ความจริงที่เจ็บปวด 1.1

ความจริงที่เจ็บปวด

เมื่อออกจากตำหนักบูรพาแล้ว หลินซูหนานจึงรีบเดินไปยังรถม้าที่รออยู่ด้านนอก และก้าวขึ้นอย่างรวดเร็ว

ขณะนั่งในรถม้า หัวใจของนางยังคงเต้นแรง เนื่องจากยังคงมีความรู้สึกอึดอัดและหวาดกลัวที่ยังไม่หายไป หลินซูหนานพยายามที่จะสงบสติอารมณ์ แต่ความทรงจำที่เกิดขึ้นในห้องรับรองนั้นยังคงตามมาหลอกหลอนไม่หาย

ภาพที่เขาบีบคอนางยังคงติดตรึงอยู่ในหัว พยายามสลัดอย่างไรก็ยังไม่หายไป เมื่อคลำดูที่รอบคอก็ยังคงรู้สึกเจ็บอยู่ ทำให้นางแน่ใจว่าเมื่อครู่ตนเองไม่ได้ฝันไป ทำให้น้ำตาหลั่งรินลงมาอีกคราด้วยความเสียใจ

นางไม่อยากเชื่อเลยว่าที่ผ่านมาจะรักคนผิดมาตลอด เวลาเคลื่อนผ่านไปอย่างช้า ๆ แต่ในใจของหญิงสาวกลับเต็มไปด้วยความวุ่นวาย นางตั้งคำถามซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับตัวเอง

“นี่ท่านไม่ได้รักข้าเลยใช่หรือไม่ ทุกคำกล่าวและการกระทำของท่านที่เคยทำให้หัวใจข้าพองโตนั้นเล่า ท่านทำด้วยเหตุผลอันใด หรือเหตุผลของท่านมีเพียงใช้ข้าเป็นหมากตัวหนึ่ง”

ในใจของหลินซูหนานนั้นยังคงสับสน คิดว่านี่อาจจะเป็นเพียงแค่เสแสร้ง ที่เขาต้องการแต่งงานกับนาง ก็เพราะบิดาของนางมีอำนาจที่จะสามารถสนับสนุนเขาได้เพียงเท่านั้นหรือ

หลินซูหนานคิดถึงบิดาของตนเองซึ่งเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา บิดาของนางเคยบอกว่าท่านจะไม่เลือกฝ่ายใด หากทำสิ่งที่ถูกต้องท่านก็สนับสนุนจนสุดทาง แต่หากทำสิ่งที่ไม่ถูกต้องก็พร้อมที่จะคัดค้านให้ถึงที่สุด

แต่ตอนนี้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้นางรู้สึกว่าบิดาของนางอาจจะถูกบังคับให้เลือกข้าง ซึ่งเป็นสิ่งที่นางไม่สามารถยอมรับได้ การที่องค์รัชทายาทพยายามจะทำให้สกุลหลินต้องเลือกข้างนั้น จะทำให้บิดาของนางต้องเผชิญกับความยากลำบากอย่างที่ไม่สามารถจินตนาการได้

สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกท้อแท้มากที่สุด ก็คือการที่สกุลหลินอาจจะต้องเดือดร้อนจากการกระทำของฝ่ายองค์รัชทายาท เกิดเขาทำสิ่งที่ไม่ดีเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง นางรู้ดีว่าบิดาจะไม่ยอมให้สกุลหลินต้องเดือดร้อน เพียงเพราะความทะเยอทะยาน

หลินซูหนานเองก็จะไม่ยอมให้สกุลหลินต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่โตเช่นนี้เป็นอันขาด

รถม้าค่อย ๆ เคลื่อนผ่านถนนที่เงียบสงัด ท่ามกลางความมืดมิดและความเงียบที่แผ่ขยายออกไป ขณะที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่เพียงลำพัง นางเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้เป็นเหมือนกับการเดินทางที่ไม่มีจุดหมายและสิ้นหวัง นางไม่ต้องการแต่งงานอีกแล้ว เพียงแค่รักคนผิดก็ทำเอานางเจ็บช้ำมากเพียงพอแล้ว

เมื่อกลับมาถึงจวน นางรู้สึกถึงความหนักหน่วงในหัวใจและความจำเป็นที่จะต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาดเพื่อตัวเองและสกุลหลิน

นางรู้ดีว่าความเชื่อมั่นและความรักที่เคยมีต่อองค์รัชทายาทกำลังพังทลายลง และที่สำคัญนางไม่สามารถยอมรับชีวิตที่ต้องถูกใช้เป็นเครื่องมือในการแสวงหาอำนาจหรือผลประโยชน์ของผู้อื่นได้

ในห้องนอนที่เต็มไปด้วยแสงเทียนที่สั่นไหวอย่างอ่อนโยน หลินซูหนานนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือของตนอย่างครุ่นคิด นางหยิบพู่กันขึ้นมา และเริ่มเขียนจดหมายถึงโจวหยางหลง ด้วยความรู้สึกที่หนักหน่วงในหัวใจทว่ากลับมีความเด็ดเดี่ยว นางพยายามรวบรวมความคิด เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกของตนเองให้ชัดเจนที่สุด

ถึงองค์รัชทายาท

หม่อมฉันเขียนจดหมายฉบับนี้เพื่อแสดงความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความหนักใจที่ไม่อาจละเลยได้ หม่อมฉันขอแจ้งให้พระองค์ทราบว่า หม่อมฉันขอให้พระองค์ได้โปรดยกเลิกการแต่งงานตามที่เคยตกลงกันในสัญญาหมั้นหมายเมื่อสองปีที่แล้วด้วยเถิดเพคะ