LOGINShare
งานแต่งงานที่ล้มเหลว 2.
Last Updated:
2025-02-17 22:31:44พ่อบ้านจวนจ้าวไปแล้ว เซียวหงพยุงร่างกายที่เจ็บช้ำเดินมาหาบุตรสาว แต่นางไม่รับรู้สิ่งใดเสียแล้ว ม่านน้ำตาทำให้ดวงตาพร่ามัว เซียวอี้เซียนเห็นสายตาเวทนาของเหล่าท่านป้าที่มาหวีผมและอยู่อวยพรให้นาง ไม่จริงเรื่องนี้โกหกทั้งนั้น ร่างบางระหง วิ่งจะไปหาเขาที่จวนจ้าวเพื่อถามให้รู้เรื่อง บิดาทนไม่ไหวที่บุตรสาวเป็นเช่นนี้จึงตบหน้านางเรียกสติ
เพียะ!!! "ดูเจ้าสิเหมือนตัวอะไร คนเขาไม่ต้องการยังจะวิ่งแร่ไปให้เขาดูหมิ่นถึงที่ สกุลเซียวของข้าแม้ไม่ยิ่งใหญ่ แต่ก็ใช่ใครจะมาดูหมิ่นได้ หากเจ้าก้าวขาออกไปก็อย่าใช้แซ่เซียวของข้าอีก"
"ท่านพ่อ ฮือๆๆๆ"
เซียวอี้เซียนจำต้องเดินกลับเข้าห้อง นางขังตนเองเอาไว้ไม่ไปไหน คนที่ถูกสั่งให้มาจับตาดูกลับไปรายงานแล้ว จ้าวเฉิงกำลังดื่มสุรามงคลกับเจ้าสาว ทันทีที่ได้ยินว่านางคร่ำครวญราวกับสตรีไร้ค่าก็อุ้มหลิวเย่วขึ้นทันทีก่อนจะหัวเราะเบิกบาน ผู้หญิงโง่งม ไร้ราคาเช่นเจ้าคู่ควรกับบุรุษเช่นข้าหรือช่างไม่เจียมตัว หึ ก่อนจะเอาใจหลิวเย่ว
"นางช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลย ในใต้หล้าจะมีสตรีใดงามเท่าเจ้าอีกฮูหยินของข้า"
"ท่านพี่ก็ปากหวาน ว้าย คิกๆๆ" สองคนเริ่มบทรักกันแต่หัววันเนื่องจากคุ้นเคยกันดีจึงไม่ต้องพิธีรีตอง
ทางจวนเซียวกำลังเก็บเอาผ้าแพรมงคลออก เซียวอี้เซียนตัดสินใจเลือกผ้าแพรสีขาวมาหนึ่งผืน ก่อนจะปีนเก้าอี้พาดผ้าแพรกับขื่อ เอาคอพาดลอดในห่วงผ้าที่ทำขึ้นมา
"ลาก่อนท่านพ่อ ลาก่อนท่านย่า ท่านแม่ ท่านปู่ ข้าคือความด่างพร้อยอับอายของตระกูล ฮือๆๆ"
เท้าเล็กเตะเก้าอี้ออก จากนั้นห่วงผ้าก็รัดลำคอระหงทันที นางดิ้นรนชั่วครู่ จิตใต้สำนึกก่อนสิ้นลมมองเห็นหน้าคนที่รักและหวังดีกับนางเต็มไปหมด นางเสียใจที่ตัดสินใจเช่นนี้แต่สายไปแล้ว
ลมหายใจสุดท้ายของนางดับลงพร้อมกับความเสียใจของนางเสี่ยวฮวาที่เป็นห่วงคุณหนูของตนก็รีบมาดูทันทีที่เปิดประตูก็กรีดร้องออกมา
"กรี๊ดดดด คุณหนูๆของบ่าว ใครก็ได้ช่วยคุณหนูของข้าที ได้โปรด ฮือๆๆคุณหนูเจ้าขาทำไม่ท่านตัดสินใจตัดช่องน้อยแต่พอตัวเช่นนี้ ฮือๆๆๆ"
เสียงกรีดร้องของเสี่ยวฮวาทำเอาพ่อบ้านรีบวิ่งมาดู เขาเห็นคุณหนูของตนแขวนคอด้วยแพรขาวก็ตกใจก่อนจะรีบหามีดตัดผ้า เอาร่างของเซียวอี้เซียนลงมา ร่างของเซียวอี้เซียนหล่นลงกับพื้นทันที เซียวหงกับฮูหยินมาถึงก็ร้องไห้ปานจะขาดใจ
"เซี่ยนเซี่ยนเด็กโง่ ทำไมเจ้าทำอย่างนี้ แล้วพวกเราจะอยู่อย่างไร แม่มีเจ้าคนเดียวเท่านั้นนะ ฮือๆๆ"
"เซียนเอ๋อร์ พ่อไม่ดีเอง พ่อทำร้ายเจ้า เพราะคำพูดของพ่อทำร้ายเจ้า"
ฮูหยินผู้เฒ่าที่เดินมาก็ทรุดทันที จวนเซียวมีนางเป็นทายาทคนเดียว หวังว่าสกุลจ้าวจะปฎิบัติต่อนางอย่างดี แต่สุดท้ายกลับ
"เซี่ยนเซี่ยนของย่า ฮึกๆๆ"
ฮูหยินผู้เฒ่าแน่นหน้าอกกระอักเลือดออกมา ทุกคนในจวนจึงโกลาหลทันที ร่างของเซียวอี้เซียนที่เดิมไร้ลมหายใจ กลับสดุ้งเฮือกขึ้นมาก่อนจะโวยวาย
"อืม ทำไมหนวกหูจังวะ เบาๆกันหน่อยโว้ยคนจะนอน"
หวังเสี่ยวเซียนตะโกนออกไปทันทีที่เสียงดังอื้ออึงเข้าหูของเธอ ทุกคนที่กำลังเสียใจหยุดชะงักทันที นางยังไม่ตายคุณหนูยังไม่ตาย เซียวหงร้องไห้ก่อนจะรั้งบุตรสาวมากอดแน่น
"เซียนเอ๋อร์ลูกยังไม่ตาย ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณฟ้าดิน"
"อื้อ"
ปึกๆๆๆ หวังเสี่ยวเซียนหายใจไม่ออกทำไมต้องกอดแน่นขนาดนี้ นางทุบแผ่นหลังบุรุษที่กอดนางทันทีเพื่อให้เขาปล่อยนาง แล้วตาแก่นี่ใครวะ มองไปรอบๆ แต่ตัวประหลาดอะไรกันเนี่ย ถ่ายละครสั้นหรือ ก่อนจะคิดมากก็รู้สึกปวดหัวทันที อื้อ
"โอ้ย อะไรอีกวะเนี่ย ใครกันอีกเล่า อื้อ ปวดๆหัวมาก โอ้ยยย"
ภาพฉายไปมาอยู่พักใหญ่กว่าที่หวังเสี่ยวเซียนจะเข้าใจทั้งหมด ก่อนจะด่าร่างเดิม
"ยายเด็กโง่ แค่กระบองท่อนเดียวก็ยอมตาย เคลือบทองหรือกระบองผุๆกันแน่เถอะ หึ"
"เซียนเอ๋อร์ พ่อขอโทษต่อไปจะไม่ด่าลูกแล้ว ลูกอภัยให้พ่อนะ"
"แค่กๆ เด็กดีของย่า แค่กๆ ท่านปู่เจ้าจากไปไวพวกเราถึงถูกคนรังแก แค่กๆๆ"
หวังเสี่ยวเซียนพยุงตัวเองลุกไปหาหญิงชราจับมือนางมาแนบแก้ม ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"ท่านย่า..เดิมข้าตายไปแล้ว แต่ตอนระหว่างทางท่านปู่บอกให้ข้ากลับมา จงใช้ชีวิตต่อให้ดี พาสกุลเซียวให้รุ่งเรืองอย่าอาศัยน้ำมือคนอื่นเจ้าค่ะ"
"จริงหรือหลานย่า เจ้าเจอท่านปู่เจ้าจริงๆหรือ"
"เจ้าค่ะ ข้าไม่ได้อยากตายเพราะเสียใจเรื่องไอ้คนสารเลวนั่น แต่ข้าคิดว่าข้าเป็นตัวด่างพร้อยทำให้พวกท่านต้องมัวหมองเจ้าค่ะ"
"อย่าคิดเช่นนั้นเลย หลานปลอดภัยก็ดีแล้ว เรื่องนี้มีแค่คนในเรือนที่รู้ หากคนนอกรู้คงหัวเราะเยาะพวกเราไม่เลิก"
"ท่านพ่อ...พวกเราไปจากเมืองหลวงดีไหมเจ้าคะ ไปเริ่มต้นที่อื่น"
"เราไม่มีเงิน ช่างเถอะลูกไปพักผ่อนก่อน สัญญากับพ่อกับแม่และท่านย่าของเจ้าว่าจะไม่ทำเช่นนี้อีก"
"เจ้าค่ะ ข้าจะรักตัวเอง ข้าสัญญากับท่านปู่ไว้แล้ว"
ทุกคนแยกย้ายกันไป เสี่ยวฮวาเฝ้าคุณหนูของตนไม่ยอมไปไหนจนหวังเสี่ยวเซียนนึกขำ เฮ้อที่สำคัญฉันมาได้ยังไง เดี๋ยวสินึกก่อนนะ
Latest chapter
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ แผ่นดินรุ่งเรือง ครองรักยั่งยืน( The End )
ห้าปีผ่านไปเซียวอี้เซียนมาอยู่ที่ต้าฉินได้เจ็ดปีแล้ว ยามนี้นางมีบุตรชายสี่คนบุตรสาวสามคน เด็กทั้งเจ็ดคนล้วนเป็นเด็กเฉลียวฉลาด นางคลอดทุกครั้งได้ลูกแฝดทั้งสองครั้ง คุณตาบอกว่าเดิมทีคุณตามีคู่แฝด แต่เนื่องจากป่วยด้วยโรคเดียวกันกับเซียวอี้เซียนจึงจากไปก่อนวัย นางจึงไม่เคยเห็นหน้าเขา แต่หยางหมิงเฉิงบุตรชายคนรองมีส่วนคล้ายคุณตาเล็กเมื่อชาติที่แล้วมากนักคุณตาของนางบอกมาฮ่องเต้ประกาศราชโองการอีกห้าปีจะสละราชสมบัติให้รัชทายาทขึ้นครองราชย์ ต้าฉีเจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ แคว้นรอบๆ กลายมาเป็นส่วนหนึ่ง ไร้สงคราม ราษฎรล้วนมีแต่ความสุข พระราชามีความสามารถ ขุนนางซื่อสัตย์รักแผ่นดินรัชทายาททรงมีโอรสสามพระธิดาสอง ลู่เสวียนมีบุตรชายสองบุตรสาวสาม จินฝานมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสองคน หลิวหย่งมีบุตรชายสามคนไม่มีบุตรสาว ซึ่งเขาเสียดายยิ่งนัก วันนี้ทุกคนมารวมกันที่ตำหนักหย่งฉือเพื่อช่วยกันทำขนมไหว้พระจันทร์ ค่ำคืนนี้จะไหว้พระจันทร์ที่ตำหนักหย่งฉือ ทุกคนผ่านเรื่องราวมาด้วยกันมากมายย่อมผู้พันกันเป็นธรรมดา หยางเทียนหลงนั่งคุยกับสหายทุกคน"เขื่อนห้าแห่งสร้างเสร็จแล้ว เรือกลไฟพร้อมติดปืนใหญ่จำนวนยี่สิบลำก็สร้างเส
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ต้าฉินมั่นคง
หยางเทียนหลงทำครัวที่ครัวเล็กที่ตำหนักตนเอง ไม่นานอาหารหลานอย่างก็พร้อมสำหรับเขากับนาง ใบหน้าเปื้อนเขม่าเตาไฟทำเอาเซียวอี้เซียนยิ้มน้อยๆก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้เขา จากนั้นก็คีบอาหารป้อนสามี เด็กทั้งสามยังคงหลับเพราะเพิ่งดื่มนมไปก่อนหน้า เมื่อเรียบร้อยสาวใช้ก้มาเก็บโต๊ะ หยางเทียนหลงนั่งพิงหัวเตียงเซียวอี้เซียนนั่งพิงอกแกร่งของเขา มือหนากอดเอวนางเอาไว้ หยางเทียนหลงปรึกษากับนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"อีกสิบวันก็ครบเดือนพี่จะจัดงานให้ลูกของเรา แต่ว่าน้องๆเจ้าก็ครบเดือนเช่นกัน เจ้าว่าพวกเราจัดพร้อมกันเลยดีไหม""ขุนนางจะอึดอัดเอานะเพคะ พวกเขาต้องไปทั้งสองที่ในวันเดียวกัน ให้ท่านแม่กับท่านพ่อจัดก่อน อีกสักครึ่งเดือนเราค่อยหาฤกษ์มงคลจัดดีไหมเพคะ แต่ว่าตอนที่คลอดของขวัญมากมายนัก ตอนงานครบเดือนไม่รับของขวัญนะเพคะ ราษฎรยังคงอดอยากบางพื้นที่ เงินทองที่เอามาซื้อของขวัญเอาใจพวกเราบางทีอาจรีดไถภาษีมาจากชาวบ้านก็ได้ แม้จะกวาดล้างขุนนางไม่ซื่อไปไม่น้อย แต่ก็มิได้หมายความว่าจะไม่มีขึ้นมาอีก และเพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นเอาความสนิทสนมมาอ้างภายหลังเพคะ""เมียพี่ฉลาดยิ่งนัก ว่าแต่ก่อนไปพี่จำได้ว่าเจ้าบอกว่ากล
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ สำรวจแผ่นดินประสบความสำเร็จ
หลังจากที่เซียวอี้เซียนคลอดบุตรฝาแฝดนางจำได้ว่าเซียวอี้เซียนคนเดิมมาเกิดเป็นบุตรสาวของนาง หลังจากสามวันนางก็ลืมเลือนเรื่องนี้ไปง่ายดายราวกับว่าก่อนหน้าไม่เคยเกิดขึ้น ทั้งจวนเซียวและตำหนักหย่งฉือต่างก็มีแม่นมเพิ่มมาไม่น้อยเพื่อให้เพียงพอต่อการเลี้ยงดูทารกวันนี้ต้องขึ้นสำรวจแล้ว เพราะเลื่อนมาจากเดิมสี่วันแล้ว ฮ่องเต้เสด็จมาที่ตำหนักเพื่อเยี่ยมหลานสะใภ้ ยังมีไทเฮาเสด็จตามมาด้วย หยางเทียนหลงออกมารับเสด็จทั้งสองพระองค์ ฮ่องเต้ดำเนินเข้าไปเยี่ยม แม้ว่าห้องอยู่เดือนสตรีจะไม่สมควรแต่นางคือสตรีที่คุณต่อแผ่นดิน หลายๆอย่างที่ทำให้ราษฎรต้าฉินมีกินมีใช้ก็เป็นนางที่ทำให้กำเนิดขึ้นมาฮ่องเต้หยิบหยกที่รับสั่งให้ช่างหลวงแกะสลักเป็นพิเศษ หยกเป็นสีสองสีด้านในแกะสลักรูปมังกรเล็กแปดตัวอยู่ภายใต้มังกรตัวใหญ่ ว่ากันว่าหยกพิเศษนี้แม้แต่องค์ชายหรือองค์หญิงยังไม่อาจได้รับ มีเพียงรัชทายาทหยางเฟยหยางและพระโอรสองค์โตของรัชทายาทหยางเต๋ดูแลมิง และองค์ชายแปดเห็นยางก็อหยวนเท่านั้น"ตั้งชื่อหรือยังเล่าหลงเอ๋อร์""หลานรอเสด็จลุงพระราชทานให้พ่ะย่ะค่ะ""คนโตชื่อหยางหมิงเจี๋ยที่แปลว่าผู้ฉลาดและโดดเด่น คนรองชื่อหยางหมิงเฉ
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ แม่จะสอนให้เจ้าเข้มแข็ง
ร่างสูงไปแล้ว เฉียวมู่หลานอุ้มเวินสือห่าวไปนั่งเล่นหน้าเรือนเผื่อทั้งสองพระองค์มีรับสั่งใช้งาน ส่วนหยางเทียนหลงเมื่อมาถึงก็เปิดประตูอย่างเบามือ ร่างอุ้ยอ้ายนอนหลับลมหายใจสม่ำเสมอ แต่บางครั้งก็เหมือนจะนิ่วหน้า ร่างสูงรีบเดินไปดู เขาสังเกตเห็นนางกำมือจิกผ้าห่มแน่น ส่งเสียงครางเบาๆ"อื้อ อ๊า"เหงื่อเม็ดโตไหลออกทั่วใบหน้า หยางเทียนหลงปลุกนางเบาๆ"เซี่ยนเซี่ยน...เป็นอะไรไปฝันร้ายหรือ ตื่นเถอะพี่อยู่นี่"เซียวอี้เซียนลืมตาก่อนจะเอ่ยเสียงแหบพร่า"พี่เทียนหลง...หม่อมฉัน จะ เจ็บท้อง อ๊าาา มะ ไม่ไหว"หยางเทียนหลงเอาผ้าห่มออกก่อนจะเห็นเตียงเปียกชุ่ม เซียวอี้เซียนมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ย"น้ำคร่ำแตกแล้ว เรียกหมอตำแยเถอะเพคะ อื้อ จะ เจ็บจัง""ได้ๆๆ เด็กดีอดทนหน่อยนะ มู่หลานเรียกหมอตำแยมา พระชายาจะคลอดแล้ว""เพคะ หม่อมฉันจะรีบไป อาห่าวอยู่ตรงนี้อย่าไปไหน ข้าจะไปตามท่านหมอมาดูพระชายา""ขอรับท่านแม่""เด็กดี"เฉียวมู่หลานรีบไปตามหมอตำแย ไม่นานหมอตำแยก็ไปรวมกันที่เรือนท่านอ๋อง ตอนนี้พระชายาหลินที่ไปเข้าเฝ้าไทเฮามารถม้าเพิ่งมาถึงจวนรู้ข่าวก็รีบไปที่ตำหนักเล็กของบุตรชายทันที เสียงดังมาจากด้านใน นางเห็นหวงซื
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ไป๋จินหวนคลอดบุตรแฝด
หลังจากสถาปนามู่กุ้ยเฟยเป็นฮองเฮาเรียบร้อยสามวันต่อมาก็ได้เวลาปล่อยบอลลูยขึ้นฟ้าเพื่อสำรวจต้าฉิน หยางเทียนหลง รัชทายาท เซียวหาน เซียวหง และหวงเหวินเทียนต่างก็ขึ้นไปด้วยกันแต่อยู่คนละกระเช้า ทางด้านฮ่องเต้ทรงขึ้นกระเช้าเดียวกับหลานชาย เนื่องจากหากผิดพลาดหยางเทียนหลงถือว่ามีฝีมือดีที่สุดชายป่าตะวันตกของเมืองหลวง สถานที่สร้างบอลลูนวันนี้ทุกคนมารวมตัวกันเพียบพร้อม ค่ำนี้จะปล่อยบอลลูนขึ้น ทางด้านสามีทั้งหลายจะกลับไปหาฮูหยินของตนก่อน เพราะว่าอาจจะใช้เวลาบนนั้นประมาณครึ่งเดือนเป็นอย่างน้อย หากบินแล้วไร้อุปสรรค ก็จะเริ่มสำรวจแคว้นอื่นๆเช่นกัน เพื่อร่างแผนที่ให้ได้เปรียบทางสมรภูมิในอนาคต หากเกิดศึกสงครามอีกย่อมเฝ้าระวังแผ่นดินต้าฉินได้ดีกว่าเดิมทั้งหมดกลับจวนตนเอง รอยามโหย่วจะออกเดินทางพร้อมกับฮ่องเต้ หยางเทียนหลงแวะส่งพ่อตาและท่านปู่ของเซียวอี้เซียนเรียบร้อยก็รีบกลับตำหนักหย่งฉือ เหมือนเมื่อเช้านางจะลุกไม่ไหว เขาไม่อยากไปยามนี้เลยแต่กำหนดการมาแล้ว อีกอย่างนางเพิ่งแปดเดือนครึ่งยังไม่น่าคลอดในช่วงเวลานี้ แต่มารดานางกลับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อหยางเทียนหลงมาส่งพ่อตาและท่านพ่อของเขาปรากฏว่าในจวนสา
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ องครักษ์จวนอ๋องหาเมียได้แล้วทุกคน
เฉียวมู่หลานรอคนของหาไห่เหลานำวัตถุดิบมาส่ง ใครจะรู้ว่าท่านย่าของนางกับบิดาจะพาชาวบ้านมามากมาย พวกเขาตรงมาฉุดกระชากนางเพื่อบังคับนางให้กลับไปแต่งงาน เฉียวมู่หลานขัดขืน คนเฝ้าประตูเข้าห้ามแต่พวกเขากลับรุมทำร้าย องครักษ์ของจวนจึงมาขัดขวาง"พวกเจ้าเห็นจวนอ๋องเป็นสถานที่จะมาก่อเรื่องได้เช่นนั้นหรือ""พวกเรามิได้มาก่อเรื่องท่านทหาร แต่ข้ามาตามหลานสาวไปแต่งงาน นางอายุยี่สิบห้าแล้วยังไม่ออกเรือนจะทำให้บานเฉียวเราลำบากไปด้วย""ท่านย่า ท่านขายข้าให้หวังต้าซานสิบตำลึงมิใช่ข้าไม่รู้ ข้าไม่แต่งปล่อยข้านะ ท่านพ่อท่านยังเป็นคนหรือไม่ถึงขายลูกสาวตนเอง โอ๊ย"เพี๊ยะ!! เฉียวมู่หลานถูกบิดาตบ หน้าก่อนที่เขาจะเอ่ยอย่างไร้เยื่อไย"เดิมก็เป็นแค่ของไร้ค่า จะมาโวยวายทำไมกลับบ้านนางตัวดี""หยุดมือ..ที่นี่จวนอ๋องกลับไปให้หมด"องครักษ์ตวาดแต่คนสกุลเฉียวไม่ยอม เฉียวมู่หลานจึงควักสัญญาขายตัวออกมาแล้วเอ่ยตอบกลับไป"ข้าขายตนเองแล้ว หากอยากแต่งข้าก็ให้หวังต้าซานเอาเงินมาไถ่ตัวข้าสามสิบตำลึง"แม่เฒ่าเฉียวถึงกับหน้าแดงเพราะความโมโห ก่อนจะพุ่งเข้ามาใช้ไม้เท้าฟาดที่หลานสาว ปึก!! ปึก!! ปึก!! เฉียวมู่หลานหลับตายอมรับไม้เท้
You may also like
ชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล585.7K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.9M viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่68.6K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ23.5K viewsหว่ออ้ายหนี่ พี่ชายที่รัก
ฝ้ายสีคราม748 viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น12.2K viewsหนีรักชินอ๋องตัวร้าย
วริษา241 viewsท่านแม่ทัพข้าจะเอาตัวรอดจากท่านให้ได้
Futhaone1.8K views
