Masukศศิภัทรลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ไม่คุ้นเคย เธอมองไปรอบๆ อย่างงุนงง นี่ไม่ใช่ห้องที่โรงแรมในภูเก็ตอย่างที่ควรจะเป็น ห้องนี้ดูเรียบง่ายและเล็กกว่าห้องเดิม ภาพสุดท้ายที่จำได้คือหลังจากทานอาหารเช้า เธอกลับขึ้นห้องที่โรงแรมในภูเก็ต และดื่มน้ำส้มที่ทางโรงแรมเอามาให้จากนั้นสติก็ดับวูบไปเลย
“ที่นี่ที่ไหน แล้วฉันมาที่นี่ได้ยังไง” หญิงสาวพูดกับตัวเองก่อนจะรีบลุกจากเตียงแล้วตรงไปยังประตูบานใหญ่เมื่อเปิดออกก็เห็นเจโรมกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาหันมามองเธอแล้วยิ้ม แต่รอยยิ้มของศศิภัทรรู้สึกไม่ปลอดภัยเลย
“ตื่นแล้วเหรอ หลับไปนานเหมือนกันนะ”
“คุณเจโรม ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วคุณอนันต์ล่ะคะ” หญิงสาวกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของคุณอนันต์เลย
“ตื่นมาก็ถามถึงพ่อผมเลยนะ ผมอยากรู้จังว่าคนแก่แบบนั้นมีดีอะไรคุณถึงได้ติดใจจนยอมแต่งงานด้วย”
“คนแก่ที่คุณพูดถึงนั้นคือพ่อของคุณนะคะ ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน” หญิงสาวมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นวิวทะเลทอดยาวจรดกับขอบฟ้ามันสวยมากแต่ในเวลานี่ศศิภัทรไม่ได้สนใจอะไรนอกจากว่าที่สามีของตนเองเท่านั้น
“ผมรู้ว่าเขาเป็นพ่อผม”
“แล้วตอนนี้พ่อคุณไปไหน แล้วที่นี่คือที่ไหนคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”
“ก็พาคุณมาพักผ่อน”
“ฉันไม่อยากพักผ่อน ฉันแค่ต้องการเจอคุณอนันต์” ศศิภัทรนั่งลงบนโซฟาแล้วจ้องหน้าเขาด้วยสายตาที่มีแต่ความไม่พอใจ
“แต่ผมว่าพ่อผมคงไม่อยากเจอคุณเท่าไหร่” เขาพูดพลางหัวเราะ
“จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อท่านเป็นคนชวนฉันมาที่นี่”
“แต่มันเป็นไปแล้ว”
“คุณกำลังจะพูดอะไรกันแน่คะคุณเจโรม”
“อันที่จริงผมก็ไม่อยากพูดให้คุณเสียใจหรอกนะ แต่ในเมื่อคุณอยากรู้ผมก็จะบอกว่าทำไมพ่อของผมถึงไม่มาหาคุณที่ภูเก็ต”
“ท่านบอกว่าติดงาน” ศศิภัทรรีบเถียง
“งานของท่านก็คือการขลุกอยู่กับผู้ช่วยเลขาจนลืมเวลาไงล่ะ” เจโรมหัวเราะอย่างผู้ชนะก่อนจะส่งแท็ปเล็ตที่มีรูปถ่ายบิดาของตนเองกับเหมือนแพรอยู่ด้วยกันบนเตียงให้กับศศิภัทรดู
“นี่คงเป็นแผนของคุณที่จะทำให้ฉันยกเลิกงงานแต่งใช่ไหมคะ คุณเจโรม แล้วคุณคิดว่าแผนตื้นๆ แบบนี้มันจะได้ผลเหรอ” แม้จะเห็นตำตาว่าคุณอนันต์อยู่กับผู้หญิงอื่นบนเตียงแต่ศศิภัทรก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยเพราะสิ่งที่หญิงสาวต้องการก็คืองานแต่งงานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
“แล้วมันได้ผลไหมล่ะซีซี ถ้าผมเป็นคุณคงไม่แต่งงานกับผู้ชายที่นอนกับผู้หญิงคนอื่นทั้งที่อีกไม่กี่วันก็จะถึงงานแต่งหรอกนะ ผู้ชายเจ้าชู้ไม่มีวันที่จะเลิกเจ้าชู้”
“ถ้าสิ่งนั้นมันเป็นความสุขของคุณอนันต์ ฉันก็จะไม่ว่าอะไรเลย พ่อของคุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนฝันถึงแม้เขาจะอายุมากกว่าฉันเยอะแต่เขาก็ยังหล่อดูดีและที่สำคัญเขายังรวยมากด้วย”
“ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ นะซีซี ทำไมคุณอยากจะแต่งงานกับพ่อผมนักก็เห็นอยู่ว่าเขามีคนอื่น”
“คุณไม่จำเป็นต้องมาเข้าใจฉันหรอกค่ะ สำหรับฉันแล้วการแต่งงานกับพ่อของคุณคือสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุด”
“แต่ผมคิดว่าพ่อผมคงไม่คิดแบบนั้นแล้วนะ”
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณเหมือนแพรจะทำท่านเปลี่ยนใจได้” ศศิภัทรยังมั่นใจว่าคุณอนันต์ไม่มีทางยกเลิกงานแต่งงานอย่างแน่นอน
“มันก็ไม่แน่นะ”
“คุณคิดว่าพ่อคุณจะหลงกลคุณเหรอ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณเหมือนแพรเป็นคนของคุณ” ศศิภัทรเดาว่าอย่างนั้นและยิ่งมั่นใจมากขึ้นเมื่อเขาเป็นคนเอารูปคุณอนันต์อยู่บนเตียงกับเหมือนแพรมาให้ดู
“คุณพูดถูกแล้วว่าพ่อของผมไม่มีทางยกเลิกงานแต่งเพราะเหมือนแพร แต่มันเป็นเพราะคุณต่างหากล่ะ”
“คุณมีแผนสกปรกอะไรอีกคะ” ศศิภัทรถามอย่างไม่ไว้ใจเธอคิดว่าออกจากเรื่องเหมือนแพรแล้วเจโรมก็น่าจะมีแผนอะไรอีก
“อันที่จริงผมก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกนะ แต่เพราะคุณไม่ยอมยกเลิกงานแต่งผมเลยต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ”
“ฉันขอถามแบบจริงจังนะคะทำไมคุณถึงไม่อยากให้ฉันแต่งงานกับพ่อคุณ ฉันรู้ว่าคุณอนันต์แต่งงานมาหลายครั้งแล้วคุณทำไมไม่ปล่อยวางบ้างคะ”
“เพราะผมรู้ว่าคุณต้องมีจุดประสงค์อะไรไม่ดีแน่ๆ ถ้าเป็นคนอื่นผมว่าพวกเธอคงอยากจัดงานแต่งเล็กๆ เพราะไม่อยากให้ใครรู้”
“นั่นมันความคิดของคนอื่น แต่สำหรับฉันต้องการงานแต่งที่แขกมาร่วมงานเยอะๆ”
“แต่ผมว่าตอนนี้คงไม่มีงานแต่นั้นแล้ว”
“คุณคงไม่จับฉันขังไว้ที่นี่จนถึงวันแต่งงานหรอกนะคะ”
“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็คงต้องขังไว้ที่นี่”
“ฉันไม่รู้ว่าคุณทำแบบนี้ไปทำไม หรือกลัวว่าฉันจะมาแย่งสมบัติ”
“สมบัติของพ่อผมไม่ต้องการหรอกครับ ผมแค่ไม่อยากให้ท่านแต่งงานกับคุณก็แค่นั้นเอง”
“คุณคงอยากให้ท่านแต่งงานกับคุณเหมือนแพรใช่ไหม”
“ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็ดีเพราะอย่างน้อยเหมือนแพรก็อายุเท่าๆ กับผม”
“สุดท้ายก็วนมาเรื่องอายุ”
“ก็ใช่นะสิ แต่ผมมีอะไรอยากให้คุณดูนะ เลื่อนดูรูปต่อไปในแท็ปเล็ตสิแล้วคุณจะรู้ว่าเพราะอะไรงานแต่งงานถึงจะไม่ถูกจัดขึ้น หรือถ้าจะจัดขึ้นบางที่เจ้าสาวของพ่ออาจไม่ใช่คุณก็ได้นะครับซีซี” เขาพูดแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อทุกอย่างมันเป็นไปตามที่เข้าต้องการ
ศศิภัทรหยิบแท็ปเล็ตขึ้นมาอีกครั้งแล้วเลื่อนรูปถ่ายตามที่เขาบอก
“นั่นไม่ใช่ฉัน” หญิงสาวรีบปฏิเสธเพราะเธอไม่เคยไปนั่งทานทานอาหารกับผู้ชายในรูปและไม่เคยเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ
“แต่ผมว่าใช่นะและพ่อของผมก็เชื่อด้วยว่านั่นคือคุณ มันอาจจะเพราะแบบนี้พ่อผมถึงไม่มาคุณที่ภูเก็ต”
“มันก็แค่รูปตัดต่อ ฉันเชื่อว่าพ่อคุณคงไม่เชื่อหรอกนะ คุณสร้างเรื่องทั้งหมดขึ้นมาเพื่อที่จะทำให้ฉันกับคุณอนันต์เข้าใจผิดกันใช่ไหม”
“ถ้าแค่รูปคงไม่เชื่อ แต่พนักงานโรงแรมก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคุณอยู่กับผู้ชายคนนี้แล้วก็ออกมากับเขาก่อนที่พ่อผมจะมาถึง”
“คุณมันขี้โกง ใช้แผนสกปรก คุณไม่คิดบ้างเหรอว่าพ่อคุณอาจจะเสียใจก็ได้นะ”
“แต่ผมว่าให้พ่อผมเสียใจตอนนี้ดีกว่านะ”
“ถ้ารู้ว่าพ่อจะเสียใจแล้วคุณจะทำแบบนี้ไปทำไม”
“พ่อผมคงเสียใจไม่นานหรอกนะซีซี และผมคิดว่าตอนนี้เขาคงกำลังมีความสุขอยู่กับเหมือนแพร เลื่อนรูปต่อไปสิเผื่อมันจะทำให้คุณรู้ว่าพ่อผมมีความสุขมากแค่ไหน”
ศศิภัทรทำตามที่เขาบอกแล้วก็เห็นรูปถ่ายของคุณอนันต์กำลังทานอาหารอยู่กับเหมือนแพร เขากำลังมองไปที่เหมือนแพรด้วยสายตาที่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความหลงใหล
“ฉันขอโทรศัพท์คืนได้ไหม ฉันอยากอธิบายให้ท่านฟัง” หญิงสาวร้อนใจเธออยากอธิบายเรื่องทุกอย่างให้คุณอนันต์ฟัง
“ถ้าคุณคุยกับพ่อของผมตอนนี้ ทุกอย่างก็จะแย่ลงไปกว่าเดิมนะ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ผมจะให้คุณคุยกับพ่อของผมเอง”
“แล้วเวลาที่เหมาะสมมันคือตอนไหนกันล่ะ”
“ผมหิวข้าวแล้วไปกินข้าวกันเถอะ” เจโรมไม่ตอบคำถามนั้นเพราะคิดว่าถ้าตอบออกไปศศิภัทรก็คงจะโวยวาย
“ฉันไม่หิว”
“ถ้าคุณทำตัวดีๆ บางทีผมอาจจะใจอ่อนยอมให้คุณใช้โทรศัพท์ก็ได้นะซีซี”
ศศิภัทรยอมเดินตามเขาเข้าไปในห้องครัวเพราะหวังว่าถ้าพูดกับเขาดีๆ แล้วเจโรมจะใจอ่อนยอมให้เธอได้คุยกับบิดาของเขา
“คุณไปไหนมาเหรอซีซี” เจโรมเริ่มถามเมื่อศศิภัทรขึ้นมานั่งบนรถ“ออกไปกินข้าวกับเพื่อนค่ะ แล้วคุณล่ะ”“ผมตั้งใจมาหาคุณ อันที่จริงอยากจะมาหาตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่เคลียร์งานอยู่”“แล้ววันนี้งานเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยคะ”“เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมคิดถึงคุณมากนะซีซี” ชายหนุ่มจับมือถือไว้อยากจะกอดเธอมาก่อนแต่ก็รู้สึกเกรงใจเพราะกลัวคนอื่นจะมาเห็น“คุณมาที่นี่เพื่อที่จะบอกว่าคิดถึงแค่นั้นเหรอคะ”“เปล่าผมอยากมาเห็นหน้าคุณด้วย ผมนอนไม่หลับเลยนะซีซีตั้งแต่ไม่มีคุณอยู่ด้วยมันทรมานมากๆ”“คุณเจโรมคะเราคุยกันแล้ว ซีซีเชื่อว่าเวลาจะทำให้เราสองคนลืมเรื่องทุกอย่างได้”“คุณคิดว่าจะลืมมันได้จริงๆ เหรอ”“ซีซีก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่ก็จะพยายามให้มาก เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ค่ะ คุณเข้าใจใช่ไหม”“ผมเข้าใจแต่ผมอยากให้เวลาซีซีลองทบทวนความรู้สึกของตัวเองนะ ว่าที่ผ่านมาเราสองคนรู้สึกยังไงแล้วผมจะมาฟังคำตอบหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน”“เอางั้นก็ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบไปอย่างมั่นใจเพราะคิดว่าระยะเวลาหนึ่งเดือนเธอน่าจะลืมเขาได้“ขอบคุณครับที่ให้โอกาส”“แต่ระหว่างนี้คุณอย่าติดต่อซีซีมาได้ไหม ถ้าครบหนึ่งเดือนซีซีจะให้คำตอบกับ
เมื่อคุยกับบิดาแล้วเจโรมก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก แต่เขาคงยังไม่ทำอะไรในตอนนี้เพราะอยากจะให้เวลาพิสูจน์ว่าจริงๆ แล้วตนเองนั้นรู้สึกกับศศิภัทรยังไงกันแน่ บางทีที่รู้สึกดีกับเธออาจจะเป็นเพราะความใกล้ชิด ถ้าหากได้ห่างกันและได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเองทุกอย่างมันคงจะชัดเจนขึ้นถึงตอนนั้นเขาจะจะคุยกับศศิภัทรอย่างจริงจังก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร ชายหนุ่มก็อยากจะให้เวลากับศศิภัทรได้อยู่กับตัวเองได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเองด้วยเหมือนกันผ่านมาสองวันแล้วที่ศศิภัทรกลับมากรุงเทพ หญิงสาวไปทำเรื่องลาออกที่โรงพยาบาลจากนั้นก็เก็บของใช้เตรียมจะกลับไปพักผ่อนอยู่บ้านสักพักและอยากจะดูแลน้าสาวอย่างใกล้ชิด“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ซีซีเล่าให้ฉันฟังได้ไหม” พิมพ์ดาวที่เพิ่งมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนถามขึ้นเมื่อรู้จากที่โรงพยาบาลว่าศศิภัทรลาออกแล้ว“ฉันอยากพัก อีกอย่างก็หายไปนานถ้าฉันกลับมาทำงานทุกคนก็คงต้องสงสัยว่าฉันได้อภิสิทธิ์อะไรถึงได้ลางานนานขนาดนั้น”“โธ่....แกคิดมากเกินไปหรือเปล่าซีซีคนเราก็ต้องมีเหตุจำเป็นกันทั้งนั้นแหละ”“แต่ฉันคิดว่าไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว”“ฉันว่ามันถึงเวลาแล้วนะแกควรจะเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง ถ้ายังเห
แล้วก็ถึงวันที่ศศิภัทรจะได้กลับกรุงเทพตามที่เจโรมสัญญาไว้ หญิงสาวเก็บกระเป๋าเรียบร้อยก่อนจะลากมันออกมายังห้องรับแขก แล้วเดินไปหาน้ามาลีที่หลังบ้าน“น้าดีใจด้วยที่จะได้กลับบ้าน แล้วมาเที่ยวที่นี่อีกนะหนูซีซี”“ค่ะน้ามาลี ถ้าหนูจะมาที่นี่หนูจะโทรบอกน้าก่อนนะคะ ขอบคุณนะคะที่ดูแลหนูอย่างดี”“ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ”เมื่อบอกแล้วน้ามาลีแล้วเธอก็กลับเข้ามานั่งรอเจโรมที่ห้องรับแขก ไม่นานนักชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องและถือแค่กระเป๋าเอกสารมาเพียงใบเดียว“ไม่เปลี่ยนใจแน่นะซีซี” เจโรมถามเพราะเขาไม่อยากให้เธอไปจากที่นี่เลย“ก็อยากเปลี่ยนใจนะคะ แต่ซีซีต้องกลับไปทำงานค่ะ”ตลอดเวลาที่อยู่บนเรือไม่มีการพูดคุยกันเลยสักนิด ศศิภัทรเหม่อมองไปยังทะเลเบื้องหน้าและอดใจหายไม่ได้ที่จะต้องจากที่นี่ไป ส่วนเจโรมก็มีสมาธิอยู่กับการขับเรือทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องใช้สมาธิมากเท่าไหร่ แต่เขาก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดทั้งที่ในใจตอนนี้อยากจะรั้งเธอไว้กับเขา อยากจะขังเธอไว้บนเกาะนี้ให้อยู่กับตัวเองตลอดไป แต่ในเมื่อสัญญาแล้วว่าจะพาเธอกลับไปส่งกรุงเทพเขาก็ต้องทำตามสัญญา“ซีซีอยากซื้ออะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามเมื่
เมื่อทุกอย่างสอดประสานกันลึกซึ้งชายหนุ่มก็ขยับกายเข้าหาหญิงสาวไปตามอารมณ์ปรารถนา“เจโรม....อ๊า.....”ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นถาโถมแรงทั้งหมดเข้าหาเธอไปตามไฟปรารถนาที่แผดเผาจนแทบจะหลอมละลายเป็นร่างเดียวกัน“อื้ม....ซีซีตอดเก่งจัง แบบนั้นมันเสียวมาก”“ซีซีก็เสียวที่สุดค่ะเจโรม”หญิงสาวตอบด้วยเสียงกระเส่าเมื่อเขาก้มลงมาดูดดุนหน้าอกทั้งสองข้างเธอก็แอ่นโค้งสองมือเล็กจิกไปบนบ่าเขาเพื่อระบายความเสียวซ่าน เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงคลื่นกระทบฝั่งมันกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาในกายได้เป็นอย่างดี ทุกจังหวะของท่อนเอ็นร้อนทำให้ศศิภัทรครางแทบไม่เป็นภาษา“เจโรม...อ๊า....อื้ม....แรงอีกนิด เร็วอีกนิดซีซีใกล้จะถึงแล้ว”“ได้เลยซีซี ผมจะกระแทกแรงๆ เลยนะ”ชายหนุ่มถอนแก่นกายออกจากร่องรักจนเหลือแค่ส่วนปลายจากนั้นก็ตอกตรึงเข้าหาอย่างหนักหน่วงติดต่อกันอีกไม่กี่ครั้งหญิงสาวก็กรีดร้องด้วยความสุขสม“เจโรม....อ๊าย!....”ศศิภัทรกระตุกไปทั่วทั้งตัว ช่องทางรักตอดรัดท่อนเอ็นร้อนแรงและถี่มากขึ้น“ซีซีเอามือสอดใต้ข้อพับไว้นะ ผมอยากเข้าลึกๆ”เสียงแหบพร่าออกคำสั่งหญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย เจโรมก้มมองช่องทางรักที่กำลังดูดกลืน
ศศิภัทรนอนฟังเสียงคลื่นอยู่ภายในห้องนอนหลังจากที่เจโรมเราวางสายไปแล้ว หญิงสาวรู้สึกเหงามากๆ ที่อยู่ตามลำพังทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็อยู่คนเดียวมาตลอด แต่เมื่อได้เจอกับเจโรมความรู้สึกมันก็เปลี่ยนไปหญิงสาวรู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเลยสักนิดเพราะก่อนหน้านี้เธอกำลังจะแต่งงานกับบิดาของเขาแต่สุดท้ายก็มานอนกับเขาถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้ก็คงเอาเธอไปนินทาหรือไม่ก็คงจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดีอย่างแน่นอน แต่ศศิภัทรก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลยในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากตัวเธอเองที่อยากจะเอาตัวเข้าหาคุณอนันต์เพื่อแก้แค้นให้กับน้าสาว แล้วสุดท้ายมันก็ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราเองแม้ว่าเจโรมจะทำให้เธอมีความสุขมากแค่ไหนแต่ในใจเธอก็ยังรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น อีกไม่กี่วันเธอก็จะไปจากที่นี่และศศิภัทรตั้งใจแล้วว่าจะต้องลืมเจโรมให้ได้เธอจะไม่เจอเขาอีกแม้ว่ารู้สึกดีกับชายหนุ่มมากแค่ไหนแต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอกับเขาจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปไกลมากกว่าที่เป็นอยู่ศศิภัทรนอนคิดทบทวนเรื่องราวของเธอกับเจโรมอยู่บนเตียงและพลิกตัวไปมา จนกระทั่งเผลอหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาอีกในเวลาเช้าเมื่อเสียงโทร
เช้าวันรุ่งขึ้นเจโรมและศศิภัทรก็ทานอาหารเช้าพร้อมกันจากนั้นเขาก็เตรียมตัวออกเดินทาง“ขอไปส่งคุณที่ท่าเรือได้ไหมคะ” ศศิภัทรยืนรอชายหนุ่มที่หน้าประตูเตรียมพร้อมจะเดินไปส่ง“แต่คุณต้องเดินกลับมาที่บ้านคนเดียวนะซีซี ไม่กลัวเหรอ”“นี่มันตอนกลางวันนะคะคุณเจโรม ซีซีไม่กลัวหรอกค่ะ”เจโรมยิ้มก่อนจะยื่นมือให้ศศิภัทรจับแล้วพากันเดินไปยังท่าเรือ“ผมจะรีบกลับมานะ”“ค่ะ”“ถึงแล้วจะโทรบอกได้ไหมคะ”“ได้สิ ผมจะโทรรายงานตลอดว่ากำลังจะทำอะไรดีไหม”“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่บอกว่าถึงแล้วก็พอ”“เป็นห่วงผมเหรอ”ศศิภัทรยิ้มให้แทนคำตอบแล้วเธอก็หยุดเดินเมื่อมาถึงท่าเรือ“ซีซี ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ค่ะ คุณก็เหมือนกันนะคะ”“ผมไปล่ะ จะคิดถึงคุณนะ” เขาขยับเข้ามากอดแล้วหอบแก้มศศิภัทรทั้งสองข้าง“เดินทางปลอดภัยนะคะ”“ครับ ผมไปนะ ถ้าคุณถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วยผมน่าจะยังอยู่บนเรือคุยคงไม่สะดวก”“ได้ค่ะ” หญิงสาวโบกมือให้กับเขาจากนั้นเธอก็ยืนรอจนกระทั่งเรือแล่นออกไปจากเกาะศศิภัทรเดินลัดเลาะตามชายหาดเมื่อมาถึงบ้านก็ไลน์บอกเจโรมจากนั้นหญิงสาวก็รีบเข้าห้องเพื่อเก็บของที่จำเป็นลงกระเป๋าเธอคิดจะใช้โอกาสนี้หนีไปจากที่นี่ก่อนท







