ตอนที่4 เข้าหอ 2

เฮ่อเหลียนได้แต่ยืนฟังด้วยสมองดำดิ่งนิ่งอึ้งขาวโพลน นางยืนโงนเงนจนลำตัวโยกโยน ก่อนจะแข้งขาอ่อนยวบนั่งลงบนพื้นหญ้าโดยมีซือจิงคอยจับประคองเอาไว้

หญิงสาวกำมือจนห้อเลือดกัดฟันเม้มปากแน่นไม่ให้เสียงสะอื้นไห้ดังออกมา

นางมีน้ำตาและร้องไห้ตั้งแต่เมื่อได้มิอาจทราบ เมื่อรู้ตัวอีกทีร่างนี้ของนางก็กำลังสั่นเทาเหลือเกิน หยาดน้ำตาร้อนผ่าวเสียดแทงดวงตาทั้งคู่ของนางจนแสบไปหมด ในโพรงอกทรมานเกินจะพรรณนา

ซือจิงลูบไหล่ของเฮ่อเหลียนเบาๆ พยายามใช้สายตาปลอบโยนโดยไร้เสียง

ทุกกิริยาของนายบ่าวเกิดขึ้นอย่างเงียบเชียบตรงมุมมืด

ใบหน้าซีดเซียวเต็มไปด้วยความข่มขื่นของเฮ่อเหลียนพยายามแขวนรอยยิ้มส่งให้คนสนิทที่นางเคารพรักไม่ต่างจากมารดา อยากบอกเหลือเกินว่าข้าไม่เป็นไร พี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรือเป็นกังวล แต่ทว่า...ช่างยากเย็น

หญิงสาวคิดจะจากไปจากริมหน้าต่างบานนี้ แต่ติดตรงที่แข้งขาอ่อนแรง ไม่อาจฝืนยืนได้ ความเจ็บปวดลึกๆ เกาะกุมใจอย่างแน่นหนาจนนางไม่อาจก้าวขาเดินหน้าได้ต่อไป

ในขณะที่กำลังต่อสู้กับปลายเท้าน้อยๆ ของตนว่าควรจากไปได้แล้ว เสียงสวบสาบเสียดสีระหว่างผิวเนื้อกับผ้าปูเตียงก็เกิดขึ้นอีกครา เสียงนั้นคือพายุอารมณ์รอบใหม่อย่างไม่ต้องสงสัย

“อา...ท่านพี่ อีกแล้วหรือเจ้าคะ”

“อืม...”

ประโยคคำถามและตอบรับช่างชัดเจน เพียงอึดใจก็เกิดเสียงขาเตียงโยกโยนในจังหวะเนิบช้า ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นทีละน้อย

ดวงตาของเฮ่อเหลียนพลันเบิกกว้าง ในขณะที่ม่านตาหดเล็กลงแบบเฉียบพลัน

แน่นอนว่าฤทธิ์ของเหล้าช่างเข้มข้นและยาวนาน

บางทีหลี่ชางคงยังไม่สร่างเมา...

ใบหน้าสะคราญโฉมของเฮ่อเหลียนปรากฏรอยยิ้มหยัน นางหัวเราะตนเองอย่างขมขื่น

นางกำลังช่วยตัวเองโดยการหลอกตัวเองอยู่หรือไม่หนอ?

ครานี้เฮ่อเหลียนไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อยแม้แต่จะคิดที่จะจากไป นางอยากรอให้แน่ใจถึงความรักที่ยึดมั่นของบางคน

และแล้วหญิงสาวก็ได้ประจักษ์ เมื่อคืนนี้ทั้งคืน สามีของนางได้มอบบทเพลงแห่งรักให้สตรีอีกคนได้ตลอดคืน

เสียงครวญคราง อา อา อือ อือ ดังเล็ดลอดเสียดแทงหัวใจของนางทั้งคืน...

จวบจนรุ่งสาง เฮ่อเหลียนที่นั่งตาค้างตลอดราตรีพลันได้สติกลับคืน

แต่กระนั้นนางยังไม่อาจตัดใจเดินจากไป นางอยากรู้ว่ายามที่สามีสร่างเมาแล้ว เขายังจะเป็นแบบใด

จะยังเป็นชายแสนดีที่รักนางเพียงผู้เดียวอยู่หรือไม่?

บางที...ยามที่เขามีสติครบถ้วน เขาคงรีบผละจากสตรีนางนั้นแล้วกลับมาหานางดังเดิม

หญิงสาวยอมรับ ว่าตนเองกำลังมีความคิดที่ฟุ้งซ่านในแบบที่ไม่ควรเป็น เหตุและผลทั้งหลายล้วนไม่ถูกต้องไปหมดแล้วในยามนี้

คำว่าสตรีที่ดีควรเชื่อฟังสามี นอกจากเชื่อฟังแล้วยังต้องเชื่อใจ เชื่อในคำมั่นสัญญาของสองเรา

“ข้าหลี่ชางขอสัญญาว่าจะเป็นสามีที่ดีให้เหลียนเอ๋อร์ และจะมีเพียงเหลียนเอ๋อร์คนเดียวตลอดไป”

เฮ่อเหลียนยิ้มขื่นในใจ คำสัญญาของเขายังคงติดตรึงประหนึ่งโซ่ตรวนพันธนาการ

รอยยิ้มเย็นชืดผุดขึ้นตรงมุมปาก เฮ่อเหลียนให้รู้สึกขมฝาดไปทั่วทั้งลำคอ

ซือจิงเอื้อมมือมาบีบไหล่อย่างต้องการให้กำลังใจนายสาวของตน

สาวใช้ยังคงปราศจากวาจาใดให้เจ้านาย มีเพียงสายตาสื่อความนัยอย่างเงียบงัน ว่าต้องไม่เป็นไร แค่ฝันหนึ่งตื่นเท่านั้น

เฮ่อเหลียนพยายามกลืนน้ำลายขมฝืดลงคออย่างยากลำบาก นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ปาดน้ำตาออกจากวงหน้า และขอโอกาสให้หัวใจตนเองอีกสักคราว่า

เช้านี้สามีย่อมได้สติกลับคืน เขาย่อมคิดถึงนาง...

ซือจิงนั้น ไฉนเลยจะไม่เข้าใจ สาวใช้รุ่นใหญ่ผู้นี้มีความแข็งแรงมากนัก เนื่องจากผ่านการทำงานหนักมาตั้งแต่เด็ก ทั้งยังพอมีฝีมือต่อสู้อยู่บ้าง

นางแอบฝึกปรือเพื่อปกป้องคุณหนูตัวน้อยเมื่อนานมาแล้ว แม้ไม่เก่งกาจหากแต่ก็ทำร้ายสตรีด้วยกันได้ไม่ยากเย็น

ซือจิงคิดว่าเมื่อสามีของนายสาวทำหน้าที่เสร็จกิจแล้ว ก็ควรจะกลับมาหาเพื่อปลอบโยนกัน เห็นหรือไม่ว่าคุณหนูของนางตาช้ำไปหมดแล้ว

การทวงคนรักคืนแปลกที่ใด?

เมื่อคิดแทนเจ้านายอันเป็นที่รักดุจบุตรสาวได้เช่นนั้น     ก็ลอบเข้าไปที่ด้านหลังของสาวใช้หน้าห้องผู้หนึ่ง ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นคนของอนุคนงามที่ติดตามกันมา

หลังจากฟาดหนักๆ ที่ท้ายทอย สาวใช้ตัวน้อยผู้นั้นก็ฟุบหลับไป

ยามรุ่งสางบ่าวไพร่คนอื่นๆ ที่ทำงานจิปาถะยังไม่ออกจากเรือนพักมาทำงาน

จะมีเพียงโรงครัวที่ตื่นมาทำอาหารตั้งแต่ฟ้ามืด ซึ่งก็อยู่ห่างจากเรือนหลังนี้ไปไกลโข รอบด้านจึงปลอดโปร่งโล่งสบาย เหมาะแก่การพาเจ้านายลอบเข้าไปในเรือน

เมื่อจัดการสาวใช้หน้าห้องเสร็จ เฮ่อเหลียนจึงเดินเข้าไปด้านใน เพื่อต้องการเห็นภาพให้แจ้งแก่ใจถึงที่สุด

ยามนี้หญิงสาวไม่มีความคิดตรึกตรองสิ่งใดแล้ว หากว่าความรักมักทำให้คนหน้ามืดตาบอด ความหึงหวงในตัวสตรียิ่งน่ากลัวกว่านั้นมาก

ซือจิงมีความสามารถถึงขั้นสะเดาะกลอนได้อีกด้วย พวกนางสองนายบ่าวเคยทำมาหลายคราแล้ว ตั้งแต่ครั้งยังเยาว์วัยซุกซนอยู่ที่สกุลเดิม

เมื่อปลายเท้าน้อยๆ ของเฮ่อเหลียนย่างกรายเข้ามาถึงห้องด้านใน ที่มีกลิ่นอายวสันต์คละคลุ้งตลบอบอวล กลิ่นคาวเฉพาะหลังการร่วมรักเสียดแทงจมูก นางจึงหยุดนิ่งไม่ไหวติงใดๆ เนื่องจากสายตาคู่งามเหลือบไปเห็นสองชายหญิงนอนเปลื้องผ้าอยู่บนเตียงอุ่น

ฝ่ายหญิงคืออนุคนงาม ส่วนฝ่ายชายคือสามีของนาง

ชายผู้มีรักมั่นเพียงนางมาโดยตลอด

เฮ่อเหลียนยืนมองภาพเบื้องหน้าด้วยหัวใจด้านชาเพราะถูกเฉือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากเสียงหอบครางเมื่อคนจนกลวงโบ๋   นางยืนจ้องมองสามีของนางกับสตรีอื่นด้วยสายตาว่างเปล่า  ทว่าร่างนางประหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นน้ำแข็งเย็นเยียบที่บางแสนบางก็ว่าได้ นางไม่อาจก้าวไปข้างหน้าได้อีกแม้เพียงครึ่งก้าว เพราะปลายเท้าอาจจะสั่นเอาได้ และไม่แน่ว่าร่างของนางอาจจะแหลกเหลวกลายเป็นผุยผงในพริบตา