LOGINShare
เธอทำให้ฉันรู้สึกสำคัญ
Last Updated:
2025-03-16 01:40:16ตอนที่ 2
เธอทำให้ฉันรู้สึกสำคัญ
ความใกล้ชิดระหว่างเจ้านายกับลูกน้องเริ่มมีมากขึ้นถึงแม้ว่าต่อหน้าคนอื่น ๆ ภูเบศจะไม่ได้แสดงอะไรออกมาเกินกว่าที่ควรจะเป็น
“ฉันซื้อขนมมาฝากอยู่ตรงเครื่องถ่ายเอกสารนะ”
ชายหนุ่มพูดลอย ๆ เมื่อล้านนาเดินสวนกับเขาตรงหน้าห้องของแผนกด้วยท่าทางเหมือนว่าความจริงแล้วเขาไม่ได้พูดกับเธอ
ขนม ข้าวหรือแม้แต่กาแฟเขาก็หมั่นซื้อมาฝากลูกน้องคนนี้มาโดยตลอด ล้านนาเองเธอเริ่มรู้สึกกับภูเบศมากเกินกว่าเจ้านายเพราะลึก ๆ หญิงสาวก็แอบคิดว่าเจ้านายของเธอดูแลห่วงใยเธอมากกว่าพนักงานคนอื่น ๆ
“ล้านนาแกคิดเข้าข้างตัวเองมากไป ผู้หญิงจน ๆ ไม่สวยอย่างแกใครเขาจะมาสนใจ”
สาวน้อยในวัยเป็นสาวบานสะพรั่งพูดกับกล่องขนมในมือของเธอเพื่อเตือนตัวเองไม่ให้คิดไปไกลกว่านี้
“ทุกคนคะพรุ่งนี้ท่านรองประธานจะพาพวกเราไปเลี้ยงอาหารเพื่อเป็นการตอบแทนที่พวกเราทำงานล่วงเวลากันมาหลายวัน มีใครไปไม่ได้ไหมเพราะอาจจะกลับดึกหน่อย”
ยุพาเดินออกมาจากห้องของเจ้านาย เธอก็มีข่าวดีมาแจ้งให้ลูกน้องทุกคนในแผนกได้รู้
“หนูไม่ไปนะคะพี่ยุพา ลูกชายไม่ค่อยสบาย”
พนักงานคนหนึ่งยกมือบอก สายตาของทุกคนทำท่าไม่เชื่อก่อนที่จะมีคนพูดแซวขึ้นมาว่าความจริงแล้วสาเหตุที่เธอไม่ไปเพราะลูกชายป่วยหรือกลัวสามีว่ากันแน่และสุดท้ายก็ได้ข้องสรุปว่าเหตุผลที่ทุกคนคิดเป็นเรื่องจริง
“ดูไว้นะสาว ๆ ใครจะมีแฟน ไปไหนมาไหนก็ยากโสดอย่างพี่ดีกว่าอิสระ”
ยุพาทำท่าทางภูมิใจกับความโสดของตัวเองจนลูกน้องในแผนกพากันหัวเราะให้กับท่าทางของเธอ
การกินข้าวเย็นไม่ได้เป็นแบบที่ล้านนาคิดไว้เพราะมันคือการมาเที่ยวร้านอาหารที่มีไว้สำหรับนั่งดื่มแบบสบาย ๆ
“ดื่มเป็นไหม”
ล้านนาหันไปมองหน้าเจ้าของเสียงที่ถามเธอเบาจนเหมือนเขากำลังกระซิบข้าง ๆ หู
“ไม่ค่ะ ฉันไม่เคยดื่ม”
“ชีวิตการทำงานไม่เหมือนกับตอนที่เราเป็นนักศึกษา เธอต้องหัดเข้าสังคมบ้าง”
เจ้านายหนุ่มหล่อส่งแก้วเครื่องดื่มให้พนักงานเพื่อให้เธอดื่มโดยมีสายตาของเขาคอยบังคับอยู่
“แค่ก! ...ขมมาก ไม่เอาดีกว่า ฉันคงไม่เหมาะกับเครื่องดื่มแบบนี้”
ล้านนาลองดื่มแค่เพียงอึกเดียวก็ถึงกลับจะสำลักออกมาเพราะรสชาติที่ไม่คุ้นเคย
“อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่าอะไรเหมาะหรือไม่เหมาะกับเราจนกว่าจะได้ลองของแบบนี้มันต้องใช้เวลา”
สายตาของคนพูดเหมือนว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอื่นไม่ใช่เรื่องเครื่องดื่มตรงหน้าคนทั้งคู่
แผนกของล้านนามีพนักงานเกือบสิบกว่าคนแต่คืนนี้มีคนที่มาร่วมได้ไม่ถึงสิบคนและตอนนี้ก็พากันเมาอย่างสนุกสนานยกเว้นแค่ล้านนาเท่านั้น
เที่ยงคืนแล้วทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับเพราะที่พักของแต่ละคนต่างอยู่กันคนละที่ ล้านนาเองก็เดินออกมาด้านหน้าของร้านเพื่อจะเรียกรถแท็กซี่กลับห้องพักของเธอ
“ขึ้นมาเดี๋ยวฉันไปส่ง”
เสียงที่แสนคุ้นเคยดังมาจากรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ด้านหน้าหญิงสาวที่กำลังยืนรอรถ
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้”
ปี๊ด ปี๊ด
“ขึ้นมาเร็ว ๆ ไม่ต้องมาเล่นตัว เธอเห็นไหมฉันจอดรถขวางคนอื่นอยู่”
เสียงรถประจำทางที่บีบแตรใส่รถของภูเบศทำให้ล้านนาต้องรีบขึ้นมานั่งบนรถของเจ้านายเพราะกลัวว่าถ้ายังยืนพูดต่อจะถูกคนขับรถประจำทางต่อว่าเอา
“ดึกแล้วท่านรองกลับบ้านเถอะค่ะ ฉันกลับเองได้”
“บอกทางมา ฉันไม่ชอบให้ใครปฎิเสธ”
ภูเบศใช้เสียงแข็งจนหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ ต้องยอมที่จะบอกทางไปยังที่พักเธอแต่โดยดี
“เธอพักที่นี่จริง ๆ ใช่ไหม”
ชายหนุ่มผู้เกิดมาในคฤหาสน์หลังใหญ่มองภาพห้องเช่าข้างหน้าด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
“ใช่ค่ะ มันดูแย่มากเลยหรือคะ”
ล้านนาอ่านสายตาคนขับออกว่าเขากำลังคิดกับที่พักของเธออย่างไร
“เปล่า ฉันก็แค่ว่ามันดูอันตราย ดูนั่นสิผู้ชายนั่งดื่มเหล้ากันอยู่เต็มทางเดินแล้วเธอจะเดินผ่านไปอย่างไร เดี๋ยวฉันลงไปส่ง”
เจ้าของห้องยังไม่ทันจะพูดอะไร คนขับก็ลงจากรถไปรอเรียบร้อยแล้ว
สายตาของวัยรุ่นที่นั่งถอดเสื้อดื่มเหล้ากันอยู่มองมาที่ล้านนาด้วยรอยยิ้มที่ดูถูกอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจเพราะรู้ว่าคนพวกนั้นต้องคิดว่าเธอพาผู้ชายมานอนด้วยแน่ ๆ
“เข้าห้องไปเถอะ ปิดให้ดี ๆ กลางคืนใครมาเรียกก็ไม่ต้องเปิด สงสัยฉันจะให้เงินเดือนเธอน้อยเกินไปไว้พรุ่งนี้ฉันจะคุยกับยุพา”
“ไม่เลยค่ะ เงินเดือนที่ฉันได้เยอะกว่าบริษัทอื่นที่เพื่อน ๆ ทำงานอีก”
“เข้าห้องได้แล้ว”
ล้านนาไม่ทันจะได้พูดต่อว่าเพราะอะไรเธอถึงได้มาอยู่ห้องราคาถูกแบบนี้ทั้งที่เงินเดือนที่เธอได้ไม่ใช่น้อย ๆ ก็ถูกเจ้านายทำสายตาดุใส่เพื่อให้เธอรีบกลับเข้าไปในห้องและปิดประตูให้เรียบร้อย
ชายหนุ่มที่ถูกขนานนามจากเพื่อน ๆ ว่าเสือ วันนี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นแมว ผู้ชายอย่างเขามีโอกาสพาสาวสวยที่หมายปองขึ้นรถและยังขับมาส่งถึงที่ห้องแต่เขากลับปล่อยให้เธอหลุดลอดไปได้อย่างไรกัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผู้หญิงทุกคนที่ได้มีโอกาสนั่งข้าง ๆ เขาบนรถจะต้องไปจบที่เตียงอย่างไม่มีอะไรมาขัดขวางได้
“เงินเดือนก็มีทำไมไม่ยอมไปหาห้องดี ๆ อยู่”
ภูเบศพึมพำอยู่คนเดียวบนรถในขณะที่กำลังจะกลับบ้าน ภาพห้องเช่าที่ดูเก่าและอยู่กันแบบไม่มีสัดมีส่วนทำให้ชายหนุ่มอดที่จะรู้สึกไม่เข้าใจพนักงานใหม่ของเขาว่าทำไมถึงได้ต้องประหยัดถึงขั้นไม่เลือกความปลอดภัยให้ตัวเองแบบนี้
ความเมาที่ปลุกอารมณ์ความเป็นชายในตัวของภูเบศทำให้เขาเปลี่ยนใจจากที่จะมุ่งหน้ากลับบ้านเป็นการหันพวงมาลับรถเพื่อมุ่งหน้าไปหาชิดจันทร์คู่ขาคนสนิทของเขาแทน
“ลมอะไรพาภูมาหาชิดจันทร์ได้คะ คุณหายหน้าไปเป็นเดือนจนฉันอดคิดไม่ได้ว่าคุณคงไม่มาที่แล้ว”
สาวยสวยหุ่นเซ็กซี่ขยี้ใจโอบกอดลูบไล้ชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความดีใจทันทีที่ทั้งคู่ก้าวเท้าเข้ามายืนอยู่ข้างเตียงนอน
“ทำให้ผมสบายตัวหน่อย วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน”
เจ้าของร่างสูงถอดเนคไทและล้มตัวลงนอนบนที่นอนที่เขาทิ้งร้างไปหลายเดือนด้วยความเหนื่อยล้า
ชิดจันทร์อดีตนางแบบสาวที่ถึงช่วงขาลงของชีวิตจึงหันหน้ามาเป็นอาหารว่างให้กับบรรดาเศรษฐี เธอเริ่มทำหน้าที่เป็นเครื่องบำบัดความเหนื่อยอย่างรู้งานทันที
สองมือเล็กลูบไล้อกกว้างอย่างยั่วยวน เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกถอดออกจากร่างใหญ่อย่างช้า ๆ ปากบางบรรจงจูบไปทั่วอกใหญ่ล่ำของภูเบศอย่างชำนาญ
“ผมไม่อยากทำอะไร ชิดจันทร์คุณจัดการเลยนะ”
ชายหนุ่มหลับตาปลดปล่อยอารมณ์ไปตามสัมผัสที่อ่อนโยนของหญิงสาว ภาพในความคิดตรงหน้าของภูเบศตอนนี้หญิงสาวที่กำลังปรนเปรอรักให้เขาอยู่ไม่ใช่ใบหน้าของชิดจันทร์แต่เขากำลังมองเห็นหน้าของล้านนาพนักงานใหม่ที่เขากำลังแอบมีใจให้แทน
“พอเถอะ ผมจะกลับบ้าน ขอโทษทีนะสงสัยผมจะเหนื่อยมากเลยไม่มีอารมณ์”
เกมรักกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแต่กลับต้องสะดุดเมื่ออยู่ดี ๆ ชายหนุ่มผลักร่างเปลือยเปล่าของนางแบบสาวให้ออกจากตัวเขาและรีบลุกจากเตียงมาแต่งตัวเหมือนว่ากำลังหนีอะไรบางอย่าง
“ฉันทำอะไรให้คุณไม่พอใจ ภูอย่าไปได้ไหมให้ฉันได้ดูแลคุณนะ”
สาวสวยที่กำลังอารมณ์ค้างโผเข้ากอดคนตรงหน้าเพื่อหวังจะรั้งให้อีกฝ่ายลงมานอนเล่นเกมสวาทกับเธอต่อ
“ไม่เกี่ยวกับคุณ ผมเหนื่อยมากจริง ๆ เอาเงินนี้เก็บไว้ใช้ บางทีผมอาจจะไม่ได้มาที่นี่อีก”
ภูเบศแกะมือของอีกฝ่ายออกจากตัวเขาและรีบพาตัวเองออกมาด้วยความรู้สึกที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจ
“ล้านนา เธอจะมาทำให้ฉันเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ”
กิจกรรมรักบนเตียงที่เกิดขึ้นมันไม่สามารถไปต่อได้เมื่อภาพของพนักงานใหม่ชัดเจนขึ้นทุกที ภูเบศเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมเขาถึงรู้สึกว่าไม่อยากนอนกับใครอีกแล้วถ้าไม่ใช่ล้านนา ทั้งที่เสือผู้หญิงอย่างเขาไม่เคยเป็นแบบนี้
Related chapters
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน บอสขา...ใจเย็น
ตอนที่ 3บอสขา...ใจเย็น “เธอตรวจบัญชีของเดือนที่แล้วและทำของเดือนนี้ด้วยให้เสร็จภายในวันนี้ พรุ่งนี้พี่ต้องเอาเสนอแผนกการเงิน ส่วนนี่เงินค่าจ้างเก็บไว้ใช้ยามจำเป็นนะ” ยุพาส่งธนบัตรใบสีเทาให้ลูกน้องใหม่ของเธอเพื่อเป็นค่าจ้างที่เธอให้ล้านนาช่วยทำบัญชีให้ “ขอบคุณมากค่ะ ถ้ามีงานอะไรหรือใครจะจ้างหนูทำงานอื่นพี่ยุพาบอกได้เลยนะคะ” หญิงสาวยกมือไหว้ด้วยความดีใจนาทีนี้อะไรที่ทำแล้วได้เงิน ล้านนาพร้อมจะทำหมดเพราะบ้านของเธอกำลังจะพังต้องใช้เงินซ่อมยังโชคดีที่พ่อของเธอพอมีความรู้เรื่องช่างจึงทำเองได้แต่ยังหาเงินซื้ออุปกรณ์ซึ่งตอนนี้เธอไม่มีเงินเก็บเลยจึงต้องพยายามหารายได้พิเศษ “พี่จะพยายามหาให้แต่งานที่พี่ให้ทำห้ามคนอื่นรู้เด็ดขาดเพราะโทษของการเปิดเผยบัญชีเงินเดือนพนักงานคือไล่ออกสถานเดียว” วันนี้ภูเบศไม่เข้าบริษัทเพราะมีประชุมข้างนอก บริษัทในช่วงหลังเลิกงานจึงเป็นเวลาที่เหมาะที่สุดที่ล้านนาจะทำบัญชีให้หัวหน้าเพราะไม่ต้องกลัวใครเห็น งานบัญชีไม่ใช่เรื่องยากสำหรับล้านนาถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้จบทางนี้มาโดยตรงแต่ก็เคยเรียนมาบ้างและก็ได้ผลการเ
Last Updated : 2025-03-16ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อรักคุณ
ตอนที่ 4ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อรักคุณ “ถึงแล้ว” ล้านนาเผลอหลับมาตลอดทางเพราะเธอทั้งเหนื่อยจากงานและเพลียจากความรู้สึกผิดมารู้สึกตัวอีกทีก็ถึงที่พักแล้ว “คุณพาฉันมาที่ไหน” “ไม่ต้องถามแค่เธอรู้ว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไรก็พอ” คนตอบดูไม่มีเยื่อใยไม่มีความอบอุ่นแบบเดิมเหมือนที่ล้านนาแอบชอบมาตลอด ภูเบศกลายเป็นคนละคนกับที่หญิงสาวเคยคิดวาดภาพของเขาไว้ “อาบน้ำให้สะอาด ฉันจะไปอาบอีกห้อง” ชายหนุ่มโยนผ้าเช็ดตัวสีขาวให้สาวน้อยที่กำลังยืนงงแบบคนเพิ่งตื่นนอนก่อนที่เขาจะหันหลังเดินออกจากห้อง “เสื้อผ้า ฉันไม่มีชุดใส่” ชายหนุ่มหยุดเดินและหันกลับมาส่งยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้ สายตาของเขามันชวนให้คนตรงหน้ารู้สึกได้ถึงศึกหนักที่เธอจะต้องเจอในคืนนี้ “เธอมาที่นี่เพื่อทำให้ฉันพอใจ ดังนั้นเสื้อผ้าก็ไม่จำเป็น” หญิงสาวผู้เลือกชะตาชีวิตที่แสนเศร้าให้กับตัวเองนอนรอการมาของใครบางคนในสภาพที่เรือนร่างมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กเท่านั้นที่ปกปิดตัวอยู่ ไฟในห้องถูกปิดลงทุกดวงเมื่อร่างสูงเดินก้าวเท้าเข้ามาในห้องนอน ที่
Last Updated : 2025-03-16ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน คนที่ต้องชดใช้
ตอนที่ 2 คนที่ต้องชดใช้ คุณอเนกกลับมาแล้ว ข้าวทิพย์ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดในโรงรถ หัวใจของเธอทั้งกลัว ทั้งเสียใจ เธอกลัวว่า ถ้าคนที่กำลังดูแลส่งเสียเธอทุกอย่างรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นบ้าง ก่อนที่เขาจะกลับมา เขาอาจจะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดี สังคมของไทยมองอย่างไรในเรื่องแบบนี้ ผู้หญิงมักเป็นฝ่ายเสียหายเสมอ หญิงสาวจึงได้แต่เก็บความเจ็บช้ำอยู่แต่ภายใจและหลับไปกับหยดน้ำตา รุ่งเช้าวันใหม่ “ข้าวทิพย์เรื่องเรียนปรับตัวได้หรือยัง เห็นปีแรกเกรดไม่ค่อยดีเลย” ชายสูงอายุของบ้าน ถามหญิงสาวในการดูแลด้วยความเป็นห่วง เมื่อนั่งพร้อมหน้ากันสามคนบนโต๊ะอาหาร “ดีขึ้นค่ะ เทอมนี้เกรดน่าจะดีขึ้น” คนตอบได้แต่ก้มหน้าอยู่กับจานข้าว เพราะถ้าเธอแค่เพียงเงยหน้า เธอก็ต้องสบตากับคนที่นั่งตรงข้ามเธอ และตอนนี้ เขาก็จ้องมองใบหน้าของเธออยู่ตลอดเวลา “คราม คราม” “ครับคุณพ่อ” ขานรับออกอาการตกใจ ตื่นจากภวังค์ “พ่อเรียกตั้งหลายรอบแล้ว เป็นอะไรหรือเปล่าวันนี้ พ่อเห็นแกนั่งจ้องข้าวทิพย์มันไม่วางตา” อเนกสังเกตตั้งแต่ทุกคนมาพร้อมกันที่โต๊ะอาหารแล้ว แต่เข
Last Updated : 2025-04-21ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน จุดแตกหัก
ตอนที่ 3จุดแตกหัก “ครามลูกคิดให้ดีนะ งานแต่งงานที่หนูแพรต้องการ มันใช้เงินถึงสิบล้าน และไหนจะสินสอดอีก เธอรักลูก หรือเธอรักอะไรกันแน่” “เงิน เราก็มีไม่ใช่เหรอครับ แล้วทำไม ผมจะทำอย่างที่แฟนผมต้องการไม่ได้ พ่อของแพรมีหน้ามีตา เป็นถึงอดีตรัฐมนตรี จะให้เธอมาจัดงานเล็ก ๆ ได้อย่างไรครับพ่อ” เสียงสองคนพ่อลูกคุยกันดังจนฟังคล้ายกับกำลังเถียงกันมากกว่า ทำให้ข้าวทิพย์ที่กำลังทำความสะอาดห้องพระอยู่ห้องข้าง ๆ ต้องมาแอบฟังด้วยความเป็นห่วง “เราให้สินสอดเขาสิบล้าน ไหนจะทองอีก เครื่องเพชรก็ไม่ใช่น้อย เรื่องการจัดงานมันควรจะเป็นเรื่องของฝ่ายเจ้าสาว ครามลูกรู้บ้างไหมว่า เงินสินสอดและทรัพย์สินทั้งหมดที่พ่อเตรียมไว้ให้ มันคือเกือบจะทั้งหมดที่เรามีเหลือตอนนี้แล้วนะ” อเนกตั้งใจจะปิดเรื่องที่บริษัทของเขากำลังย่ำแย่เอาไว้ แต่ในเมื่อครามไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย เขาจึงต้องยอมบอกความจริง “แล้วลูกลองคิด ถ้าหนูแพรเธอรู้ว่า เรากำลังแย่ เธอยังอยากแต่งงานกับลูกอยู่ไหม ถ้าอยากรู้ว่า ไอ้ที่คิดมาตลอดว่า ลูกรักเธอ และเธอก็รักลูก มันเป็นความจริงไหม ก็ลองไปบอกหนูแพรนะว่า
Last Updated : 2025-04-21ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน ความทุกข์ที่ถาโถม
ตอนที่ 4ความทุกข์ที่ถาโถม ข้าวทิพย์เธอยอมเขาเอง เธอรักเขา หญิงสาวกลับมานอนที่ห้องและบอกตัวเองซ้ำ ๆ ตลอดเวลา สิ่งที่เกิดขึ้นเธอรู้อยู่เต็มอกว่า มันไม่ได้เกิดจากความรักของเขา แต่เธอรักเขาไปแล้ว ตอนนี้เขากำลังแย่ หญิงสาวจึงทั้งรัก ทั้งสงสาร โดยที่ลืมสงสารตัวเอง การที่เรารักคนที่เขาไม่ได้รักเรา มันเจ็บปวดแค่ไหน หญิงสาวเข้าใจดี เพราะเธอก็รักคราม โดยที่เขาไม่เคยหันชายตามาสนในเธอ กลับยังมารังแกย่ำยีทั้งหัวใจและร่างกายข้าวทิพย์ก็ยังให้อภัย และไม่มีวันไหนที่เธอจะรู้สึกไม่รักเขาเลย เธอจึงเข้าใจความรู้สึกดีว่า ครามเองก็คงยังรักแพรรำภา ถึงแม้จะรู้ทั้งรู้ ว่าอีกฝ่ายไม่ได้รักเขาจากหัวใจจริง ๆ ก็ตาม วันเวลาผ่านล่วงเลยไป ครามเริ่มทำใจได้ เขายังคงแอบนึกถึงแพรรำภาบ้าง เวลาที่ต้องอยู่คนเดียวแต่ทุกครั้งที่เขารู้สึกเหงา ข้าวทิพย์คือผู้หญิงที่เขาคิดถึง ห้องนอนของเธอข้างล่างก็ถูกใช้เป็นที่สำหรับทั้งสองคน “ตอนนี้บริษัทเรากำลังแย่มากเลยใช่ไหมครับ” ครามถามผู้เป็นพ่อบนโต๊ะอาหาร เพราะตัวเขาเองมีหน้าที่ดูแลฝ่ายบุคคลเลยไม่ค่อยรู้เรื่องเงินสำรองของบริษัท “ใช่ พ่อมองว
Last Updated : 2025-04-21ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน กำลังใจที่ไม่แสดง
ตอนที่ 5กำลังใจที่ไม่แสดง ครามเดินไปเดินมาอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความกระวนกระวายใจ เพราะเขารู้ตัวว่าเขาเป็นคนทำให้ข้าวทิพย์ต้องเป็นแบบนี้ “คุณเป็นสามีของคนไข้ใช่ไหมคะ” พยาบาลเดินออกจากห้องฉุกเฉินมาถามครามทันที เขาเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินนี่นานแล้ว “เอ่อ... ใช่ครับ” ชายหนุ่มลังเล แต่ในเวลานี้เขาคิดว่ามันต้องมีอะไรไม่ดีแน่ ๆ นางพยาบาลถึงได้ออกมาถามแบบนี้ “เชิญพบคุณหมอด้านในเลยค่ะ” ครามรีบเดินตามนางพยาบาลเข้าไป คุณหมอสีหน้าเครียด “ตอนนี้คนไข้ตั้งครรภ์ได้ประมาณ 12 สัปดาห์ โชคยังดีนะครับที่เด็กไม่เป็นอะไร แต่คืนนี้ หมอคงต้องให้คนไข้นอนดูอาการที่โรงพยาบาลก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที” ครามเขารู้สึกชาไปทั้งตัว ‘ข้าวทิพย์ท้องหรือนี่’ ชายหนุ่มไม่รู้ว่าเขาต้องดีใจหรือรู้สึกอะไรไหม เขาทำอะไรไม่ถูกเลยแต่ด้วยเวลานี้ เธอมีเขาเพียงคนเดียว ชายหนุ่มจึงเดินไปหาเธอที่เตียง “เป็นอย่างไรบ้าง” ชายหนุ่มเอ่ยถามโดยที่ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา “ปวดท้องค่ะ แต่ค่อย ๆ ดีขึ้นแล้ว” “ข้าวทิพย์... เธอท้องกับใคร” ครามไม่
Last Updated : 2025-04-21ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน พยายามง้อ
ตอนที่ 6พยายามง้อ ครามกลับมาที่โรงพยาบาล เพื่อมาเฝ้าและดูแลข้าวทิพย์ หญิงสาวถูกพามานอนพักที่ห้องรวม ครามจึงต้องนอนเฝ้าอยู่ใต้เตียง เพราะไม่มีที่นอนให้สำหรับคนเฝ้า “คุณคราม คุณครามคะ” ข้าวทิพย์ตื่นขึ้นมาเห็นว่า ชายหนุ่มนอนหลับอยู่ใต้เตียงเธอ ด้วยสภาพที่น่าสงสาร เขามีเพียงแค่เสื้อคลุมแทนผ้าห่ม และท่านอนทับแขนตัวเองอยู่ เมื่อรู้สึกตัว เพราะได้ยินเสียงหญิงสาวเรียก ครามก็รีบลุกขึ้นมาหาคนบนเตียงทันที“ทิพย์จะเอาอะไร หิวน้ำเหรอ” “คุณกลับบ้านไปเถอะค่ะ เช้าแล้ว เดี๋ยวหมอก็มา เลือดหยุดไหลแล้ว วันนี้ก็คงได้กลับบ้าน คุณไม่ต้องมาลำบากนอนแบบนี้หรอก” “ทิพย์ ผมขอโทษ” ครามไม่รู้จะแก้ตัวด้วยคำไหน คงไม่มีคำใดดีเท่ากับคำว่าขอโทษที่ออกจากหัวใจ “เรื่องอะไรคะ ถ้าหมายถึงที่ คุณถามว่าฉันท้องกับใคร คุณถามถูกแล้วค่ะ เพราะการที่ฉันยอมให้คุณข่มเหงแบบนั้น มันแสดงว่าฉันเป็นคนใจง่าย ก็ไม่แปลกที่คุณจะคิดว่า ฉันก็คงง่ายกับคนอื่นด้วยเหมือนกัน” ข้าวทิพย์พูดจบ ยังไม่ทันที่ครามจะได้ตอบอะไรคุณหมอกับพยาบาลก็เดินมาที่เตียงเพื่อดูอาการทันที คุณหมอตรวจเช
Last Updated : 2025-04-21ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน คำสั่งบิดา
ตอนที่ 7คำสั่งบิดา “ครามปิดประตู แล้วมาคุยกับพ่อหน่อย” อเนกมีเรื่องที่อยากจะคุยกับลูกชายเป็นการส่วนตัว จึงสั่งให้ปิดประตูเพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน “ลูกจะเอาอย่างไรกับข้าวทิพย์ และเด็กในท้อง” “ผมจะพาเธอไปฝากท้องพรุ่งนี้ครับพ่อ ผมรู้ว่าเด็กในท้องคือลูกของผมแน่นอน และผมก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่พอรู้ว่ากำลังจะมีลูก ผมก็ทั้งรักทั้งห่วงลูกผม” “แล้วแม่ของลูกล่ะ” อเนกถามกลับทันที เพราะลูกชายของเขาไม่ได้พูดถึงข้าวทิพย์เลย “ผมไม่รู้ครับพ่อ มันสับสนไปหมด” “ลูกจะสับสนอะไรพ่อไม่รู้ แต่ที่พ่อรู้คือ ลูกถึงเวลาต้องแสดงความรับผิดชอบในฐานะลูกผู้ชาย ข้าวทิพย์เธอไม่ได้เป็นฝ่ายเดินไปหาลูกที่ห้อง ลูกด้วยซ้ำที่ขืนใจเธอ ความจริง ครามไม่ควรจะให้พ่อต้องมาย้ำแบบนี้ ลูกควรจะรู้ดีว่าทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง หวังว่าลูกจะคิดได้ว่านอกจากดูแลลูกในท้องของข้าวทิพย์ ลูกควรทำอะไรต่อไปกับข้าวทิพย์ด้วย” อเนกไม่อยากบอกลูกชายตรง ๆ เพราะเขาคิดว่าครามโตพอที่รู้ผิดรู้ชอบได้ด้วยตัวเอง ถ้าลูกเขาคิดไม่ได้ เขาคงต้องทำใจว่าเขาเลี้ยงลูกให้เป็นคนไร้ความรับผิดชอบ
Last Updated : 2025-04-21
Latest chapter
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน บอสใหม่ของโรงแรม
ตอนที่ 12บอสใหม่ของโรงแรม วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงเด็กน้อยคลอดออกมาเป็นหลานชายที่แสนจะตัวใหญ่มาก ทั้งที่แม่ก็ตัวนิดเดียว หน้าตาน่าชังบอกไม่ถูกเลยว่าเหมือนพ่อหรือแม่มากกว่ากัน ปู่กับตาก็เถียงว่าเหมือนตัวเอง หลานชายคนแรกพากันตื่นเต้นทั้งสองบ้าน “ต้องเลี้ยงบ้านนี้นะ บ้านผมไม่เคยมีลูกชายไว้คนต่อไปโตจะให้บ้านปู่ย่าเอาไปช่วยเลี้ยง” อนุสรณ์เขาอยากมีลูกชายแต่แม่ของใบหยกชอบที่จะมีลูกคนเดียวมากกว่า พอมีหลานชายแบบนี้อนุสรณ์ก็แสดงความหวงทันที “คนแรกเพิ่งคลอด วางแผนแบ่งคนที่สองกันแล้ว เดี๋ยวคอยดูคนอยากเลี้ยงวิ่งตามหลานไม่ทันห้ามโยนมานะ ทางนี้จะรอคนที่สองเด็กผู้หญิงเลี้ยงง่ายกว่าแน่ ๆ เพราะตอนตาภูวิ่งตามกันแทบ ไม่ทันไปโรงพยาบาลเกือบทุกเดือนต้องมีแตกมีหักเพราะความซน”
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน ของขวัญที่ล้ำค่า
ตอนที่ 11ของขวัญที่ล้ำค่า เย็นนี้ใบหยกกลับบ้านด้วยท่าทีที่ดูเงียบเหมือนเธอกำลังรู้สึกอะไรบางอย่างที่ทั้งอนุสรณ์และภูษิตต่างไม่เข้าใจ มื้อเย็นบรรยากาศมีเพียงแค่เสียงพูดคุยของพ่อตากับลูกเขยส่วนลูกสาวเอาแต่นั่งเงียบและกินได้น้อยมาก “เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมดูหน้าไม่ดีเลย เครียดเรื่องที่โรงแรมอะไรไหม มีอะไรให้พ่อกับภูช่วยก็บอก” อนุสรณ์ลึก ๆ ก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องงานแต่ก็ไม่กล้าถามตามที่คิดจึงเลี่ยงถามเรื่องงานที่โรงแรมน่าจะดีกว่า “ไม่ค่ะพ่อ หยกแค่เบื่อ ๆ อาหารและช่วงนี้รู้สึกเหมือนอยากจะนอนอย่างเดียว หยกขอตัวไปอาบน้ำแล้วเข้านอนก่อนนะคะ” ใบหยกเดินขึ้นไปบนห้องแล้วก็เหลือแต่พ่อตากับ
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน ความจริง
ตอนที่ 10 ความจริง อนุสรณ์แอบดูความสัมพันธ์ของลูกสาวกับลูกเขยอยู่ห่าง ๆ เขาเริ่มสังเกตได้ว่าใบหยกไม่มีความไว้ใจให้สามีแต่เขาก็ยังติดที่สัญญากับภูษิตไว้แล้ว แต่ครั้นจะไม่พูดเลยก็กลัวว่าครอบของทั้งคู่จะไปไม่ถึงสุดทาง “ใบหยกมาคุยกับพ่อหน่อย” วันนี้หญิงสาวไม่ไปทำงานเพราะเธออาเจียรแต่เช้าและช่วงนี้รู้สึกอ่อนเพลียตลอด “ไม่สบายหรือท้อง” คนเป็นพ่อไม่อ้อมค้อมเพราะอาการแบบนี้แม่ของใบหยกก็เป็น ทำไมคนอาบน้ำร้อนมาก่อนจะดูไม่ออก “หยกท้องค่ะคุณพ่อ”คนท้องไม่มีประโยชน์อะไรที่จะโกหก หญิงสาวจึงพูดความเป็นจริง“แล้
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน พยายาม
ตอนที่ 9 พยายาม หุ้นทั้งหมดที่ภูษิตสัญญาไว้ว่าจะให้กับภรรยาเขาตัดสินใจที่จะทำทุกอย่างก่อนที่จะถึงวันเกิดของเธอ “ขอบคุณมากนะคะ ที่พี่ทำตามสัญญา ไว้หยกจะมีของขวัญให้พี่เหมือนกันเอาไว้ค่อยรู้พร้อมของขวัญวันเกิดที่พี่จะให้หยกก็แล้วกัน” วันนี้ภูษิตไม่ได้ไปที่โรงแรมของภรรยา เขาไปโรงแรมของเขา ชายหนุ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับรัชพลฟังถึงการที่ภรรยาของเขาเปลี่ยนไป “ภูจะเกี่ยวกับวันนั้นไหม ที่เดียร์มาหานายที่นี่ พนักงานที่ร้านอาหารเล่าให้ฟังว่าเมียนายเดินมานั่งโต๊ะด้านหลังนายและทำท่าไม่ให้พนักงานทักเธอ พนักงานคนนั้นก็เลยไม่สบายใจมาบอกเรา แต่เราไม่เห็นนายมีปัญหาอะไรกับใบหยกเลยไม่ได้เล่าให้ฟัง” ภูษิตพย
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน เอาคืน
ตอนที่ 8เอาคืน ภูษิตแทบจะบินกลับบ้านด้วยความคิดถึงภรรยาและ อดแปลกใจไม่ได้ที่ใบหยกทำไมไม่บอกกับเขาว่าเธอจะกลับมาแถมตอนนี้ยังไม่ยอมรับโทรศัพท์อีก “คุณพ่อครับทำไมใบหยกกลับก่อนกำหนดไม่บอกผมเลย ทั้งที่รู้ว่าผมก็รออยู่” ภูษิตถามพ่อตาแต่เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เพราะถามเสร็จเขาก็วิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนที่อยู่ชั้นสองทันที ใบหยกกำลังยืนเก็บเสื้อผ้าและของฝากต่าง ๆ ที่เธอซื้อมาอยู่ “คิดถึงจังเลย ผมโทรศัพท์หาคุณ คุณก็ไม่รับรู้ไหมว่าผมทั้งคิดถึงทั้งเป็นห่วงเลย” ชายหนุ่มโอบกอดภรรยาทั้งหอมแก้มหอมหน้าผากและกลับมายืนกอดแน่นเหมือนเดิ
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน รู้ใจตัวเอง
ตอนที่ 7รู้ใจตัวเอง คืนที่สามของการไม่อยู่ของภรรยาทำให้ชายหนุ่มนอนทบทวนทุกเรื่องที่เกิดจากที่คิดว่าตัวเองแต่งงานกับหญิงสาว เพียงเพราะต้องการล้วงความลับและทำเพื่อผลประดยชน์ของโรงแรมตัวเอง แต่ตอนนี่เขาแน่ใจแล้วว่าเขาหลงรักเธอตั้งแต่แรกเพียงแต่การหาผลประโยชน์จากเธอมันเป็นผลพลอยได้เท่านั้น ภูษิตเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองกำลังคิดผิด ผลประโยชน์เหล่านั้นไม่มีค่าเท่ากับความรักที่ใบหยกมีให้เขาและไม่มีคุณค่าเท่ากับความไว้ใจที่พ่อตามอบให้เขาเข้าไปดูแลโรงแรม ชายหนุ่มตัดสินใจว่าเย็นนี้เขาจะพูดความจริงทุกเรื่อง ให้อนุสรณ์ฟังและของให้พ่อตาให้อภัยเขา ช่วงเวลาอาหารมื้อเย็นเมื่อภูษิตเห็นว่าพ่อตากิ
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน รู้สึกผิด
ตอนที่ 6รู้สึกผิด “พี่ภูกลับมาแล้ว วันนี้หยกทำกับข้าวเย็นเลยนะคะ คุณพ่อก็ไม่ยอมกินก่อนบอกว่าจะรอพี่ภู อยากกินข้าวพร้อมหน้ากัน” ภูษิตกำลังคิดจะขอหย่ากับภรรยาในขณะที่ครอบครัวของเธอดีกับเขาทุกอย่าง “คุณพ่อครับ คุณแม่ผมฝากน้ำพริกมาให้พอดีวันนี้ผมแวะไปที่บ้านมา” ชายหนุ่มส่งถุงใส่กล่องน้ำพริกให้พ่อตาก่อนที่อนุสรณ์จะส่งให้ลูกสาวเอาไปจัดจาน เมื่ออยู่กันสองคนอนุสรณ์จึงมีบางอย่างอยากพูดกับลูกเขยโดยที่ไม่อยากให้ลูกสาวได้ยิน “ภูตอนนี้ที่โรงแรมมีปัญหามาก พ่อก็เว้นปล่อยให้ใบหยกเธอดูแลมานาน ถ้าจะเข้าไปตอนนี้ก็ลังเธอจะรู้สึกว่าพ่อไม่ไว้วางใจ เอาเป็นว่าพ่อจะบอกหยกว่าพ่
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน ทุกอย่างสำเร็จ
ตอนที่ 5ทุกอย่างสำเร็จ ใบหยกขายหุ้นให้กับสามีในราคาที่ถูกมากและแน่นอน เธอไม่กล้าที่จะเล่าเรื่องนี้ให้ผู้เป็นพ่อฟังเพราะเธอคิดว่าพ่อคงไม่เห็นด้วย แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเธอไม่อยากมีปัญหากับสามี ตอนนี้รัชพลจัดการเรื่องการแสดงจนครบทุกอย่าง เมนูอาหารในช่วงชมการแสดงก็เป็นเมนูที่มากกว่าของทางนู้นแถมราคาถูกกว่า ลูกค้าฝรั่งเริ่มออกปากชมจนภูษิตเองก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังชนะโดยที่เขาลืมไปเลยว่าการชนะครั้งนี้คือการชนะภรรยาที่รักเขามากถึงได้ยอมเขาทุกอย่างแบบนี้ “พอเถอะเพื่อน เรื่องที่จะหาเกี่ยวกับผลประโยชน์ที่ให้บริษัททัวร์ นายก็ตัดสินใจมาเลย ตอนนี้ภาพนายในสายตา
ของขวัญเมียไม่ไร้ทะเบียน เข้าทางพ่อตา
ตอนที่ 4เข้าทางพ่อตา อนุสรณ์ไม่อยู่หลายวันลูกเขยที่จ้องล้วงข้อมูลก็สามารถเก็บไปได้มากแต่ยังไม่ได้ที่สำคัญและเขาคิดว่าจะต้องหารทางเข้าไปที่ห้องทำงานของพ่อตาให้ได้ ในเมื่อเขารู้แล้ว ว่าแฟ้มรายละเอียดอยู่ตรงไหน แผนแรกที่ภูษิตทำคือการให้รัชพลไปติดต่อชาวพื้นเมืองเพื่องจองคิวล่วงหน้าและให้ค่าจ้างในราคาที่แพงกว่าโรงแรมของ ใบหยกให้ซึ่งก็สำเร็จเพราะโรงแรมของใบหยกทำแค่สัญญาต่อเดือน ทางภูษิตจึงทำสัญญาสามเดือนเลย “มีการแสดงจากแค่ห้าที่ แบบนี้ไม่ได้นะ นายต้องไปหามาเพิ่มถ้ามีแค่นี้ คนที่เขามาพักนานอย่างพวกฝรั่งเบื่อตายเลย เพราะคืนหนึ่งก็ใช้การแสดงจากสองที่แล้ว” ร
