บทที่ 2 คุณแป้งผู้นอกใจ [++]

จ๊วบ จ๊วบ เสียงดูดเขื่องๆ ดังอีกครั้ง อ้นครางระงม เพียงไม่กี่นาที สะโพกสอบก็เกร็งเขม็งแข็งนิ่ง อ้นแหงนหน้ามองฟ้า ปากอ้ากว้างครางเสียงดัง และคุณแป้งก็เหลือบมองมาทางเธอ ข้างปากคุณแป้งมีคราบน้ำขุ่นครั่กเปรอเลอะ ปลายลิ้นของคุณแป้งโผล่ออกมาเลียอย่างท้าทาย

            !! เบลหลบเข้าหลังต้นไม้และครั้งนี้เธอไม่อยู่แล้ว สวบ สวบ สวบ เบลวิ่งทันที ไปไหนก็ได้ แต่ต้องออกจากที่นี่

            ควับ! อ้นหันหลังกลับมาเมื่อเบลไม่ได้ทำตนไร้ตัวตนกับอ้นอีกต่อไปแล้ว แต่อ้นก็แค่เห็นหลังไวไวเท่านั้น เขาไม่อาจแยกได้ว่าใครกันที่มาเห็น

            “ใครเหรอครับ” อ้นหันไปถามคุณแป้ง

            “อย่าสนใจเลย” คุณแป้งตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ ลมหายใจที่ถี่หอบค่อยๆดีขึ้น เธอเซพิงกับร่างเปลือยของอ้น อ้นรับร่างเธอไว้และกำลังจะเริ่มต่อ แต่คุณแป้งก็ผลักแผ่นอกเขาไว้

            “พอก่อน” อ้นกระพริบตามองคุณแป้ง

            “ไหนว่าไม่สนใจไง แล้วจะหยุดทำไม” อ้นร้องถาม เขายังต้องการ นั่นก็เพราะไม่ใช่ร่างกายปกติของเขา เพราะเขาโด๊ปยามาเพื่อหล่อนคนนี้ นี่พึ่งจะจบไปแค่ครั้งเดียว ของเขามันยังโด่เด่แข็งกร้าวพร้อมรบอยู่เลย

            “คุณใหญ่กลับก่อนกำหนดนะ ฉันต้องไปแล้วและอีกอย่างขอยาส่วนที่เหลือของเธอด้วย” อ้นมุ่นคิ้ว

            “โถ่วววว คุณแป้งครับ ผม...ผม” อ้นพูดพร้อมกอบกุมดุ้นทั้งดุ้นของเขาให้คุณแป้งได้เห็น

            คุณแป้งมองแต่ก็ไม่อาจเปลี่ยนใจเธอได้ คุณแป้งสวมเสื้อผ้าของตัวเองและไปหยิบกางเกงของอ้นเธอล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก็เจอสิ่งที่เธอต้องการ

            “ยานี้ใช้ได้เลย ครั้งหน้าเธอกินมันมาอีกนะ แต่ครั้งนี้ฉันผิดเอง” คุณแป้งหยิบกระเป๋าใบเล็กของตนและล้วงธนบัตรให้เขาปึกหนึ่ง อ้นแม้จะยังไม่สบายตัวแต่เมื่อเห็นค่าตอบแทนเขาก็ยิ้มออกมา รับเงินนั้นมาอย่างยินดี

            “กลับไปช่วยตัวเองก่อนนะ” อ้นยิ้มรับคำ และเขาก็รีบแต่งตัว เดินแยกไปคนละทางกับคุณแป้ง เขาล้วงโทรศัพท์ของตัวเองออกมา

            [ลูกโป่ง] เขาทักแชทไป

            [มีไร] ลูกโป่งทักกลับ

            [อยู่กับเต้ป๊ะ]

            [เออ]

            [กูค้างว๊ะ ช่วยหน่อยสิ เดี๋ยวให้สองพัน]

            [เต้อยู่]

            [ไล่มันไปที่อื่นสักพักสิ ไม่เอาเหรอสองพันได้ทั้งเงินได้ทั้งมันส์]

            [ไอ้เต้ก็พึ่งเสร็จไป ยังเหนื่อยอยู่เลย]

            [อีกครึ่งชั่วโมง ก็หายเหนื่อยแล้ว...ให้ไอ้เต้กลับหอมันไปเลย กูโด๊ปยามา ถูกปล่อยเคว้งกลางอากาศ] อ้นรู้จักลูกโป่งดี คนเคยขี่กันมาก่อน ลูกโป่งขยับโยกมาราธอนอย่างมันส์มากๆ แม่เนี่ยใช้ได้เลย แฟนเพื่อนก็แฟนเพื่อนเถอะ อ้นไม่แคร์เพราะแม่สาวก็ลับหลังแฟนกับเขาอยู่หลายครั้ง ถูกจังหวะถูกท่ากันดีจริงๆ

            [เออ ได้ได้ แต่ขอเวลาสักชั่วโมงหน่อย เต้มันอยากให้โป่งใช้ปากกับมันก่อน รับปากมันไว้แล้ว แล้วจะให้แกซัดได้ทั้งคืนเลย]

            แม้ลูกโป่งจะขอเวลาหนึ่งชั่วโมง แต่ระยะการเดินทางใช้เวลาเพียงยี่สิบนาที อ้นที่วันนี้ได้ค่าตอบแทนมาเกือบหมื่น ใยเขาต้องนั่งรถเมล์ เรียกแท็กซี่มายืนรอปลดปล่อยแถวๆหอของลูกโป่งดีกว่า

            อ้นแวะเข้าร้านสะดวกซื้อ ซื้อเกราะป้องกันน้ำสเปิร์มสร้างปัญหา   เพราะไหนๆคืนนี้เขากะจะให้ลูกโป่งแฟนเพื่อนรีดน้ำในตัวเขาทั้งคืน

            อ้นเดิมเป็นเด็กต่างจังหวัดบ้านเกิดของเขาก็จังหวัดกาญจนบุรี แต่เมื่อเขาเรียนจบมัธยมปลาย จบแบบยากลำบาก และด้วยเขาเป็นลูกชายคนเดียวและหลานชายคนเดียวของป้าปุ๊ที่ทำงานอยู่บ้านเศรษฐีหลังนี้มาหลายปี เขาจึงขอมาอยู่กรุงเทพด้วยการส่งเสียจากทางบ้านที่ฐานะไม่ค่อยดีนักกับป้าปุ๊ที่เป็นหม้ายไม่มีลูก

            อ้น เป็นเด็กหนุ่มสูงโปร่งหน้าตาดีใช้ได้ มีผิวสีทองแดงดูแข็งแกร่ง เมื่อสองปีก่อนที่เขามาหาป้าที่นี่ก็เจอกับคุณแป้ง เขาเองก็ไม่ใช่คนเคร่งศีลเคร่งธรรม แต่จะบอกเลยว่าเขาเองก็ถูกเปิดซิงกับผู้หญิงคนแรกก็คุณแป้งเนี่ยแหละ ตอนนั้นหล่อนซัดกับเขาในห้องนอนของป้าปุ๊กลางวันแสกๆ ห้องพักของคนงานที่ในตอนกลางวันไม่มีใครจะกลับที่พัก

            คุณแป้งจัดเป็นหญิงสาวที่สวยมากๆ เธอยังสาวมากถ้าเทียบกับเศรษฐีเจ้าของบ้านหลังนี้ อายุห่างกันเกือบยี่สิบปีแต่นั่นไม่สำคัญ เศรษฐี เอาแต่ทำงานหาเงิน ทิ้งเมียสาวไว้ให้กินๆนอนๆ อยู่แต่บ้าน เฮ้ยยย เสร็จ    ไอ้อ้น สบายทั้งตัวสบาย สบายทั้งกระเป๋า เรียกทีทีหนึ่งอย่างน้อยสุดก็สี่ห้าพัน ไม่เอาก็โง่แล้ว

            [เต้ กำลังกลับแล้ว ประตูไม่ได้ล็อค ถ้ามาแล้วเห็นเต้ไปแล้วก็เข้ามาเลย จะอาบน้ำ...] ข้อความเข้ามาแจ้ง อ้นเดินออกจากร้านสะดวกซื้อแดดร่มลมตก ยามเย็นแล้ว เขาซื้อเครื่องดื่มสองสามกระป๋องติดมาด้วย สายตามองไปยังประตูทางออกหอ ร่างสูงของเต้ก็ก้าวลงมา

            อ้นยกยิ้มมุมปากเมื่อสังเกตุว่าเพื่อนตนมีอาการเข่าอ่อน ไม่รู้ว่าลูกโป่งใช้วิธีไหนที่ทำให้เต้กลับไปได้ทั้งๆที่ถ้าเป็นเขาโดนลูกโป่งไปสองก๊อกคงอยากหลับสักตื่น แม่เนี่ยอึ๋บอวบร่านขั้นนางเทพเลย เขารู้ดีว่าเต้ก็ไม่ได้จริงใจอะไร ก็แค่สนองอารมณ์กันและกันเท่านั้น ส่วนลูกโป่งที่คบเต้ก็เพราะฐานะบ้านเต้พอมีแบ่งปันให้หล่อนใช้ขณะที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่

            ที่ทำให้เขามั่นใจ เพราะไอ้เต้มันเคยชวนเขามาหาลูกโป่งพร้อมกันกับมันไง ตอนนั้นเขาปฎิเสธทำเป็นคนดีทั้งๆที่เขาเองก็อัดให้ลูกโป่งขย่มควบมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว