้ายตัวเองจนเลือดตกยางออกก็ตาม คำดุแม้แต่คำเดียวก็ไม่เคยหลุดออกมาจากปากของผู้เป็นพี่ชาย แม้น้ำเสียงที่ดูดุหรือเปลี่ยนไปจากเดิมก็ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวในขณะที่น้องทำผิด“ เฮียจะตายไหมคะ ฮึก”“ เฮียไม่ตายหรอกครับ หนูหยุดร้องไห้ก่อนนะ คืนนี้ไปนอนกับเฮียไหมครับ”“นอนค่ะ ฮึก หนูจะไปนอนกับเฮีย..”“ อ้าว วันนี้ไม่นอนกับพ่อเหรอครับ”“ ไม่นอนค่ะ หนูจะไปนอนกับเฮีย”“ โอเค แบบนั้นตอนนี้ศึกบ้านปีกขวาสงบแล้วใช่ไหมครับ พอกลับไปทำงานได้แล้วเนาะ”“ นี่พี่ขับรถกลับมาบ้านเพราะเรื่องนี้หรอคะ”“อืม พ่อโทรไปบอกพี่ว่าที่บ้านมีศึก พี่เลยรีบกลับมาดู หนูรู้ไหมที่หน้าประตูบ้านเราลูกน้องยืนมุงกันเป็นสิบคนเลย มารอดูว่าที่หมอมาร์เวลผ่าตัด”กะตัญเอ่ยพรางลูบผมลูกชายคนกลาง ที่ตอนนี้ถูกจับใส่ผ้ากันเปื้อนนั่งกอดอกทำหน้าเหนื่อยใจมองน้องสาวที่ถูกพี่ชา