Chapter 18 เลขาคนใหม่

"อย่าบอกนะว่าครั้งแรกครั้งเดียว ก็ติดแล้ว" กวินพูดออกมาพร้อมกับฉายแววตาเจ้าเล่ห์ ถ้าหากดาราสาวท้อง แน่นอนเธอจะต้องยอมเปิดตัว แต่ผลเสียก็จะตามมามันคือชื่อเสียงของเธอ จากที่ยิ้มร้ายแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ได้เปลี่ยนมาเป็นความกังวลแทนขึ้นมาภายในพริบตา เขาไม่ได้กลัวที่จะมีลูกกับเธอ แต่กำลังกลัวว่าจะทำให้ชื่อเสียงของเธอนั้นป่นปี้ ทั้งที่เธอวางตัวดีมาโดยตลอด                                                      

"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะคะ มะลิฟังไม่ถนัด"                                               

"ผมแค่จะบอกคุณว่า ผมจะไปเสร็จแล้วจะลงไปทำอาหารให้คุณทาน เดี๋ยวสายผมไปอาบน้ำก่อนนะครับคนดี จุ๊บ!                                            

"ว้าย! คนบ้าคนผีทะเล!" มารียาร้องออกมาเสียงหลง เมื่อกวินลุกขึ้นทั้งที่ตัวเขานั้นเปลือยเปล่าล่อนจ้อน จนเธอนั้นรีบมุดลงไปใต้ผ้าห่มแทบไม่ทัน แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเธอเห็นภาพเหล่านั้นเต็มตาเรียบร้อยแล้ว มันคงจะตามหลอกหลอนเธอไปตราบนานเท่านาน ซึ่งเธอเองก็ควรทำให้มันชินกับภาพเหล่านี้ เพราะเธออาจจะได้เห็นแทบทุกคืน

               กวินฉีกยิ้มออกมา ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่มารียานั้นอายแทบจะมุดหน้าลงใต้เตียงอยู่แล้ว

นับจากวันนี้เป็นต้นไปความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองได้ก่อตัวขึ้น ภายใต้พันธะสัญญาทางกฎหมายและกายพร้อมทั้งหัวใจ พวกเขาทั้งสองจะต้องใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาภายใต้การหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนไม่มีใครรู้ได้ แต่ทุกอย่างอยู่ที่หัวใจถ้าหากรักและซื่อสัตย์ต่อกัน จะเปิดเผยหรือไม่มันก็ไม่ได้สำคัญอีกต่อไป ถ้าสองใจปรารถนารวมเป็นหนึ่งเดียวชั่วฟ้าดินสลายตราบนานเท่านาน ก็คงไม่มีใครเข้ามาแทรกกลางระหว่างชีวิตคู่ได้

เมื่อกวินไปจัดการเอกสารที่เขตเรียบร้อย เขากำชับให้เพื่อนที่เป็นปลัดอำเภอ คอยอำนวยความสะดวกให้กับมารียา ซึ่งเธอเป็นภรรยาของเขา เมื่องานที่เธอทำนั้นไม่สามารถเปิดเผยเรื่องส่วนตัวได้ แม้กวินอยากเปิดตัวภรรยาแค่ไหนก็ตาม แต่เมื่อมันเป็นความประสงค์ของมารียาเขาเองก็ไม่อยากที่จะแย้งเธอ ปล่อยให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพราะยังไงความลับก็ไม่มีในโลก สักวันหนึ่งเขาคงจะได้ประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่ามารียาคือภรรยาที่ถูกต้องตามนิตินัยและพฤตินัยของเขาแต่เพียงผู้เดียว                          

รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของบริษัท ก่อนที่รองประธานหนุ่มจะก้าวเท้าออกมา แล้วเดินเข้าไปด้านในขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ห้องทำงาน ซึ่งเวลานี้สายมากแล้ว เพราะเขามัวไปทำธุระส่วนตัวอยู่ที่เขต

"คุณกวิน! วันนี้ทำไมเข้าบริษัทสายจังเลยค่ะ นาตาชามารอคุณตั้งนานแล้ว คุณป้าบอกว่ามีงานด่วน ที่เราต้องรีบไปจัดการ เราไปคุยรายละเอียดกันในห้องดีกว่าค่ะ เชิญเลยค่ะคุณกวิน" เลขาสาวคนใหม่ ที่มารดาของเขาจัดแจงเอาไว้ เวลานี้หล่อนกำลังจะล้ำเส้น เพราะจากคำพูดเมื่อครู่ กวินไม่รู้ว่าใครเป็นลูกน้องใครเป็นเจ้านายกันแน่ เธอถึงได้กล้าเจ้ากี้เจ้าการสั่งนู่นสั่งนี่เขาแบบนี้                                                                                  

พอเข้ามาในห้องกวินนั่งประจำที่โต๊ะทำงาน ส่วนนาตาชารีบนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขาทันที หล่อนฉีกยิ้มกว้างอย่างชอบใจ ส่วนชุดที่สวมใส่นั้นไม่ต้องพูดถึง เสื้อสูทที่สวมทับแทบจะไม่มีประโยชน์ เมื่อคอเสื้อด้านหน้ามันเว้าลึกจนอกอวบอิ่มขาวผ่องล้นออกมาให้เห็นเป็นร่อง ส่วนกระโปรงสั้นเสมอหู เสียจนกวินอยากจะถามว่าเธอแต่งตัวมาทำงานหรือตั้งใจมาอ่อยเขากันแน่                                                                              

"วันนี้ลูกค้าพรีออเดอร์มาใหม่ ซึ่งการออกแบบนั้นต้องทันสมัย เขาอยากได้ไลฟ์สไตล์ที่แตกต่าง" นาตาชาพูด พร้อมกับทอดสายตามองไปที่ใบหน้าคมอย่างยั่วยวน                                                                               

"ผมขอมอบโพรเจกต์นี้ให้คุณเป็นคนดูแล เมื่อคุณแม่ของผมไว้วางใจ คุณก็ควรโชว์ศักยภาพที่มีให้ท่านได้เห็น ผมมีงานอื่นที่ต้องทำฝากด้วยนะครับคุณนาตาชา" กวินพูดพร้อมกับจ้องมองไปที่จอคอมพิวเตอร์ ก่อนจะกดเข้าไปยังงานที่ทำค้างไว้เมื่อวาน                                            

"แต่โพรเจกต์นี้เราต้องทำร่วมกันนะคะ เพราะว่าคุณป้าได้ใส่ชื่อของคุณเป็นผู้ดูแลโพรเจกต์นี้ โดยนาจะเป็นคนช่วยดูให้อีกทีหนึ่ง ในฐานะ... เลขา" คราวนี้หญิงสาวใช้สรรพนามเรียกตัวเองอย่างกับคนคุ้นเคย พร้อมกับคำพูดที่มีนัยให้กวินได้คิดตาม                                                            

"ถ้าอย่างนั้น ผมขอใช้สมาธิในการทำงาน เชิญคุณกลับไปประจำตำแหน่งที่โต๊ะทำงานได้เลยครับ" นาตาชารู้ดีว่ากวินกำลังไล่เธอทางอ้อม เพราะเวลานี้เขาคือผู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนหมายปอง ด้วยหน้าตารูปลักษณ์บุคลิกโพรไฟล์ดี เพอร์เฟกต์ครบทุกด้าน และเขาเป็นถึงรองประธานบริษัท ที่สำคัญเขานั้นโสด หากเธอต้องการจะได้เขามาครอบครองมันจึงไม่ใช่เรื่องยาก สำหรับการรวบหัวรวบหางชายตรงหน้า              

"นาขออนุญาตเข้ามาทำงานในห้องนี้ได้ไหมคะ เผื่อมีปัญหา หรือนาต้องการจะแก้ไขแบบ จะได้ไม่ต้องเดินเข้าเดินออกให้มันยุ่งยาก" เวลานี้นาตาชากำลังจะทำให้ผู้ชายอย่างกวิน ได้รู้จักกับคำว่ามารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนจากเธอสักที           

"ตำแหน่งเลขา คือการนั่งอยู่หน้าห้อง ผมไม่อยากให้ใครเอาไปพูดหรือนินทาคุณได้ เชิญครับคุณนาตาชา เวลาทำงานผมต้องการสมาธิ" นาตาชาทำหน้างอใส่เขาอย่างไม่ค่อยพอใจ เพราะเธอนั้นเป็นถึงลูกสาวเจ้าของบริษัทส่งออกอาหารแปรรูปรายใหญ่ของประเทศ ที่มีบิดาคอยเอาอกเอาใจ แต่ที่ยอมมาเป็นเลขานั่นเพราะว่าอยากจะใกล้ชิดกับกวินแค่นั้นเอง                                                                                                                               

"นาจะไปนั่งทำงานข้างนอกก็ได้ค่ะ แต่มื้อเที่ยงคุณต้องเลี้ยงข้าวนานะคะ ไม่อย่างนั้นนาไม่ยอมจริงๆ ด้วย" หล่อนพูดพร้อมกับสะบัดบ๊อบเดินออกไป จนกวินนั้นถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง นอกจากเขาจะเครียดเรื่องงาน แล้วต้องเตรียมรับมือกับเลขาคนใหม่อีก งานนี้ปวดหัวจนไมเกรนขึ้นแน่