1.ถูกล่อลวง

“ตอนนี้เราไม่เหลือทางเลือกแล้วลูกรักไม่ว่าอย่างไร ในเช้าวันพรุ่งนี้รถม้าของวิหารศักดิ์สิทธิ์จะเดินทางมาที่นี่ หากไม่มีสตรีใดเดินขึ้นบนรถม้า เราจะตายกันหมดนะจานีค..นั่นลูกกำลังฟังพ่ออยู่รึเปล่า?”

แม่งเอ้ย!! สุดท้ายไอ้เกมบ้านี่ก็ส่งฉันมาในบทบาทสุดรันทดอย่างบทบาทของนักบุญหญิงงั้นเรอะ

ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนี้ไงล่ะโว้ย!!

ทันทีที่ฉันบ่นจบ หน้าต่างของเกมเด้งขึ้นมาในทันที

นักบุญหญิง จานีคแห่งตระกูลโอเรียส

ค่าเสน่ห์ 20

พลังเวท -2

ความฉลาด 10

ความร่ำรวย -20

ความสวย 98

นั่นแหละ นั่นคือปัญหาที่ฉันกำลังเผชิญหน้าอยู่ในตอนนี้ ตัวฉันเห็นแก่เงินอันน้อยนิดในการหาผู้ทดลองเล่นในเกมเสมือนจริง เพราะแบบนั้นก็เลยสมัครไปและได้รับคัดเลือกมา..แต่ทว่าทันทีที่เข้ามาในเกมนี้ฉันก็พบว่าข้อตกลงของเกมที่ได้ให้คำมั่นกับฉันเอาไว้มันไม่ตรงตามที่ตกลงกันเอาไว้เลย

ข้อแรก..ฉันออกจากเกมนี้ไปไม่ได้จนกว่าจะผ่านรูททั้งหมด ซึ่งตัวละครชายในเกมนี้มีสิบคน..ใช่แล้วสิบคน จะผ่านทั้งสิบคนไปได้ไม่ใช่ว่าจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเลยงั้นเรอะ!

และข้อสอง ฉันเขียนลงไปในใบสัญญาด้วยตัวบรรจงว่าบทบาทที่ฉันอยากได้ คือ..องค์หญิง..

คือบทบาทองค์หญิงไงละโว้ยไม่ใช่นักบุญหญิง!!

ถึงแม้เรื่องใบหน้าบทบาทของนักบุญหญิงนั้นจะมีความงดงามมากกว่าบทบาทขององค์หญิงแต่ทว่าเรื่องอย่างอื่นล่ะ

ค่าเสน่ห์ที่น้อยนิดจนไม่สามารถเอาชนะตัวละครชายได้ ค่าความฉลาดที่เกือบติดลบและเรื่องการเงินที่ประสบปัญหาใหญ่ที่สุด

สรุปว่าบทบาทของนักบุญหญิงนั้นเป็นตัวละครที่ไม่มีใครอยากเล่นเพราะมันยากมากเกินไป..

และในเกมนี้ หากมีค่าเสน่ห์ที่น้อยนิดเช่นนี้ นอกจากจะมัดใจตัวละครชายไม่ได้แล้วยังไม่สามารถขัดขืนตัวละครชายที่มีค่าเสน่ห์ที่มากกว่ายี่สิบอีกด้วย..

นี่มันนรก..ชัดๆ เลย

“จานีค นี่ลูกกำลังเมินเฉยต่อคำกล่าวของพ่ออย่างนั้นหรือ พี่สาวของลูกก็หลบหนีไปแล้ว ตอนนี้พ่อเหลือแค่ลูกท่านั้น..แค่ลูกเพียงคนเดียว รีบแต่งงานตัวเข้านอนแต่หัววันเพื่อที่พรุ่งนี้จะได้เดินทางไปที่วิหารเถอะนะ

ค่าพลังเวท -2

ฉันไม่มีพลังอะไรเลยในร่างกายนี้ซึ่งแตกต่างจากพี่สาวที่หลบหนีไปอย่างสิ้นเชิงนั่นคือความชิบหายวายป่วงล่ะ นอกจากจะต้องแสร้งทำเป็นว่าตัวเองมีพลังเวทก็ต้องปกปิดเรื่องที่ตัวเองไม่มีพลังอะไรเลยด้วย

แล้วฉันควรจะทำยังไงต่อไป..

“ไม่ต้องคิดที่จะหนีเลยนะจานีค พ่อจะให้คนเฝ้าหน้าประตูห้องนอนของลูกเอาไว้อย่างแน่นหนา หากว่าลูกถูกจับได้ว่าไม่มีพลังเวทแล้วละก็ พ่อจะกล่าวอ้างกับท่านคาดินันว่าลูกอาสาที่จะไปวิหารเพราะลุ่มหลงในตัวของท่านคาดินัน..และพ่อที่รักลูกสาวมากอย่างพ่อก็ไม่อาจขัดใจลูกได้ ฉะนั้นแล้วหากมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น ลูกจะต้องรับโทษเพียงผู้เดียวเท่านั้นนะจานีค จงปิดปากให้เงียบและเสแสร้งทำเป็นนักบุญหญิงที่สูงส่งอย่างสุดความสามารถเลยนะ เพื่อตัวลูกเองและเพื่อที่ชีวิตน้อยๆ ของลูกจะได้มีโอกาสหายใจต่อไป”

ก็พอจะรู้ว่าพ่อในเกมนี้ไม่ได้ดีเลิศอะไรเลย แต่ก็ไม่คิดว่าท่านดยุคตระกูลโอเรียสจะทำใจขายลูกสาวให้กับวิหารได้..นั่นคือสาเหตุที่พี่สาวของจานีคหลบหนีไป เพราะเมื่อเข้าไปอยู่ในวิหารแล้ว..มันก็เหมือนกับการเข้าไปเพื่อบำบัดความต้องการของคาดินันเท่านั้น..

แต่ไม่ใช่กับฉันหรอกนะ เพราะว่าฉันอยากจะไปที่นั่นจะแย่ หากไม่เริ่มต้นเกมนี้ในฐานะนักบุญหญิง เช่นนั้นฉันก็ไม่มีโอกาสที่จะจบรูททั้งสิบได้นะสิ โอเคฉันรู้ว่ามันยากแต่ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้หรอก

ค่าเสน่ห์ 20

เอาวะ ถึงแม้ว่าจะมีเสน่ห์อันน้อยนิดแค่นี้แต่ว่า..ฉันจะไม่ยอมอ่อนไหวกับท่านคาดินันผู้นั้นหรอกนะ

รถม้าสีงาช้างจอดเทียบที่ด้านหน้าคฤหาสน์โอเรียสในตอนเช้า ผู้ที่เดินทางมารับฉันคือท่านชายตระกูลไบร์ดัว อัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่สาบานต่อหน้าพระเจ้าว่าเขาจะรับใช้นักบุญหญิงที่เดินทางเข้ามาในวิหาร

“ข้ามีชื่อว่ามาไคครับท่านนักบุญหญิง ยินดีต้อนรับสู่วิหารศักดิ์สิทธิ์..”

เขากำลังทำตามธรรมเนียมเพื่อเข้ารับการสาบานตน มาไคคุกเข่าลงก่อนจะจุมพิตลงไปบนรองเท้าของจานีค เพื่อสาบานว่าเขาจะภักดีต่อเธอ

ชื่อ มาไค ไบร์ดัว

ค่าเสน่ห์ที่สามารถพิชิตใจ 35

พลังเวท –

พละกำลัง 100

ความฉลาด 70

ความหล่อ 80

 

เรือนผมสีแดงของเขาทำเอาฉันเหม่อเลยให้ตายสิ เขาอยู่ในชุดอัศวินสีขาวที่ดูทรงเกียรติและใบหน้านั้นก็มีความเย็นชาที่ผสมปนเปไปด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน

ในช่วงเวลาที่เขาจุมพิตลงบนรองเท้าของฉันมันให้ความรู้สึกจั๊กจี้หัวใจแบบบอกไม่ถูก

“คงจะดีหากว่าท่านเลือกที่จะจุมพิตที่ฝ่ามือหรือว่าแก้มของข้ามากกว่าจะจุมพิตที่รองเท้า..มัน..อาจจะสกปรกค่ะ และข้าไม่อยากให้ท่านทำเช่นนั้นอีก”

มาไคเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่เขาประคองฝ่ามือของนักบุญหญิงคนใหม่ขึ้นรถม้า บิดาของท่านนักบุญมิได้มาส่ง มีเพียงแค่สตรีร่างบางผู้นี้เท่านั้นที่เดินออกมาจากคฤหาสน์โอเรียส

“มิมีส่วนใดของท่านนักบุญหญิงที่จะสกปรก..ท่านสะอาด หมดจดและเลอค่า”

อ่า..การมีคนมาพูดแบบนี้ต่อหน้ามันก็ออกจะหน้าเขินไปหน่อยแฮะ ถึงแม้ว่านี่จะเป็นเกมฮาเร็มก็ตามที แต่ผู้สร้างสามารถสร้างสรรค์ตัวละครในเกมนี้ออกมาได้หล่อเหลาและเสมือนจริงแบบนี้ได้อย่างไรกัน

“แล้วข้าก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะจุมพิตที่ฝ่ามือหรือว่าแก้มของท่านด้วยหากว่าท่านไม่อนุญาต”

เขาดูสมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติเลย นี่คือตัวละครแรกแท้ๆ ที่ฉันจะต้องพิชิต แต่เขากลับให้ความรู้สึกว่าการจะพิชิตใจเขานั้นไม่ได้ง่ายเลย

“แล้วถ้าหากว่าข้าอนุญาต..ท่านจะทำมันไหมคะ”

มาไคเบนสายตามองไปทางอื่น

“เรื่องนั้นถึงแม้ว่าท่านจะอนุญาตแต่ข้าก็ไม่อาจแตะต้องร่างกายของนักบุญหญิงได้ตามใจ..”

“แล้วถ้าหากว่านั่นคือคำสั่ง หากว่ามันคือคำสั่งท่านจะทำมันไหมคะ?”

คำสั่งที่ว่านั่นคือการให้เขา..แตะต้องร่างกายของท่านอย่างนั้นหรือ?

ครั้งแรกที่มาไคมองเห็นใบหน้านี้เขาแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ท่านนักบุญหญิงช่างงดงามและยากจะละสายตาออกไปจากใบหน้านั้น ท่านเย้ายวนในแบบที่เขาอยากจะกระโจนใส่ท่านด้วยซ้ำ แต่ทว่าเขาทำเช่นนั้นมิได้..

รถม้าหยุดนิ่งทำให้บทสนทนาของจานีคไร้คำตอบ ขณะที่เธอกำลังจะเดินลงมาจากรถม้า กรอบหน้าต่างสีแดงก็เด้งขึ้นมา

โปรดระวังการถูกล่อลวง

คาดินันแซลัส อัมโบรเซอร์

ค่าเสน่ห์ที่สามารถพิชิตใจ 100

พลังเวท ไร้ขีดจำกัด

พละกำลัง 100

ความฉลาด 100

ความหล่อ 100

 

นั่นคือกราฟอะไรกัน? ความเพอร์เฟคนี้มันคืออะไร?

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่วิหารนะครับ..จานีค”

ฉันก้าวขาไม่ออกด้วยซ้ำเมื่อมองสบตากับสายตานั้น

ภาวะฉุกเฉิน..คุณถูกล่อลวงด้วยค่าเสน่ห์อันมากมายของคาดินันแซลัส

“ดูเหมือนนักบุญหญิงคนใหม่ของเราจะไม่สบายใจที่ต้องจากบ้านมาอย่างนั้นสินะครับ เช่นนั้นแล้ว..ข้ายิ่งต้องทำให้เจ้ารู้ว่าที่นี่อบอุ่นมากแค่ไหน บางทีมันอาจจะอุ่นจนร้อนเลยล่ะ มานี่สิจานีค..มากับข้า”