LOGINShare
บทที่ 7 แผนการสร้างความไว้ใจ (2)
Last Updated:
2025-06-16 12:00:47จูฟางหรงผละจากระเบียงเรือ หลงโหย่วอี้สังเกตบทสนทนาของสตรีทั้งสองอยู่ตลอดเพื่อรอจับพิรุธ ไม่นานร่างระหงก็ย่างกรายออกไปที่ลานด้านหน้าไม่ห่างจากเขามากนัก นัยน์ตาคมกริบปรายมองเรือนร่างระหงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
ชิ! อย่าตาค้างแล้วกัน ข้าควรส่งสัญญาณให้พวกเขาสังหารท่านไปเสียเลยดีหรือไม่
เสียงบรรเลงจากคงโหวดังขึ้นอีกครั้ง จูฟางหรงยอบกายลงแช่มช้า นางค่อย ๆ ร่ายรำด้วยท่วงท่าอ่อนช้อย หลงโหย่วอี้ยังนั่งนิ่งประหนึ่งหุบเขาน้ำแข็ง ทั้งที่ภายในใจของเขามันเต้นเร้าโครมคราม ไยนางจึงทำให้อกซ้ายเขามันคันยุบยิบอยู่เรื่อย จูฟางหรงทำราวกับนางมีเสน่ห์จิ้งจอกอยู่ บางคราก็ทำให้เขาเผลอไผลโดยไร้สาเหตุ
จูฟางหรงหมุนตัวเพื่อลอบสบตาสตรีบนเรือสำราญอีกฝั่ง นางสังเกตหาเงาของมือสังหารที่ซ่อนตัวอยู่บนเรือลำนั้น ทำนองของดนตรีเริ่มเพิ่มจังหวะความเร็ว จูฟางหรงพยายามควบคุมลวดลายการวาดมือ และเคลื่อนไหวเรือนร่างอรชรเข้าใกล้หลงโหย่วอี้อย่างแนบเนียน
เดิมทีหลงโหย่วอี้แทบไม่คิดเหลือบแลนางสักเสี้ยวเพราะกำลังเร่งสงบใจ แต่ยามนี้จูฟางหรงสามารถทำให้เขาต้องย้ายสายตามาชมการแสดงได้แ
Latest chapter
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 37 ผูกด้ายแดง
เจ้าของร่างสูงประคองแผ่นหลังบอบบางไว้ในอ้อมแขน เสียงทุ้มกระซิบแผ่วข้างหูเล็ก “หรงเอ๋อร์ ที่เหลือข้าจัดการเอง”จูฟางหรงส่ายศีรษะเขามาได้อย่างไร!?“ไม่เพคะ เฟยหมิงอ๋องคือคนที่ทำลายตระกูลหม่อมฉัน หม่อมฉันจะแก้แค้นด้วยตนเอง”มุมปากของหลงเฟยหมิงยกขึ้นเผยความเย็นชาระลอกหนึ่ง “คิดว่าจะทำอะไรข้าได้งั้นหรือ ต่อให้เป็นฮ่องเต้หากไร้ซึ่งตรากิเลนเพลิง พระองค์ก็ประหนึ่งฮ่องเต้แขนขาพิกลพิการ”“งั้นหรือ เสด็จอา ท่านชะล่าใจเกินไปแล้วกระมัง ตรากิเลนเพลิงนั่น ท่านแน่ใจหรือว่าเป็นของจริง”เฟยหมิงอ๋องหน้ากระตุก ความร้อนรนสะท้อนออกมาผ่านแววตาของเขา “อย่ามาทำไขสือเล่นลิ้นกับข้า”คิ้วเข้มเลิกขึ้นหนึ่งฝั่ง “ไม่เชื่อหรือ หากไม่เชื่อท่านก็ลองหยิบออกมาดูสิ”มือหยาบกร้านแง้มกล่องไม้สักในมือขึ้นแช่มช้า อกซ้ายของเขาเต้นระทึกด้วยความประหวั่นบรรดาทหารกล้าที่ถูกเฟยหมิงอ๋องควบคุมต่างไขว้เขว กระทั่งสิ่งที่เขาหยิบออกมาก็เป็นเพียงไม้แกะสลักรูปหงส์ง่อย ๆ อันหนึ่งหลงเฟยหมิงผงะ “มะ…ไม่จริง!”เฉินกงที่ยืนเยื้องไม่ไกลสาวเท้า
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 36 ไก่บินสุนัขกระโดด (2)
ทว่าจูฟางหรงก็ยังสงบนิ่ง และไม่ได้แสดงท่าทีร้อนใจใด เสียงใสถามอีกฝ่ายด้วยความใจเย็น “ท่านอ๋อง กำลังอยากบอกสิ่งใดหรือ”เฟยหมิงอ๋องคิดว่ายามนี้ตนกำลังถือไพ่เหนือกว่า “นางคือคนของหอหงฮวา ทุกคนก็รู้ว่าฮ่องเต้พระองค์ก่อนปกครองราษฎรย่ำแย่เพียงใด ฮ่องเต้หมายปลิดชีพโหย่วอี้อ๋องเพื่อลดทอนอำนาจทหารจนต้องเลือกสตรีไร้หัวนอนปลายเท้ามาเป็นพระชายาของเขา นางคือมือสังหารของหอหงฮวา สตรีเช่นนี้นับว่ามีคุณสมบัติใดได้รับตำแหน่งฮองเฮา”เสียงทุ้มถกเถียงอึงอลขึ้นอีกครั้งจู่ ๆ จูฟางหรงก็หัวเราะครืนราวได้ชมเรื่องขบขัน “ท่านอ๋องไม่คิดเลยว่าท่านจะห่วงไยสายโลหิตเดียวกันเพียงนี้ น่าเหลือเชื่อจริงเชียว แต่ทว่าท่านทำพลาดไปหนึ่งสิ่ง ท่านไม่รู้หรือว่าข้าคือใคร เช่นนั้นข้าจะบอกให้เอาบุญ ว่าข้ามีคุณสมบัติเหมาะสมทุกประการที่จะได้รับตำแหน่งฮองเฮา”“ฮองเฮา ท่านอย่าแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ อีกเลย”“ข้าเปล่าแก้ตัว หากทุกคนยังไม่รู้ ข้าก็อยากจะประกาศให้รู้โดยทั่วกัน ข้าคือคุณหนู เสิ่นฟางหรง และเป็นบุตรีเพียงหนึ่งเดียวของใต้เท้าเสิ่นที่รอดชีวิตจากการถูกใส่ความว่าเป็นกบฏ เมื่อสิบปีก่อน”หลงเฟ
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 36 ไก่บินสุนัขกระโดด (1)
บัลลังก์มังกรเริ่มสั่นคลอนอีกครั้ง เนื่องจากเป็นเวลาหลายเดือนแล้วที่เหล่าขุนนางไม่พบแม้แต่เงาของฮ่องเต้ พวกเขาจึงรวมตัวกันที่ลานหน้าตำหนักใหญ่ ต่างนั่งคุกเข่าตากแดดตากลม และอดอาหารเพื่อบีบคั้นให้ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันออกมาทำหน้าที่ของตนอย่างถูกต้อง“ฝ่าบาทได้โปรดอย่าหมางเมินเหล่าอาณาประชาราษฎร์เลยพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์ไม่ออกมาเกรงว่าคงต้องมีการแต่งตั้งฮ่องเต้พระองค์ใหม่”เสียงขุนนางร้องดังระงมสะท้อนก้องไปทั่วทั้งบริเวณ ผู้ที่ยืนเหยียดยิ้มย่ามใจในยามนี้คงหลีกไม่พ้นเฟยหมิงอ๋อง เขารอโอกาสนี้มาเนิ่นนาน และผู้ที่ยุยงให้เหล่าขุนนางทำตัวประหนึ่งกบฏ ล้วนเป็นฝีมือของเขาเช่นเดียวกัน“พวกเจ้าไม่เห็นหัวข้าแล้วงั้นหรือ ข้าเป็นไทเฮา ยามนี้ฝ่าบาทประชวรแต่ก็ยังทำภารกิจไม่ว่างเว้น หลักฐานก็มี ไยจำต้องพบพระพักตร์ฝ่าบาทให้ได้”“แต่ว่าไทเฮา การปกครองจะสมบูรณ์ได้ก็ต่อเมื่อมีองค์จักรพรรดินั่งบนบัลลังก์ ทว่ายามนี้ กระทั่งฮองเฮาก็ไม่มี”“ผู้ใดบอกงั้นหรือว่าไม่มี” เสียงใสโพล่งขึ้นจากทางด้านหลัง ร่างระหงย่างกรายออกมาจากด้านในเนิบนาบด้วยท่วงท่างามสง่าเหล่าขุนนางปากอ้าตาค้
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 35 ยังไม่จบ (2)
“พระชายา กระหม่อมมีบางอย่างอยากบอกกับท่าน”ถึงแม้ถังซือหงจะง่วนอยู่กับการรักษา ทว่าหูของเขายังจับใจความได้เป็นอย่างดี จูฟางหรงหลุกหลิกเพราะเกรงว่าถังซือหงจะไม่สบายใจ“เจ้าไปเถิด”เสียงทุ้มเอ่ยออกมาทั้งที่ไม่ได้เหลียวหลัง จูฟางหรงกลืนน้ำลายหนืดเหนียวลงคอ จากนั้นก็เอ่ยกับสตรีอีกนางที่เป็นลูกมือให้ถังซือหง“อาซือ ทางนี้ฝากเจ้าช่วยศิษย์พี่ด้วยนะ”“ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ”จูฟางหรงพยักหน้า ภายใต้ดวงตากระจ่างใสมีภาพของบุรุษที่กายบอบช้ำปรากฏอยู่ จูฟางหรงถอนหายใจด้วยความรู้สึกปลดปลง จากนั้นก็เดินนำเฉินกงออกไป“เช่นนั้นเชิญท่านองครักษ์ทางนี้”พริบตาทั้งสองก็มานั่งประจันหน้ากันที่โต๊ะน้ำชา จูฟางหรงไม่อยากพิรี้พิไรนานนักจึงเอ่ยปากขึ้นก่อน ไม่ลืมรินน้ำชาส่งให้อีกฝ่ายเพื่อเป็นมารยาท“ท่านว่ามาเถิด”เฉินกงจึงเริ่มเปิดประเด็น “พระชายา ท่านจำเรื่องที่เกิดขึ้นบนเรือสำราญได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”จูฟางหรงแค่นยิ้ม “จำได้สิ”
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 35 ยังไม่จบ (1)
จูฟางหรงเดินวนไปมาละล้าละลัง เดี๋ยวเหลือบมอง เดี๋ยวล้มตัวลงนอน กระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงต้นยามอิ๋น [1] นางเองก็รู้สึกอ่อนล้า ทว่านอกหน้าต่างภายใต้ฝนที่กำลังหลั่งรินพร้อมอากาศเย็นเฉียบนั่นยังมีบุรุษนั่งคุกเข่าอยู่ภาพในวันนั้นก็หวนปรากฏขึ้นในมโนสำนึก“พี่ชาย ท่านยังไม่กลับจวนหรือเจ้าคะ”“ข้าจะอยู่ช่วยเจ้าตามหาพ่อแม่ก่อน หลังจากเจ้าปลอดภัยข้าจะกลับ”เด็กหญิงอมยิ้ม จากนั้นยื่นแบ่งถังหูลู่ให้แก่เขา “ข้าแบ่งให้ท่าน”ไม่นานเสียงดอกไม้ไฟก็ดังสนั่น ทั้งสองแหงนมองท้องฟ้าที่ประดับไปด้วยไฟหลากสี ชายหนุ่มผินมองหน้าเด็กหญิง เขาจำนางได้ดีคนที่ป้อนลูกกวาดรสหวานให้แก่เขา คนที่ดึงสติยามเขาท้อแท้ มือกว้างถอดหยกแขวนข้างเอวออกมา จากนั้นใช้สร้อยของตนคล้องเอาไว้ แล้วจึงสวมหยกเฟิ่งหวงสีแดงให้กับเด็กหญิงด้วยรอยยิ้ม“เจ้าเก็บนี่เอาไว้นะ ยามที่เจ้าเติบโต เจ
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 34 ยาสมานแผล (2)
ก๊อก ก๊อก“พี่หญิง ข้านอนไม่หลับ ข้าเข้าไปได้หรือไม่เจ้าคะ”จูฟางหรงผละห่างจากบานหน้าต่าง เพราะเกรงว่าหลงโหย่วอี้จะสังเกตเห็นตน“เข้ามาสิ”ดรุณีแรกแย้มจึงเข้ามา สีหน้าของนางเป็นกังวลอย่างมาก “พี่หญิง ดูเหมือนคืนนี้พายุจะเข้านะเจ้าคะ ท่านจะไม่ให้ท่านอ๋องเข้ามาพักจริงหรือ”จูฟางหรงผินหน้ามองไปนอกหน้าต่างอย่างนึกกังวล แต่กลับฝืนใจเอ่ย “เขาไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพอฝนตกลงมา เขาก็คงหาที่หลบเอง”“แต่…”“ไม่ต้องแต่แล้ว เจ้านอนไม่หลับเพราะเรื่องนี้หรอกหรือ หากเจ้ากลัวว่าหน้าร้านเราจะมีคนตาย เช่นนั้นก็…”จูฟางหรงแสร้งขบคิด อันที่จริงนางเตรียมไว้ตั้งนานแล้ว “เจ้าเอานี่ไปทำแผลให้เขา ถ้าได้ทำแผลก็น่าจะไม่ตายง่ายดายกระมัง”ลี่ซือมองยาสมานแผล และอุปกรณ์พยาบาลในมือ “พี่หญิง แล้วไยท่านไม่ไปเองเล่าเจ้าคะ ข้าไม่กล้า”“เจ้าไม่ไปก็ช่าง ข้าก็ไม่อยากไปเช่นกัน งั้นก็ปล่อยเขาไว้อย่างนั้นเดี๋ยวก็จากไปเองนั่นล่ะ”จูฟางหรงเอื้อมมือหมายหยิบอุปกรณ์ในมือลี่ซือกลับคืน แต่ลี่ซือก็เบี่ยงหลบ “ชะ…เช่นนั้นข้าจะช่วยทำแผลให้ท่านอ๋องเอ
Они вам тоже понравятся
แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน22.2K viewsฮูหยินใหญ่
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้11.2K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด99.3K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้25.9K viewsคณิกาที่รักของชิงอ๋อง
ชาไทยเย็น1.1K viewsรักนี้ทะลุกำแพง
องค์หญิงโนเนม1.1K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว70.1K viewsภพใหม่นี้ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น
Tuk Kung7.0K views
