ตอนที่160ฮองเฮาผู้กล้ำกลืน

ฮองเฮาทรุดกายลงไปกับพื้น คำรำพึงในใจดังก้องไม่หยุด หว่านชิงนังเด็กสารเลวนั้น! ก่อนจะหันไปมองโม่ชิงเหยียนที่ยืนอยู่ข้างหน้า

"ท่านโหวไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ เหตุใดองค์หญิงใหญ่หว่านชิงต้องดึงท่านโหวมายุ่งกับเรื่องนี้ด้วย"

ฮองเฮาถามเสียงต่ำ แม้ภายในจะเต็มไปด้วยความโกรธแต่ก็ยังสามารถปกปิดไว้ได้

โม่ชิงเหยียนยิ้มบางๆ ด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจะเข้าใจในทุกสิ่ง ก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงเย็นว่า

"ถ้าท่านแน่ใจเช่นนั้น…ก็แค่มีคนนำเสื้อคลุมของท่านโหวมาให้ข้า ข้าก็เลยคิดว่าฮองเฮายังติดต่อกับท่านโหว อาจจะพอนำเสื้อไปคืนท่านโหวได้"

ฮองเฮากัดฟันจนเป็นสันนูน รู้สึกโกรธเกรี้ยวแต่ก็จำต้องควบคุมตัวเองไว้ ดวงตาจ้องไปยังโม่ชินเหยียนด้วยแววตาคมกริบ

"ข้าไม่ได้รู้จักกับท่านโหวเป็นการส่วนตัว...ข้าไม่เคยติดต่อกับเขาเลย" น้ำเสียงของฮองเฮาสงบราบเรียบ พูดในท่าทีที่เยือกเย็น

"หากท่านราชครูจะคิดอย่างนั้น ข้าก็ไม่อาจห้ามความคิดของท่านราชครูได้ ฉะนั้นข้าจะนำเสื้อคลุมไปส่งคืนท่านโหวด้วยตัวเอง"

โม่ชิงเหยียนยิ้มออกมาอีกครั้ง ส่งสัญญาณให้ทหารด้านหลังนำเสื้อคลุมมาวางลงตรงหน้า ดันไปข้างหน้าเล็กน้อยด้วยรอยยิ้ม โม่ชิงเหยีย