Share

บทที่ 2

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-26 15:51:09

“ซี๊ด! อื้อ! อูยยยยย ทำไมเสียวแบบนี้” สิ้นเสียงครางหวานพะแผ่วราวกับคนละเมอ เจ้าร่างน้อยก็หายใจหอบ ทว่ายังแอ่นกลีมส้มให้เขาดูดเลียอย่างไม่อิ่มเอม จมูกโด่งและปลายลิ้นร้อนยังคงซุกไซ้กับกลีบส้มผลใหญ่ 

“หวานอร่อยเหลือเกินเด็กน้อย” ปากพูดไปพลาง ลิ้นก็ยังคงเลียไปพลางและยังคงสร้างความเสียวสะท้านให้กับร่างน้อยที่หลับใหล  

“เกิดอะไรขึ้น ซี๊ด! อ่า! หนูเสียว อื้อ” เธอละเมอและครางแผ่วเบา 

“กำลังจะทำให้หนูขึ้นสวรรค์อีกรอบ”

“อ๊ะ! อื้อ!” เสียงครางเบาเปล่งออกมาอีกครั้ง ขณะที่เขายังคงดูดเลียเม็ดเสียวอย่างอ้อยอิ่ง จากที่อารมณ์เพิ่งสงบมันก็ได้เริ่มต้นอีกครั้ง และเสียวมาก

“หนูเสียว เกิดอะไรขึ้น อ่า” เธอละเมอออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้เขากลับขยับปากออกแล้วยืดตัวลุกขึ้น พร้อมกับปลดกระดุมกางเกงรูดซิบแล้วงัดท่อนเอ็นออกมาขยับรูดระรัว 

“ซี๊ด อ่า ฉันอยากเอาหนูเหลือเกิน แต่กลัวหนูตื่น อ่า” เขาครางต่ำและเบา พลางจดจ่อส่วนปลายท่อนเอ็นตรงกลีบเสียว ถูไถบดเบียดไปตามร่องรักฉ่ำแฉะอีกครั้ง สะโพกกลมกลึงก็ยกขึ้นรับความเสียว ขณะที่ท่อนเอ็นถูกับกลีบส้มกระตุ้นอารมณ์

“อ่า! อยากยัดเข้าไปเหลือเกิน แม่คุณเอ๊ย” เขาได้แต่อดทนเพราะไม่อยากทำให้ไก่ตื่น เท่านี้ก็รู้แล้วว่าสาวน้อยคนนี้กำลังฝันดี แต่อย่างน้อยเขาก็จะทำให้เธอฝันถึงเขาไปอีกนานแสนนาน เขาจึงหักใจทำได้แต่เพียงเอาท่อนเอ็นถูไถกลีบสาวอวบอูม ถูขึ้นลงสลับดุนดันเม็ดกระสันจนน้ำเสียวสาวถึงกับไหลออกมาอีกครั้ง ร่างน้อยก็บิดเร่าเสียวซ่านพลางกระดกเด้งสะโพกขึ้นลงรับ

“อูย เสียวจัง อื้อ!” เสียงหวานเอ่ยออกมาคล้ายกับละเมออีกครั้ง ทว่าดวงตาปิดสนิท ท่อนเนื้ออันเขื่องยังคงถูไถบดเบียดร่องเสียว ที่เปรอะเปื้อนแต่ไหลลื่นดีเหลือเกิน

“ซี๊ด! อ่า จะไม่ไหวแล้ว” เขาครางเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจชักรูดท่อนเอ็นระรัว ทว่าไม่ปล่อยให้ร่างน้อยเดียวดาย มืออีกข้างยังคงนวดเน้นเคล้นคลึงเม็ดกระสันให้เธอเสียวซ่านจนดีดดิ้นทรมาน

“ซี๊ด หนู... หนูเสียว อืม” ร่างน้อยได้แต่บิดเร้าครางเสียวแผ่วเบาสะโพกก็ดีดเด้งไปตามจังหวะมือแกร่งที่บดเบียดเม็ดสวาท มืออีกข้างก็รูดท่อนเอ็นระรัวเร็ว พลางจ่อเอาไว้ที่กลีบเสียว ร่างน้อยก็ดิ้นทรมาน

“ซี๊ด อ่า ไม่ไหวแล้ว” สิ้นเสียงครางเขาก็รูดท่อนเอ็นเร็วๆ กระทั่งน้ำรักร้อนๆ พุ่งใส่หน้าท้องน้อยราวกับภูเขาไฟระเบิด น้ำรักขุ่นเหนียวละเลงเปรอะเปื้อนหน้าท้องน้อย ตามด้วยเสียงหายใจหอบของเงาทะมึน แต่จังหวะเดียวกันนั้น เขาก็ยังคงเอามือนวดคลึงเม็ดเสียวให้ร่างน้อยอยู่อย่างไม่ปราณี  

“อูยยยย หนูเสียวตรงนั้นจัง อ๊ะ! ซี๊ด อ๊ะ” ร่างน้อยดีดดิ้นเด้งสะโพกขึ้นลง ขณะเดียวกันเขาก็อดใจไม่ไหว รีบก้มหน้าลงชิดกลีบส้มอวบใหญ่แล้วขยับมือออก ก่อนจะแตะลิ้นเลียร่องเสียวระรัว ดุนดันปลายลิ้นโลมเลียเม็ดเสียวและร่องรักฉ่ำหวานสลับดูดกินน้ำอันโอชะ 

“โอ๊ย! อื้อ เสียว หนูไม่เคยเสียวแบบนี้มาก่อนเลย” สาวน้อยครางเบาพร้อมกับห้วงความฝันที่แสนหฤหรรษ์กำลังก่อเกิดขึ้นอย่างรุนแรง ร่างดำทะมึนกำลังก้มหน้าเอาลิ้นเลียกลีบเสียวของเธออย่างเร่าร้อน ความฝันของเธอช่างแสนสุข และกำลังจะถึงขอบฟ้าอีกครั้ง

“อ่า เด็กน้อย จำฉันไว้ ว่าฉันเป็นคนที่ได้ดูดเลียกินน้ำหวานของเธอเป็นคนแรก เธอต้องคิดถึงฉันคนเดียวและต้องมาเป็นของฉัน” เขากระซิบให้เธอได้ยิน กะจะให้เข้าไปสู่ห้วงฝันของเธอ ก่อนจะเลียกินน้ำเสียวจากร่องรัก ทั้งดุนดันดูดดึงจนกระทั่งร่างน้อยทนไม่ไหวกระตุกเฮือกอย่างรุนแรงอีกครั้ง 

“อูย! อื้อ! อื้อ! อ๊ะ อ๊ะ เสียว อื้อ! หนู... สะ สะ เสียว” สิ้นเสียงหวานสะโพกกลมกลึงก็ยกแอ่น อัดกับลิ้นร้อนของเขาเอาไว้ ก่อนจะพุ่งพ่นน้ำรักไหลออกมาให้เขาเลียกิน

“ซี๊ด! อูย! เสียวตรงนั้น เสียว” เด็กน้อยยังคงครางอย่างสุขสมเมื่อร่างกายล่องลอยสู่ปลายฟ้า ทว่าเขายังคงดูดเลียน้ำรักแรกรุ่นอยู่นานจนกระทั่งหมด เมื่ออารมณ์สงบร่างน้อยนิ่งและหลับใหล เขาขยับปากออกและยืนขึ้นพลางใส่กางเกงดังเดิม ก่อนจะสวมโม่งเอาไว้อีกครั้ง พลางจ้องมองร่างน้อยอย่างเสน่หา กวาดมองลงมาจนถึงหน้าท้อง และเนินกลีบส้มอันอวบใหญ่ ให้ตายสิ! เขาคิดก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าอ่อนเยาว์ก่อนจะกระซิบข้างหู 

“นี่คือการเริ่มต้นเอาคืนของฉัน เด็กน้อย ฉันต้องเป็นคนเดียวที่ทำให้เธอฝันถึง เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว จำไว้” สิ้นคำอันแสนเหี้ยมเกรียมเขาก็ขยับตัวขึ้นแล้วเดินจากมาช้าๆ พร้อมกับเปิดหน้าต่างแล้วค่อยๆ ปีนลงไปทางเดิมที่ขึ้นมา จากนั้นร่างสูงใหญ่ภายใต้เงามืดก็หายไป 

ความสุขอันแสนหฤหรรษ์ก็จบสิ้น ลงราวกับหมอกควันที่จางหายไปพร้อมกับความฝัน ความฝันของสาวน้อยวัยสิบหกปี ที่ได้ฝันถึงใครคนหนึ่งซึ่งเป็นเงาดำทะมึน มันสัมผัสและแตะต้องเธออย่างเป็นเจ้าของ มอบสิ่งที่เธอเคยเห็นแต่ในคลิปโป้ให้ได้สัมผัสในความฝัน แต่ทุกอย่างราวกับเกิดขึ้นจริง เทวดาช่างมอบสิ่งที่แสนวิเศษ ร่างกายของเธอเสียวซ่านจนน้ำแตกถึงสองครั้ง และไม่อยากตื่นจากฝันเลย นี่หรือที่นักแสดงในคริปเอาแต่ดีดดิ้นทุรนทุราย ที่แท้มันเป็นเช่นนี้เอง 

“อืม” เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคอ เมื่อร่างกายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ กระทั่งรู้สึกตัวในตอนเช้าของวันใหม่ ภายในห้องสว่างจนทำให้เปลือกตาอันหนักอึ้งค่อยๆ ขยับ แล้วเบิกออกทีละนิดรวบรวมสติพลางนึกถึงอาการป่วยของตัวเองเมื่อคืนนี้ จนต้องกินยาพาราและยาแก้แพ้ ทำให้หลับสนิทและฝัน ฝัน! ใช่แล้วเธอฝัน ทำไมฝันแบบนั้น 

“เมื่อคืน ฝันเหมือนจริงมากเลย” เธอเอ่ยลอยๆ เพ้อๆ ทว่าฝันช่างแจ่มแจ้ง จำได้ทุกวินาที เพียงแต่มองไม่เห็นอะไรมีแต่หมองปกคลุมไปหมด มันเคลิ้มล่องลอยอย่างประหลาด และนั่นทำให้เธอคิดถึงความเสียวซ่านเมื่อเงาทมึนนั้นกำลังดูดเลียกลีบเสียวจนน้ำแตกทะลักตั้งสองรอบ 

“โอ๊ย ทำไมฝันแบบนั้น” เธอว่าให้ตัวเอง แต่ก็แสนเสียดายที่เป็นเพียงฝันหรือนี่จะเรียกว่าฝันเปียก เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก็เอื้อมมือลงไปลูบตรงกลีบสาว แต่แล้วต้องตกใจเมื่อมันเปลือยเปล่าไม่ได้ใส่กางเกง 

“เห้ย! ไม่ได้ใส่กางเกง หรือเราเพ้อจนช่วยตัวเอง” เธอตกใจผงกศีรษะขึ้นมองกลางกาย พลางเอามือลูบก็พบว่ามันมีน้ำใสเหนียวๆ เปรอะอยู่ตรงร่องรัก และต้องตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นน้ำขุ่นๆ เปรอะเต็มหน้าท้องไปหมด 

“น้ำอะไรอ่ะ” เธอเอามือลูบแตะ มันเหนียวและมีกลิ่นคาว ทำให้เธอตกใจมากก่อนจะเอื้อมมือลงไปลูบที่กลีบสาวอีกครั้ง เพื่อเช็คดูว่ามันเจ็บหรือเปล่า 

“ฝันเปียกหรือฝันว่าช่วยตัวเองเนี่ยยัยขวัญ” เธอถามตัวเองด้วยความตกใจก่อนจะเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชู่แล้วเช็ดน้ำเหนียวๆ ตรงหน้าท้องออกให้หมด ทว่าเธอยังไม่ได้ใส่กางเกง จึงเช็ดสภาพร่างกายของตัวเองอีกครั้งด้วยการวิ่งเข้าห้องน้ำไป จะได้อาบน้ำไปด้วย แต่แล้วเมื่อยืนอยู่หน้ากระจกด้วยสภาพเปลือยเปล่า เธอกลับเห็นกลีบส้มซึ่งมันแดงอวบเบ่งกว่าปกติ

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ของขวัญ ในกรงกาม   บทที่ 10

    “ผมรู้ว่ามันค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปหนึ่งปี สองปี หรือสามปี ก็ไม่ว่ากัน แต่คงไม่มีเงินอีกแล้ว” “ท่านแน่ใจนะครับ” “แน่ใจ ทำเรื่องประกาศขายทีนะ” “ครับท่าน” “คุณช่วยผมมาตลอดเลยคุณรัน ว่าแต่ผู้ใหญ่ใจดีของคุณจะช่วยเรื่องนี้ได้ไหม” “เอ่อ ผมไม่ทราบครับ หากเงินไม่มากท่านช่วยได้ แต่ถ้าถึงขั้นให้เทคโอเวอร์นี่ ก็ท่าจะยาก ท่านชอบสะสมอสังหาริมทรัพย์ตามต่างจังหวัดมากกว่า แล้วท่านเป็นนักสะสมของเก่ามีราคาด้วย” “อืมๆ ก็ค่อยๆ ดูกันไป ผมไม่อยากสติแตก เอาเป็นว่าลองแหย่ๆ ท่านดูก็แล้วกันเผื่อท่านจะสนใจ” “ครับ ผมจะลองดู” “ว่าแต่ท่านเป็นเศรษฐีอยู่แถวไหน” “ท่านอยู่โคราชครับ ผมขอตัวนะครับ เดี๋ยวจะจัดการเรื่องนี้ให้”“อืม ไปเถอะ” ว่าแล้วชรันก็ออกไปจากห้องทำงานอีกครั้ง ทิ้งให้เจ้านายหรือรู้จักกันในชื่อขจร ประสิทธิเวช เจ้าของโรงแรมวัย 68 ปี เขาต้องมานั่งถอนใจกับปัญหาที่เกิด คิดไม่ตกกับหนี้สินหลายสิบล้าน ไหนจะค่าใช้จ่ายพนักงานอีก หรือต้องขนสมบัติเก่าออกมาขายประทังชีวิต เขาคิดอย่างเครียดๆ ต่อมา โรงแรมสยามวลัยได้ปิดกิจการอย่างเป็นทางการ หลังจากจ่ายค่าจ้างพนักงานและผู้บริหาร รวมถึงค่าน้ำค่าไฟต่างๆ หมดสิ้น มองเงิน

  • ของขวัญ ในกรงกาม   บทที่ 9

    “ไม่เป็นไรลูกมีเรื่องอะไร” “เรื่อง คือ...”“เอ่อ ทุกคนไปพักผ่อนนะ เพราะถึงยังไงคุณรันเขาจัดการไปแล้ว เดี๋ยวเราค่อยคุยกันอีกที” เหมือนเป็นการไล่ทางอ้อม ผู้บริหารก็พากันออกไปทันที แม้กระทั่งชรัน “มีอะไรก็ว่ามาลูก” “คือ บัตรเครดิตใช้ไม่ได้อ่ะค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ ขวัญกับเพื่อนกำลังซื้อของอยู่เลย นี่ต้องเอาเงินยัยเกี้ยวจ่าย” “ยืมเกี้ยวจ่ายไปเท่าไหร่เดี๋ยวพ่อโอนให้” “สองแสนค่ะ” “สองแสน! ซื้ออะไรอ่ะลูก ทำไมแพงขนาดนั้น” นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่บิดาบอกว่าแพง“ก็กระเป๋ารุ่นใหม่ที่ดาราเขาใช้กันอ่ะค่ะพ่อ เรื่องนี้ขวัญเคยขอพ่อแล้ว ถ้าเรียนจบก็ขอซื้อ นี่ก็จบมาสักพักแล้วพึ่งซื้อนะเนี่ย” “กระเป๋าอะไรทำไมแพงจัง” “ก็แบรนด์มันก็ราคานี้แหละ ทีแม่ใช้ใบละห้าแสนยังไม่มีใครว่าเลย”“ก็ลูกยังเด็ก แล้วอีกอย่างที่บัตรใช้ไม่ได้เพราะพ่อบอกเขาระงับเองแหละ ประหยัดค่าใช้จ่าย แต่ละเดือนค่าช้อปปิ้งเราหมดไปตั้งเยอะ”“อะไรนะ ระงับบัตรขวัญเหรอคะ แล้วขวัญจะใช้อะไรล่ะคะ” “ฟังนะลูก ตัวเลขรายได้โรงแรมเราไม่เหมือนกันก่อน สุรุ่ยสุร่ายไม่ได้อีกแล้ว พ่อไม่มีเงินมาแบกรับรายจ่ายทั้งหมดนี้โดยที่ไม่มีรายได้” “ไม่มีรายได้เหรอคะ

  • ของขวัญ ในกรงกาม   บทที่ 8

    พนักงาน นับร้อยนั่งออกันที่หน้าล๊อปบี้โรงแรม รออย่างมีความหวังว่าจะได้รับข่าวดีจากห้องประชุม และเมื่อทุกคนเห็นผู้ช่วยกรรมการออกมาก็ต่างพากันดีใจ “คุณชรันมาแล้ว! คุณชรัน” พนักงานชายคนหนึ่งเรียกขึ้น ขณะที่เขาเดินมาหาด้วยท่าทีเคร่งขรึม “อุตส่าห์รอกันเป็นชั่วโมง เอาล่ะผมมีเรื่องจะบอกคือ...” ผู้ช่วยกรรมการเว้นวรรคเพื่อดูอาการของทุกคน“ท่านจะจ่ายเงินเดือนพวกคุณทุกคนภายในอาทิตย์นี้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดี ดีใจแทนพนักงาน ซึ่งทุกคนก็กรีดร้องเฮลั่นด้วยความดีใจ บ้างก็โผเข้ามากอดเขาอย่างขอบคุณ เพราะเขาคือคนที่บากหน้านำเรื่องนี้ขึ้นเสนอผู้บริหาร “เย้!!! คุณชรัน ขอบคุณคุณมาก ถ้าไม่ได้คุณเราแย่แน่ๆ เงินหมื่นกว่าต่อชีวิตเราได้เยอะเลย” “ผมรู้ สบายใจกันแล้วนะครับทุกคน ผมจะติดตามผลเรื่อยๆ ท่านให้ฝ่ายการเงินจัดการนะ”“ขอบคุณมากๆ เลยคุณชรัน คุณดีกับเรามากทั้งที่ผู้บริหารคนอื่นแทบจะไม่สนใจเรื่องนี้” “ผมก็เคยลำบากมาก่อน รู้ว่าเวลาไม่มีน่ะมันเป็นยังไง เอาเป็นว่าทุกคนย้ายแยกกันไปเก็บของ ในแผนกของตัวเอง เคลียร์โรงแรมเพื่อจะได้พร้อมสำหรับการปิดชั่วคราว” “จริงปิดจริงเหรอครับ” “มันจำเป็นครับ เราแบกรับค่า

  • ของขวัญ ในกรงกาม   บทที่ 7

    กรุงเทพฯ โรงแรมระดับสามดาวแห่งหนึ่ง กำลังประสบปัญหาเศรษฐกิจอย่างหนัก ผลกระทบจากหลายๆ อย่างที่ทำให้นักท่องเที่ยวบางตาลง ตามข่าวคือหนีไปเที่ยวประเทศอื่นกันหมด สถานเคยมีคนพุกพล่านก็เงียบเหงา ไม่ก่อให้เกิดรายได้ พอไม่มีนักท่องเที่ยง ธุรกิจห้องพัก โรงแรมต่างซบเซากันไปถนัดตาเช่นกัน หนึ่งในนั้นคือโรงแรมสยามวลัย ที่ยอมแพ้ต้องปิดกิจการแบบไม่มีกำหนด เพราะไม่มีรายได้เข้ามา แต่หนี้สินไม่หยุดนิ่ง นักท่องเที่ยวไม่มีสักคน จึงต้องแบกรับภาระค่าใช้จ่ายรวมถึงค่าจ้างพนักงาน ปัญหานี้กำลังรุมเร้าโรงแรมหนักหนาเอาการ “เอายังไงดีครับ พนักงานกำลังรอการตัดสินใจของเรา เพราะถ้าเราไม่ทำอะไรเลย มีหวังเรื่องได้กระจายลงโซเชียลแน่ๆ เราปล่อยเขาลอยแพไม่ได้” ผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการหนุ่มให้ความเห็น“แต่เราไม่มีรายได้ เราก็เลี้ยงพวกเขาไม่ได้เหมือนกันนะคุณรัน” เจ้าของโรงแรมกล่าว “ระหว่างนี้ถ้ารายได้ไม่เกิด ทางที่ดีที่สุด คือปิดทางน้ำไหลของเราเอาไว้ชั่วคราว ขืนเปิดไปเราก็จะเสียค่าใช้จ่ายบานเบอะทุกเดือน โดยรายรับไม่เข้า คราวนี้เงินเราติดลบแน่ๆ ครับ”“คุณจะให้เราปิดโรงแรมไปก่อนเหรอ” “ผมก็คิดอย่างนั้น คิดเหมือนคุณรัน คือปิด

  • ของขวัญ ในกรงกาม   บทที่ 6

    “นายถึงไหนแล้วครับ” ชายหนุ่มถามด้วยความร้อนใจ “อยู่นี่ จะถึงห้องแล้ว” ปราชญ์ตอบพลางวิ่งออกจากลิฟต์ ทำให้ผู้ช่วยใจชื้นทว่าเสียงสาวใช้ก็ดังขึ้น“นายแม่! นายแม่! นายแม่ไปแล้ว! ฮือๆๆ” กมลกรีดร้องและซบไปบนร่างของนายแม่ ผู้ช่วยหนุ่มก็หันไปมองที่เครื่องแสดงชีพจร ตู๊ดดดดด เส้นชีพจรแสดงเป็นเส้นตรง จากนั้นเขาก็หันไปมองนายแม่ที่จากไปอย่างสงบ มือถือของเขาแทบร่วงลงพื้นพร้อมกับน้ำตา จังหวะเดียวกันนั้นปราชญ์ก็ผลักประตูเข้ามาพอดี สิ่งที่เห็นคือสัญญาณชีพจรเป็นเส้นตรงแล้ว“แม่!” ปราชญ์เรียกมารดา ก่อนจะวิ่งเข้าไปโอบร่างไร้ลมหายใจเอาไว้ กดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลรินทว่าสุดจะกลั้น แต่ไม่ได้เปล่งเสียงร้องไห้ออกมา มีเพียงหยดน้ำที่ไหลเอ่อ เนื้อตัวสั่นเทา พลางซบหน้าลงไปกับร่างไร้วิญญาณ “แม่ ผมมาแล้ว ทำไมไม่รอผม นิดเดียวแม่ก็ไม่รอ ผมมาบอกข่าวดีแม่แล้วไง ฟื้นสิครับแม่” ปราชญ์ไม่ได้คร่ำครวญ แต่เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะเงยหน้าขึ้น เอามือประคองใบหน้ามารดาด้วยน้ำตานองหน้า ขณะที่ลูกน้องคนสนิททั้งหมดได้แต่ก้มหน้าน้ำตาร่วง เพราะนายแม่ก็เหมือนแม่ของทุกคน ท่านรักและเอ็นดูเหมือนลูก“ของที่แม่ตามหา ที่มันขโมยไปผมกำลังจะ

  • ของขวัญ ในกรงกาม   บทที่ 5

    กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง!“ว่าไง” เสียงเข้มเอ่ยทางปลายสาย“นายครับ! นายถึงไหนแล้ว” “กำลังจะกลับ ออกจากกรุงเทพแล้ว มีอะไรเหรอ” “นายแม่! นายแม่แย่แล้ว ตอนนี้ผมกำลังพาไปโรงพยาบาล กำลังจะหาข้าวให้กิน อยู่ๆ ท่านก็หมดสติไปเลย” สิ้นคำบอกเล่าของคนสนิท ชายหนุ่มถึงกับช็อกไปชั่วขณะ กลัวและตกใจ พาลแสบร้าวไปทั้งกระบอกตาจนตาแดงก่ำ มือหนาสั่นเทาเพราะกลัวว่ามารดาจะเป็นอะไรไป “รอก่อน รอฉันก่อน ฉันกำลังไป กำลังจะไปบอกข่าวดีท่าน”“จะรอนะครับนาย” คนสนิทบอกเสียงสั่นเครือ อาการคงไม่สู้ดี“บอกแม่ว่าฉันกำลังไป ไม่นานหรอก” “ครับๆ” สิ้นคำต่างฝ่ายต่างวางสาย ชายหนุ่มก็นั่งนิ่งมีท่าทางเศร้าลงไปถนัดตา“มีอะไรเหรอครับนาย” “แม่เข้าโรงพยาบาล อาการน่าจะไม่สู้ดี” พูดจบเขาก็ถอนใจ ผู้ช่วยก็สังเกตว่าเจ้านายหนุ่มมีน้ำตาคลอ แต่พยายามหลยไม่ให้เห็น ระหว่างนั่งรถกลับ ก็ได้แต่เมินหน้าออกนอกหน้าต่างเพื่อซ่อนน้ำตา “ท่านต้องปลอดภัยเหมือนทุกครั้งนะครับ” “ฉันกลัว กลัวครั้งนี้ แม่จะ... แม่จะไม่ไหว”“ต้องไหวสิครับ” ผู้ชายหนุ่มให้กำลังใจ “รอบนี้ฉันไม่น่าทิ้งท่านมา น่าจะอยู่กับท่าน” “ท่านต้องรอได้ ต้องรอเราได้ ไอ้เก้ามึงขับรถเร็วๆ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status