Home / โรแมนติก / ก็แค่เมียเก่า / คนเลวอย่างฉัน

Share

คนเลวอย่างฉัน

last update Last Updated: 2025-06-25 19:11:38

ฮันเตอร์...

"เป็นอะไร" ผมถามคนใต้ร่างที่จู่ๆ ก็นิ่งไปสักพักก็มีน้ำตาไหลอาบแก้ม

"เปล่า"

"เปล่าแล้วร้องไห้ทำไม"

"ฉัน..ฮึก ฮึก" เหมือนเธอไม่อยากจะพูดแต่ผมพอจะเดาได้ว่าเพราะอะไรมันมีไม่กี่เรื่องหรอกที่จะทำให้เธอร้องไห้เมื่ออยู่กับผม

"เธอกำลังคิดถึงเหตุการณ์วันนั้นใช่ไหม" ผมเดาเอาว่าเธออาจจะคิดถึงวันนั้น วันที่เธอเข้ามาในห้องแล้วเห็นผมกับมินนี่เพื่อนของเธอกำลังนั่งจูบกับผมอยู่ในสภาพที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย พอผมพูดจบเธอก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนักแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรผม

"ถ้าฉันจะบอกเธอวันนี้ว่า....ฉันขอโทษที่เคยทำเธอเสียใจเธอจะยอมรับคำขอโทษจากคนเลวๆ แบบฉันได้หรือเปล่า" ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกผิดกับข้าวฟ่างทั้งที่เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่ผมเบื่อแล้วก็ทิ้ง แต่ผมก็อยากจะขอโทษเธอในวันนี้แม้ว่ามันอาจจะสายเกินไปเพราะว่าผมปล่อยให้เวลามันผ่านมานานเกือบสี่ปีผมปล่อยให้เธอเลี้ยงลูกคนเดียวตามลำพังโดยที่ผมไม่เคยรับรู้อะไรเลย พอเธอขอเลิกกับผมผมก็ไม่เคยตามง้อขอคืนดีกับเธอทั้งที่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ถ้าวันนั้นผมมีจิตสำนึกรู้จักผิดชอบชั่วดีผมคงจะไปตามหาเธอที่บ้านไปขอโทษเธอ วันนี้เรื่องราวระหว่างผมกับเธอคงจะไม่เป็นแบบนี
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ก็แค่เมียเก่า   คุณพ่อลูกแฝด NC++ (ตอนจบ)

    วันต่อมา...ข้าวฟ่าง...วันนี้ฉันกับเตอร์เราตื่นกันแต่เช้าเพราะเตอร์จะพาฉันไปหาหมอที่โรงพยาบาลคือพักนี้ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้มันรู้สึกหดหู่เศร้าๆ แปลกๆ และมักจะเป็นช่วงค่ำๆ ด้วยนะ พอพระอาทิตย์ตกดินปุ๊บฉันจะเริ่มมีอาการทันทีมันเป็นเองโดยอัตโนมัติจนฉันกลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะคิดถึงลูกตอนนี้เราพาเด็กๆ มาที่บ้านของเตอร์เพราะตอนนี้เราสองคนได้จ้างใบบัวให้เป็นพี่เลี้ยงเด็กๆ ซึ่งใบบัวก็ทำได้ดีมากเธอเลี้ยงเด็กเก่งมากจนฉันแปลกใจถ้าบอกว่าเคยมีลูกมาก่อนฉันก็เชื่อนะแต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะใบบัวยังไม่เคยมีแฟนจะมีลูกได้ยังไงแถมเธอก็อยู่ที่นี่มาหลายปีฉันไม่เห็นเธอท้องเลยแล้วเธอจะไปมีลูกตอนไหนฉันคงคิดมากไปเอง"บัวไปไหนปกติเวลานี้ต้องมารอรับเด็กๆ แล้วนะ" เตอร์พูดพร้อมกับมองไปรอบๆ บ้านเพราะปกติเวลานี้ใบบัวจะมารอเด็กๆ อยู่หน้าบ้านแต่วันนี้ไม่เห็นเธอออกมาเลยหรือเธอจะไม่สบาย"หรือว่าบัวไม่สบาย""อืมอาจจะเป็นไปได้ งั้นเอาไงดี เตอร์ไม่อยากพาเด็กๆ ไปโรงพยาบาลเลยอ่ะเชื้อโรคมันเยอะ""ถ้างั้นฝากฟิวก็ได้นะแต่ไม่รู้จะตื่นหรือยัง" เพราะเด็กๆ ทั้งสองคนจะสนิทกับฟิวเหมือนกันฉันเลยคิดว่าถ้าใบบัวไม่สบายจริงๆ คนที

  • ก็แค่เมียเก่า   โรคซึมเศร้า??

    ฮันเตอร์..."ขอพ่อกอดแม่หน่อยไม่ได้เหรอค๊าบลูกพ่อก็คิดถึงแม่ฟ่างเหมือนกันนะ>ลูกชายจอมแสบทั้งสองคนที่หวงแม่ยิ่งกว่าอะไรทุกวันนี้ผมกับฟ่างแทบไม่มีเวลาได้จู๋จี๋กันเลยเพราะเจ้าตัวแสบทั้งสองไม่ยอมแยกไปนอนห้องตัวเองผมกับฟ่างก็เลยต้องซื้อเตียงมาไว้ในห้องนอนของเราเพื่อให้เด็กๆ ได้นอนด้วยกัน แต่รู้มั้ยว่าใครที่ต้องไปนอน ผมเองครับเพราะเจ้าตัวแสบจะงอแงไม่ยอมนอนที่นอนของตัวเองบอกอยากนอนกอดแม่ผมก็เลยต้องเนรเทศตัวเองไปนอนเตียงลูกแทน อยากจะบอกว่าตั้งแต่เด็กๆ รู้ความ พูดเป็นพูดได้ก็พูดจ้อไม่หยุดพูดจนลิงหลับส่วนเรื่องความแสบความซนไม่ต้องห่วง ทั้งดื้อทั้งแสบจนผมอยากจะจับไปปล่อยสวนสัตว์วันละหลายร้อยรอบแต่ผมก็มีวิธีกำราบของผมเพราะผมเลี้ยงมาเองกับมือทำไมผมจะไม่รู้ว่าเด็กๆ นิสัยเป็นยังไงชอบอะไรไม่ชอบอะไร และตั้งแต่เจ้าตัวแสบโตโอกาสที่ผมจะได้นอนกอดเมียหรือทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับเมียมันช่างเป็นอะไรที่ยากเย็นสุดๆ ทุกวันนี้นะถ้าไม่แอบอุ้มเมียออกมานอนห้

  • ก็แค่เมียเก่า   แฝดน้อยจอมแสบ

    ฮันเตอร์..."ทำไมเตอร์มองไม่เห็นอะไรเลยฟ่าง" พอผมพูดแบบนั้นออกไปทุกคนก็ทำหน้าเศร้าจนผมรู้สึกผิดที่ผมโกหกว่าตัวเองมองไม่เห็นแต่อันที่จริงแล้วผมมองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจนโดยเฉพาะผู้หญิงตรงหน้าที่ผมเรียกว่าเมีย"........" ใบหน้าของฟ่างซีดลงทันทีจนผมอดสงสารไม่ได้ ในตอนแรกที่ผมค่อยๆ ลืมตาผมเห็นแววตาของเธอสดใสและมีความหวังแต่พอผมบอกว่ามองไม่เห็นแววตาของเธอก็เปลี่ยนไปในทันทีมันบ่งบอกได้ว่าเธอเศร้าและเสียใจมากแค่ไหนที่ผมบอกว่ามองไม่เห็น"คุณเตอร์...มองไม่เห็นอะไรเลยเหรอครับ" คุณหมอทำท่าทางแปลกใจก่อนจะถามผมซึ่งผมก็บอกไปตามความจริงว่า"ใช่ครับคุณหมอทำไมผมถึงมองไม่เห็นอะไรเลย....นอกจากความสวยของเมีย^~^" ผมพยายามยิ้มเพื่อให้ฟ่างรู้สึกดีแต่เปล่าเลยครับ"0-0" แม่"??? " ป๊า"ว่าไงนะ!!! " ไอ้ฟิว".........." ฟ่าง"ทำไมทุกคนทำหน้าแบบนั้นกันล่ะครับ ผมก็แค่พูดว่าผมมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเมียของผมที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผมเห็นแค่เธอคนเดียว คนสวยของผม^^" พอผมพูดจบประโยคมือเล็กๆ ของฟ่างก็เงื้อสูงขึ้นทันทีพร้อมอารมณ์โกรธผมรู้เลยว่าเธอกำลังจะทำอะไรเธอไม่ได้จะตบยุงแต่เธอจะตบผม มือผมไวกว่าเลยรีบคว้ามือของเธอไว้ได้ทัน

  • ก็แค่เมียเก่า   มองไม่เห็น

    ฮันเตอร์....ตอนนี้ตาของผมยังถูกปิดไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เนื่องจากเพิ่งผ่าตัดตามาแต่ก็ดีใจที่พอผมตื่นขึ้นมาแล้วมีฟ่างอยู่ข้างๆ เธออยู่กับผมไม่ไปไหนมันทำให้ผมอุ่นใจขึ้นมาก"ฟ่าง" ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่เพราะเธอเงียบมาก หรือเธอจะหลับ"หื้มมม" เสียงเหมือนงัวเงีย"ทำอะไรอยู่ หลับอยู่หรือเปล่า""อื้ม""ขอโทษนะที่ปลุกถ้าง่วงก็หลับต่อเถอะ" ผมรู้สึกผิดที่เรียกหาเธอทั้งที่เธอกำลังหลับอยู่"ไม่ง่วงแล้วล่ะ ว่าแต่เตอร์เป็นอะไรปวดตาเหรอ""เปล่าหรอกแค่อยากกอดฟ่างอยากอยู่ใกล้ๆ ""ก็เพิ่งกอดไปเมื่อกี๊เองนะจะกอดอีกแล้วเหรอ""กอดทั้งชีวิตก็กอดได้""รู้สึกจะปากหวานขึ้นนะตั้งแต่ผ่าตัดมาเนี๊ยะ""ก็อยากพูดจาเพราะๆ กับเมียบ้างไม่ได้เหรอ"หมับ!! เสียงกอด"อ่ะกอดแล้วพอใจยังคะ" ฟ่างเดินมากอดผมผมก็เลยเอื้อมมือไปโอบเอวฟ่างเอาไว้ในท่าที่ตัวเองยังนอนอยู่ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของผมก็ซบลงที่หน้าท้องของฟ่างพอดีครืดดดด ครืดดดด"หืมมม?? เสียงอะไร" ผมพูดออกมาเพราะจู่ๆ ผมก็รู้สึกได้ถึงหน้าท้องของฟ่างที่มีเสียงครืดๆ และไม่รู้ว่าผมหูแว่วหรือคิดไปเองหรือเปล่าว่าท้องของเธอมันเหมือนมีอะไรเคลื่นไหวอยู่ข้างใน"ฟ่าง ฟ่า

  • ก็แค่เมียเก่า   ผัวโง่ๆ

    ข้าวฟ่าง...."เตอร์....ฟ่างมีข่าวดีจะบอกกับเตอร์ด้วยนะ" ฉันลุกขึ้นยืนขึ้นแล้วจับมือของเขามาวางไว้ที่หน้าท้องของฉันแล้วจับมือเขาลูบเบาๆ ตรงบริเวณหน้าท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อย"ฟ่างท้องได้สามเดือนแล้วนะเตอร์เตอร์ดีใจมั้ยเรากำลังจะมีลูกด้วยกันอีกแล้วนะ" ฉันบอกข่าวดีให้เขารู้เผื่อว่าถ้าเขาได้ยินเขาจะรีบฟื้นขึ้นมา ฉันเพิ่งรู้ว่าตัวเองท้องเมื่อไม่กี่วันนี่เองหลังจากที่ฉันกับฟิวพาเตอร์มาส่งโรงพยาบาลเนื่องจากว่าวันนั้นเตอร์บ่นปวดหัวมาตลอดทั้งวันแม้เขาจะบอกว่าเขาไหวไม่เป็นไรแต่ฉันไม่เชื่อฉันก็เลยแอบโทรไปหาฟิวขอให้ฟิวมาหาที่คอนโดเพื่อที่จะพาเตอร์ส่งโรงพยาบาล โชคดีที่วันนั้นเด็กๆ ไปนอนที่บ้านป๊าเพราะไมงั้นเด็กๆ อาจจะตกใจจนร้องไห้ที่เห็นพ่อไม่สบาย ซึ่งตอนนั้นฟิวกับทุกคนยังไม่รู้ว่าเขาป่วยเพราะเขากลัวว่าทุกคนจะเป็นห่วงเขา พอฟิวมาถึงเขาก็ถามว่าเตอร์เป็นอะไรกันแน่ฉันจึงต้องยอมบอกความจริงกับฟิว รู้ไหมว่าพอฟิวรู้ฟิวด่าเตอร์ไปชุดใหญ่ ส่วนเตอร์ก็เถียงอะไรไม่ออกเพราะตัวเองก็ลุกไม่ไหว หลังจากนั้นฟิวก็ขับรถพาฉันกับเตอร์มาที่โรงพยาบาลคุณหมอเจ้าของไข้ของเตอร์รีบพาเขาเข้าห้องตรวจทันทีฉันกับฟิวนั่งรออยู่หน้าห้อ

  • ก็แค่เมียเก่า   ข่าวดี

    ข้าวฟ่าง.....ตอนนี้เตอร์กำลังขับรถมาส่งฉันที่มหาลัยหลังจากที่เราพาเด็กๆ ไปฝากไว้กับแม่เฟื่องที่บ้านเพราะที่โรงเรียนของเด็กๆ ปิดเทอม ฉันก้มมองดูแหวนที่นิ้วตลอดทางดูไปก็ยิ้มไปมันบรรยายความรู้สึกไม่ถูกเหมือนมันฝันไป เตอร์ขอฉันแต่งงานจริงๆ แหวนที่นิ้วคือหลักฐานยืนยันได้ว่ามันคือเรื่องจริงมันคือความจริง"ชอบใช่มั้ย" เตอร์หันมาถามฉัน"ชอบสิชอบมากเลยขอบคุณนะ^^" ฉันตอบเขาพร้อมกับส่งยิ้มไปให้อย่างอารมณ์ดี"ดีใจนะที่ฟ่างชอบถ้าไม่ชอบเตอร์จะได้พาไปดูวงใหม่" หืมมมพ่อสายเปย์ ฉันคิดคนเดียวในใจ แต่เอาจริงๆ นะต่อให้แหวนที่เขาขอฉันแต่งงานมันจะไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลยฉันก็พร้อมที่จะแต่งงานกับเขาอยู่ดีเพราะฉันรักเขา"ไม่ต้องหรอกเพราะแหวนวงนี้คือแหวนที่เตอร์เลือกให้แล้วก็เป็นแหวนขอแต่งงานต่อให้มันเป็นแค่แหวนวงละร้อยเก้าสิบเก้าฟ่างก็ชอบมันอยู่ดี""ใครจะไปซื้อแหวนร้อยเก้าเก้ามาขอเมียแต่งงานบ้าป่าวฟ่าง ระดับเตอร์ต้องไม่ต่ำกว่าล้าน""จ้าาาพ่อสายเปย์ พ่อคนรวย""ก็เปย์ให้แค่ลูกกับเมียเท่านั้นแล่ะค๊าบบบบบ""ก็ลองให้ผู้หญิงอื่นดูสิ""ใครจะกล้า ตอนนี้เตอร์มีแค่ฟ่างคนเดียว""แค่ตอนนี้เหรอ""ตลอดไปสิ นับจากวันนี้เป

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status