“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”เหลียวเคอฮวานก้าวออกไปถวายรายงาน ที่ตนเป็นผู้รับชอบต่อจากชินอ๋องทันที “ทูลฝ่าบาทอีกสามเดือนจะถึงเทศกาลล่าสัตว์แล้ว ครั้งนี้มีแขกจากต่างแคว้นต้องการเข้าร่วมงานด้วย และต้องการมาถวายพระพรรวมถึงเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้นด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“เจิ้นจำได้ว่าใกล้เทศกาลล่าสัตว์ประจำปีของ
ชินอ๋องรอฮ่องเต้ตรัสคำนี้อยู่แล้ว ก่อนก้าวออกไปด้านหน้าพร้อมยื่นหลักฐานในมือไปข้างหน้า “กระหม่อมมีฎีกาพร้อมหลักฐานถวายต่อฝ่าบาท โปรดทอดพระเนตรด้วยพระองค์เองเถิดพ่ะย่ะค่ะ ว่าคนที่เป็นขุนนางเช่นนี้ควรอยู่ในราชสำนักต่อ หรือควรลงโทษให้เป็นเยี่ยงอย่างพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ไม่คิดว่าวันนี้ชินอ๋องจะมีฎีกามามอบใ
“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ /รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”“ใครอยากจะเสนอสิ่งใดอีกหรือไม่ อ่อ ใต้เท้าหลิวเตรียมหีบตำลึงเงินและหีบตำลึงทองอย่างละสองหีบ ผ้าไหมอย่างดีห้าพับรวมถึงร้านค้ากลางเมืองหลวงจำนวนสองร้าน และท่านจงเป็นตัวแทนของเจิ้นนำมันไปมอบให้กับคุณหนูสวี เพื่อตอบแทนที่นางคิดวิธีช่วยเหลือชาวบ้าน ให้ผ่านภั
“นั่นสิเจ้าคะ หลังจากนี้เจ้าค่อย ๆ คิดทบทวน ถึงความผิดที่เจ้าเคยทำไว้ให้มากล่ะ พี่ก้งคุนจัดการทำลายใบหน้าและเส้นเอ็นทุกจุด ยกเว้นเครื่องเพศของคุณชายเหลียว อ้อ คงต้องทำลายเส้นเสียงให้พูดไม่ได้ด้วยนะเจ้าคะ จากนั้นพาคุณชายไปส่งที่หอคณิกาบอกกับเถ้าแก่เนี้ยที่นั่นว่า บุรุษผู้นี้เต็มใจสละร่างกายตนเอง เพื่
ร้านค้าที่ฮ่องเต้พระราชทานให้มีขนาดใหญ่พอสมควร ทำให้ลู่ชิงสามารถปรับปรุงแยกฝั่งบุรุษและสตรี เวลาเลือกสินค้าจะได้ไม่วุ่นวาย ส่วนที่ขวดน้ำหอมทั้งหลายก็แยกสีอย่างชัดเจน เวลาที่ลูกค้าซื้อไปแล้วสำหรับคนเป็นคู่สามีภรรยา ยามหยิบจับมาใช้จะได้ไม่หยิบผิดขวดสินค้าได้เตรียมไว้รอจนเกือบเต็มห้องเก็บของ ต้องเผื่อ
ในที่สุดฤกษ์ดีก็มาถึงเสียงจากประทัดก็ดังขึ้น ยิ่งเรียกความสนใจของผู้คนด้านอื่น ๆ ให้มายังร้านแห่งนี้ได้ดี เมื่อสิ้นเสียงประทัดแล้วหลงจู๊หมิงจื่อก็ได้ประกาศ และอธิบายถึงสินค้าที่วางขายอยู่ด้านในร้าน ว่ามันคือสินค้าแบบใดใช้กับร่างกายอย่างไรแปะ ๆ ๆ “ทุกท่าน ๆ ๆ โปรดฟังทางนี้สักครู่ ตัวข้าหมิงจื่อเป็นห
ไหนจะร้านที่ให้เล่อเล่อเป็นหุ้นส่วนอีก”“ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเจ้าค่ะ ไว้หลังจากขยายสาขาร้านค้าไปตามหัวเมืองต่าง ๆ แล้ว ค่อยมานั่งคิดอีกครั้ง ว่าจะทำการค้า เกี่ยวกับอะไรเจ้าค่ะ”เซียวหนิงหลงเอ่ยท้วงบิดาของตน ที่ถามเรื่องการค้าที่ลู่ชิงยังไม่ได้ทำขึ้นมา “แค่นี้ชิงเอ๋อร์ก็เหนื่อยแล้วขอรับ รอให้เรือสินค้
ร้านน้ำหอมเปิดวันแรกก็เรียกลูกค้าได้มากมาย ใครมากับสหายพวกเขาจะใช้วิธีรวมเงินกันเพื่อซื้อขวดใหญ่ แล้วค่อยไปแบ่งใส่ขวดแยกทีหลัง ถือว่าเป็นการประหยัดเงินได้ส่วนหนึ่ง ก่อนจะซื้อกลิ่นที่ชอบมีการทดลองสินค้า ทั้งดมและแต้มลงไปเล็กน้อย ยามเดินออกจากร้านค้า จึงมีกลิ่นหอมติดตัวไปด้วยมีทั้งบุรุษและสตรีที่ได้ก
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”