บทที่ 4 คุณกลาง [++]

อ้นโน้มใบหน้างับกัดยอดเกสร จ๊วบจ๊าบ ปลายลิ้นละเลงปาดไปปาดมายอดเกสรที่แข็งเป็นไตแข็งชูชัน ขนอ่อนตามร่างอวบลุกชันด้วยความเสียว

            ควับ ลูกโป่งคว้าหมับที่ดุ้นขนาดเขื่อง เมื่อคว้าได้ก็ขยับมือรูดโดยทันที อ้นครางลั่น เวลาที่ผ่านไปไม่นานมากมือสีทองแดงที่เปียกแฉะเดิมก็ฉ่ำเยิ้มเมื่อลูกโป่งกรีดร้องปล่อยน้ำชโลมย้ำซ้ำน้ำของเก่าเติม เข้าไปอีก พร้อมๆกับมือของลูกโป่งก็เปียกน้ำขุ่นครั่กเหนียวข้นของอ้นอีกครั้ง

            เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ อ้นหายใจหอบ นอนหงายแผ่นอกกระเพื่อมขึ้นลงถี่เร็วเป็นจังหวะ

            “ทำไมถึงค้างแบบนี้ ตู้เอทีเอ็มแกสลบคาดุ้นแกเหรอ” ลูกโป่งชวนคุยฆ่าเวลาแบบไม่ได้คิดอะไร

            ฮาฮาฮา อ้นหัวเราะ “ไม่มีทาง คุณแป้ง แซ่บมาก กูยังติดใจเลย คุณเธอได้ทุกท่าทุกสถานที่เลยเชียวล่ะ วันนี้ก็ซัดกับกูในสวนห่มฟ้าห่มลม มันส์เป็นบ้า เออ!” เหมือนอ้นจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาผลุ๊บลุกขึ้นนั่งพิงพนักหัวเตียง ใบหน้าเปลี่ยนเป็นครุ่นคิด

            “มีอะไร” ลูกโป่งถามเมื่อเห็นอาการแปลกๆของอ้น

            “เหมือนมีใครในบ้านมาเห็นกูกำลังซัดคุณแป้งอยู่”

            ห๊า!! ลูกโป่งร้องออกมา เพราะถ้าอ้นไม่มีรายได้ ตนก็ขาดรายได้ไปเช่นกัน เพราะดีไม่ดียังไง อ้นก็มีให้เธอได้กินอิ่มหลายมื้อยามที่เงินขาดมือ

            อ้นพยายามจะเดาให้ออกว่าแผ่นหลังแว็บๆ นั่นเป็นใคร “ใครกัน”

            “มีสองคนเท่านั้นที่จะวิ่งได้เร็วแบบนั้น...พี่แต้วกับเบล”

            ลูกโป่งสังเกตุเห็นว่าใบหน้าของอ้นเปลี่ยนไป เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “ยิ้มแบบนี้ทำไม”

            “ถ้าเป็นเบล ก็ดีสิ หล่อนจะได้เห็นว่ากูนะเจ๋งแค่ไหน หล่อน...ซี๊ดดด น่าฟัดมาก นมเป็นนม เอวนี่เล็กนิดเดียว กูมองมานานแล้ว แต่เหมือนหล่อนจะไม่เล่นด้วย” ลูกโป่งทำหน้าไม่พอใจ เธอไม่ได้หึง แต่อย่างไรเธอก็เป็น       ผู้หญิงที่แก้ผ้าอยู่กับผู้ชายที่กำลังฝันหวานถึงผู้หญิงอีกคน มีหรือว่าเธอจะยอม ปากอิ่มถึงกับเปิดออกและคาบหมับที่ดุ้นเขื่องอันใหญ่ทำให้ อ้นลืมเบลจนหมดสิ้นในทันที

            ทางเบลที่วิ่งหนีมาอย่างเร็ว    เมื่อมาถึงห้องครัวก็วางกะละมังไว้และวิ่งออกจากห้องครัวไป แต้วที่เดินมาจะมารับช่วงต่อก็มองเบลอย่างไม่เข้าใจ จะถามอะไรสักหน่อยเบลก็ไปพ้นหูพ้นตาเสียแล้ว

            เบลวิ่งขึ้นตึกใหญ่ไปยังห้องนอนของเจ้านายที่ทุกคนในบ้านเรียกว่าคุณกลาง ห้องนี้ยังเป็นห้องร้าง แต่จะร้างเสียทีเดียวก็ไม่เชิง คุณกลางกลับมาจากต่างประเทศแล้วเมื่อสองเดือนก่อน แต่คุณกลางก็เดินทางออกจากประเทศไทยอีกครั้งเพื่อไปท่องเที่ยวรอบโลกกับแฟนสาวที่ชื่อคุณช่อผกา

            อีกไม่นานตามที่คุณแป้งสั่งงานเธอไว้ ว่าคุณกลางจะกลับมาอยู่เมืองไทยเป็นการถาวร ให้เบลตกแต่งห้องนอนของคุณกลางให้ดีที่สุดเท่าที่เบลจะทำได้ ซึ่งเบลชอบงานนี้มาก ทุกๆอย่างในห้องนี้ผ่านการคิดตรึกตรองอย่างรอบคอบของเธอ

            เบลหอบหายใจ มือทาบอกอวบของตัวเองไว้ เธอหลับตาสะบัดศีรษะ พยายามไล่ภาพทุกอย่างที่นั่นออกไปทั้งหมด  แต่ผลที่ได้กลับมากลับทำให้เธอขนลุกซู่ ระหว่างขาของเธอเปียกชื้น เบลหน้าแดงหน้าร้อนผ่าว และไม่ใช่แค่ใบหน้า ตัวเธอก็วูบๆวาบๆ พรึ่บ! เบลทรุดฮวบนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง เธอเปิดตาโพลงทันทีเมื่อหลับตาลงภาพขนาดเขื่องของอ้นเด่นชัดใน  โสตประสาท ไหนจะกลีบฉ่ำน้ำของคุณแป้งอีก

            เบลผ่อนลมหายใจ พยายามหาความสนใจอื่นที่น่าสนใจกว่าให้ได้ สายตาก็พลันไปเห็นภาพถ่ายเจ้าของห้องคุณกลาง

            คุณกลาง อนุชา น้องชายสุดที่รักยิ่งของคุณใหญ่ พี่น้องที่ห่างวัยกันเหลือเกิน คุณกลางจากที่เธอเห็นตัวจริงของเขาจากที่ไกลๆ เมื่อสองเดือนก่อน เขาน่าจะอายุเพียงประมาณยี่สิบปลายๆ แต่ถ้ามองจากรูปในตอนนี้ใบหน้าที่อ่อนเยาว์บอกเลยว่าถ้าเขาถามเธอจะตอบออกไปว่ายี่สิบห้าก็พอ

            เส้นผมสีดำสนิทที่บ่งบอกว่าได้รับการดูแลอย่างดี คิ้วหนาคงรูปรับกับดวงตาคมที่โตเหมือนดวงตาผู้หญิง แต่นัยน์ตาสีดำที่นิ่งบ่งบอกว่าไม่ใช่คนที่จะสั่นคลอนได้ง่ายๆ จมูกโด่งเป็นสันตั้งทำให้รูปหน้าคมสัน แม้ผิวจะขาวเนียนเป็นยองใยก็ทำให้คุณกลางดูน่าเกรงขามเหลือเกิน

            เบลเลื่อนดวงตาสีที่ไม่เหมือนกับเขาเลยมองริมฝีปากสีแดงอิ่ม    คุณกลางมีใบหน้าที่สวยแต่แนวรูปคมสัน และคุณกลางบนกระดาษก็ทำให้เบลจิตใจสงบลง ชาตินี้เธอก็คงทำได้แค่มอง ฮิฮิฮิ และเบลก็หัวเราะออกมาอย่างไม่คิดอะไร

            เธอตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้ง เพราะตามที่คุณแป้งเคยแจ้งไว้ คุณกลางสามารถกลับมาได้ทุกเมื่อ ครื้นนน เบลเลื่อนเปิดตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่กินพื้นที่ทั้งด้านของผนังฝั่งหนึ่งทั้งหมด ของใช้ทุกอย่างของคุณกลางล้วนเป็นของมีแบรนด์ และไม่ใช่แบรนด์ระดับกลาง เรียกว่าระดับไฮเอนทั้งนั้น ไม่น่าเล่าคุณแป้งจึงย้ำนักย้ำหนาว่าต้องเป็นเธอ ให้เป็นพี่แต้วคงไร้ความสามารถที่จะจัดการกับสิ่งเหล่านี้ให้กับคุณกลางได้แน่ๆ

         ผลัวะ จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เบลหันกลับไปมอง ใบหน้าที่คืนสีเลือดของเธอก็ซีดเผือกทันที เมื่อเห็นว่าเป็นคุณแป้ง

            อื้ม “ใช้ได้นี่เบล” คุณแป้งเอ่ยออกมาเมื่อมองไปรอบๆ ห้องอย่างเร็วเพียงครั้งเดียว

            “ขะ...ขอบคุณค่ะ” เบลรีบก้มหน้าลง กล่าวตอบกลับตะกุกตะกัก