ตอนที่ 46 ไฟไหม้

ซูหวินซีมองถ้วยยาที่ท่านหมอยื่นมาตรงหน้าของนาง ก่อนที่จะหันไปมองหน้าบุรุษที่นั่งข้างกายของนาง เขาจึงพยักหน้าให้และช่วยรับถ้วยยามาเป่าให้พออุ่น ก่อนที่จะส่งมันให้กับนางด้วยมือของเขาเอง

แม้ว่านางไม่ค่อยจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นสักเท่าไหร่นัก แต่เมื่อทุกคนยืนยันเช่นนั้น นางก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธยาถ้วยนี้

เมื่อถ้วยยาสัมผัสกับริมฝีปากบางรสขมก็แทรกซึมเข้าประสาทสัมผัสอย่างรวดเร็วจนนางอยากจะวางถ้วยอย่าลงในทันทีแต่ก็ติดอยู่ที่ตรงสายตานับสิบคู่ที่จ้องมองมายังตัวนางอย่างมีความหวัง ทำให้นางต้องกล้ำกลืนฝืนทน กลืนยาถ้วยนั้นลงคอจนหมด

เมื่อนางรถช่วยลงจากเรียวปากบาง มื้อหน้าของคนข้างกายก็ยื่นผลไม้อบแห้งมาจอดที่ริมฝีปากของนางแทน ทำให้นางเงยหน้าขึ้นมองสบตาคมคู่นั้นอยู่นาน

ผลไม้รสหวานช่วยให้ยานั้นหายขมได้เป็นอย่างดี แต่เพียงไม่นานนางก็รู้สึกว่าตนเองง่วงนอนเป็นอย่างมาก ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ยังเช้าอยู่

แม้ว่าก่อนที่จะดื่มยาท่านหมอก็กำชับเอาไว้แล้วว่ายานี้จะทำให้ง่วง ดื่มแล้วก็ควรจะพักผ่อนให้มาก ยานี้แรงมากจริงๆเลย