บทที่ 40 ยอมทำทุกหนทาง

สองอาทิตย์ผ่านไป

ราฟาเอลยังคงวุ่นวายกับการตามหาหญิงสาวเกือบเป็นอาทิตย์แล้ว ชายหนุ่มร่างกำยำสมบูรณ์แบบยืนอยู่ตรงระเบียงของห้องพักที่มองเห็นวิวทิวทัศน์ของเมืองกรุงและตึกหรูได้อย่างชัดเจน มาเฟียหนุ่มสวมเพียงกางเกงนอนขายาวสีดำผ้าเบาสบายกำลังยืนครุ่นคิดอย่างหนัก เนื่องจากว่าเป็นเวลาเกือบอาทิตย์แล้วที่เขาพยายามตามหาหญิงสาวแต่ก็ยังไร้วี่แววอยู่ดีเพราะที่นี่มันไม่ใช่ถิ่นของเขา นั่นมันจึงเป็นความยากที่ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจเอามากๆ

ซึ่งในระหว่างที่ราฟาเอลกำลังปล่อยให้ลมเย็นๆ ในช่วงเช้าตรู่ของวันพัดผ่านใบหน้าของเขาอยู่นั่นเอง ลูกาก็เปิดประตูห้องพักของเจ้านายเข้ามาในห้องพร้อมกับเดินตรงมาหยุดอยู่ด้านหลังของราฟาเอล

“ขออนุญาตครับนาย” ลูกาเอ่ยขึ้นมา

“เจอไหม” มาเฟียหนุ่มหันหลังกลับมาพลางเอ่ยถามลูกน้อง ทุกครั้งที่ลูกาเข้ามารายงานเขา เขาจะรู้สึกใจเต้นทุกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ

“ยังเลยครับ” สิ้นเสียงตอบกลับของลูกา มาเฟียหนุ่มถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วยความรู้สึกผิดหวัง

ในขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ของราฟาเอลที่วางอยู่ในห้องนอนก็ดังขึ้นมา ลูกาจึงก้มศีรษะให้เจ้านายหนึ่งครั้งก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบโทรศัพท์กลับมาให้ราฟาเอล

ราฟาเอลยื่นมือไปรับโทรศัพท์เครื่องหรูของเขามาดู หน้าจอโทรศัพท์ขึ้นชื่อของลูเซียโน่ที่โทรเข้ามา มาเฟียจึงกดรับสายพร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูเอาไว้ทันที

‘มีอะไรหรือเปล่าวะ ทำไมยังไม่กลับมาอีก’ เสียงของลูเซียนเอ่ยผ่านโทรศัพท์ออกมาด้วยความสงสัย เพราะในคราแรกที่คุยกันราฟาเอลบอกว่าเสร็จงานก็จะกลับเลย แต่ตอนนี้มันเกินเวลาไปมากแล้ว ลูเซียโน่จึงโทรหาเพื่อนเพราะอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า

“กูมีธุระต่อนิดหน่อย ฝากดูงานที่นั่นก่อน” ราฟาเอลตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

‘มีอะไรหรือเปล่า’ 

“ไม่มี”

‘ทำอะไรก็ระวังมีปัญหากับทางฝั่งนั้นด้วยล่ะ’ 

“อือ กูรู้แล้ว” สิ้นเสียงตอบกลับของราฟาเอล ลูเซียโน่กดวางสายไปทันที 

“เดี๋ยวผมจะลองไปติดต่อหานักสืบเอกชนดูนะครับ” ลูกาเอ่ยขึ้นมา เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อเจ้านายเพราะเขาไม่อยากเห็นเจ้านายของเขาเป็นแบบนี้แล้วเช่นกัน

“ไม่ต้องแล้ว” ราฟาเอลรู้ดีว่าถ้าเป็นนักสืบเอกชนส่วนมากก็จะขึ้นตรงกับมาเฟียเจ้าถิ่นทั้งนั้น 

“โทรไปหาฮาเดส..ครั้งนี้ฉันคงต้องให้เพื่อนเก่าช่วยไปก่อน” มาเฟียหนุ่มเอ่ยต่อ

“จะดีเหรอครับนาย” ลูกาถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

“อือ” ราฟาเอลขานรับในลำคอ คนสนิทจึงก้มศีรษะให้ราฟาเอลหนึ่งครั้งก่อนที่ลูกาจะหมุนตัวหันหลังกลับและเดินออกไปจากห้องทันที

ราฟาเอลยืนมองตึกสูงที่เรียงรายกันอย่างไกลสุดลูกหูลูกตาด้วยสภาพจิตใจที่หนักอึ้ง ก่อนที่เขาจะเข้ามานั่งลงตรงโซฟาและเปิดแล็ปท็อปขึ้นมาทำงานต่อ จนกระทั่งถึงช่วงเย็นของวัน 

ลูกาติดต่อหาฮาเดสเพื่อมาพูดคุยกับราฟาเอลจนสำเร็จแล้ว ฮาเดสนัดให้ราฟาเอลมาคุยกับเขาที่กาสิโนเพราะฮาเดสไม่ค่อยชอบไปพวกร้านอาหารหรูสักเท่าไหร่ 

ราฟาเอลก้าวเดินเข้ามาในกาสิโนสุดหรูของฮาเดสด้วยท่าทางสุขุมและสง่างาม โดยมีลูกากับบอดี้การ์ดอีกหนึ่งคนตามหลังราฟาเอลมาติดๆ พวกเขาขึ้นลิฟต์หรูมายังชั้นบนสุดของกาสิโน เมื่อราฟาเอลกับลูกน้องขึ้นมาจนถึงชั้นบนสุด พวกเขาก็ก้าวเดินออกจากลิฟต์มาอย่างช้าๆ 

“เชิญทางนี้ครับ” บอดี้การ์ดของฮาเดสที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูบอกกล่าวกับพวกเขาทั้งสามคน ก่อนที่ชายชุดดำจะเดินนำพวกเขาเพื่อพาไปยังห้องทำงานของฮาเดส

ราฟาเอลมาถึงห้องทำงานของฮาเดสในเวลาต่อมา ลูกาและบอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งรอเจ้านายอยู่หน้าห้อง ส่วนราฟาเอลก็เข้าไปในห้องทำงานของเพื่อนเก่าเพียงคนเดียว

“ยังไม่เสร็จธุระหรือไง ทำไมยังไม่กลับประเทศไปอีก” ฮาเดสที่นั่งอยู่บนโซฟาสีดำกลางห้องทำงานด้วยท่าทางสบายๆ เอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบทันทีที่ราฟาเอลเปิดประตูห้องเข้าไป

ราฟาเอลยังไม่ได้ตอบกลับอะไร แต่เขาเดินไปนั่งลงบนโซฟาสีดำนุ่มนิ่มตรงข้ามกับฮาเดสเพื่อนเก่าของเขาด้วยใบหน้าที่ดูเป็นกังวล จึงทำให้ฮาเดสขมวดคิ้วเล็กน้อย

“มีอะไรวะ” ฮาเดสเอ่ยถามออกมา 

“กูมีเรื่องให้ช่วย” ราฟาเอลไม่รอช้า เขาเลือกที่จะเข้าประเด็นทันที เนื่องจากเขาไม่อยากให้เสียเวลาอีกต่อไปแล้ว

“มึงเนี่ยนะ มีเรื่องให้กูช่วย” ฮาเดส ชายหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มดูดุดันจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าครามของราฟาเอล ฮาเดสไม่คาดคิดเลยว่าราฟาเอลจะมาขอความช่วยเหลือเขาแบบนี้ เพราะโดยปกติแล้วราฟาเอลมักจะมีอีโก้สูงมาก แต่รอบนี้ราฟาเอลมาขอความช่วยเหลือเขาแบบนี้ก็แสดงว่าเรื่องนั้นมันต้องเป็นเรื่องใหญ่และมีความสำคัญกับราฟาเอลมากแน่ๆ

“อือ” ราฟาเอลจ้องมองเข้าไปในตาของฮาเดสเช่นกัน เพื่อเป็นการบอกทางสายตาว่าเขาต้องการความช่วยเหลือจริงๆ

“แล้วทำไมกูต้องช่วย” 

“กูอยากให้มึงช่วยตามมาผู้หญิงคนนี้ให้หน่อย เธออยู่ที่ไทย” ราฟาเอลไม่ได้ตอบกลับคำถามของเพื่อนเก่า แต่เขาเลือกที่จะเปิดรูปใบหน้าของสปายสาวที่เขาเฝ้าคิดถึงอยู่ตลอดเวลาขึ้นมาวางบนโต๊ะให้ฮาเดสดู

“อันนี้ชื่อนามสกุลของเธอ” ราฟาเอลหยิบกระดาษใบเล็กที่เขียนชื่อและนามสกุลใหม่ของสปายสาวในกระเป๋ากางเกงออกมายื่นให้ฮาเดสต่อ

“สำคัญเหรอวะผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงทำให้มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่แห่งฝรั่งเศสมาขอร้องเพื่อนเก่าแบบกูได้” ฮาเดสรับกระเป๋าใบเล็กมามองดูพลางเอ่ยถามออกไปด้วยความอยากรู้ เพราะดูจากท่าทีของราฟาเอลแล้ว เหมือนกับว่าครั้งนี้ราฟาเอลไม่ได้จะให้ตามหาตัวหญิงสาวเพื่อธุรกิจ

“ใช่สำคัญมาก…กูขอร้อง” ทั้งสายตาและน้ำเสียงของราฟาเอล ทำให้ฮาเดสรับรู้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงๆ 

“กูไม่รับปาก” ฮาเดสตอบกลับไป 

“แค่มึงบอกว่าจะช่วย แค่นั้นก็พอแล้ว” 

“รักเธอเหรอ” ชายหนุ่มนัยน์ตาสีน้ำตาลเอ่ยถามราฟาเอลด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึก ฮาเดสเป็นผู้ชายเหมือนกัน เขามองออกว่าที่ราฟาเอลยอดละทิ้งอีโก้และทิฐิทุกอย่างเพื่อตามหาตัวเธอขนาดนี้เป็นเพราะอะไร

“ทำไมถึงถามแบบนั้น” ใบหน้าหล่อเหลาของราฟาเอลขมวดคิ้วเอ่ยถามออกไป…รักเหรอ นั่นสิ ที่เขาตามหาเธอแบบนี้เป็นเพราะเขารักเธอใช่ไหม เขาก็ไม่รู้เคยรู้เหมือนกันว่าความรักเป็นอย่างไร แต่ตั้งแต่ที่เขาไม่มีเธออยู่ในชีวิต เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตของตัวเองไม่มีสีสันและเหมือนขาดอะไรไป ไม่เหมือนกับตอนที่เขามีเธออยู่ด้วยในทุกๆ วัน

“สายตาของมึง มันบ่งบอกทุกอย่าง” 

“อือ..กูรักเธอ” ราฟาเอลยอมรับความรู้สึกของตัวเองอย่างลูกผู้ชาย ถ้ามันจะเป็นคำตอบที่พอจะทำให้เพื่อนเก่าของเขาช่วยเหลือเขาได้อย่างเต็มที่ขึ้นมาบ้าง เขาก็พร้อมจะยอมรับความจริง

“กูชักจะอยากรู้แล้วล่ะสิ ว่าผู้หญิงแบบไหนที่ทำให้ผู้ชายแบบมึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้” 

“ครอบครัวมึงเป็นไงบ้าง” ราฟาเอลเลือกที่จะไม่ตอบ แต่ทว่าเขากลัวเอ่ยถามสารทุกข์สุกดิบฮาเดสกับครอบครัวแทน 

“ทุกคนสบายดี” ฮาเดสยกยิ้มพลางตอบกลับมา ทุกคนในครอบครัวของฮาเดสเคยสนิทกับเพื่อนทั้งสี่คนมากๆ ในสมัยก่อน แต่ทว่าพอเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นในอดีตจึงทำให้กลุ่มของพวกเขาทั้งห้าคนแตกคอกัน ฮาเดสจึงตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ประเทศไทยแทน เพราะไม่อยากให้ทุกคนต้องมามีปัญหาเพราะเขาคนเดียว แต่คนเดียวที่ฮาเดสไม่สามารถที่จะเป็นเพื่อนกันต่อได้เลยก็คือ..วินเซนต์ ส่วนคนที่เหลือเขาสามารถทำตัวปกติด้วยได้

“ไกอาล่ะ” ราฟาเอลเอ่ยถามถึงน้องสาวของฮาเดสที่เคยตามติดพวกพี่ๆ ในสมัยก่อน ไกอาจึงเปรียบเสมือนน้องสาวของพวกเขาเช่นกัน

“ไกอาก็สบายดี..ก็เหมือนเดิม ดื้อรั้นไม่ฟังใคร” 

“อือ” ราฟาเอลไม่รู้จะถามอะไรต่อ เพราะในสมองของเขาครุ่นคิดแต่ถึงเรื่องของสปายสาว เขาไม่เคยเป็นแบบนี้เลยสักครั้งในชีวิต

“กลับไปได้แล้ว กูจะทำงานต่อ ไว้กูจะรีบจัดการเรื่องนี้ให้” ฮาเดสเอ่ยปากไล่ราฟาเอลเพราะเขามีงานที่ต้องทำต่อ 

“ขอบใจมาก” ราฟาเอลบอกกล่าวเพื่อนของเขา ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือแกร่งล้วงกระเป๋าทั้งสองข้างก่อนที่เขาจะก้าวเดินออกไปจากห้องอย่างช้าๆ

ฮาเดสมองตามหลังเพื่อนเก่าอยู่ชั่วครู่ และเมื่อราฟาเอลออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาติดต่อหาใครบางคน ซึ่งรอไม่นานสักเท่าไหร่ปลายสายก็รับสายอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวกูจะส่งรูปกับชื่อผู้หญิงคนหนึ่งไปให้ รีบตามหาให้กูหน่อย” ฮาเดสเอ่ยกับปลายสายด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยการออกคำสั่ง เขาจะไม่ช่วยเพื่อนเก่าก็คงจะไม่ได้ ดูจากสีหน้าและแววตาของเพื่อนที่มาขอร้องเขาในวันนี้แล้ว มันคงรักผู้หญิงคนนั้นมากเลยล่ะ