ผับ xxx
ปึก !
ฮัททสึ กระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมดอยู่หลายต่อหลายแก้วตั้งแต่มาถึง แล้วกระแทกแก้วลงบนโต๊ะเสียงดังทุกครั้งด้วยอารมณ์คุกรุ่นฉุนเฉียวในใจ ที่ไม่มีท่าทีว่าจะกลับมาเป็นปกติสักที ข้างกายอ้อมล้อมด้วยสาวสวยนมโตที่คอยปรนนิบัติเอาใจ
“เบา ๆ ก็ได้มึงแก้วร้านกูจะแตกอยู่แล้ว แม่ง!วางซะแรง “ฮามะเจ้าของผับ ปราบไอ้เพื่อนรักด้วยสีหน้าเอือมระอา และ พวกเขาทั้งสามสามารถสื่อสารกันเป็นภาษาไทยได้ เนื่องจากแต่ละคนก็มีธุรกิจกันที่ประเทศไทยจึงมีการเรียนภาษาเพิ่มเติมมาบ้าง
“มึงหนีมาเที่ยวในคืนเข้าหออย่างนี้ ไม่กลัวว่าพ่อมึงจะตามมาลากตัวกลับเหรอวะไอ้สัส! “แม็คพูดขึ้นอีกคน พลางกระดกเหล้าเข้าปากโดยที่มีสาวสวยข้างกายคอยชงเหล้าบริการ ก่อนจะป้อนด้วยกับแก้ม
“กูไม่กลัว! แค่ยอมแต่งงานกับเด็กนั่นมันก็มากพอแล้ว! “สายตาดุดันตวัดมองเพื่อนรักพร้อมกับตอบกลับด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ก่อนจะดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์ ยามนึกถึงเรื่องพ่อทีไรก็แค้นใจขึ้นมาทุกที
“ปากบอกไม่กลัว แต่มึงก็ยอมแต่งงานกับเด็กที่อายุยังไม่ถึงแปดปีเนี่ยนะ คนดื้อด้านอย่างมึงไม่ว่าเรื่องอะไรพ่อมึงก็ไม่เคยบังคับได้ “แม็คย้อนด้วยถ้อยคำเหน็บแนบเพราะความเคลือบแคลง
ทันทีที่ได้ข่าวว่าไอ้เพื่อนรักจะแต่งงานอย่างลับ ๆ กับเด็กมัธยมต้น ก็ตกใจมากจนแทบช็อก คาดไม่ถึงว่ามาเฟียอดีตนักแข่งรถชื่อดังในประเทศญี่ปุ่น มีนิสัยหัวรั้นราวกับก้อนหินอันแข็งโปก ผู้ไม่เคยยอมใครหน้าไหน แม้กระทั่งพ่อของตัวเองจะยอมถูกคลุมถุงชนเอาง่าย ๆ
ฮัททสึ เงียบไม่ตอบโต้เอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากประชดชีวิต ใบหน้าอันเหล่าฉายแววเคร่งเครียดอย่างหนักกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ หนำซ้ำคนรักยังหนีหายพลันให้หัวใจแกร่งนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดร้าวรานคล้ายถูกมีดปลายแหลมคอยทิ่มแทงแล้วบดขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่ตนก็คือมนุษย์ทั่วไปมีเลือดมีเนื้อมีชีวิตจิตใจ เพียงแต่ที่ผ่านมาไม่แสดงออกมาให้ใครเห็นก็เท่านั้น
“พอ!...ไอ้ฮัทดื่มขนาดนั้นเดี๋ยวก็ตายก่อนหรอกไอ้สัส! “ฮามะ รีบแย่งแก้วเหล้าออกจากมือใหญ่ ในจังหวะที่ฮัททสึกำลังกระดกเข้าปาก เพราะทนเห็นความขาดสติของไอ้เพื่อนรักอีกต่อไปไม่ได้ขืนยังดื่มเอาเป็นเอาตายโดยไม่คิดชีวิต ตับคงแข็งตายกันพอดี
“พวกมึงจะเสือกไรกันนักหนาวะ!...กูชวนพวกมึงให้มานั่งดื่มเป็นเพื่อนนะโว้ย จะพูดเรื่องบ้านั่นตอนนี้ทำไม!”
“ก็กูอยากเสือกไงไอ้ควาย! “แม็คตะคอกเสียงโต้ตอบด้วยถ้อยคำประชด และทั้งคู่ยังจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใครราวกับต้องมีเรื่องกันให้ได้ ทำเอาเหล่าสาว ๆ ที่นั่งเคียงข้างต่างพากันหวาดผวากับเสียงเกรี้ยวกราดของสองหนุ่ม
“มึงจะมากไปแล้วนะไอ้แม็ค!!! “ฮัททสึลุกขึ้นชี้หน้าไอ้เพื่อนน่ารำคาญ ด้วยท่าทางขึงขังอย่างเอาเรื่อง
“พอ ๆ ไอ้ฮัทนั่งลง “ฮามะเห็นท่าไม่ดี จึงรีบห้ามปราบ มือใหญ่ทั้งสองข้างดันบ่ากว้างของฮัททสึให้นั่งลงที่เดิม “น้อง ๆ ออกไปก่อนครับ (พูดภาษาญี่ปุ่น) “สาว ๆ ร่างเพรียวหุ่นเอกซ์รีบพากันกึ่งวิ่งกึ่งเดินออกไปทันที
“พวกมึงสองคนหยุดจ้องหน้ากันได้แล้วไอ้สัส! อยู่ดี ๆ ก็จะมีเรื่องกันเอง”
“ก็ดูมันพูดดิ แม่ง!”
ฮัททสึ ถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างหงุดหงิดพลางเบือนหนีไปทางอื่น กัดฟันข่มกลั้นอารมณ์เดือดดาลจนเห็นสันกรามนูนเด่นชัด
“มึงก็เหมือนกันไอ้แม็ค ชอบพูดเหน็บแนบมัน”
“เออ! “แม็คกระแทกเสียงตอบ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเช่นกัน ทำให้ฮามะถึงกับส่ายหน้าไปมาเหนื่อยหน่ายกับเพื่อนทั้งสอง ที่ต่างฝ่ายต่างอารมณ์ร้อนอย่างเดียวกัน
“แล้วมึงยังไงไอ้ฮัท รู้ยังว่าเมจิมึงอยู่ไหน?”
“ยัง เมื่อวานเมโทรมาลากู..หลังจากนั้นกูก็ไม่ได้ข่าวเมอีกเลย “ฮัททสึหันกลับมาตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเมื่อครู่ นัยน์ตาสีดำฉายแววหม่นหมองลงชัดเจนยามที่พูดถึงคนรัก
“โคตรกะทันหัน กูกับไอ้แม็คพึ่งกลับมาถึงตอนบ่ายรู้อีกทีมึงก็แต่งงานแล้ว ไม่บอกกันก่อนเลยไอ้เหี้ย กูงงมากตอนนี้”
“กูจะเอาเวลาไหนไปบอกวะ สองวันที่ผ่านมากูเอาแต่ตามหาเม พอมาวันนี้กูก็แต่งงาน”
“สรุปมึงถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับลูกสาวผู้มีพระคุณ ที่เป็นทั้งลูกหนี้ หนำซ้ำพ่อมึงยังเอาเรื่องเมียมึงขึ้นมาขู่ แล้วเมียมึงก็หนีไป “แม็คหันกลับมาสรุปเมื่ออารมณ์เย็นลง
“คิดว่าจะไม่หันกลับมาเสือกแล้ว “ฮามะแสร้งพูดเย้าแหย่ แม็คเพียงไหวไหล่อย่างสะท้านเท่านั้น ฮามะจึงพูดต่อ “ถ้ากูเป็นเมจิก็ทำใจไม่ได้เหมือนกันว่ะจู่ ๆ แฟนที่อยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน ดันไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น”
เวลาต่อมา ~~
สถานการณ์ตึงเครียดเมื่อชั่วโมงก่อน กลับมาสงบลงอีกครั้งหลังจากฮัททสึนั่งเคลียร์ใจกับเหล่าเพื่อน ฮามะซึ่งเป็นเจ้าของผับก็เรียกสาวสวยหุ่นเอกซ์กลับเข้ามาบริการเช่นเดิม
ฮัททสึที่ดื่มเหล้าเข้าสู่ร่างกายไปมากมาย ทว่าเจ้าตัวก็เหมือนไม่มีทีท่าว่าจะเมามายเลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงซ่านเท่านั้น โดยที่ใบหน้าคมคายกำลังซุกไซร้อยู่ตรงซอกคอขาวเนียนของสาวข้างกายอย่างชำนาญ
แกร๊ก ~~
บานประตูจะถูกผลักเข้ามาด้วยฝีมือลูกน้องของฮามะ “ขออนุญาตครับนาย”
“มีอะไร?”
“คนของท่านคาทสึ มาขอพบคุณฮัททสึครับ”
“ไอ้ฮัท! มึงหยุดก่อนพ่อมึงให้คนมาตามแล้วจริง ๆ ว่ะ “แม็ครีบผละใบหน้าออกจากริมฝีปากอันอวบอิ่มของสาวข้างกายด้วยสีหน้าถอดสีตกใจ ซึ่งไม่ต่างจากฮามะที่กำลังดูดดื่มกับสองเต้าใหญ่เป็นต้องผละเรียวปากออกเช่นกัน ทว่าต่างจากฮัททสึที่ยังไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“ไอ้ฮัทมึงได้ยินไหม! กูยังไม่อยากให้ผับกูโดนพ่อมึงสั่งปิดนะโว้ย! “ฮามะตะโกนบอกด้วยน้ำเสียงร้อนรน รู้ดีว่าเจ้าพ่อมาเฟียที่ใหญ่สุดในประเทศญี่ปุ่นทำได้ทุกอย่างหากถูกขัดใจ
“แม่ง!! “ฮัททสึผละใบหน้าออกจากซอกคอขาวสบถคำหยาบคายออกมาอย่างหัวเสีย
พรึบ !
“ลากตัวนายน้อยไป “ลูกน้องคนสนิทของคาทสึพรวดพราดเข้าพร้อมกับชายฉกรรจ์หลายคน โดยที่ฮัททสึไม่ทันได้ตั้งตัวรวมถึงเหล่าเพื่อน
“เห้ย! ปล่อยกู!!! “ฮัททสึโวยวายเสียงดัง เมื่อถูกลูกน้องของพ่อแบ่งกันทำหน้าที่ สองคนยกท่อนแขน อีกสองคนจับข้อเท้ายกขึ้น ทำให้ร่างหนาอยู่ในท่านอนหงาย โดยที่เจ้าตัวยังพยายามดีดดิ้นให้หลุด แต่ทว่าก็ไม่เป็นผลท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน
คฤหาสน์ Zenki
“เห้ย! ปล่อยดิวะ! “การ์ดร่างใหญ่หิ้วปีกนายน้อยของบ้านเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ ซึ่งเจ้าตัวยังคงขัดขืนพยายามสะบัดตัวออกจากพันธนาการหนาแน่นอยู่ตลอดเวลา
“ปล่อยมัน! “คาทสึเดินเข้ามาสั่ง การ์ดทั้งสองรวมถึงลูกน้องคนสนิทจึงโค้งศีรษะน้อมรับคำสั่ง
“พ่อให้คนไปลากผมกลับมาทำไม!!!!! “ฮัททสึตวาดถามด้วยความไม่พอใจ แววตาคุกรุ่นฉุนเฉียวจ้องมองผู้เป็นพ่อเขม็ง ใบหน้าอันหล่อเหลาแดงก่ำเพราะฤทธิ์ของสุรา หนำซ้ำท่าทางยังดูเมามายกว่าเมื่อชั่วโมงก่อน
“คืนเข้าหอใครเขาให้ออกไปเที่ยวกันวะ!”
“ผมไม่นับถือธรรมเนียมบ้าบออะไรแบบนั้น!! แค่ผมยอมแต่งงานตามที่พ่อบังคับมันก็เกินพอแล้ว!!”
“แกอย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน! รีบกลับเข้าห้องไปอยู่กับเมียซะ! ถ้าแกไม่อยากให้ฉันทำเรื่องบ้า ๆ กับผู้หญิงของแก”
“พ่อรู้ใช่ไหมว่าเมอยู่ไหน! “ดวงตาคมเบิกโพลงเล็กน้อย เมื่อผู้เป็นพ่อพูดถึงคนรักที่เขากำลังตามหา
“ใช่ ฉันส่งผู้หญิงของแกไปเรียนต่อที่อเมริกาเองแลกกับที่ต้องเลิกกับแก”
“พ่อ! “ฮัททสึขานเรียกผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแผ่วเบาอย่างรู้สึกผิดหวัง แทบไม่อยากเชื่อว่าคนเป็นพ่อจะทำร้ายจิตใจลูกได้ถึงขนาดนี้ เพียงเพราะลูกหนี้ที่มีพระคุณ
“กลับไปทำความรู้จักกับเมียแกที่ห้องซะ!”
--------------------------------------
#วันต่อมา @ร้านเบเกอรี่“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ?” กล่าวถามทันทีที่เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับถาดเค้กมะพร้าวในมือ เจอกับแก๊งเพื่อนของสามีที่กำลังเดินเข้ามาในร้านพอดี ในมือหนาแต่ละคนต่างเต็มไปด้วยถุงกระดาษใส่ของเล่น อีกทั้งลูกชายในอ้อมแขนแกร่งของสามียังถือโมเดลไอรอนแมนตัวใหม่แกะกล่อง“ของเล่นลูกน่ะ ไอ้พวกนี้มันสายเปย์” ฮัททสึตอบพลางยิ้มกริ่มอย่างไม่ได้คิดอะไร ในขณะที่มีนาหม่นคิ้วเข้าหากันเป็นปม ส่งถาดเค้กให้กับพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ สาวเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าสามีจ้องมองนิ่ง “มีอะไรหรือเปล่า?”“ของเล่นลูกเต็มบ้านแล้วนะคะ จนไม่มีที่จะเก็บแล้ว” กล่าวเสียงเข้มอย่างต้องการตำหนิ“เห็นหลานอยากได้ พวกพี่เลยซื้อให้ครับ น้องมีนาอย่าโกรธพวกพี่เลยนะ ส่วนไอ้ฮัทโกรธมันเลยเต็มที่” เคนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแหย ๆ อย่างเอาตัวรอด แล้วโยนขี้ให้กับพ่อของลูก“เฮ้ย! พูออย่างนี้ได้ไงวะไอ้เคน จะยุให้เมียกูโกรธกูอีกทำไมวะ ไอ้เพื่อนชั่ว ยิ่งง้อยากอยู่ แถมยังขี้บ่นอีก บ่นจนกูหูชา แม่ง!” ฮัททสึหันขวับแหวใส่เพื่อนรักอย่างใจไม่ดี ก่อนหลุดปากพูดความคิดที่อยู่ในหัวออกมาอย่างลืมตัว พอรู้ตัวอีกทีถึงกับหน้าถอดสี ส่วนเคนได้แต
ตอนที่ 49 เป็นผัวที่ดี“ปะลูกเข้าห้องกับมี้” หยัดกายลุกขึ้นเมื่อasลูกชายวิ่งเตาะแตะเข้ามาหาหลังจากถูกลงโทษให้นั่งนิ่ง ๆ อยู่กับผู้เป็นพ่อในห้องรับแขก“ปะป๊า”“ปะป๊าเขายังถูกทำโทษอยู่นะครับ”“ป๊างอน ” เด็กชายกล่าวบอกความต้องการด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพลางเอียงศีรษะทุยเล็กซบท่อนขาผู้เป็นแม่“แต่…”“มี้~” แหงนคอมองผู้เป็นแม่ตาแป๋วขอความเห็นใจ ทำเอามีนาถึงกับหนักใจแต่ก็ยอมตกลงตามความต้องการของลูกชาย ทำให้ทั้งพ่อทั้งลูกต่างดีใจกันยกใหญ่#เวลาต่อมา“ลูกหลับแล้วก็ออกไปนอนข้างนอก” เมื่อลูกชายหลับสนิทจึงลุกขึ้นนั่งเอ่ยกับคนตัวสูงที่นอนอยู่อีกฝั่งข้างของลูกชาย“พี่ง่วงจังครับ” แสร้งหลับตาแล้วทำเสียงงัวเงีย“อย่ามาเจ้าเล่ห์นะ ออกไป!”“อย่าเสียงดังสิเมียจ๋า เดี๋ยวลูกตื่นเอานะ”“ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ต้องเรียกแบบนั้น” แหวใส่คนเจ้าเล่ห์เสียงเบาหวิวอย่างเริ่มหงุดหงิด ทั้งที่ความเป็นจริงเธอกำลังหวั่นไหวให้เขา ทว่าคนเจ้าเล่ห์กลับเงียบทำหูทวนลมแล้วข่มตานอนต่อ “บอกให้ออกไปนอนข้างนอกไง” ไม่ยอมแพ้ก้าวลงจากเตียงดึงแขนแกร่งให้ลุกขึ้นพรึ่บ!“อ๊ะ!” เพียงคนบนเตียงออกแรงกระตุกท่อนแขนเล็กเบา ๆ ร่างบางก็เสียหลักล้มทับค
ตอนที่ 48 บทลงโทษ“วันนี้คุณมีนาดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะคะ” เจนกล่าวแสดงความคิดเห็นกับฮัททสึที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกชาย หลังจากมีนาเดินเข้ามาก่อนด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด“คงงอนผมน่ะครับ”“สู้ ๆ นะคะ คุณฮัททสึ ง้ออีกนิดเดียวคุณมีนาต้องยอมใจอ่อน แน่ ๆ ค่ะ น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อน ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ”“ขอบคุณครับ” เริ่มมีแรงฮึดสู้อีกครั้ง เขาจะไม่ยอมแพ้“ให้พี่ช่วยไหม?” ฮัททสึเดินจากหน้าร้านเข้ามากล่าวอาสา เมื่อเห็นว่ามีนากำลังทำบัญชีอยู่หน้าตาเคร่งเครียด โดยที่ลูกชายตัวน้อยนั่งดูการ์ตูนอยู่บนโซฟา“ไม่ต้อง ไปช่วยพี่เจนหน้าร้านเถอะ” ตอบเสียงห้วน ๆ โดยไม่ละสายตาไปจากบัญชีตรงหน้าที่เธอไม่ถนัดเอาเสียเลย แต่ก่อนเป็นหน้าที่ของมาเรีย แต่เพราะแม่ป่วยเธอจึงลาออกกลับไปดูแลแม่ที่บ้าน“คนไม่มีแล้ว มาเดี๋ยวพี่ทำให้เอง พี่ถนัด”“ไม่เข้าใจหรือวะ…ว้าย!” ไม่ทันได้กล่าวจบเพราะความรำคาญ ทว่าต้องหวีดเสียงแทนด้วยความตกใจ เมื่อก้นลอยขึ้นจากเก้าอี้เข้าสู่อ้อมแขนแกร่งในท่าเจ้าสาวเสียก่อน เธอจึงรีบตวัดรัดลำคอแกร่งกร้านไว้โดยอัตโนมัติเพราะกลัวตก ทำให้ใบหน้าทั้งสองใกล้กันเพียงคืบนิ้วเท่านั้น“ปล่อยเดี๋ยว
มีนาจูงมือลูกชายเข้ามาในร้านด้วยสีหน้าแปลกใจ เมื่อทุกโต๊ะในร้านถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย รวมถึงขนมหวานต่าง ๆ ที่เธอทำเตรียมเอาไว้ในตู้เย็นหลังร้านถูกนำมาจัดเข้าตู้โชว์พร้อมเปิดรับลูกค้าทั้งที่พนักงานเหลือเพียงคนเดียวคงจัดการทุกอย่างไม่ทัน เพราะมาเรียลาป่วยได้ห้าวันแล้ว เธอจึงต้องรีบพาลูกชายมาที่ร้านเร็วกว่าเดิม เพื่อช่วยพนักงานเตรียมเปิดร้าน แต่ผิดคาด ห้าวันมานี้เธอแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย มาถึงก็รอขายและทำขนมหวานบางอย่างที่หมด“สวัสดีค่ะคุณมีนา”“สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เตรียมร้านเสร็จเร็วมาก ๆ เลยนะคะพี่เจน คงเหนื่อยแย่เลยค่ะ”“ไม่เหนื่อยเลยค่ะคุณมีนา ดีที่มี…” รีบหยุดพูดแทบไม่ทัน เมื่อกำลังจะเผยความลับบางอย่างออกมา“มีอะไรคะ?”“เอ่อ...” ตอบอย่างอึก ๆ อัก ๆ ท่าทางมีพิรุธ “มะ...มีแฟนพี่มาช่วยค่ะ เลยเสร็จเร็วกว่าปกติ”“อ๋อ ๆ ค่ะ นาฝากขอบคุณแฟนพี่เจนด้วยนะคะ เย็นนี้นาฝากขนมไปให้แฟนพี่เจนด้วยนะคะถือว่าเป็นการตอบแทน”“ค่ะ”มีนาส่งยิ้มให้พนักงานสาวอย่างใจดีถึงแม้จะยังเคลือบแคลงสงสัย แต่เธอก็เลือกที่จะไม่เซ้าซี้เอาความ จูงมือลูกชายเดินเข้าไปหลังร้าน เจนยกมือทาบอกพลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกทันทีที่
@อเมริกา“แอะ~" ฮาชิยิ้มร่าจนตาหยีเป็นรูปสระอิด้วยความคิดถึงปู่และย่าที่นาน ๆ ทีมาเยี่ยมหน ความตาตี่และเค้าโครงหน้าคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดตอนเยาว์วัยไม่มีผิดเพี้ยน“อย่าวิ่งครับลูก” มีนาปรามลูกชายด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าจะล้มหน้าคะมำเอาได้ แต่มีหรือเด็กชายแสนแสบจะฟัง เร่งฝีเท้าอันเล็กตรงมาหาผู้เป็นปู่ ก่อนปีนป่ายขึ้นนั่งบนตักแกร่งอย่างซุกซน ทำเอามีนาถึงกับส่ายหน้าเอือมระอา“ไปไหนมาครับหลานปู่”“ปู" ริมฝีปากน้อย ๆ พยายามเปล่งเสียงเรียกผู้เป็นปู่อย่างรู้ความ พลางแก้มป่องซบบนแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน ท่ามกลางสายตาเอ็นดูของผู้เป็นแม่และผู้เป็นย่า“คิดถึงแค่ปู่เหรอครับหลานย่า” จีน่าแสร้งปั้นสีหน้าน้อยใจ ทำให้เด็กชายวัยหนึ่งขวบรีบผละใบหน้าจิ้มลิ้มออกจากแผงอกของผู้เป็นปู่ แล้วปีนลงจากตักแกร่งด้วยตัวเอง เดินเตาะแตะเข้าไปสวมกอดผู้เป็นย่าราวกับเป็นการปลอบใจ“ตึ๋ง~ ” “ไหนย่าขอหอมหน่อยสิ” จีน่าอุ้มหลานชายขึ้นมานั่งบนตัก แล้วโน้มใบหน้าฟัดแก้มป่องของหลานชายทันทีอย่างมันเขี้ยว เมื่อหลานชายขี้อ้อนทำแก้มป่องอนุญาตยอมให้ผู้เป็นย่าหอมอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้คนเป็นแม่ที่มองอยู่ถึงกับยิ้มแก้มปริ
ตอนที่ 45 หนีมาไกล / ยังไร้ร่องรอยหนึ่งปีต่อมา@อเมริกาออด ออด ออด เสียงออดประตูหน้าบ้านดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังพับเสื้อผ้าใส่ตะกร้าอยู่ตรงโซฟาในห้องนั่งเล่น ละความสนใจออกจากสิ่งที่ทำ หยัดกายลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูให้กับแขกที่มาเยือน“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ “สองมือยกขึ้นไหวพ่อและแม่ของสามี ที่เธอต้องการหย่าขาดอย่างสุภาพ แล้วเชิญเข้าไปนั่งในบ้านหลังจากที่ท่านทั้งสองพยักหน้ารับ“เป็นยังไงบ้างหนูมีนา ไม่ลำบากอะไรนะ “จีน่าเอ่ยถามลูกสะใภ้อย่างเป็นห่วง เมื่อต้องใช้ชีวิตอยู่กับหลานชายเพียงสองคนในต่างถิ่นต่างแดนหากย้อนไปปีก่อน หลังรู้เรื่องราวจากลูกชายตัวดี สามีของเธอจึงให้คนตามสืบเบาะแสเพิ่มเติมของลูกสะใภ้ระหว่างอยู่ที่ไร่ส้มในจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งทราบข่าวว่าลูกสะใภ้กำลังจะหนีลูกชายไปไกลถึงสหรัฐอเมริกาอีกครั้งเธอและสามีจึงตัดสินใจอาสาพาลูกสะใภ้หนี โดยการติดต่อผ่านบิดามารดาของลูกสะใภ้ให้ช่วยเหลืออีกแรง ด้วยความเป็นห่วงหลานชายที่กำลังจะลืมตาดูโลก ไม่อยากให้ไปใช้ชีวิตลำบากกันตามประสากันสองคนแม่ลูก บวกกับความรู้สึกผิดที่เลือกตัดอนาคตเด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะได้ศึกษาต่อจนจบ มีหน้าที่การงานก