ยอมขายให้ครั้งสุดท้าย

เมื่อนางหลับตาเข้าสมาธิ เสี่ยวไป๋มันก็วางอุ้งเท้าลงที่มือของเยี่ยนอิงที่วางอยู่บนหน้าขาของนาง ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยพลังปราณในตัวช่วยเร่งจุดตันเถียนที่ไม่ยอมเคลื่อนไหวอีกสี่จุดที่เหลือให้เคลื่อนที่เร็วขึ้น

เยี่ยนอิงเพ่งจิตไปที่จุดสีขาวทั้งห้าที่อยู่ภายในร่างกายของนาง ก่อนจะรวบรวมพลังปราณที่มีอยู่ในร่างกายทำให้จุดทั้งห้าเคลื่อนที่เข้าหากัน เมื่อมีเสี่ยวไป๋คอยปล่อยพลังปราณของมันอยู่ด้านข้าง

เรื่องทำให้จุดตันเถียนทั้งห้าไหลมารวมตัวกันก็ง่ายขึ้น เยี่ยนอิงไม่คิดว่าการดึงจุดตันเถียนทั้งห้าเข้ามารวมกันจะใช้เวลาจนเกือบจะถึงยามอิ๋นเลย ความรู้สึกของนางเหมือนเพียงจะผ่านมาได้เพียงสองชั่วยามเท่านั้น

“ผ่านไปเร็วนัก” เยี่ยนอิงบิดขี้เกียจตามความเคยชิน

“นายหญิง ท่านคงไม่รู้ว่าเวลาภายในมิติเดินเร็วกว่าด้านนอกมากนัก ด้านนอกหนึ่งวัน ภายในมิติก็ผ่านมาได้ห้าวันแล้ว”

“ห๊ะ!!! ข้านั่งนิ่งๆ เช่นนี้ทุกวันได้นานเพียงนั้นเลยรึ” เยี่ยนอิงร้องออกมาด้วยความตกใจ

“ขอรับ” ที่เสี่ยวไป๋ไม่ได้บอก ก็ด้วยรู้ว่าเยี่ยนอิงจะต้องตกใจเช่นนี้

“ข้าก็คิดว่าเหตุใดถึงได้ดึงจุดตันเถียนได้เร็วนัก” ในตำราที่นางได้รับมาจากเสี่ยวไป๋

ผู้ฝึกตนแต