บทที่ 3

สาวน้อย เอามือลูบไล้ดูผ่านร่องเสียวเชื่องช้า ไม่มีความเจ็บปวดต่ออย่างใด ทว่ามันพาลทำให้เธอนึกถึงลิ้นร้อนๆ นั้นที่กำลังดูดเลียร่องเสียวนี้ เธอฝันหรือถูกลักหลับ มีใครขึ้นมาบนห้องของเธอ คิดไปพลางก็หลับไปพลาง ทว่าอยู่ๆ น้ำใสๆ ก็ดันซึมไหลออกมาอย่างนั้น 

“ฝันเหรอ เหมือนจริงมากเลย ตอนนี้ก็ยังเสียวจี๊ดๆ อยู่เลย” ปากเอ่ยลอยๆ แต่นิ้วมืออยู่ไม่สุขทั้งกรีดกรายนวดคลึงเม็ดกระสันจนรู้สึกเสียวซ่าน พร้อมกับเผยประสบการณ์ช่วยตัวเองเป็นครั้งแรก 

“ซี๊ด! อื้อ!” ปลายนิ้วนวดคลึงพลางหลับตา และอยู่ๆ เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอต้องคิดถึงฉันคนเดียว และต้องมาเป็นของฉัน! ในฝันเขากระซิบบอกเช่นนั้น พร้อมกับสัมผัสจากลิ้นร้อนที่ดูดเลียอย่างไม่ปราณีทำให้เธอเสียวจนน้ำแตก

“อ๊ะ! อ๊ะ! เสียว โอ๊ย ลิ้นของเขา” นิ้วนวดคลึงใจก็คิดถึงเจ้าของเงาปริศนานั้น และไม่อาจหยุดนิ้วมือได้อีกแล้ว มันเสียวมากจนเธอยอมช่วยตัวเองจนร่องรักแฉะไปด้วยน้ำเสียวเต็มมือ เธอก้มลงมองที่กลีบส้มพลางแอ่นสะโพกมาด้านหน้า และเอามือลูบไล้น้ำหนืดเหนียวจนกลีบเปื้อนไปหมด เท่านั้นยังไม่พอเธอยกขึ้นเหยียบอ่างล้างหน้าเอาไว้ข้างหนึ่ง ก่อนจะเอามือละเลงลูบร่องรักระรัว ยิ่งทำเร็วก็ยิ่งเสียว 

“อูยยยย อืม มันดูดน้ำของหนู โอ๊ยเสียว” เธอกำลึงนึกถึงลิ้นร้อนที่ดูดเลียน้ำอย่างเอร็ดอร่อย 

“คุณเป็นใคร อ๊ะ! อ๊ะ! หนูเสียวตรงนั้น ซี๊ด! อ่า” เธอครางแผ่วเบาและกำลังเพ้อถึงเงาปริศนานั้น 

“ดูดแรง ดูดแรงจังเลยค่ะ อ๊ะ! อ๊ะ!” สิ้นเสียงร้องขาดหาย ร่างน้อยก็กระตุกเฮือกขณะที่มือยังนวดเน้นเม็ดเสียวเร็วๆ จนกระทั่งน้ำสวาททะลักออกมาอย่างรุนแรง ไหลเยิ้มเปรอะลงมาตามกลีบเสียวและปลีน่อง กลีบส้มแดงฉ่ำบวมเบ่งเพราะความเสียวซ่านจนน้ำแตก เด็กสาวหายใจหอบพลางลืมตาขึ้นและมองตัวเองในกระจก ใบหน้าร้อนผ่าวแดงก่ำและนึกอายตัวเองเมื่อเสร็จสมด้วยมือเป็นครั้งแรก    

“บ้าจริงขวัญ ถึงกับช่วยตัวเอง อื้อ” เธอว่าให้ตัวเองทว่ายังเสียวอยู่ แต่ก็ยังดีกว่าเสียสาวให้กับผู้ชายนี่น่า 

“มันเป็นแบบนี้เองเหรอ ช่วยตัวเองน่ะ” เธอถามตัวเองพร้อมกับหัวใจเต้นแรงพลางก้มลงมองกลีบอวบอูมที่แฉะไปด้วยน้ำรัก พออารมณ์สงบจึงรีบไปอาบน้ำ ปรับอารมณ์แล้วกลับมาแต่งตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอีกครั้ง 

เธอฝันแต่เหมือนจริงมาก ความเสียวสะท้านทรมานยังคงตราตึงอยู่ในห้วงฝันอยู่เลย แถมตื่นขึ้นมาก็มีน้ำอะไรอยู่บนตัวก็ไม่รู้ แต่ถ้าหากถูกลักหลับจริงๆ แล้วใคร ใครแอบมาทำอะไรเธอ แล้วทำไมพ่อกับแม่ไม่รู้ 

“เรื่องนี้เราจะไปบอกใครได้ล่ะ” เธอถามตัวเองด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะกลัวว่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆ 

แต่แล้วอยู่ๆ ประโยคหนึ่งก็ผุดขึ้นมาให้เธอจำได้อีกครั้ง 

“เธอต้องคิดถึงฉันคนเดียวและต้องมาเป็นของฉัน” เธอทบทวนสิ่งที่จำได้ซึ่งไม่รู้จริงหรือฝัน แล้วสิ่งที่อยู่บนตัวเธอล่ะมันพิสูจน์ได้ว่ามีคนแอบขึ้นห้องมาทำอะไรเธอแน่ๆ เมื่อคิดได้อย่างนั้น เพื่อความแน่ใจจึงเอามือถือขึ้นมาเปิดคลิปในเน็ตดูอีกครั้ง ไล่หาว่าไอ้น้ำขุ่นๆ นั่นคือน้ำอะไร แต่แล้วเธอก็เห็นฉากรักโจ๋งครึ่มสไตล์ญี่ปุ่น ที่มีการพ่นน้ำขาวนั้นใส่ตัว เห็นดังนั้นเธอก็ตกใจและวางโทรศัพท์เอามือปิดปาก ตัวสั่นเทิ้ม ใจเต้นแรง 

“ไม่ได้ฝัน ไม่ได้ฝัน” เธอบอกตัวเองเสียงสั่นและที่ทำให้เธอลุกขึ้นมาต่อสู้อะไรไม่ได้ เพราะฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปแล้วทำให้หลับยาว เหมือนตกอยู่ในความฝันอย่างนั้นหรือ

“แล้วมันเป็นใคร มันทำอะไรเรา” เธอพูดเสียงสั่นเครือทั้งหวาดกลัวและตกใจ ใช่แน่แล้วเธอถูกลักหลับ จากคนที่แอบเข้ามาในห้องแน่ๆ โดยที่พ่อแม่ไม่รู้ แต่เรื่องนี้จะบอกใครได้ ในเมื่อมันเป็นเรื่องน่าอับอายเหลือเกิน และคงกลายเป็นตราบาปตลอดไปอย่างนั้นสินะ เธอจะต้องอยู่กับสิ่งที่ค้างคาไปอีกนาน จนกว่าจะเจอผู้ชายปริศนาคนนั้น คนที่เป็นคนแรกของเธออย่างนั้นหรือ

“ถ้าเจอแล้วฉันจะฆ่าแก ไอ้เลว” สาวน้อยบอกอย่างเหลืออดและได้แต่กดกลั้นน้ำตาเอาไว้ในอก ไม่ให้มันไหลเอ่อออกมา พร้อมกับบอกตัวเองว่าสักวัน จะต้องเจอไอ้สารเลวนั้นให้จงได้ แต่สำหรับเด็กสาวเช่นเธอ ในห้วงความฝันตอนนั้นมันช่างหฤหรรษ์ มันทรมานต่อร่างกายและอารมณ์ เธอไม่เคยพบไม่เคยเจอสิ่งนี้มาก่อน แต่เคยเห็นเคยดู แล้วจะทำอย่างไรดีจะลบความรู้สึกเช่นนั้นไปได้อย่างไร ทำไมจึงเอาแต่นึกถึงสัมผัสวาบหวามนั่น เธอขยะแขยงความรู้สึกตัวเองสิ้นดี ต้องจำมันไปอีกนานแค่ไหน 

“ยัยขวัญ เราจะบอกใครไม่ได้ทั้งนั้น เข้าใจไหม” เธอบอกตัวเองด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ระคนด้วยความหวาดกลัวว่าร่างกายจะมีความเปลี่ยนแปลงอะไรไหม ไอ้โจรที่มันขึ้นห้องมา มันจะทำให้เธอท้องหรือเปล่า ไม่หรอก คงไม่หรอก เธอบอกตัวเองเช่นนั้น และต้องลืมคืนบาปนี้ไปให้ได้ ต่อให้นานแค่ไหนก็จะลืมมัน

เรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นฝันหรือความจริง แต่มันทำให้ของขวัญพยายามลืมและรีบลงมาจากห้อง ทว่าพอลงมากลับเห็นบิดามารดาพากันเคร่งเครียดกุมขมับราวกับเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

“พ่อกับแม่เป็นอะไรกันคะเนี่ย” ของขวัญถามบิดามารดา

“ขวัญ! ขวัญ! ลูก! เมื่อคืนโจรขึ้นบ้าน” บิดาบอกด้วยความตกใจ

“จะ... จะ... โจรขึ้นบ้านเหรอคะ” ของขวัญถึงกับตกใจถามเสียงสั่นทว่าไม่ให้มีพิรุธ

“ใช่ มันไม่ได้หนีไปทางห้องลูกใช่ไหม หนูยิ่งชอบเปิดหน้าต่างนอนด้วย” 

“เอ่อ... เอ่อ... ขวัญไม่รู้เรื่อง ขวัญกินยาแล้วก็หลับเป็นตายเลย” เธอตอบพลางหลบสายตาบิดา

“มันน่าจะหนีไปเลย ก็ดีแล้วถ้ามันทำอะไรลูก ก็คงได้ยินเสียงกรี๊ดแล้วเหมือนกัน”

“ค่ะ แล้วมันได้อะไรไปไหมคะ”