กลางเลื่อนกระจกรถลง เขามองเบลและผู้ชายอีกคนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เบลอึดอัดแปลกๆ เพราะเธอไม่รู้จะกล่าวอะไรออกไปดี กลางมอง เบลนิ่งสงบ ใบหน้าเขาเรียบเฉย เฉยมาก แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรกัน แสงสว่างจากรถอีกคันก็ส่องมาทางพวกเธออีกครั้ง เป็นรถที่เบลเรียกมา “เบลกลับก่อนนะคะ” เบลเอ่ยและเร่งฝีเท้าเดินไปยังรถ แต่สิ่งที่เกินคาดคืออ้นก้าวตาม เบลมาด้วย
เบลหันไปมองอ้นอย่างไม่เข้าใจว่าอ้นจะตามเธอมาทำไม “ขอไปลงหน้าปากซอยหน่อย” เบลจะปฎิเสธได้อย่างไรกัน เธอจึงพยักหน้าและเข้าไปในรถและอ้นก็ตามเข้ามา
รถที่เบลเรียกมาก็เคลื่อนออกไป เบลนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ เมื่อรถมาถึงหน้าปากซอยเธอก็บอกให้คนขับหยุดรถชั่วคราว “พี่อ้น” เบลหันไปทางเขาเป็นการเตือน อ้นไม่รู้ว่าบ้านของเบลอยู่ที่ไหน จึงถามเธอว่าจะไปทางไหนแต่เบลไม่ตอบ “พี่อ้นบอกว่าจะขอติดมาลงแค่ปากซอยไม่ใช่เหรอคะ” เบลทำใจดีสู้เสือเพราะอย่างไ
เบลผลักประตูเข้ามาในห้องและเธอก็รู้สึกผิดเมื่อเธอลืมเรื่องการเคาะประตูไปอีกแล้ว เมื่อวานคุณกลางก็ไม่ได้เอ่ยสนใจอะไรกับเรื่องนี้ แต่เธอจะทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เฮ้ยยย โชคดีที่ในห้องไม่มีใคร เพราะห้องเงียบมาก เบลวางถาดขวดน้ำไว้ หยิบของเก่าขึ้นมาถือ เหมือนจะนึกได้ว่าเธอควรไปเก็บผ้าปูที่นอนก่อนจะดีกว่า เบลจึงเดินออกจากห้องพร้อมกับถาดขวดน้ำเก่า แต่เบลไม่ได้เดินไปที่ครัว เธอเดินไปยังห้องซักรีด วางถาดที่ถือมาและไปเก็บผ้าปูที่นอนเอามารีด พร้อมกับเสื้อผ้าของคุณกลาง ทุกอย่างที่เป็นของ คุณกลางเป็นหน้าที่ของเบลทั้งสิ้น คุณแป้งสั่งเธอไว้ก่อนที่คุณกลางจะมาถึงเมืองไทยเสียอีก เมื่องานในห้องซักรีดเรียบร้อยแล้ว เบลต้องเอาขวดน้ำเก่าไปเก็บล้างในครัว ได้แต่หวังว่าคุณแป้งจะไม่อยู่ในนั้น ซึ่งเบลก็สมใจ ไม่มีใครเลยสักคน แต่คนที่เธอไม่คิดว่าจะได้เจอกับได้เจอ “คุณกลาง” เขาเดินตามหลังเธอมา เนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ&n
กลางเลื่อนกระจกรถลง เขามองเบลและผู้ชายอีกคนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เบลอึดอัดแปลกๆ เพราะเธอไม่รู้จะกล่าวอะไรออกไปดี กลางมอง เบลนิ่งสงบ ใบหน้าเขาเรียบเฉย เฉยมาก แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรกัน แสงสว่างจากรถอีกคันก็ส่องมาทางพวกเธออีกครั้ง เป็นรถที่เบลเรียกมา “เบลกลับก่อนนะคะ” เบลเอ่ยและเร่งฝีเท้าเดินไปยังรถ แต่สิ่งที่เกินคาดคืออ้นก้าวตาม เบลมาด้วย เบลหันไปมองอ้นอย่างไม่เข้าใจว่าอ้นจะตามเธอมาทำไม “ขอไปลงหน้าปากซอยหน่อย” เบลจะปฎิเสธได้อย่างไรกัน เธอจึงพยักหน้าและเข้าไปในรถและอ้นก็ตามเข้ามา รถที่เบลเรียกมาก็เคลื่อนออกไป เบลนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ เมื่อรถมาถึงหน้าปากซอยเธอก็บอกให้คนขับหยุดรถชั่วคราว “พี่อ้น” เบลหันไปทางเขาเป็นการเตือน อ้นไม่รู้ว่าบ้านของเบลอยู่ที่ไหน จึงถามเธอว่าจะไปทางไหนแต่เบลไม่ตอบ “พี่อ้นบอกว่าจะขอติดมาลงแค่ปากซอยไม่ใช่เหรอคะ” เบลทำใจดีสู้เสือเพราะอย่างไ
เบลต้องเป็นฝ่ายผลักเขาออก กลางเหมือนจะรู้ตัวเขาถอดถอนออกมาและประคองเบลให้ค่อยๆลุกขึ้น เขามองเธอกลืนลาวาขุ่นของเขา และหอบหายใจ เฮ่อ เฮ่อ กลางโผเข้าไปจุมพิตที่ริมฝีปากแดงอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน เขายิ้มให้เธอ เมื่อเบลหันมามองเขา “นั่งพักสักครู่ก่อนก็ได้ แล้วค่อยทำงาน ไม่ต้องรอฉันนะ เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอก ไม่รู้จะกลับมาตอนไหน” เขาบอกมาแบบนั้น และเขาก็เคลื่อนร่างกายลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป เบลมองตามจนแผ่นหลังเขาลับตาเข้าห้องน้ำไป เธอนั่งพักพร้อมๆกับจัดการกับเสื้อผ้าของตนเองให้กลับเข้าที่เข้าทาง และเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ในเสื้อตัวเดิมแต่เขาถอดกางเกงออกไปแล้ว เขาสวมผ้าขนหนูออกมาเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบกางเกงตัวใหม่ทั้งสองชิ้นแต่สีเดิมมาสวม ใบหน้าเส้นผมของเขาหมดจดเรียบร้อยพร้อมที่จะออกจากบ้าน ให้สาวแท้ไม่แท้ได้เหลียวหลังมองตามแน่ๆ ก็เขาดูดีไร้ที่ติจริงๆ จ
“ก็อย่าปล่อยให้เตียงว่างไง” พูดจบเขาก็ปิดปากที่กำลังเผยอ ลิ้นหนาสอดเข้าไปควานดื่มด่ำกับความหวาน เบลไม่ได้ขัดขืนสองแขนโอบรอบตัวเขาไว้ จูบดูดลิ้นเขากลับเสียงดังอย่างเร้าร้อน เฮ่อ อื้มมม เสียงครางจากทั้งสองก้องสะท้อนไปทั่วห้อง ปื๊ด กลางล้วงมือปลดตะขอเปิดเป้ากางเกงตัวเอง พร้อมๆกับเลิกกระโปรงนักศึกษาของเบลขึ้น ล้วงมือเข้าไปบีบบี้กลีบสาวใต้บิกินี่นั้น มันแฉะก่อนที่เขาจะล้วงมือเข้ามาเสียอีก กลางพึงพอใจมาก กระดุมเสื้อของเบลถูกปลดออกไปแค่สองสามเม็ดเท่านั้น กลางละมือข้างที่บีบกลีบฉ่ำมาจัดการ เขาดึงบราลูกไม้เลื่อนมาไว้ใต้ถันไม่ได้แกะอะไรออกจาตัวเธอ และเขาก็เลื่อนมือไปลูบคลำด้านล่างของเธอต่อ ใบหน้าหล่อเหลาผละจากริมฝีปากแดงฉ่ำนั้นออกมา และก้มหน้าฝังลงไปดอมดมดูดอกอวบที่มีรอยจ้ำช้ำมากมาย รอยแผลเก่ายังไม่จางแต่กลางก็หาได้ใส่ใจ เขาดูดยอดเต้าเสียงดัง จ๊วบ เฮ่อ 
เบลแสดงใบหน้าหนักใจทันที “คุณแป้ง” เธอครางออกมาเบาๆ เรื่องระหว่างเธอกับคุณกลาง คุณแป้งต้องรู้แน่ๆ เบลอยากจะถามคุณแป้งเหลือเกินว่าทำแบบนี้ทำไม แต่เมื่อรั้งสติคิดถึงยอดรายได้ที่ตนได้รับมาแล้วและจะได้รับต่อไป เบลจึงเปลี่ยนใจ ถ้าเลี่ยงไม่ได้ต้องเจอหล่อนเข้า เธอก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปซะ เพราะต่างก็กุมความลับของกันและกันไว้ เบลสลัดเรื่องระหว่างเธอกับคุณแป้งทิ้งไป เบลร้องบอกตัวเองว่า “คุณกลาง” เธอจะสนใจแต่คุณกลางเท่านั้น ซึ่งนั่นคือสิ่งที่คุณแป้งผู้ร้ายลึกต้องการให้เบลเป็น แล้วใครจะล่วงรู้ดีเท่า คุณแป้งได้ เบลเก็บล้างทุกอย่างเมื่อเธออิ่มท้องแล้ว การกลับบ้านค่ำมืดๆไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับครอบครัวเธอ เพราะแม่รู้ดีอยู่แล้วว่าเธอทำงานที่บ้านของเศรษฐีหลังเลิกเรียน เบลขึ้นไปชั้นสาม ประตูถูกเปิดและล็อคทันที ห้องนอนสีโอโรสสว่าง
“แล้วคุณจะใช้ปากกับของหนูมั้ย” กลางพยักหน้า เรื่องอะไรเขาจะไม่กินหล่อนละ เขายังจำรสชาติที่ได้ลองไปนิดหน่อยได้ ยังคิดเลยว่าจะต้องได้เต็มๆสักครั้ง “นั่นไม่นับ นับกันที่น้ำของฉันไม่ใช่น้ำของเบล” เบลเม้มปากแต่ก็พยักหน้ารับ “สรุปเราตกลงราคากันเป็นที่เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย” “ค่ะ เบลกลับบ้านนะคะ” “ตอนนี้ดึกแล้ว ฉันไปส่งแล้วกัน” เบลพยักหน้าและขยับผละออกจากเขา เมื่อเป็นอิสระแล้วเธอเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเพราะเสื้อผ้าของเธออยู่ในนี้ทุกชิ้น ในห้องน้ำเสื้อผ้าของเธอไม่ได้ระเกะระกะอยู่บนพื้น มันถูกเก็บขึ้นไปวางไว้ข้างๆอ่างล้างหน้า เบลเดินเข้าไปในตู้อาบน้ำชำระล้างร่างกายหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่มาใช้ และแต่งตัว ส่องตัวเองในกระจกใบหน้าเกลี้ยงเกลา เธอห