LOGINShare
ตอนที่91แผน
Last Updated:
2025-07-21 22:44:13
Latest chapter
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่92แต้มแห่งความคิดถึง
เขายืดตัวตรง หันหลังกลับ ก้าวออกมาหาเยี่ยนอิงที่ยืนกอดอกอยู่ด้านนอก สีหน้าของเยี่ยนอิงนั้นเรียบนิ่ง ยากจะอ่าน“องค์หญิง…”เสียงของเขาเรียบนิ่ง แต่ฟังดูแผ่วลงเล็กน้อยเขายกตุ๊กตาเสี่ยวเหวินขึ้น ให้เห็นเยี่ยนอิงเห้นมันอย่างชัดเจน“ข้าขอเสี่ยวเหวิน…คืนจะได้ไหม”เยี่ยนอิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาสั่นไหววูบหนึ่ง ก่อนจะปรายตามองเจ้าตุ๊กตาอย่างไม่ไยดีนัก“เสี่ยวเหวินอย่างนั้นหรือ เยี่ยนอิงคิดว่าหายไปแล้วเสียอีกเจ้าหนูตัวดีคงเอาไปกัดแทะสินะ แต่ช่างเถอะตอนนี้เยี่ยนอิงมีเสี่ยวหลงแล้ว ท่านให้เยี่ยนอิงสั่งให้สาวใช้ซ่อมมันแล้วค่อยส่งที่จวนแม่ทัพจะดีกว่า”“แต่ข้าตั้งใจจะนำมันกลับไปพร้อมกับข้า” ไป๋เหวินหลงกล่าวช้าๆ เยี่ยนอิงเงียบไป หันหน้าออกไปทางลานหิน ดวงตาว่างเปล่าเหมือนไม่ต้องการให้ใครมองเห็นความคิดที่วกวนอยู่ภายใน“เอาไปเถอะ ถ้าท่านยืนยันแบบนั้น”เสียงตอบนั้นเบา…แต่แฝงไม่อาจไม่รู้สึกไป๋เหวินหลงค้อมศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะเก็บเสี่ยวเหวินไว้ในอกเสื้อ เขาไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่หมุนกายกลับ เดินผ่านองครักษ์ที่ยังคงทำหน้าที่อย่างเคร่งครัด แล้วหายลับออกไปจากตำหนักเหลือไว้เพียงเยี่ยนอิงที่ยังคงยืนนิ่ง...ฟัง
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่91แผน
เสียงฝีเท้าก้าวแผ่วเบาจากทางเดินเบื้องหน้าห้อง ประตูที่กำลังกึ่งเปิดถูกผลักออกเบาๆ พร้อมกับร่างของราชครูโม่ชิงเหยียนที่ปรากฏตัวขึ้นใบหน้าเรียบสงบดังเคยสายตาเห็นเจ้าแมวตัวฟูสีขาวลอยอยู่กลางอากาศ“แอ๊ะ” เจ้าแมวระบบร้องอุทานก่อนจะร่วงลงจากกลางอากาศกระแทกลงบนโต๊ะเบาๆ ม้วนตัวเป็นก้อนกลมแล้วยืดตัวส่งเสียงเหมียวออกมาอย่างเสียงธรรมดาสามัญแบบแมวมารยาทดี หว่านชิงสะดุ้งตามตาเบิกกว้าง รีบหัวเราะกลบเกลื่อน“อุ๊ย เจ้าแมวตัวนี้นี่…ชอบกระโดดโลดเต้นตบยุงจังเลยน้าาา แหะๆ …ละ…แล้วท่านอาจารย์ ท่านมาเร็วจังวันนี้”โม่ชิงเหยียนยกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบางๆ อย่างอ่อนโยน“แน่นอนว่าต้องรีบมาสิ ข้ากลัวเจ้าจะเบื่อจนคิดบวชจริงๆ น่ะสิ ขนมมากมายจากร้านประจำของเจ้า ข้าแวะซื้อมาให้” โม่ชิงเหยียนกล่าวพร้อมกับยื่นปิ่นโตไม้ส่งให้ตรงหน้า “หู้ยยย ของโปรดเลยอยู่ข้างนอกนี่ดีจริงๆ มีท่านอาจารย์ซื้อขนมระหว่างทางมาฝากฮิฮิ” หว่านชิงรีบคว้ามาไว้แนบอกอย่างลิงโลดโม่ชิงเหยียนมองไปยังเจ้าแมวที่นั่งเลียแข้งเลียขารักษาตัวเองอยู่บนโต๊ะอย่างสงบราวรูปสลักเทพเจ้าแมว ดวงตาเจ้าแมวระบบที่เบิกกว้างจ้องเขาไม่วางตา ทำให้โม่ชิงเหยียนชะงักเล็
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่90เดือด
“ทุกคนล้วนแสดงความเต็มใจร่วมมือพะยะค่ะ เรื่องนี้เกี่ยวพันหลายสิ่งเป็นเรื่องสำคัญ หากผู้ใดกล้าไม่ให้ความร่วมมือเจตนาก็ชัดเจน”ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้พยักหน้าน้อยๆ เสียงแผ่วแต่เด็ดขาด“ดีมาก...ขอให้รู้ไว้ นี่มิใช่เพียงเรื่องของชีวิตของลูกข้าแต่คือภัยเงียบของแผ่นดิน ใครทำ...ข้าจะลากคอมันขึ้นมาประหารแขนประจานไว้ที่หน้าประตูวัง”มือกำแน่นดวงเนตรวาววับ บรรยากาศทั่วทั้งท้องพระโรงกดดันหนักหน่วง ขุนนางทุกคนไม่กล้าขยับไหว “พวกมัน…บังอาจถึงเพียงนี้ ครั้งแรกลอบสังหารองค์หญิงองค์ชายทั้งสามคนไม่สำเร็จ จึงหันมาเล่นงานทีละคนแทนอย่างนั้นหรือ คิดว่าแผ่นดินนี้เป็นสนามซ้อมกระบี่งั้นรึ”จังหวะนั้นขุนนางอาวุโสผู้หนึ่งจากตระกูลกู้ผู้เคยดำรงตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีในฮ่องเต้องค์ก่อนเสียงแหบแผ่วแต่เปี่ยมด้วยน้ำหนักแห่งวัยวุฒิและประสบการณ์ ยกมือประสานกันตรงหน้า ก้าวออกหนึ่งก้าวแล้วเอ่ยด้วยความรอบคอบ“กระหม่อมขอประทานอภัยที่กล้ากล่าวล่วงพระราชดำริพ่ะย่ะค่ะ แต่เมื่อพิเคราะห์จากสิ่งที่เกิดขึ้น หากครั้งแรกมุ่งเป้าไปที่องค์หญิงรองเยี่ยนอิง องค์หญิงใหญ่หว่านชิง และรัชทายาทหยางหลิน ต่อมาคือองค์หญิงใหญ่หว่านชิง ส่วนครั้งล่า
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่89ลมหนาว
ลมหนาวปลายราตรีพัดโชยผ่านแนวสนเสียงหวีดหวิว เงาจันทร์ฉายแสงเงียบงันคลอเคลียระเบียงหินหน้าตำหนักของกุ้ยเฟยหยุนซิน เงาร่างเล็กในชุดคลุมบางเบากอดตุ๊กตาไหมพรมแน่น เดินช้าๆ ผ่านแสงตะเกียงที่ริบหรี่ตรงทางเดินด้านหลังตำหนักจนหยุดลงหน้าประตูห้องหนึ่ง...เป็นห้องของไป๋เหวินหลงเสียงประตูถูกเคาะเบาๆ ร่างสูงในสีขาวสะอาดของไป๋เหวินหลงปรากฏขึ้น พร้อมแสงไฟอ่อนจากในห้องที่สาดส่องออกมา เมื่อดวงตาเฉียบคมสบกับเงาร่างบอบบางเบื้องหน้า ความตกใจแปรเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจปนห่วงใยทันควัน"องค์หญิงรอง"เยี่ยนอิงกอดตุ๊กตาเสี่ยวหลงแนบอก ใบหน้าซีดเซียวจากลมหนาว สบตาเขานิ่ง"ท่านแม่ทัพ..." เสียงเยี่ยนอิงเอ่ยออกมาเบาๆไป๋เหวินหลงไม่รีรอถอดเสื้อคลุมออกอย่างรวดเร็ว คลุมไหล่ให้เยี่ยนอิงโดยพลัน ก่อนจะเปิดประตูให้เยี่ยนอิงเข้ามานั่งในห้อง เร่งตะเกียงเพิ่มจนแสงสว่างขึ้นเล็กน้อยแล้วค่อยๆ รินชาร้อนใส่ถ้วยกระเบื้อง ส่งให้เยี่ยนอิง"องค์หญิงรองมาทำไมในยามนี้ เดินตากลมหนาวมาแบบนี้ได้อย่างไร"เยี่ยนอิงรับถ้วยชาด้วยสองมือสองแก้มแดงระเรื่อ ไม่รู้ว่าเพราะอาย เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยเบาๆ พร้อมรอยยิ้มแฝงเศร้า"เยี่ยนอิงเดินเล่นอ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่88มองใหม่
“ให้คนไปพยุงองค์หญิงสิ” ฮองเฮาเอ่ยอย่างร้อนรน แล้วหันไปสั่งสาวใช้ข้างหลัง“รีบไปเรียกหมอหลวง มาตรวจอาการอีกครั้งด้วย”เยี่ยนอิงสะบัดชายแขนออกเล็กน้อยอย่างไม่เต็มใจนักแต่ก็ยอมปล่อยให้เข้าประคอง ก่อนจะก้าวตามกันไปเยี่ยนอิงหันไปทางไป๋เหวินหลงที่ยืนส่งด้วยแววตามองห่างๆ แล้วเอ่ยเสียงใส “ขอบคุณ ท่านแม่ทัพเยียนอิงหวังว่าเราจะได้ไปที่ตลาดด้วยกันอีกสักครั้ง”เมื่อสองแม่ลูกก้าวห่างออกจากผู้คนแล้ว ฮองเฮาหลี่หลันซื่อจึงเบนสายตามองเยี่ยนอิงแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเบา “ท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลงปฏิบัติต่อเจ้ายังไงบ้าง บอกมาให้หมดเกิดอะไรขึ้นบ้าง”เยี่ยนอิงชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะถอนใจ พลางขมวดคิ้วนิดๆ สีหน้ารำคาญเจือหงุดหงิดไม่ปิดบัง กระซิบลอดไรฟัน“ท่านแม่จะสงสัยอะไรนักหนาเล่า...ก็รู้กันอยู่ว่าองค์หญิงใหญ่หว่านชิงน่ะเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวน่ารำคาญยิ่งนัก…นางไม่ปล่อยให้ลูกมีโอกาสอยู่กับท่านแม่ทัพเลยสักนิด” ราวกับรู้ว่านี่แผนการของฮองเฮาฮองเฮาเม้มปาก สีหน้าบิดเบี้ยวแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยเสียงเคียดแค้น “นังปีศาจ...ไปอยู่ถึงวัด แม่ก็นึกว่าแผนการของแม่จะไร้คนขัดขวางเสียแล้ว”“นี่เป็นแผนของท่านแม่หรือเจ้าคะ” เยี่ยนอิงชะง
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่87หมากตัวหนึ่ง
ณ ตำหนักกุ้ยเฟยหยุนซินกุ้ยเฟยหยุนซินประทับบนตั่ง เสียงฝีเท้านุ่มนวลของผู้มาเยือนดังกังวานเข้ามาก่อนตัว ฮองเฮาหลี่หลันซือเดินเข้ามาอย่างไม่เร่งร้อน ริมฝีปากประดับด้วยรอยยิ้มบาง“นานแล้วที่ไม่ได้ดื่มชาร่วมกับน้องหญิงแบบนี้ วันนี้อากาศดีพอดีเลย” เสียงของฮองเฮาหลี่หลันซื่อนุ่มทุ้มฮองเฮาหลี่หลันซื่อนั่งลงตรงข้าม ยกถ้วยชาขึ้นแตะริมฝีปากก่อนวางลงแล้วทอดสายตาสบกุ้ยเฟยหยุนซินตรงหน้า“ข้าได้ยินว่า…องค์หญิงใหญ่หว่านชิงเป็นผู้ช่วยน้องชายของท่าน…ท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลงพร้อมกับเยี่ยนอิงจากเงื้อมมือของมือสังหารกลางเมือง…องค์หญิงใหญ่นางยังพาท่านแม่ทัพไปพักรักษาตัวที่วัดต้าเล่อด้วยตนเอง ทั้งยังอยู่เฝ้าไข้จนรุ่งสาง…น้องหญิงควรจะขอบคุณองค์หญิงใหญ่ในครานี้นะ”กุ้ยเฟยหยุนซินเงยหน้าขึ้นช้าๆ นัยน์ตาคู่งามวาบไหวด้วยรอยลึกบางอย่างที่ยากจะอ่าน ระบายยิ้มจางๆ“ขอบคุณน่ะหรือเพคะ...หม่อมฉันว่า...สิ่งที่องค์หญิงใหญ่หว่านชิงกระทำล้วนมีเงื่อนงำ คนเช่นองค์หญิงใหญ่หว่านชิงที่ภายนอกดูบอบบาง โง่เขลาดูราวกับเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ…แต่กลับทำสิ่งที่แม้แต่บุรุษยังลังเล” กุ้ยเฟยหยุนซินวางถ้วยชาลงหันกลับมาสบตาฮองเฮา“จะให้หม่อมฉันร
You may also like
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว10.7K viewsเกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง
ปลายฝนต้นหนาว10.8K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่121.4K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์12.3K viewsสะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง
28พิจิกาเฉิน3.8K viewsชายาขี้เหร่นี้เป็นของท่านนะเจ้าคะ
Lovedee1.4K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย20.2K viewsภรรยาแสนชังของท่านโหว
กะปอมพ่นไฟ2.5K views
