ละอายใจ

น้ำใส...

" ถ้าเกิดเราท้องขึ้นมาล่ะ โยจะทำยังไง อย่าลืมสิว่าคืนนั้นโยไม่ได้ป้องกันอะไรเลย ยังไงโยก็ต้องรับผิดชอบ"

"แม่งงงเอ้ยยยยยยย" เขาเอามือขยี้หัวตัวเองด้วยความโมโหอย่างหนักก่อนจะเขวี้ยงโทรศัพท์ติดกำแพง เฉียดหน้าเธอไปแค่นิดเดียวจนมักแตกในพริบตา เขามองมันอย่างไม่แคร์ก่อนจะเดินจากไป

"แม่งฉันโคตรเกลียดผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอายอย่างเธอเลยว่ะ ทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไงวะ" เขาเอ่ยออกมาอย่างสิ้นสุดความอดทนเธอเองก็พูดอะไรไม่ออกนอกจากร้องไห้ออกมา

"จำใส่หัวเธอเอาไว้ให้ดีว่าฉันจะเกลียด ๆๆๆๆ เธอจนวันตาย"

...........

ย้อนกลับไปก่อนหน้าที่เขาจะเข้ามาเจอเธอกับอาของเขาในบ้านตัวเอง

"น้ำไม่ต้องห่วงนะ ยังไงๆอาก็ต้องให้ตาโยรับผิดชอบหนูอยู่แล้ว'

"ขอบคุณอาดามากเลยนะคะที่เมตตาน้ำ ทั้งที่รู้ว่าน้ำ....เอ่อออ น้ำ...." เธอละอายใจที่จะพูดออกไป เธอไม่อยากโกหกท่านถึงเหตุผลที่เธอทำลงไปเธอเล่าทุกอย่างให้ท่านฟังอย่างไม่ปิดบัง ที่จริงแล้วเธอกับอาของเขารู้จักกันก่อนหน้านี้อยู่แล้วล่ะ เพราะท่านเคยช่วยเหลือเธอเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว

หลายปีก่อน .....

ย้อนกลับไปหลายปีตอนนั้นเธอเพิ่งเรียนจบ ม.หก เธอตั้งใจจะเรียนต่อปริญญาแต่ป้าแท้