งานแต่งงานที่ล้มเหลว 1.

ชาวบ้านต่างซุบซิบนินทากันไปต่างๆนานา  เมื่อตามไปดูก็เห็นพี่ชายของคุณหนูหลิวแบกน้องสาวที่สวมชุดเจ้าสาวมีผ้าคลุมหน้าออกมาจากจวน  ส่งนางขึ้นเกี้ยว  มโหรีบรรเลงขบวนรับตัวเจ้าสาวหันกลับไปยังทิศเหนือของเมืองเพื่อมุ่งสูู่ตระกูลจ้าวเพื่อทำพิธี

ทางด้านตระกูลเซียวที่ตอนนี้เซียวอี้เซียนนั่งบีบมือจนนิ้วขาวซีด  นี่เลยเวลามามากแล้ว  เหตุใดพี่เฉิงยังไม่มาอีก  เขาเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า  เสี่ยวฮวาที่ตอนนี้วิ่งกระหืดกระหอบมาด้วยความเป็นห่วงคุณหนูของตน  บวกกับเรื่องที่เพิ่งได้ยินทำเอานายท่านถึงกับกระอักเลือด  ตอนนี้หมอประจำจวนกำลังช่วยเขาอยู่  

เมื่อมาถึงเรือนแม่สื่อที่มาอยู่กับนางก็มองหน้าทันที  คนแก่คนเฒ่าเองก็สงสัยว่าด้านนอกเกิดอะไรขึ้น  เสี่ยวฮวาเดินเข้ามาหาคุณหนูของตนก่อนจะเอ่ยทั้งน้ำตา

"คุณหนูเจ้าขา  เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ ฮือๆๆๆ"

"เกิดเรื่องอะไรเสี่ยวฮวา  หรือว่าท่านพี่เฉิงเกิดเรื่องอันใดขึ้น"

"คุณหนูเจ้าขา  คุณชายเฉิงเขาๆ  คือว่าเขา"

"เสี่ยวฮวาเกิดอะไรขึ้นบอกข้ามาเถอะ"

ตุบ!!เสี่ยวฮวาคุกเข่าลงตรงหน้า  เซียวอี้เซียนแปลกใจที่สาวใช้ตัวน้อยของนางมีกิริยาเช่นนี้จึงเลิกผ้าคลุมหน้าออกก่อนจะเอ่ยถามเรื่องราว

"มีเรื่องอะไรกันแน่เสี่ยวฮวา   เจ้าเป็นอะไรไปบอกข้าสิ  อย่าทำแบบนี้ข้าทำตัวไม่ถูกนะ"

"คุณหนูเจ้าคะ  คุณชายเฉิงไปยังทิศตะวันตก  รับคุณหนูหลิวเป็นเจ้าสาวตอนนี้ทำพิธีกราบไหว้ฟ้าดินอยู่ที่จวนจ้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ  พวกเขาเหลือแค่ส่งตัวเข้าหอเท่านั้น"

"อะไรนะ?   ไม่  ไม่ๆๆ  ไม่จริง  ท่านพี่เฉิงไม่มีวันทำกับข้าแบบนี้  ไม่จริงเสี่ยวฮวาเจ้าโกหก  ฮือๆๆๆไม่จริง  ไม่จริง"

เซียวอี้เซียนลุกขึ้นวิ่งออกไปข้างนอก  แต่กลับถูกบ่าวไพร่จับเอาไว้  คนของสกุลจ้าวที่ถูกส่งมาก็เดินมาหานาง  แม้คนจวนเซียวจะห้ามแต่กลับต้านไม่ได้  

"คุณหนูเซียว  คุณชายของเราบอกว่าเรื่องแต่งงานกับท่านเป็นไปไม่ได้  คุณขายของเรามีใจต่อคุณหนูหลิว  แต่ว่าเพื่อไม่ให้ท่านเสียหน้าสินสอดไม่เอาคืน  เพราะอย่างไรจวนเซียวก็ตกต่ำจำเป็นต้องใช้จ่าย  อีกเรื่องหากคุณหนูยินดียอมเป็นอนุ  คุณชายก็จะส่งเกี้ยวมารับท่าน"

"อนุหรือ  หมายความว่าอย่างไร  พวกเจ้าสกุลจ้าวคิดว่าจวนเซียวของข้ารังแกง่ายงั้นหรือ แค่กๆๆ  เซียนเอ๋อร์  กลับไปเข้าห้อง  ไม่แต่งก็ดีรู้เช่นเห็นชาติวันนี้ดีกว่าแต่งไปแล้วทุกข์ใจ  แค่กๆๆ โอ๊ะ"

พ่อบ้านสกุลจ้าวผลักบิดาของเซียวอี้เซียนจนล้มลง  ชายชรากระอักเลือดออกมา  เซียวอี้เซียนรีบวิ่งไปประคองเขา  อนุหรือ  เขาทำอย่างนี้ได้อย่างไร  เขาสัญญาว่าจะรักนางคนเดียว  

"ข้าไม่เชื่อว่าพี่เฉิงจะเอ่ยเช่นนี้  ข้าไม่เชื่อ"

"คุณชายคิดไว้แล้วว่าท่านต้องเป็นเช่นนี้  นี่เป็นจดหมายจากคุณชาย  เชิญคุณหนูเซียวอ่านเองเถอะ"

เซียวอี้เซียนรับจดหมายมา  มือสั่นเทาก่อนจะเปิดอ่าน  ลายมือของเขานางจำได้

("คุณหนูเซียว..ขออภัยที่ไม่สามารถแต่งงานกับเจ้าได้  ข้ากับเย่วเอ๋อร์มีใจตรงกัน  อีกอย่างนางเป็นหน้าเป็นตาให้กับสามีเช่นข้าได้  เจ้าเองนอกจากท่าทีอ่อนแอจนน่ารำคาญก็จืดชืดจนไร้สีสัน  ฝืนใจแต่งกับเจ้าชีวิตข้าคงต้องทนทุกข์   แต่หากเจ้ายอมเป็นอนุของเย่วเอ๋อร์ได้ข้าจะส่งเกี้ยวมารับ  ส่วนจะเข้าหอกับเจ้าหรือไม่ต้องถามเย่วเอ๋อร์ว่านางยอมหรือเปล่า  สินสอดไม่เอาคืน  ตระกูลเซียวตกต่ำเพียงนี้เงินเหล่านี้เอาไว้พยุงฐานะพวกเจ้าก็แล้วกัน  จ้าวเฉิง")

"ไม่จริง  พี่เฉิงไม่ทำกับข้าแบบนี้  ไม่จริงจดหมายนี่โกหก  ฮือๆๆ"

"เฮ้อ  หมดหน้าที่ของข้าแล้วขอตัวก่อน  หึ มีอะไรคู่ควรกับคุณชายของข้ากัน  ไม่ประมาณตนเอาเสียเลย"