ตอนที่ 9 ระบายความในใจ 2

“….” เทียนหอมนั่งลงที่พื้นราวกับคนหมดแรง มือบางปาดน้ำตาออกจากใบหน้า เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอจะแก้ปัญหาและผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง

“เหนื่อยมากไหม? มีอะไรก็พูดกับพี่ได้เสมอนะ ระบายมันออกมาไม่ต้องแบกมันไว้คนเดียวหรอก” พี่รหัสนั่งลงข้างๆ พร้อมกับคำพูดที่ดูใจเย็น

“พี่เมล… ตอนนี้เทียนเหนื่อยมากเลย ชีวิตมันหนักไปหมดทั้งเรื่องค่าเทอม ทั้งเรื่องยายที่ต้องรักษา เทียนรู้สึกเหมือนตัวเองแบกทุกอย่างไว้คนเดียว พี่เมลรู้ไหมบางครั้งเทียนยังคิดเลยว่าจะไปต่อไหวหรือเปล่า” เทียนหอมถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงแต่เต็มไปด้วยความรู้สึก

“พี่เข้าใจนะเทียน แต่เทียนไม่จำเป็นต้องที่จะต้องแบกทุกอย่างไว้คนเดียว โลกนี้มันโหดร้ายก็จริงแต่บางครั้งเทียนก็ต้องยอมให้คนอื่นช่วยแบ่งเบาบ้างนะ” พี่รหัสยิ้มอย่างอ่อนโยน แต่สายตาเต็มไปด้วยความสงสาร

“เทียนอยากช่วยยาย เทียนอยากเรียนจบมหาวิทยาลัยให้ได้ แต่ทุกอย่างมันต้องใช้เงิน เทียนเคยคิดว่าการทำงานหนักจะพอ แต่ตอนนี้เทียนไม่แน่ใจแล้วว่าเทียนจะทำยังไงต่อ” เทียนหอมร้องไห้ออกมาอีกครั้ง พร้อมกับความรู้สึกที่ล้นอยู่ภายในใจ

“ฟังนะเทียนหอม พี่มีงานที่อยากแนะนำ เป็นงานง่ายๆ ที่ได้เงินดี เทียนสนใจไปเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับไหม ที่นั่นลูกค้ารวยทิปเยอะ แค่บริการดีๆ หน่อย ทำงานแค่ไม่กี่ชั่วโมงเทียนอาจจะได้เงินหลายพันเลยนะ สนใจไหม?” พี่รหัสพูดด้วยน้ำเสียงสนับสนุน

“งานกลางคืนเหรอคะ? เทียนไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อนเลยนะ แต่... เทียนก็ต้องการเงิน เทียนอยากช่วยยายให้ได้มากกว่านี้ แล้วเทียนก็ไม่อยากจะล้มเลิกความฝันที่จะเรียนจบด้วย” เทียนหอมมองพี่รหัสด้วยสายตาลังเลพร้อมกับพูดเสียงเบา

“เป็นงานกลางคืน แต่มันก็ไม่ได้ยากหรือเสี่ยงอะไรนะ แค่บริการดีลูกค้าก็พอใจแล้ว แล้วพี่จะช่วยดูแลให้เทียนปลอดภัยเอง ถ้าเทียนอยากลองก็ไปเจอกับพี่ที่ผับตอนเย็นนะ เดี๋ยวพี่จะฝากงานให้” พี่รหัสยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับตบไหล่เทียนหอมเบาๆ

เทียนหอมนั่งนิ่งคิดสักพัก ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ได้ค่ะพี่เมล เทียนจะลองดู เทียนไม่ได้มีทางเลือกมากนัก แต่เทียนจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”

“งั้นเจอกันที่นี่นะ” เมลยื่นโทรศัพท์ที่เป็นรูปด้านหน้าผับให้เทียนหอมดู

“ค่ะ” เทียนหอมพยักหน้าตอบตกลงก่อนที่พี่รหัสจะขอตัวไปหาเพื่อนๆ ที่รออยู่

หลังจากที่เทียนหอมตัดสินใจตอบรับข้อเสนอของพี่รหัสเพื่อที่จะไปทำงานที่ผับ ความรู้สึกของเธอก็เต็มไปด้วยความขัดแย้งอยู่ภายในใจ เธอรู้สึกกดดันและเหนื่อยล้าจากการที่ต้องแบกรับทุกอย่างเอาไว้คนเดียว ความคิดต่างๆ ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ เธอจะทำยังไงให้มีเงินพอสำหรับค่าเทอมและค่ารักษายาย

เทียนหอมรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบให้เลือกเส้นทางที่ไม่เคยคิดจะก้าวเดินมาก่อน งานกลางคืนอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เธอวาดฝันไว้ แต่ความต้องการที่จะทำให้ยายมีชีวิตที่ดีและความหวังที่เธอจะเรียนจบพร้อมเพื่อน ทุกอย่างเป็นเหมือนแรงผลักดันให้เธอยอมทิ้งความลังเลและความภาคภูมิใจบางอย่างในตัวเองเอาไว้

ในขณะเดียวกันภายในใจของเทียนหอมก็เต็มไปด้วยความกลัวและความไม่แน่ใจ เธอกังวลว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้างในโลกของงานกลางคืนและเธอก็กลัวที่จะถูกตัดสินหรือมองในแง่ลบจากคนรอบข้าง แต่ลึกๆ เธอก็สัญญากับตัวเองว่าเธอจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดโดยไม่ให้กระทบต่อเกียรติและคุณค่าของตัวเอง

ระหว่างทางเดินกลับบ้านเทียนหอมรู้สึกถึงน้ำหนักของการตัดสินใจครั้งนี้ เธอเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและพูดกับตัวเองเบาๆ ในใจว่า

“หนูจะผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้ ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่หนูจะทำเพื่อยายที่หนูรักมากที่สุด”

เทียนหอมรู้ว่าชีวิตไม่เคยง่ายสำหรับเธอ แต่ทุกการเติบโตที่เธอเลือก คือการเดินไปสู่อนาคตที่เธอหวังแม้มันจะเต็มไปด้วยความท้าทายและอุปสรรคมากมายแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ต้องสู้ต่อไปอยู่ดี…

..

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ