55: หน้าด่านฉู่เจียง [2]

ในสายตาของแม่ทัพหนุ่มตอนนี้ ไม่มีสตรีใดเข้ามาแทนที่ไป๋เหลียนในใจเขาได้อีกแล้ว และยิ่งได้รู้ว่าคนที่มีสัมพันธ์กับตนในคืนนั้นก็คือนาง เพียงเท่านี้เขาก็พอใจแล้ว ไม่มีอะไรติดค้างต่อกันทั้งนั้น

การกระทำของไป๋เหลียนคนก่อนเขาจะให้อภัย แม้ความผิดนางมากนักทว่าความดีที่ทำให้เขาได้พบรักแท้ ถือว่าทุกอย่างลบล้างกันได้

ก๊อก ๆ

 ระหว่างที่คนทั้งคู่กำลังหวานชื่นกันนั้น กลับมีคนเคาะประตูขัดจังหวะเข้าพอดี สองร่างดีดตัวออกห่างกันอย่างรวดเร็ว ได้แต่นึกเสียดายที่มีคนมาขัดช่วงเวลาสำคัญ

“ฮูหยิน ท่านแม่ทัพ ข้านำของว่างมาให้เจ้าค่ะ”

“เข้ามาได้” เสียงคนด้านนอกช่างคุ้นหูนัก ทว่าเมื่อประตูถูกเปิดออกไป๋เหลียนจึงกระจ่างแล้วว่าน้ำเสียงอันคุ้นหูคือผู้ใด

หลิวซือซือพร้อมหญิงรับใช้อีกสองคนยกของเข้ามาในห้อง นางเผยยิ้มกว้างเมื่อเห็นผู้มีพระคุณ การได้มาอยู่ที่นี่คือวาสนาของนางแล้ว ทั้งสะดวกสบายและมีคนให้เกียรติ ราวกับเป็นโลกใบใหม่ที่เพิ่งได้เคยสัมผัส

“ซือซือเป็นเช่นไรบ้าง เจ้าอยู่ที่นี่สบายดีหรือไม่”

“สบายดีเจ้าค่ะฮูหยิน ข้าได้รับการดูแลเป็นอย่างดีเหมือนได้รับชีวิตใหม่เลยเจ้าค่ะ ข้าอยากตอบแทนบุญคุณท่านทั้งสอง ได้โปรดให้ข้าน้อยได้ทำงานรับใช้ด้วยเถอะเจ้าค่ะ” หลิวซือซือคุกเข่าตรงหน้าคนทั้งสอง ก่อนจะก้มลงโขกหัวกับพื้น ขอบคุณน้ำใจที่ช่วยนางอย่างสุดซึ้ง

“พวกเราช่วยก็เพราะเห็นแก่ความเป็นมนุษย์ด้วยกันเท่านั้น เจ้าก็มีชีวิตของเจ้าจะมารับใช้พวกเราได้อย่างไร อีกอย่างบ่าวรับใช้ข้ามีเยอะแล้ว” หลี่มู่กวาพูดตัดบทเสียดื้อ ๆ เห็นชัดว่าสตรีผู้นี้ตั้งใจจะเกาะติดภรรยาเขาอย่างแน่นอน

“ฮูหยินได้โปรดอนุญาตให้ข้าได้รับใช้เถอะนะเจ้าคะ ข้าตัวคนเดียวไม่มีที่ไป ข้าไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นขอเพียงได้ติดตามท่านข้าก็พอใจแล้วเจ้าค่ะ” เมื่อสิ่งที่หวังไม่สำเร็จอย่างที่คิด หลิวซือซือจึงหันไปอ้อนวอนขอฮูหยินแทน อย่างไรเสียฮูหยินก็เป็นสตรีใจดี นางจะต้องใจอ่อนให้ตนอยู่ต่อเป็นแน่

 “ท่านพี่ซือซือนางก็น่าสงสาร หากส่งออกไปตอนนี้ก็เกรงว่าจะหนีภัยสงครามไม่พ้น เช่นนั้นให้นางทำงานอยู่ที่นี่สักพัก เสร็จเรื่องแล้วค่อยตัดสินใจอีกครั้งได้หรือไม่เจ้าคะ” ความจริงแล้วนางมิได้ใจดีเช่นนั้น ให้เงินไปตั้งตัวก็จบเรื่อง ทว่าหลิวซือซือผู้นี้เป็นตัวแปรสำคัญ หากปล่อยไว้ไกลตัวไม่รู้จะไปก่อเรื่องอะไรขึ้นบ้าง แต่ถ้าเก็บนางไว้จับตาดูทุกฝีก้าว เรื่องวางยาซิงเยี่ยนแล้วปีนขึ้นเตียงคงไม่เกิดขึ้น นั่นเท่ากับว่าขัดขวางแผนการชั่วได้สำเร็จ

วีรกรรมนางร้ายตัวประกอบมีมากมายนัก นอกจากทำให้คู่พระนางผิดใจกันสำเร็จ หลิวซือซือผู้นี้ยังฉวยโอกาสในคืนเดียวกัน แอบขโมยแผนการรบไปให้แคว้นฉู่ เพื่อแลกกับการสนับสนุนให้ตนได้มีคุณสมบัติเหมาะสมกับตำแหน่งภรรยาชินอ๋อง ทว่าผลของการกระทำครั้งนั้นกลับเกิดผลเสียมากนัก กองทัพแคว้นเป่ยพ่ายแพ้ เป็นผลให้ต้องเสียหัวเมืองต่าง ๆ ไป

“พี่แล้วแต่เจ้า” กายหนาลุกจากเก้าอีกก่อนจะโน้มกายหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่ แสดงออกชัดเจนไม่สนใจสายตาผู้อื่น “พี่มีธุระต้องไปทำ เจ้าพักผ่อนเถอะ ถึงเวลาอาหารค่ำพี่จะรีบกลับ”

“เจ้าค่ะ ท่านพี่ก็อย่างหักโหมมากเล่า”

หลังจากที่ได้รับอนุญาตให้อยู่ต่อได้ หลิวซือซือได้กลายเป็นคนขยันยิ่งกว่าใคร นางทำตัวประหนึ่งเป็นคนสนิทของไป๋เหลียน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะไปที่ใดนางก็จะติดสอยห้อยตามไปทุกที่ ไม่มีบ่นว่าเหน็ดเหนื่อย มิหนำซ้ำยังชักชวนให้ไป๋เหลียนทำอาหารกลางวัน เพื่อรอหลี่มู่กวากลับมากินข้าวด้วยกันทุกวัน

ตลอดหลายวันมานี้ไป๋เหลียนเฝ้ามองนางร้ายปลายแถวทุกย่างก้าว ผ่านมาหลายวันความคิดของนางก็ได้เริ่มเปลี่ยนไป ดูเหมือนว่าคราวนี้มิใช่เพียงแค่เวลาที่ผิดเพี้ยนไป ทว่ากลับมีบางอย่างที่ผิดเพี้ยนไปอยู่เล็กน้อย ไม่เหมือนกับต้นฉบับที่นางเคยอ่าน

“ซือซือ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่หรือ” หลายวันมานี้นางเอาแต่นั่งทำอะไรคนเดียวดึก ๆ ดื่น ๆ ไม่ยอมกลับเรือนพัก ยังคงรั้งอยู่ที่เรือนหลักเช่นนี้เป็นประจำ

“ข้าน้อยเห็นว่าชุดของฮูหยินบางชุดมันขาดเจ้าค่ะ ก็เลยรื้อออกมาเย็บให้เรียบร้อยเสียหน่อย”

“เจ้าทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วกลับไปพักเสีย อาภรณ์พวกนั้นเอาไว้ทำพรุ่งนี้ค่อยทำก็ได้ ข้าง่วงจะเข้านอนแล้ว”

“เจ้าค่ะฮูหยิน” หลิวซือซือยอมวางมือทำตัวว่าง่าย ก่อนจะรีบเก็บอุปกรณ์เย็บปักกลับเข้าที่ เตรียมตัวกลับไปพักผ่อนตามคำสั่ง 

เด็กสาวในวัยแรกแย้มตั้งหน้าตั้งตาปะชุนอาภรณ์อย่างตั้งใจ แม้คำพูดของไป๋เหลียนจะไม่ได้เอ่ย ทว่าสายตาของนางกลับเห็นทุกอย่าง อาภรณ์พวกนั้นชุดที่หลิวซือซือกำลังเย็บน่ะใช่ชุดของนางแน่นอน ทว่าที่เหลือกลับเป็นของท่านแม่ทัพทั้งหมด

ดูท่าความคิดที่จะทำให้นางร้ายปลายแถวกลับตัวกลับใจคงยากแล้ว หวังว่าตอนนี้เจ้าตัวคงมิได้เปลี่ยนเป้าหมายไปหรอกใช่หรือไม่