ตอนที่ 6 หรือจะผิดตั้งแต่ที่เกิดมา

ตอนที่ 6 หรือจะผิดตั้งแต่ที่เกิดมา

“โอ๊ย”​ โรสขยับตัวด้วยความเจ็บปวด เธอยกมือไปจับที่ริมฝีปากข้างที่ถูกตบเมื่อคืนมันต้องช้ำแน่ๆถึงได้เจ็บแบบนี้ เธอลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันมองดูรอบตัวก็เห็นเป็นห้องนอนที่เธอคุ้นเคย นี่เธอกลับมาห้องของเธอได้ยังไงนะทำไมเธอจำไม่ได้เลย  เธอจำได้แค่เหตุการณ์ล่าสุดที่ไฟถามเธอเรื่องสาเหตุที่บาดเจ็บแต่เธอไม่ตอบและเลี่ยงเขาด้วยการแกล้งหลับแต่ดูเหมือนเธอจะหลับไปจริงๆ แล้วก็คงเป็นเขาที่พาเธอขึ้นมาส่งบนห้อง แต่ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะตอนนี้เธอห่วงตัวเองดีกว่า  ไม่รู้ช้ำขนาดไหนถึงได้เจ็บไปทั้งตัวแบบนี้                                           

“ขอบคุณมากครับคุณธาม”​ ไฟบอกขอบคุณปลายสายที่โทรมาเล่าความจริงของเหตุการณ์เมื่อคืนให้เขาฟัง

เมื่อคืนหลังจากไปส่งคุณหนูตัวแสบที่ห้องเสร็จเขาก็กลับมาที่บ้าน ก่อนจะสั่งให้คนของเขาไปจัดการเรื่องที่เกิดขึ้นที่ร้าน แล้วก็ตรวจสอบความจริงของเรื่องทั้งหมด แล้วเขาก็ได้รู้ความจริงว่าเรื่องที่คุณหนูตัวแสบเล่าให้เขาฟังไม่มีส่วนไหนที่เป็นความจริงเลย

“คุณทนายคะ คุณหนูตื่นแล้วค่ะ”​ สาวใช้ในบ้านของโรสที่เข้าสั่งให้คอยดูแลหญิงสาวรายงาน

“ครับ แล้วตอนนี้คุณหนูกำลังทำอะไรอยู่เหรอครับ” เขาถามสาวใช้ด้วยความสุภาพ

ซึ่งคือเรื่องปกติของเขา ใครๆก็มักจะบอกว่าเขาเป็นคนสุภาพใจเย็น และความคุมอารมณ์เก่ง แต่ซึ่งทั้งหมดนั่นเขาไม่สามารถทำมันกับคุณหนูตัวแสบได้เลย เพราะถ้าเขาทำได้เรื่องทั้งหมดที่เขาทำกับเธอเมื่อคืนจะไม่เกิดขึ้น

“คุณหนูกำลังจะอาบน้ำค่ะ เธอบอกว่าวันนี้ทั้งวันจะไม่ลงมาข้างล่าง ให้ยกอาหารขึ้นไปให้เธอที่บนห้อง” สาวใช้รายงานตามคำสั่งที่คุณหนูสั่งเธอ

ไฟพยักหน้า “ทำตามที่เธอบอกได้เลยครับ แล้วถ้าคุณหนูทานอาหารเสร็จแล้วมาแจ้งผมด้วยครับ ขอบคุณครับ” ไฟบอกก่อนที่เขาจะหันมองออกไปที่สวนแล้วใช้ความคิด

ทางด้านโรสที่ตอนนี้หลังจากที่เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากินข้าวกินยาเสร็จแล้ว เธอก็ออกมานั่งรับลมที่ระเบียง เธอมองดูเนื้อตัวของเธอที่มีแต่รอยฟกช้ำโดยเฉพาะที่ข้อมือ ซึ่งเกิดจากการฉุดกระชากกับไฟเมื่อคืนอย่างรู้สึกหงุดหงิด

“หมอนั่นจะรู้บ้างมั้ยว่าทำฉันเจ็บตัวแค่ไหน ก่อนจะหาวออกมา” โรสพูดกับตัวเองเบาๆ ตอนนี้ความจริงเธอเริ่มง่วงแล้วแต่เธอยังนอนไม่ได้ เพราะเธอต้องรอทายาที่กำลังให้สาวใช้ไปเอามาให้

เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ประตูห้องนอนของเธอก็เปิดออก เธอคิดว่าเป็นสาวใช้ที่เอายามาให้เธอ แต่พอหันกลับไปมองกลับไม่ใช่สาวใช้อย่างที่เธอคิดแต่กลับเป็นคนที่สร้างร่องรอยฟกช้ำที่ร่างกายเธอแทน

“นายเข้ามาทำอะไรในห้องฉัน ออกไปนะ”​ โรสออกปากไล่ทันทีที่เห็นว่าเป็นไฟ ตอนนี้เธอไม่อยากเจอเขาที่สุด

“ฉันเอายามาให้” ไฟบอกพร้อมกับชูหลอดยาในมือให้โรสดู

“เอาวางไว้แล้วก็ออกไป”​ โรสสั่ง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เธอไม่อยากเห็นหน้าเขา ไม่อยากได้ยินเสียงเขา  

แต่ไฟก็ไม่ได้ทำตามที่เธอพูด เขาไม่ได้วางยาไว้ตามที่เธอบอกแต่กลับเดินตรงมาหาเธอ

“ฉันขอดูแผลหน่อย” ไฟเดินมาประชิดตัวของโรส ก่อนจะมองสำรวจร่องรอยบาดแผลที่ตัวของเธอ

“ถอยไปนะ นายจะทำอะไร” โรสไล่พร้อมกับถอยหลังเพื่อออกห่างจากไฟ แต่เขากลับไม่ยอมให้เธอหนี ไฟคว้าเอวของโรสก่อนจะดึงร่างบางของเธอเข้าหาตัวเอง

“อย่าหนี ฉันขอดูแผลหน่อย” ไฟพูดเบาๆ ก่อนก้มลงมามองแผลที่หน้าของโรสใกล้ๆ เธอพยายามเบี่ยงหน้าหลบแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะเขาจับคางเธอไว้ เขามองรอยช้ำที่มุมปากของเธออย่างอารมณ์เสีย รอยช้ำมันเข้มกว่าเมื่อคืนอีก

“เจ็บมั้ย” เขาลูบเบาๆที่แผลมุมปาก ก่อนจะถามเธอด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง แต่โรสก็ไม่ตอบ เธอทำเพียงสะบัดหน้าหนีจากมือหนา

ไฟปล่อยโรสก่อนเขาจะเอาหลอดยาขึ้นมาเปิดเพื่อทาแผลให้หญิงสาว แต่โรสกลับยื่นมือมาแย่งหลอดยาไปจากมือเขา ทั้งสองเลยแย่งหลอดยากันอยู่สักพักจนทำให้เสื้อแขนยาวของโรสร่นขึ้น และทำให้ไฟเห็นรอยช้ำที่ข้อมือ ไฟจับข้อมือบางไว้ก่อนจะเลิกเสื้อแขนยาวของเธอขึ้นดู แล้วเขาก็พบรอยช้ำที่ข้อมือทั้งสองข้างเข้ามองรอยช้ำนั้นด้วยความตกใจ

ไม่รอช้าเขาปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนของหญิงสาวออกก่อนจะแหวกเสื้อออกเพื่อดูรอยช้ำที่หัวไหล่ เพราะเขามั่นใจว่ารอยช้ำที่แขนของหญิงสาวต้องเกิดจากฝีมือของเขาแน่ๆ แล้วเขาก็ไม่ได้จับเธอแค่เพียงที่ข้อมือ แต่ยังมีที่ไหล่ทั้งสองข้าง และมันก็จริงอย่าที่เขาคิดที่ไหล่ของหญิงสาวมีรอยช้ำจริงๆ ด้วย

“นายทำบ้าอะไร”​ โรสตกใจกับการกระทำของไฟ เธอรีบปัดมือของเขาที่จับไหล่ของเธอออกก่อนจะดึงคอเสื้อเข้าหากันแล้วจับมันไว้แน่น ส่วนไฟเองก็เหมือนพึ่งจะคิดได้ว่าเมื่อกี้เขาทำเรื่องที่เสียมารยาทอย่างการเปิดเสื้อเธอออกโดยพลการ แต่เขาแค่ตกใจที่เห็นรอยช้ำเลยอยากรู้ว่าหญิงสาวยังมีรอยที่ไหนอีกบ้าง

“ยังมีรอยช้ำที่ไหนอีกมั้ย” เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวต้องเจ็บตัว

“ไม่มี”​ หญิงสาวตอบ ความจริงเธอไม่ได้บอกเขาไปทั้งหมดต่างห่าง บนตัวของเธอยังมีรอยช้ำใหญ่อีกที่ นั่นคือที่หลัง เพราะเมื่อวานตอนเขาผลักเธอหลังของเธอกระแทกรถเขาจนเจ็บ

“แน่ใจนะ เมื่อวานเหมือนตอนขึ้นรถหลังเธอกระแทกด้วยนี่ ฉันขอดูหลังหน่อย”​ ไฟบอกพร้อมกับยื่นมือมาจะเปิดเสื้อดู แต่โรสก็ถอยหลังหนีก่อน

“จะดูอะไร ฉันบอกว่าไม่มีแล้วไง นายเอายาวางไว้แล้วออกไปได้แล้ว”

“เอาหลังมาให้ฉันดูก่อน”​ ไฟยังคงไม่ยอมแพ้เขาจะไม่ออกไปจนกว่าเขาจะมั่นใจว่าเธอไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนอีก

“ไม่” หญิงสาวยังยืนยันหนักแน่น เขาไม่มีทางเลือกจึงได้ช้อนตัวหญิงสาวขึ้นอุ้มก่อนจะพาเดินกลับเข้าไปในห้อง

“นี่นายปล่อยนะ จะพาฉันไปไหน”​ โรสดิ้นเพื่อให้ไฟวางเธอลง

“อย่าดิ้น เดี๋ยวก็ได้ตกลงไปเจ็บอีกหรอก” ถึงเขาจะพูดแบบนั้นแต่โรสก็ยังไม่หยุดดิ้น เขาจึงใช้ขายาวๆ รีบก้าวเดินเพื่อพาเธอไปที่เตียงให้เร็วที่สุด เขาค่อยๆ วางเธอลง แต่ทันทีที่เธอถึงเตียงเธอก็เตรียมที่จะขยับตัวหนี จนเขาต้องดึงเธอเข้ามากอด

“โอ๊ย” เพราะเมื่อกี้ไฟออกแรงดึงเธอแรงไปหน่อยจนหลังของเธอกระแทกตัวเขา และมันก็ดันเป็นตรงที่เธอเจ็บพอดี

ไฟเลิกเสื้อของหญิงสาวขึ้นทันที และเขาก็พบรอยช้ำรอยที่ใหญ่กว่าทุกที่ และถ้าดูจากสีแล้วบริเวณนี้น่าจะเป็นบริเวณที่เธอเจ็บที่สุด “เวรเอ๊ย” ไฟสบดอย่างหัวเสีย เมื่อคืนนี้เขาเป็นบ้าอะไรถึงได้ทำรุนแรงกับเธอแบบนั้นทั้งๆ ที่ปกติมันไม่ใช่นิสัยเขาเลย

“ไปเปลี่ยนชุด ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล” เขาบอกเธอพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“ไปทำไม”​

“ยังจะถามอีก หลังเธอเจ็บขนาดนี้ยังจะทนอยู่อีก เจ็บขนาดนี้ทำไมไม่บอกจะทนทำไมว่ะโง่เหรอ”​ เขาตะคอกเธอเสียงดัง เพราะความโมโหเขาโมโหตัวเองที่ทำรุนแรงกับเธอ และเขาก็โมโหเธอที่ทนเจ็บไม่ยอมบอกใคร

“ไม่บอกงั้นเหรอ นายกำลังต่อว่าที่ฉันไม่บอกนายว่าฉันเจ็บงั้นเหรอ นายลองคิดดูให้ดีๆนะว่าเมื่อวานฉันบอกให้นายปล่อยเพราะฉันเจ็บ แล้วนายปล่อยฉันมั้ย ก็ไม่ นายก็ยังคงลากฉันต่อ นายจะให้ฉันบอกเพื่อให้นายสมน้ำหน้าเหรอ” เธอตอบเขาด้วยความโมโห

“ฉันขอโทษ เมื่อวานฉันโมโหมากไปหน่อย” ไฟขอโทษ เขารู้สึกผิดจริงๆที่ทำแบบนั้นกับเธอและไม่ฟังที่เธอบอก “ฉันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วนะ ฉันรู้แล้วว่าเธอไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อน แต่ที่เธอทำมันก็เกินไปหน่อยเธอไม่ควรทำร้ายใครขนาดนั้น”

“นี่ฉันผิดเหรอ” โรสถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“ฉันไม่ได้บอกว่าเธอผิด ฉันแค่จะบอกเธอว่าเธอป้องกันตัวได้ แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ทำร้ายใครเกินกว่าเหตุ” ไฟพยายามอธิบาย แต่ยิ่งเขาอธิบายมันกลับยิ่งดูเลวร้าย

“หึ สุดท้ายฉันก็ผิดอยู่ดี ถ้าเมื่อคืนผู้หญิงคนนั้นมีมีดหรือว่าปืน วันนี้นายอาจจะไม่ได้มานั่งพูดเรื่องผิดหรือถูกกับฉันอยู่แบบนี้ก็ได้”

คำพูดของโรสทำเอาไฟถึงกับตัวชา นั่นสิถ้าเมื่อคืนผู้หญิงคนนั้นมีอย่างที่เธอบอกขึ้นมาจริงๆตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นยังไง

“ถ้างั้นเธอก็ต้องรู้จักระวังตัว ไม่แต่งตัวยั่วแบบนั้น ปัญหาแบบนี้จะได้ไม่ต้องเกิด” โรสมองหน้าไฟที่พูดแบบนั้นด้วยความอึ้ง สุดท้ายแล้วเขาก็คิดว่าเธอเป็นแบบนั้นจริงๆใช่มั้ย

“หึ ถ้านายจะโทษที่การแต่งตัวของฉัน ถ้างันทำไมไม่โทษที่ฉันเกิดมาเลยล่ะ” เธออดจะพูดประชดออกไปไม่ได้

“ไปกันใหญ่แล้ว ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น” เขาพยายามอธิบายแต่เธอไม่ยอมฟัง

“พอเหอะ ฉันง่วงแล้วนายออกไปเถอะ” พูดจบเธอก็ล้มตัวลงนอน

“ให้ฉันทายาให้นะ” เขาถามแต่เธอไม่ตอบ เธอไม่ได้โกหกที่ว่าง่วงแต่เธอง่วงจริงๆ เพราะฤทธิ์ของยา

ไฟทายาให้โรสที่หลับไปด้วยความเบามือ เพราะกลัวเธอตื่น หลังจากทายาเสร็จเขาก็ห่มผ้าให้เธอก่อนจะลูบที่หัวเธอเบาๆ แล้วเอ่อขอโทษเธออีกครั้ง

”ขอโทษนะ”