ตอนที่42 แง่งอน 1

ทันทีที่เฮ่อเหลียนเดินทางถึงโรงน้ำชาเฉินเฟิน ก็ลงจากรถม้าแล้วเดินเข้ามาด้านในทันที

โดยมีซือจิง อาจิ้น และผู้คุ้มกันอีกสองคนเดินตามในระยะสามก้าว คงเหลืออีกหลายคนยืนรออยู่ด้านนอก

หญิงสาวได้เจอกับชายหนุ่มผู้หนึ่ง เขาสวมอาภรณ์สีม่วง เนื้อดี อายุราวยี่สิบห้าปี รูปร่างกำยำ สีหน้าถมึงทึง ท่าทางไร้มิตรไมตรีใดๆ และกำลังด่าทอหลงจู๊อยู่กลางโถง ทำให้ลูกค้าออกไปจากร้านจนหมด

โรงน้ำชาแห่งนี้มิได้กว้างมาก มีโต๊ะเล็กๆ เพียงสิบโต๊ะเท่านั้น เฮ่อเหลียนที่กำลังเดินเข้ามาจึงได้ยินทุกประโยคจากชายชุดม่วงชัดเจน ล้วนเกี่ยวกับว่า โรงน้ำชาของนางแย่งลูกค้าจากร้านอาหารของเขา ขนมของที่นี่ล้วนแต่ทำให้ลูกค้าของเขาหายไป

หญิงสาวมาทันได้ยินทุกคำกล่าวหาพอดิบพอดี นางได้แต่ถอนหายใจเบาๆ และสงสัยว่า เหตุใดเขาถึงไม่รู้ตัวเลยสักนิด ว่าร้านของเขามีปัญหาตรงที่ใด อาหารหรือก็ฝืดคอปานนั้น

ซึ่งแน่นอนว่าเฮ่อเหลียนไม่อาจเอ่ยปากออกไปตามตรง ถึงข้อบกพร่องของอีกฝ่าย เพราะมันมิใช่ธุระกงการอันใดของนาง ที่จะไปยุ่มย่ามร้านค้าของผู้อื่นได้ จึงเดินเข้าหาแล้วเอ่ยปากทันที

“พี่ชายท่านนี้ มีสิ่งใดให้ข้าช่วยเหลือหรือไม่?”

น้ำเสียงนุ่มนวลเย็นฉ่ำหวา