กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์ Ep.3

Wales University

ติ๊ง!

เสียงข้อความดังขึ้นขณะที่ร่างบางกำลังจะเดินออกจากห้องเพื่อนไปเรียนที่มหาลัยวันแรก

<ไปเรียนวันแรกโชคดีนะจ๊ะเคท ลูกสาวคนเก่งของแม่>

เมื่อเธอเปิดอ่านข้อความก็ทำให้ร่างบางถึงกับยิ้มออกมาก่อนจะตอบข้อความของผู้เป็นแม่ทันที

ตึก...ตึก...ตึก

ร่างบางเลือกที่จะเดินทางด้วยเท้า เพราะคอนโดกับมหาลัยของเธอก็ไม่ได้ไกลกันมาก และเวลาที่เธอเดินออกมานั้นก็ยังเหลืออีกมาก เพราะเธอออกมาเช้ามากวันนี้

พรึ่บ!

"เคท!"

"......" ใครบางคนเรียกเธอและพอมองตรงหน้าก็ถึงกับต้องถินหายใจออกมาทันที

"มาถึงพร้อมกันเลยแฮะ จำฉันได้มั้ยพลอยใสที่เธอช่วยไว้น่ะ ไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้นะ"

"......"

"นี่เธอเดินมาคนเดียวเหรอ?"

"อืม"

"พักอยู่ใกล้ๆ มหาลัยสินะ ฉันก็กำลังหาที่พักอยู่เหมือนกัน แนะนำบ้างสิ ^_^"

เคทไม่ได้ตอบอะไรเธอคนนี้ แต่เลือกที่จะรีบเดินไปที่ตึกของตัวเองทันที เพราะเธอไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่

"นี่เคท! รอด้วยสิ"

ตึก...ตึก...ตึก

"นี่ๆทำไมไม่บอกว่าเรียนตึกเดียวกันนะ อ่อ เกรียนนิเทศด้วยสินะ ฉันดีใจมากเลยนะที่วันแรกก็มีเพื่อนแล้วอ่ะ"

ตอนนี้เคทและพลอยใสก็มาหยุดที่หน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์ โดยที่มีพลอยใสเดินตามมาพร้อมกับพยายามชวนเธอคุยจนทำให้เคทเองรู้สึกรำคาญ

"ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้วนะ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นกันนะ เธอว่ามั้ย?"

"ฉันไม่ต้องการเพื่อน!" เคทตอบนิ่งๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเรียนที่มีนักศึกษาบางกลุ่มมานั่งกันแล้ว เพราะเช้านี้เธอมีเรียนกลุ่มครั้งแรก

พรึ่บ!

เคทเลือกที่นั่งริมสุด ก่อนที่จะหยิบหนังสือขึ้นมาพลางหยิบหูฟังขึ้นมาระหว่างที่รอเรียน

"ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องเป็นเพื่อนกับเธอให้ได้!" พลอยใสพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่ว่างข้างเคททันทีโดยที่ยังคงจ้องหน้าร่างบาง

พรึ่บ!

"ขอนั่งด้วยคนนะ"

"......"

"จำฉันได้มั้ย?"

"นี่ๆ รู้จักกับเคทด้วยเหรอ?"

"อื้ม เจอกันวันที่มารับเอกสารน่ะ แล้วเธอ...."

"เหมือนกัน งั้นเราสามคนก็มาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ ไหนๆ ก็รู้จักกันแล้ว ^_^"

"นั่นสิ แล้ว...."

แกร๊ก!

พรึ่บ!

"เอาล่ะค่ะ นักศึกษาทุกคน....."

เมื่อเห็นว่าอาจารย์เดินเข้ามาเคทก็ถอดหูฟังออกทันที ก่อนจะเริ่มฟังที่อาจารย์พูดรวมถึงเหลือบมองผู้หญิงที่นั่งข้างเธอทั้งสองคน ทำให้เธอถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

"วันนี้ไม่มีอะไรมาก อาจารย์แค่จะทำความรู้จักกับนักศึกษา....."

เหมือนกันหมดสินะ คาบแรกทุกทีจะไม่มีการเรียน เฮ้อออ....

"เอาล่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาเรียนคาบแรกก็แล้วกัน....."

กุกกัก!

พรึ่บ!

หลังจากที่จบวิชาแรกไปอย่างงงๆ ทำให้รักศึกษาที่อยู่ในห้องนี้ต่างเก็บของแล้วเดินออกไปกันทันทีรวมถึงเธอด้วยเหมือนกัน

"วันนี้พวกเราไม่มีเรียนแล้วใช่มั้ยอ่ะ"

"ก็คงจะอย่างนั้น เพราะฉันได้ยินมาว่ารับน้องจะเริ่มอาทิตย์หน้านู่น"

"งั้นเราไปหา...."

พรึ่บ!

"เธอจะไปไหนเหรอเคท?"

"กินข้าว" เคทตอบนิ่งๆ เพราะถึงแม้ว่าเธอจะไม่บอกสองคนข้างๆก็คงต้องถามเธออีกยาว

"งั้นเราไปกินที่ศูนย์อาหารกันเถอะ"

"จะไปด้วย?" ฉันถามพลอยใส ก่อนจะเหลือบมองอีกคนที่จำได้ว่าเคยเจอเธอด้วยเหมือนกัน

"อื้ม/อื้ม"

"เฮ้อออ...ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องการ...."

"เพื่อน...รู้แล้ว แต่พวกเราอยากเป็นเพื่อนกับเธอนี่นา จริงมั้ยหลิน ^_^"

"ใช่ งั้นเราสามคนก็ไปกันเถอะ ฉันก็หิวข้าวแล้วเหมือนกัน"

"ตามใจ" เคทบอก แต่ก็ไม่ได้ห้ามทั้งสองคน

ทั้งสามคนจึงพากันเดินไปที่ศูนย์อาหารที่ใหญ่มากของมหาลัย ซึ่งอยู่ห่างจากคณะที่เธอเรียนนั้นไม่ไกลมากนัก สามคนที่เดินมานั้นมีคนหนึ่งที่ไม่เข้าพวกนั้นก็คือเธอ เพราะเธอไม่ได้พูดอะไรมากเหมือนกับพลอยใสและหลิน

.............................

ตึก...ตึก...ตึก

"จะกินอะไรกันดีอ่ะ"

"ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยว งั้นขอไปซื้อก่อนนะ"

"ไปด้วย เคทไปด้วยกันมั้ย?"

"อืม" ฉันเดินตามสองคนนั้นไป เพราะตัวเองก็อยากกินเหมือนกัน

พรึ่บ!

หลังจากที่ได้มาทั้งสามคนก็มานั่งที่ว่างตรงกลาง ก่อนจะกินกันอย่างเงียบๆ เคทกินไปด้วยพลางมองบรรยากาศรอบๆก็เห็นว่าตอนนี้ที่ศูนย์อาหารคนยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เพราะยังไม่ถึงช่วงพักกลางวัน แต่ที่นี่มีร้านอาหารหลากหลายมาก

"ทำไมไม่เจอพวกเด็กวิศวะหรือรุ่นพี่หล่อๆ บ้างนะ มีแต่พวกรุ่นพี่ผู้หญิงแฮะ"

"หลินร้านไม่เบานะ"

"ก็อาหารตานี่นา >.<"

"นั่นสินะ อ่ะ! พวกเรายังไม่ได้ซื้อน้ำกันเลย งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อก่อนนะ" พลอยใสพูด

"งั้นเดี๋ยวฉันไปด้วย"

"ไม่ต้องหรอก อยู่ใกล้แค่นี้เอง เอาน้ำเปล่ากันใช่มั้ย"

"อื้ม"

"งั้นเดี๋ยวมานะ"

เคทยังคงนั่งกินอยู่โดยไม่พูดอะไร ถึงแม้ว่าหลินจะชวนคุยก็ตาม

"ว้ายย! ทำอะไรของเธอเนี่ย!"

"ขอโทษค่ะรุ่นพี่"

"เกิดเรื่องแล้วไงล่ะ เคทไปกันเถอะ!"

"หือ?"

หมับ!

พรึ่บ!

เคทที่ยังคงไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ก็ได้แต่ตามหลินไปอย่างงงวยและพอมาถึงก็ทำให้เธอเข้าใจในทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นและทำไมหลินถึงตื่นตระหนกแบบนี้

"เคท หลิน"

"เอาแล้วไงล่ะพลอยใส รุ่นพี่คนนี้มีอิทธิพลมากเลยนะ" หลินกระซิบทั้งสองคนทันทีที่มาถึงที่เกิดเหตุ

เคทมองน้ำที่เลอะตามชุดของรุ่นพี่ตรงหน้านิ่งๆ ไม่ได้แสดงท่าทางกลัวหรือตกใจอะไร

พลั่ก!

"อ๊ะ!"

"พลอยใสเป็นอะไรหรือเปล่า" หลินรับพลอยใสไว้ได้

"กล้ามากเลยนะที่มาทำน้ำเลอะใส่ชุดฉันแบบนี้น่ะ!"

"นั่นน่ะสิ รู้มั้ยว่าแซนดี้เป็นใคร!"

"ขอโทษค่ะรุ่นพี่"

"เหอะ! ขอโทษงั้นเหรอ"

ตอนนี้คนที่อยู่ที่ศูนย์อาหารต่างหันมามองกันอย่างสนใจ แต่ไม่มีใครคิดจะเข้ามายุ่งกับเหตุการณ์ตรงหน้าเลยแม้แต่นิด

"รู้มั้ยว่าชุดฉันมันแพงขนาดไหน! ไหนจะรองเท้าของฉันอีก! ยัยเด็กบ้าเอ๊ย!"

คนที่ได้ชื่อว่าเป็นรุ่นพี่ก็ร้องโวยวายออกมาเสียงดัง โดยลืมไปว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ได้มีเพียงพวกเธอเท่านั้น

"ไม่รู้"

"นี่!"

"ยัยนั่นก็ขอโทษแล้ว ทำไมต้องทำให้มันใหญ่โต อ่อ...ฉันมีชื่อค่ะรุ่นพี่!"

"แก! กล้ามากนะยะ!"

"เคท/เคท"

หมับ!

มือของรุ่นพี่ง้างมือจะตบเคท แต่กลับถูกเธอคว้ามันไว้ได้ก่อน จากนั้นเคทจึงสะบัดมือนั้นออกอย่างแรงทำให้รุ่นพี่ล้มลงพื้นทันที

พรึ่บ!

ตุบ!

"กรี๊ดดดด! นี่แก!"

หมับ!

"เคท..." พลอยใสจับแขนเคทไว้

"เป็นรุ่นพี่หัดทำตัวให้เหมือนรุ่นพี่บ้าง เพื่อนฉันก็ขอโทษแล้วจะเอาอะไรอีก!"

"แก กรี๊ดดดด!"

"หุบปาก!"

พรึ่บ!

ร่างบางก้มลงกระซิบรุ่นพี่ที่ล้มกองอยู่ที่พื้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่แอบจิกเบาๆ

"ไม่อายคนอื่นเขาเหรอคะรุ่นพี่!"

"นี่แก!"

"ไปกันเถอะ"

ซุบซิบ! ซุบซิบ!

หลังจากที่ทั้งสามคนเดินออกไปแล้ว เสียงคนที่อยู่ตรงนั้นกลับฮือฮาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ลุ้นกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่นาน และในวันต่อมาก็ทำให้เคทและเพื่อนของเธอเป็นที่พูดถึงอย่างมากในเว็บบอร์ดของมหาลัย เพราะคลิปนั้นถูกเผยแพร่ออกมา.....