Mag-log inShare
ตอนที่ 3 เมยเมย... ข้าคือเหนียวเหนี่ยว!
Huling Na-update:
2025-07-14 18:43:57ตอนที่ 3
เมยเมย... ข้าคือเหนียวเหนี่ยว!
ซ่งเมยเมยเงยหน้ามองชายหนุ่มด้านบนด้วยใบหน้างงงวย ดวงตามีคำถามมากมายซ้อนทับกันอยู่
“แม่นางซ่ง เจ้าเป็นคนบอกแก่ข้าเอง”
หญิงสาวเหลือกตามองด้านบน ลูกตาดำกลิ้งไปมาคล้ายกับว่ากำลังคิดบางอย่างแต่ก็นึกไม่ออก
สุดท้ายจึงส่ายหน้า “ขออภัยด้วยเจ้าค่ะ ข้าจำไม่ได้”
ถงอี๋ยังคงคลี่ยิ้มอยู่ “เจ้าบอกแก่ข้าว่าพลัดหลงกับบิดามารดาจึงให้ข้าช่วยเจ้าตามหาพวกเขา”
ซ่งเมยเมยร้องอ้อหนึ่งทีไม่ได้ติดใจอะไร ฉับพลันนึกขึ้นมาได้ “ข้าจำได้ขึ้นมานิดหน่อยแล้วเจ้าค่ะที่พลัดหลงกับบิดามารดา ดังนั้นข้าจึงอยากให้ท่านช่วยข้าตามหาอีกหนึ่งชีวิต”
ถงอี๋มองหญิงสาวตัวเล็กก็พยักหน้าค่อยๆ “เป็นผู้ใดหรือ”
“นกน้อยของข้าเจ้าค่ะ”
ถงอี๋นึกว่าตนฟังผิดไป ก้มหน้ามองนางเพื่อยืนยันอีกครั้ง กลับพบเพียงใบหน้าเล็กพยักหน้าขึ้นลงอย่างไร้เดียงสา
นี่นางถึงกับให้เขาตามหานกให้นาง!
แม่นางซ่ง สุนัขเอย แมวเอยเขาจะไม่ว่า แต่เป็นสัตว์ปีกเช่นนี้คงยากจะตามหาแล้ว...
ทั้งสองเดินออกมาจากถ้ำที่พักอยู่ ระหว่างเดินซ่งเมยเมยก็เงยหน้ามองไปบนท้องฟ้าเพื่อเสาะหาสัตว์เลี้ยงแสนรู้ของนาง
ถงอี๋เห็นนางไม่ดูด้านหน้าก็อดเตือนไม่ได้ “เดินระวังทางด้วย”
ซ่งเมยเมยเหมือนจะเชื่อฟัง หันไปมองชายหนุ่มแล้วยิ้มกว้างใส่ จากนั้นก็เอื้อมไปคว้าแขนเขา เงยหน้าแล้วเดินไปพร้อมเขาแทน
ถงอี๋มุมปากกระตุกขึ้นมา...
“เมยเมย!”
จากนั้นก็ได้ยินเสียงเด็กน้อยวิ่งเข้ามาทางนาง ซ่งเมยเมยหันไปดูก็พบว่าเป็นเด็กน้อยวัยแปดเก้าขวบคนหนึ่ง ใบหน้าเกลี้ยงเกลาดูมีแววงดงามตั้งแต่เด็ก
แต่ในขณะเดียวกันนางกลับรู้สึกถึงความคุ้นเคยที่บอกไม่ถูก
ผิดจากถงอี๋ พอเห็นปีศาจเด็กที่มาปรากฏตัวก่อนหน้านี้อีกก็กุมดาบข้างเอวทันที “เจ้าอีกแล้ว”
คราแรกเด็กน้อยหวาดกลัวเขามาก แต่พอสำรวจร่างกายคนตรงหน้าดูเหมือนว่ายามนี้เขาจะได้รับบาดเจ็บ ยังไงก็ทำอะไรนางไม่ได้ จึงเดินเข้าไปจับมือเล็กของซ่งเมยเมย
“เมยเมย ไม่เป็นไรกระมัง”
ซ่งเมยเมยมองเด็กน้อยตาไม่กระพริบ ความคุ้นเคยนี่มันอะไรกัน! ไหนจะคำพูดคำจาที่โตกว่าวัยนั่นอีก
นางจึงอดถามออกมาไม่ได้ “เจ้าเป็นใคร เรารู้จักกันหรือไม่”
เด็กน้อยได้ยินดังนั้นก็ร่างแข็งทื่อ ขอบตาล่างเริ่มแดงระเรื่อ “เมยเมย...”
ถงอี๋ดึงดาบออกมาในที่สุด แล้วชี้ไปทางเด็กน้อยทันที “ปล่อยมือ”
น้ำเสียงเย็นยะเยือกที่ออกมาจากริมฝีปากของเขาทำให้มือเล็กที่จับแขนหญิงสาวไว้แน่นหลุดลง ร่างกายสั่นน้อยๆ
เด็กน้อยรวบรวมความกล้า พยายามควบคุมไม่ให้เสียงสั่น “เมยเมย เจ้าอาจจะฟังแล้วไม่เชื่อ แต่ข้าคือเหนียวเหนี่ยว...”
เหนียวเหนี่ยว?
“แต่เหนียวเหนี่ยวของข้าเป็นนกนะ”
ถงอี๋เริ่มจะเดาเรื่องราวได้ เหตุใดปีศาจตนนี้ถึงเอาแต่ตามติดซ่งเมยเมยไม่ปล่อย ไม่ได้ทำร้ายนางแถมยังพยายามปกป้องนางจากปีศาจหมาป่าอีกต่างหาก จึงเชื่อโดยสนิทใจว่ามันคือสัตว์เลี้ยงที่นางเคยเลี้ยงแน่นอน
ชายหนุ่มกระซิบแผ่วเบาข้างหูนาง “เพราะนางเป็นปีศาจ ปีศาจเดิมทีก็อยู่ในร่างพวกสัตว์ สิ่งของต่างๆ”
ซ่งเมยเมยมองอย่างตาค้าง อ้าปากกว้างด้วยความตะลึง ไม่น่าเชื่อ! ไหนท่านแม่บอกนางว่าโลกนี้ปีศาจมนุษย์ไม่ยุ่งเกี่ยวกันไม่ใช่หรือ!
แต่นางอยู่กับปีศาจมาตั้งแต่เจ็ดขวบเชียวนะ!
“หะ หากเจ้าคือเหนียวเหนี่ยวจริง บอกได้หรือไม่ว่าจวินถานไป๋อยู่ที่ใด”
หากเป็นเหนียวเหนี่ยวย่อมต้องรู้ว่า น้องชายบุญธรรมที่ชอบแกล้งนกน้อยอย่างนางหายไปไหน
เป็นดังคาด พอซ่งเหนียวเหนี่ยวได้ยินชื่อนี้ก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง “เขาถูกส่งไปกราบไหว้สำนักเซียนเหินเวหา ฮึ! คนอย่างเขาไปได้ก็ดี รู้หรือไม่ว่าเขาเห็นข้ายามใดก็ชอบแกล้งข้า ยึดอาหารของข้าไป ทั้งยังทำดีกับข้าต่อหน้าเจ้า แต่ลับหลังกลับไร้น้ำใจกับข้า!”
ซ่งเหนียวเหนี่ยวโกรธอย่างสุดแรง
แต่ทางด้านถงอี๋กลับหลุบตาครุ่นคิด จวินถานไป๋คือผู้ใดกัน...
จากนั้นพอคิดได้ว่ามันเป็นเรื่องของนางไม่ใช่เขา ก็สั่นศีรษะให้ความคิดหลุดออกไป
ซ่งเมยเมยได้ยินคำตอบของเด็กน้อยกลับไม่ว่าอะไร จากนั้นจึงคลี่ยิ้มกว้างออกมา “เจ้าคือเหนียวเหนี่ยวจริงด้วยสินะ”
ซ่งเหนียวเหนี่ยวได้ยินนางพูดเช่นนั้นก็ดีใจยิ่งนัก ยื่นมือไปจับมือนางเช่นเดิม “เมยเมย”
จากนั้นทั้งสามก็ออกเดินทางมุ่งหน้าไปทางใต้ ระหว่างการเดินทางซ่งเมยเมยพบเจอสิ่งแปลกตามากมาย นางก็ชี้ให้ถงอี๋ดูบ้างตามประสาสาวน้อยเริงร่าสดใส
“อาจารย์ถูจื่อ ท่านดูสิเจ้าคะ เขากำลังเล่นพนันกันใช่หรือไม่!” สาวน้อยชี้ไปทางโรงพนันแห่งหนึ่งที่ยามนี้คนกำลังมุงดูกันแน่นขนัด
พวกนางกำลังเดินทางผ่านตำบลเหลียงจื่อ เป็นเส้นทางที่จะมุ่งลงใต้ ตอนแรกนางออกจะเบื่ออยู่บ้างแต่ซ่งเมยเมยกลับพบกับสิ่งน่าสนใจแทน อย่างเช่นโรงพนันที่พวกนางกำลังจะเดินผ่านนี้เอง
ถงอี๋กำลังจะพยักหน้าตอบนาง กลับพบว่าหญิงสาวจับจูงมือปีศาจนกพากันเดินเข้าไปในโรงพนันแทนแล้ว!
Pinakabagong kabanata
ขอโทษทีข้าผู้นี้คือบุตรสาวของตัวร้าย! ตอนพิเศษ 2 ครอบครัวจวิน กับ งานหมั้นหมาย
ตอนพิเศษ 2ครอบครัวจวิน กับ งานหมั้นหมายจวินถานไป๋คือรัชทายาทผู้หนึ่ง ที่ตำหนักในไร้สตรีดังเช่นบิดาของเขาที่ดำรงตำแหน่งฮ่องเต้ยามนี้หากจะว่าพวกเขากลัวภรรยาก็ถูกส่วนหนึ่ง แต่ความเป็นจริงคือเขาสองพ่อลูกให้เกียรติภรรยาตนเองต่างหากซ่งเหนียวเหนี่ยวประคองท้องใหญ่โตเดินออกมาอย่างเกรี้ยวกราด “จวินถานไป๋!”รัชทายาทหนุ่มเดินตรงมาทางพระชายาของตนอย่างไว ประคองนางให้เดินระมัดระวัง นางกำลังจะง้างมือตบหัวสามีก็ถูกบุตรชายด้านล่างดึงกระโปรงแผ่วเบา“หลินอี มีอะไร”‘จวินหลินอี’ ยื่นเทียบเชิญให้มารดาด้วยแววตาใสซื่อ จวินถานไป๋พลันอยากปรี่ตัวเข้าไปกอดเขายิ่งนักลูกพ่อ เจ้าช่วยเหลือพ่อยามขับขันได้ทันเวลาจริงๆ แม่ของเจ้าอารมณ์ไม่คงที่ เกรี้ยวกราดไม่เลือกเวลา...ซ่งเหนียวเหนี่ยวอ่านจบก็สั่งบ่าวรับใช้เตรียมหีบเสื้อผ้า ของกินมากมายขึ้นรถม้าทันที“สามี หลานทั้งสองของท่านจะจัดงานเลี้ยงวันเกิด ท่านจะไปหรือจะอยู่วังรอรับเหล่านางในก็แล้วแต่ท่าน” กล่าวเสร็จก็จูงจวินหลินอีขึ้นรถม้าทันทีจวินถานไป๋ไหนเลยจะปล่อยให้นางไปกับบุตรชายแค่สองคน อีกอย่าง...นางก็กำลังท้องโตปานนั้นยามมาถึงแดนมาร จวินหลินอีก็หลบหนีออกมาเที่ยวเ
ขอโทษทีข้าผู้นี้คือบุตรสาวของตัวร้าย! ตอนพิเศษ 1 ชีวิตพลิกผันในแดนมาร
ตอนพิเศษ 1ชีวิตพลิกผันในแดนมารหลิวอี้หยางนับเป็นอะไร เป็นเพียงบุตรเขยกลัวภรรยาผู้หนึ่งของจอมมารตู้จวินเท่านั้น!ตู้ฮวาเคยคิดเสมอว่าหากวันหนึ่งตนแต่งงานมีครอบครัว คงจะเลือกพวกมารเช่นเดียวกันเพื่อแต่งงานด้วยแต่พอวันนั้นที่นางได้พบชายหนุ่มผู้หนึ่งในโรงเตี๊ยม นางไม่เคยคิดเลยว่าจะมีบุรุษเช่นนี้อยู่ในโลกหลิวอี้หยางเดินตรงมายังโต๊ะอาหาร ก่อนจะนั่งยังกวาดสายตามองโดยรอบ เห็นเขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้านาง ชั่วเวลานั้นตู้ฮวายอมรับว่าแอบเขินอยู่นิดๆ ชายหนุ่มผู้นี้เองก็หล่อเหลาเอาการ จากนั้นนางก็เห็นเขาลากเก้าอี้เดินอ้อมด้านหลังนาง มานั่งอยู่ข้างๆเอ่อ... จนแทบจะสิงนางให้ได้“แม่นางเจ้างดงามยิ่งนัก”เสียงกระเซ้าเย้าแหย่ดังก้องอยู่ข้างหูนางไม่หยุด ตู้ฮวาไม่สนใจรีบก้มหน้าลงกินอาหารอย่างช้าๆ แต่จิตใจกลับวุ่นวายนักพอยามที่เขาเอ่ยสู่ขอนางกับบิดา ไม่อยากจะเชื่อว่าบิดาจะอนุญาต นางดีใจมากเพียงแต่ไม่แสดงออกมา ยังคิดว่าทั้งหมดอาจจะแค่ฝันไป เพราะคราวที่นางอยู่บนรถม้ายามนั้นบิดาบอกว่านางหมดหวังในเรื่องของเขาแล้ว...ช่วงเวลานั้นนางเสียใจมากจริงๆ หากมีหวังขึ้นมาสักนิด อย่างเช่นเขารู้ว่านางเป็นมารผู้หนึ่ง จะได
ขอโทษทีข้าผู้นี้คือบุตรสาวของตัวร้าย! บทส่งท้าย
บทส่งท้ายเมื่อยามเล็กซ่งเมยเมยมักจะติดตามบิดาไปหาอาจารย์ของเขาเสมอวันหนึ่งบิดาบุญธรรมพาน้องชายมาจวนโหวเป็นครั้งแรก นางเห็นเด็กชายที่สงบเสงี่ยมเรียบร้อยปานนั้นก็อดที่จะแกล้งเขาบ่อยๆ ไม่ได้พอนานวันเข้าทั้งคู่ก็ตัวติดกัน เป็นคู่หูพี่น้องที่รู้ใจ นางจำเรื่องเล่าของมารดาได้เสมอไม่มีตกหล่น พอได้ยินว่าอาจารย์ของบิดาล้วนคืออดีตจอมมารเทียมฟ้าสะเทือนดินผู้หนึ่งก็มีความคิดดีๆ“เสี่ยวไป๋ เจ้าอยากเก่งจนร้ายกาจรึไม่”จวินถานไป๋ยังเล็ก ย่อมไม่รู้ว่า เก่งจนร้ายกาจ คืออะไร แต่เห็นพี่สาวบุญธรรมคลี่ยิ้มกว้างเพียงนั้นก็น่าจะต้องเป็นของดี เขาจึงพยักหน้ารัวๆจากนั้นนกน้อยตัวหนึ่งที่เกาะอยู่บนบ่าพี่สาวนิ่งๆ มาตลอดก็บินมาจิกหัวเขาอย่างแรงสองสามที‘เจ้าโง่จวินถานไป๋ ถูกเมยเมยหลอกให้ทำเรื่องไม่ดีก็ไม่รู้ตัว!’เขาไหนเลยจะรู้ว่าซ่งเหนียวเหนี่ยวก่นด่าเขาเช่นนี้ จูงมือผู้เป็นพี่สาวติดตามรถม้าตระกูลซ่งมุ่งลงใต้เพื่อไปฝึกตนเป็นศิษย์หลานของจอมมาร!ยามดึกคืนหนึ่งซ่งเมยเมยที่อายุเพียงสิบขวบ นางเห็นอาจารย์ปู่หยิบคันฉ่องปิดวิญญาณออกมา นอกจากมันจะส่องหาคนที่อยากเห็นด้วยแล้ว ยังสามารถมองเห็นรูปโฉมที่แท้จริงของสิ่งต่างๆ
ขอโทษทีข้าผู้นี้คือบุตรสาวของตัวร้าย! ตอนที่ 30 จุดจบของการหลงบุรุษที่หน้าตา!
ตอนที่ 30จุดจบของการหลงบุรุษที่หน้าตา!ซ่งเมยเมยตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็รับรู้ได้ว่านกน้อยบนแท่นกำเนิดเริ่มขยับเล็กน้อยแต่ยังไม่ถึงขั้นเปลี่ยนแปลงซ่งเมยเมยตั้งใจจะไปดูนางใกล้ๆ เลิกผ้าห่มขึ้นคลุมร่าง แต่พอเท้าแตะลงพื้นเพื่อก้าวลงจากเตียง ความเจ็บปวดด้านล่างก็พุ่งขึ้นมา ร่างเล็กก็ลงไปกองกับพื้นทันที“ถงอี๋!” นางตวาดลั่นเรียกบุรุษที่ทำให้นางเป็นเช่นนี้เสียงดังชายหนุ่มกำลังฝึกพลังมารที่เพิ่งได้รับมาใหม่อยู่ก็ลุกขึ้นเดินตรงมาหาหญิงสาวทันที ถงอี๋ไม่ทันได้ถามว่าทำไมนางถึงเรียกเขาแต่พอเห็นนางล้มลงไปกองกับพื้น ก็รีบโน้มตัวลงไปอุ้มนางขึ้นมาก่อน“จะไปไหน” ยามนี้เขาเพิ่งฝึกพลังมา ร่างมารยังไม่ได้หายไป เขาบนหัวที่แหลมย้อยลงมาจิ้มแก้มนางเล็กน้อยจนนางคันยุบยิบซ่งเมยเมยโน้มใบหน้าออกห่างเขาระยะหนึ่ง แล้วชี้ไปยังแท่นกำเนิด “ไปดูเหนียวเหนี่ยว”ถงอี๋พานางไปดูมุกวิญญาณของนกน้อยอย่างว่าง่าย แต่การที่นางขยับหนีห่างเขาเช่นนี้ทำเอาหงุดหงิดใจนักเมื่อดูพอแล้วปากเล็กจึงขยับสั่งการ “ไปๆ กลับเตียง”พอร่างของนางมาถึงเตียง ซ่งเมยเมยก็ล้มตัวลงไปนอนเช่นเดิม หันหลังไม่มองเขาอีก“กลัวหรือ...หรือว่าน่าเกลียด”ซ่งเมยเมย
ขอโทษทีข้าผู้นี้คือบุตรสาวของตัวร้าย! ตอนที่ 29 ราชาจอมมาร
ตอนที่ 29ราชาจอมมารถงอี๋สติพลันหายไป ฝ่าวงล้อมฆ่าพวกมารไปจำนวนมาก ทันใดนั้นร่างกลายเขาก็ค่อยๆ เปลี่ยนแปลง บนหัวมีเขาค่อยๆ งอกออกมาคดโค้งย้อยลงเหมือนเขาแกะ ทั้งใหญ่และแหลมพอเห็นแล้วดูน่าเกลียดน่ากลัวยิ่ง รังสีอันตรายก็พุ่งออกมา ทำร่างของมารรอบๆ กระเด็นกระดอน“อาจารย์ปู่ดูนั่น!” จวินถานไป๋ชี้ไปยังร่างของถงอี๋ที่ยามนี้มีไอสังหารทั่วร่างจอมมารตู้จวินมองก็ยกยิ้มอย่างพอใจ เขากระโดดลงไปในหน้าผาทันที ฝ่ามือตบลงไปบนไหล่กว้างของถงอี๋“นี่คือหลานชายของข้า! พวกเจ้าก็เห็นแล้วว่าสิบวันสิบคืนมานี้ผู้ใดจะสู้เขาได้ หากมีผู้ใดคัดค้านไม่ยอมยกตำแหน่งราชาจอมมารให้เขา ข้าจะถือว่าพวกเจ้ารนหาที่!”ถงอี๋ได้ยินก็สับสนมาก เขาคือหลานชายของจอมมาร เช่นนั้นที่ผ่านมาทำไมเขาจึงไม่รู้เลยถงอี๋ยกกระบี่ขึ้นมาส่องมองใบหน้าตัวเองในยามนี้ ดวงตาแดงฉาน เขี้ยวแหลมยาวที่งอกออกมาดูแล้วก็น่ารังเกียจยิ่งนัก แถมเขาบนหัวนี่...หากเมยเมยเห็นนางจะกลัวเขาหรือไม่... พอคิดถึงนางร่างสูงใหญ่ก็มีแต่จะเจ็บปวด เขาขมวดคิ้วจนเป็นปม ร่างกายก็กระอักเลือดออกมาสามทีติดกันจอมมารตู้จวินหันมาตบไหล่ถงอี๋อีกครั้ง “เจ้าทำได้ดีมาก”“ทำได้ดีแล้วอย่างไ
ขอโทษทีข้าผู้นี้คือบุตรสาวของตัวร้าย! ตอนที่ 28 วิญญาณดับสูญ ไร้การเคลื่อนไหวตลอดกาล
ตอนที่ 28วิญญาณดับสูญ ไร้การเคลื่อนไหวตลอดกาลแม้ร่างกายซ่งเมยเมยจะได้รับบาดเจ็บแต่ก็นับว่าไม่หนัก นางยังเดินเหินได้ปกติ จากนั้นก็รวมกำลังกับคนอื่นเพื่อกำจัดปีศาจอาฆาต“เจ้า! เจ้ากล้าถอดหัวใจจอมมาร” แล้วพวกมันจะกินร่างเปล่าที่ไร้ของมีค่าเพื่ออันใดความโมโหโทสาของมันเพิ่มมากขึ้น พุ่งเข้ามาทางพวกเขาทันที แต่ครั้งนี้จวินถานไป๋กางอาคมย้อนกลับได้ทันการณ์“พวกเจ้าล้วนเป็นพวกเจ้าเล่ห์!” ปีศาจอาฆาตตัวนี้ยังสมบูรณ์มากกว่าตัวที่ทำร้ายซ่งเมยเมย จึงเห็นรูปหน้ามันชัดเจน ดูแล้วพลังของมันก็น่าจะแกร่งกว่าตัวอื่นปีศาจอาฆาตพุ่งขึ้นไปชนขอบอาณาเขตเต็มแรง จากนั้นเกาะกำบังในพื้นที่พิเศษก็แตกออก ร่างของมันเองก็ระเบิดแตกตกลงมาเป็นลูกไฟด้วยความเร็วถี่ซ่งเมยเมยไม่ทันตั้งตัวถูกลูกไฟอาฆาตทะลุร่างไปสองสามลูก จนกระอักเลือดออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า คนที่เหลือยังไม่ทันได้สังเกตเห็น เพราะพวกเขาเองก็ตั้งรับกับจำนวนลูกไฟอยู่เช่นกันซ่งเหนียวเหนี่ยวหันหน้าไปทางเจ้านายของตน เห็นลูกไฟกำลังจะตกลงมาใส่ร่างนางอีกครั้งก็เข้าไปขวางนางทันที“นะ เหนียวเหนี่ยว”“เมยเมย... ตลอดเวลาข้าดีใจมากที่มีเจ้าอยู่เป็นเพื่อน จนถึงวันที่ข้าเ
Maaari mong magustuhan
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย138.2K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน17.8K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@11.5K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น16.1K viewsสตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง
องค์หญิงโนเนม3.3K viewsนางร้ายขอพลิกบทบาท
Lovedee434 viewsข้าหมดใจแต่โหวใจร้ายกลับคลั่งรัก
เลี่ยงจิน275 viewsพระรองตัวร้ายย่อมคู่กับตัวประกอบอย่างข้า
วอลจู2.0K views
