Chapter 12 ความรู้สึก

"สรุปแล้วคุณจะไม่ช่วยผมใช่ไหม แล้วก่อนหน้าที่คุณยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เพียงเพราะแค่อยากให้ผมเป็นไม้กันหมาให้เท่านั้นหรืออย่างไร" ชายหนุ่มรูปงามกำลังพูดออกไปด้วยความน้อยใจ เมื่อมารียารับปากตกลงเป็นแฟนกับเขา แต่ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำเธอกลับพูดจาวกวน เหมือนกับว่าไม่แคร์เขาเลย แค่ไปแสดงตัวเป็นแฟนตัวจริงมันจะยากอะไรนักหนา หรือว่าดาราเปิดเผยแฟนตัวจริงไม่ได้                                                   

"มันเร็วเกินไป ฉันเพิ่งจะตอบตกลงเป็นแฟนกับคุณไม่ทันข้ามวัน ฉันไม่ชินนี่นาก็เลยตอบไปแบบนั้น และอีกอย่างขอเวลาให้ฉันได้ตั้งตัวก่อนได้ไหม สัญญาฉันจะไปพบแม่ของคุณแน่นอน" ดาราสาวพูดออกมาเพื่อรักษาน้ำใจกวิน ขณะที่เธอนั้นกำลังไดร์ผมอยู่ ทำให้ชายหนุ่มที่อยู่บนโซฟาฉีกยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วคว้าไดร์จากมือของเธอ มาถือเอาไว้                                                                                   

"เอามานี่เดี๋ยวผมทำให้" มารียาไม่ขัดขืน แต่ทว่าเธอนั้นแอบอมยิ้มให้กับความเก้ๆ กังๆ ของกวิน แน่นอนชายหนุ่มไม่เคยทำแบบนี้ให้กับใครมาก่อน และผมของมารียานั้นก็ยาวมาก                                  

"แอบยิ้มทำไม คืนนี้ผมขอจัดชุดใหญ่ไฟกะพริบนะคับที่รัก" เสียงพูดพี่ออดอ้อน กับดวงตาที่ฉายแววเจ้าเล่ห์สะท้อนออกมาผ่านกระจกเงา ทำให้ดาราสาวพอจะเข้าใจถึงความหมายจากคำพูดของกวิน ผู้ชายอย่างเขาคิดแต่ได้ แม้จะเป็นแฟนกันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอนั้นจะต้องยอมจำนน                                                      

"เสียใจด้วยนะคะคุณกวิน พอดีว่าฉันเป็นวันนั้นของเดือน" มารียาพูดออกมาด้วยแววตาที่มีเลศนัยไม่แพ้ชายหนุ่มเช่นกัน แม้ว่าเธอนั้นจะอยู่ในวงการบันเทิงไม่นาน ก็พอจะรู้เล่ห์เหลี่ยมของผู้ชายอยู่บ้าง ที่สำคัญพ่อหนุ่มเสือซุ่มอย่างกวิน จะยอมหยุดที่เธอจริงๆ หรือเปล่า นั่นคือสิ่งที่ดาราสาวยังไม่มั่นใจ แม้ว่าเธอนั้นจะเปิดประตูยอมรับเขาเข้ามา ทั้งที่พยายามจะปิดตาย แต่ก็ต้องยอมพ่ายแพ้ให้กับลูกตื้อของกวินจนได้ และนั่นกลับทำให้เธอกำลังคิดหนักที่จะต้องเปิดตัวคบกับคาสโนวาตัวพ่ออย่างเขา      

"คุณเป็นกี่วันถึงจะหาย ผมรอได้ไม่เป็นไร" คำพูดของกวินทำให้มารียาถึงกับหน้าร้อนผ่าว เวลานี้พวงแก้มของเธอได้กลายเป็นสีแดงระเรื่อ เพราะความเขินอาย ไม่คิดว่าเขาจะกล้าหยิบยกเอาถ้อยคำน่าอายขึ้นมาพูดเป็นจริงเป็นจังแบบนี้ได้                                                                                   

"เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาพูดกันเล่า" มารียาพร้อมกับลุกขึ้นยืน จากนั้นเธอได้เดินไปล้มตัวลงนอนที่เตียง ก่อนจะหยิบผ้าขึ้นมาห่มคลุมตัวเอาไว้ พร้อมกับหลับตาลง จนกวินนั้นยืนงงในท่าทีของเธอ เขากำลังคิดในใจผู้หญิงเวลาเป็นวันนั้นของเดือน เป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า เมื่อเขาตามอารมณ์ของมารียาไม่ทัน              

"นอนด้วยคนนะ นะครับคนดี" เสียงทุ้มของชายหนุ่มช่างออดอ้อน จนมารียานั้นแทบจะใจอ่อน ยอมให้เขานั้นขึ้นมานอนบนเตียงกับเธอ แต่เมื่อคิดดูอีกทีมันง่ายเกินไปหรือเปล่า สำหรับผู้ชายอย่างเขาอะไรก็ตามที่ได้มาง่ายๆ มันคงไร้ค่าสำหรับกวิน ถ้าเขารักเธอจริงต้องรอได้ และมารียาก็ต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่างให้แน่ใจ ไม่ใช่ทำตามหัวใจจนลืมสิ้นถึงผลลัพธ์ที่มันจะตามมา                                                                                       

"เราตกลงกันตั้งแต่แรก ถ้าคุณต้องการมานอนในห้องนี้ ที่นอนของคุณคือโซฟา เชิญเลยค่ะตามสบาย แต่ถ้าคุณขึ้นมานอนบนเตียงนี้เมื่อไหร่ ทุกอย่างที่เคยพูดกันเอาไว้ แม้แต่เรื่องที่ฉันยอมตกลงใจเป็นแฟนกับคุณ ก็จะกลายเป็นโมฆะทันที" คำพูดของมารียาทำให้กวินถอนหายใจออกมาอย่างแรง แต่สิ่งที่เธอพูดออกมานั้นยิ่งทำให้เขามีความต้องการที่จะได้นอนเคียงข้างเธอ เพราะตั้งแต่เขาใช้ชีวิตในแบบที่เรียกว่าใช้ผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า พวกหล่อนก็ไม่เคยปฏิเสธเขาเลยสักครั้ง ผิดกับดาราสาวตรงหน้าเธอช่างเล่นตัว และนั่นยิ่งทำให้เขาเห็นคุณค่าในตัวมารียามากยิ่งขึ้น                                                                                                                              

"ใจร้าย มะลิใจร้าย" ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับเดินตรงไปที่โซฟา ก่อนจะค่อยๆ ล้มตัวลงนอนเหยียดยาว แต่ขาของเขานั้นกลับยาวจนเลยโซฟาออกไป ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกนอนไม่ถนัดเอาเสียเลย

แสงแรกแห่งอรุณเจิดจ้าผ่านกระจกหน้าต่างที่ไม่ได้ดึงผ้าม่านเข้ามาปิดเอาไว้ บ่งบอกให้รู้ว่ามันคือเช้าของวันใหม่ ดาราสาวค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา เธอก็ต้องแปลกใจและสัมผัสถึงอะไรบางอย่าง แน่นอนเตียงนี้ไม่ได้มีแค่เธอเพียงคนเดียว เมื่อมีใครบางคนพาดแขนมาที่เอวคอดของเธอจากทางด้านหลัง แผ่นอกของเขานั้นได้แนบชิดกับแผ่นหลังของมารียา แทบจะเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว เขาช่างเป็นผู้ชายที่หน้ามึนเอามากๆ ไม่รู้ว่าเธอจะสามารถรอดพ้นจากผู้ชายอย่างเขาได้นานแค่ไหน ในเมื่อหัวใจของหญิงสาวนั้นก็ปรารถนาเขาไม่น้อยเช่นกัน       

"นี่คุณ! ขยับออกไปเลยนะ" มารียาพูดพร้อมกับจับลงไปที่ลำแขนแข็งแกร่งของชายหนุ่มออกจากเอวคอดของเธอ แต่ทว่ากลับช้ากว่ากวิน เมื่อเขาจับร่างของเธอพลิกกาย เพื่อให้ดาราสาวได้หันหน้าเข้าหาเขา

"จุ๊บ! morning kiss ครับที่รัก" กวินถือวิสาสะจุ๊บลงไปที่เรียวปากได้รูปของดาราสาว ในขณะที่เธอนั้นตกใจกับการกระทำของชายตรงหน้า หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงพร้อมกับจังหวะที่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลานี้กลิ่นกายของเขากับอกแกร่งตรงหน้าที่เธอนั้นได้สัมผัส เมื่อพยายามจะผลักเขาออก แต่ซิกซ์แพ็กแน่นๆ กลับทำให้เธอรู้สึกอยากจะจับนานๆ หญิงสาวใช้ฝ่ามือเล็กลูบไล้ไปมาด้วยความหลงใหลอย่างเผลอลืมตัว                        

"จับแบบนั้นมันไม่ฟินหรอกคุณ ต้องจับแบบนี้" กวินพูดพร้อมกับคว้าลงไปที่ข้อมือเรียว แล้วเลิกชายเสื้อขึ้นตัวเองขึ้น การกระทำของเขาทำให้มารียาได้สติคืนมา เธอรีบดึงมือกลับแต่มันก็ไม่เป็นผล เมื่อมือหนาของกวินได้จับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย