LOGINShare
ตอนที่96ดอกบัวขาวเยี่ยนอิง
Last Updated:
2025-07-24 17:47:37
Latest chapter
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่100 ในฐานะอา
โม่ชิงเหยียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ พร้อมกับพูดเสริมว่า“ท่านแม่ทัพจะต้องระมัดระวังตัว รู้หรือไม่ว่าไท่จือหยางหลินอาจจะไม่เพียงแต่ตกอยู่ในอันตรายจากคนที่เราคาดไม่ถึงเท่านั้น...แต่ทุกอย่างล้วนเหมือนกับดัก”ไป๋เหวินหลงไม่ได้พูดอะไรตอบ แค่เพียงหันไปมองหว่านชิงและสั่งเสียงขรึมว่า“องค์หญิงใหญ่หว่านชิง... ข้าขอโทษที่ไม่อาจพาท่านออกไปจากที่นี่ในตอนนี้ แต่ข้ารู้ว่าท่านต้องปลอดภัยในการคุ้มกันของท่านราชครูโม่ชิงเหยียน”หว่านชิงยิ้มให้ไป๋เหวินหลงบางๆ รู้ดีว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไป๋เหวินหลงจะไม่ยอมปล่อยให้ใครมาทำร้ายหยางหลินได้สินะ“ข้ารู้...ท่านก็ระวังตัวด้วยเหมือนกัน” หว่านชิงพูดอย่างอ่อนโยนโม่ชิงเหยียนขยับมาที่ม้าของเขาแล้วพูดกับหว่านชิงอย่างอ่อนโยน“มาเถอะ ข้าจะพาท่านกลับวังหลวง ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในที่ปลอดภัยต้องรีบไปให้เร็วที่สุด”ไป๋เหวินหลงมองไปที่สองคนนั้นที่นั่งอยู่บนม้าและในที่สุดไป๋เหวินหลงก็หันไปทางเส้นทางตรงกันข้าม“ข้าไปก่อน...” เสียงของไป๋เหวินหลงหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ“ฝากท่านด้วยท่านราชครู”ทันทีที่คำพูดหลุดออกจากปาก ไป๋เหวินหลงก็กระตุ้นม้าของตนให้พุ่งไปข้างหน้า ด้วยความเร็ว
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่99 หายไป
“อารักขาองค์หญิงใหญ่ๆๆ” เสียงหยางหลินตะโกนก้อง"แย่แล้วอะไรอีกหนอ เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วหรือ"เสียงหว่านชิงดังขึ้นเบาๆ รู้สึกถึงอันตรายที่เข้ามาทุกขณะองครักษ์ต่างวิ่งมาล้อมเกี้ยวของหว่านชิงไว้“องค์ใหญ่เพคะระวังตัวด้วยเพคะ” เสียงซื่อซื่อเตือนเบาๆแต่หว่านชิงยังคงพยายามสงบสติอารมณ์ ในขณะที่หยางหลินยกมือลงข้างตัวม้า และจ้องมองกลุ่มคนเหล่านั้น“หยุด!” หยางหลินตะโกนออกมาเสียงหนักแน่น แต่กลับถูกหัวหน้าคนร้ายยิ้มเย้ย“แค่เด็กๆ” ชายชุดดำหัวเราะในเสียงต่ำ ร่างของเขาก้าวเข้ามาใกล้เกี้ยวหว่านชิงหันหน้าสบตา หยางหลิน พยายามปลอบใจตัวเองว่าจะมีวิธีจัดการกับสถานการณ์นี้ได้อย่างไร แต่ทันใดนั้นมือของคนหนึ่งในกลุ่มคนร้ายขยับเร็วราวกับสายฟ้า พวกเขาปล่อยยาพิษในอากาศทันที ผงพิษลอยคว้าง หว่านชิงสูดเข้าไปสุดลมหายใจเพราะหายใจเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่ภาพรอบตัวจะเบลอและสุดท้ายก็หมดสติไปเวลาผ่านไปไม่รู้กี่ชั่วยาม หว่านชิงฟื้นขึ้นมาช้าๆ รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย หายใจหนักๆ ลืมตาขึ้นและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นดิน ร่างกายสั่นสะท้าน และเหมือนยังรู้สึกถึงลมหายใจที่ไม่คุ้นเคยอยู่ใกล้ๆเสียงของม้าดังก้องหู หว่านชิงมอ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่98 หักเหลี่ยม
ในห้องโถงใหญ่ที่เงียบสงัด ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้หันไปมองไป๋เหวินหลงที่ยืนตรงหน้า หลังจากการรายงานเหตุการณ์เมื่อไม่นานมานี้ การสืบสวนและคำตอบที่ได้รับจากแม่ทัพหนุ่มก็ยังคงทำให้ความเครียดในใจยังไม่คลี่คลาย“ยังไม่ให้ทูลลา...” เสียงฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้แหบแห้งท่ามกลางความเงียบงัน ก่อนพระองค์จะเงยหน้าขึ้น มองไปที่ไป๋เหวินหลงด้วยสีหน้าจริงจัง“ข้ามีเรื่องที่ต้องคุยกับเจ้า”ไป๋เหวินหลงที่ยืนอยู่ตรงนั้นประสานมือเข้าหากันอย่างเคารพ ก่อนจะเอ่ยปากถามด้วยความสุภาพและสงบ“เรื่องใดพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทโปรดตรัสมา”ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ถอนหายใจยาว ราวกับกำลังตัดสินใจบางอย่าง ก่อนจะถามคำถามที่ทำให้ความเงียบรอบกายยิ่งทวีความหน่วงแน่นขึ้น“เจ้ารู้สึกอย่างไรกับเยี่ยนอิงกันแน่?”คำถามนั้นทำให้แม่ทัพหนุ่มชะงักไปครู่หนึ่ง เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบคำถามนี้จากฝ่าบาท แม้แต่ในช่วงเวลาที่กำลังสับสนอยู่ก็ตามไป๋เหวินหลงสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะยืดตัวตรง ตอบด้วยเสียงที่มั่นคง แต่ก็แฝงไปด้วยความกังวลบางอย่าง“องค์หญิงรองเยี่ยนอิงกับข้า... ข้ารู้สึกทั้งห่วงใยและต้องการปกป้อง” เขาหยุดพักครู่ พูดต่อ“แต่... มันก็ไม่ง่ายนักที่จ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่97ใครกันแน่
ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้วางบันทึกลงเบื้องหน้า จากนั้นค่อยๆ ปิดกล่องไม้นั้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่แฝงความตึงเครียดชัดเจน“เรื่องนี้…” เสียงเคร่งราวกับผ่านการกลั่นกรองอย่างยาวนานดวงตากวาดมองทุกคนในท้องพระโรง จนเสียงทุกอย่างเงียบลงทันตาเพราะลุ้นคำตอบ“...ข้าจะดำเนินการในวันพรุ่งนี้ จะตัดสินโทษอย่างเด็ดขาด…ให้ผู้กระทำต้องรับโทษหนักที่สุด และข้าจะชี้แจงรายละเอียด…พร้อมเปิดเผยหลักฐานทั้งหมดในคราวเดียวกัน”สิ้นคำประกาศนั้น ความเงียบก็ปกคลุมท้องพระโรงอีกครั้ง เหล่าขุนนางต่างไม่กล้าซักถามต่อ หลายคนเม้มปาก หลายคนก้มหน้าหลบสายตาเพราะไม่รู้ว่าเรื่องร้ายแรงถึงเพียงใด ขันทีจื่อกงรีบรับกล่องนั้นกลับไปเก็บรักษาอย่างระมัดระวังเหล่าขุนนางจะทยอยออกจากท้องพระโรงอย่างเคร่งขรึม แต่อารมณ์ในอกของแต่ละคนหาได้สงบไม่“เหตุใดฝ่าบาทจึงทรงหนักพระทัยนัก” ขุนนางหนุ่มผู้หนึ่งถามขึ้นเบาๆ ขณะเดินเคียงข้างกัน“ดูแล้วไม่ใช่เพียงหนักพระทัย ยังทรงลังเลอีกด้วย…” ขุนนางวัยกลางคนอีกผู้หนึ่งกล่าวเสริม ดวงตาเขาเหลือบไปยังด้านในราวกับยังคงหวาดระแวงสิ่งที่ได้เห็น“ในเมื่อฝ่าบาทตรัสว่าจะลงโทษให้หนักที่สุด งั้นก็คงหมายถึงว่าผู้กระทำคื
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่96ดอกบัวขาวเยี่ยนอิง
เยี่ยนอิงที่เคยสดใสร่าเริงดั่งดอกไม้แรกผลิบัดนี้กลับนั่งซึม ก้มหน้าคล้ายจะฝังปลายคางลงบนอกตนเองอยู่รอมร่อ ปลายนิ้วเขี่ยพู่ไหมเล็กๆ บนชายเสื้อจนกระทั่งบานประตูเปิดออกองครักษ์ผู้ควบคุมการตรวจค้นทั่วตำหนักก้าวเข้ามา ค้อมตัวอย่างเคารพ “กราบทูลฮองเฮา บัดนี้ตรวจสอบเสร็จสิ้นแล้วพ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันขอลากลับ”“อืม” ฮองเฮาพยักหน้าเบาๆ มือโบกให้เป็นเชิงอนุญาตองครักษ์ก้มคำนับอีกครั้งแล้วถอยออกไปพร้อมคนของตนประตูค่อยๆ ปิดลงทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครา เพียงสิ้นเสียงของผู้อื่นเยี่ยนอิงก็พลันเอนตัวเข้าซบตักของมารดาอย่างแรง ดวงหน้างามหม่นหมองซุกลงกับฮองเฮาเสียงร้องไห้หลุดลอดออกมาเบาๆ ในทีแรกแต่แล้วก็ระเบิดเป็นเสียงสะอื้นแผ่วสั่นในถัดมา“เสด็จแม่…เขา…เขารู้แล้วเพคะ…ท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลง เขารู้แล้ว…”“ใคร รู้ว่าอะไร” หลี่หลันซื่อเพียงยกมือขึ้นลูบศีรษะบุตรสาวอย่างแผ่วเบาแต่แววตาเริ่มเครียดจัด เยี่ยนอิงสะอื้นหนักขึ้น พลางบีบมือเข้าหากันจนเล็บจิกเนื้อแน่น“เขารู้ว่าลูกทำร้ายตุ๊กตาพี่หว่านชิง…เจ้าตุ๊กตาเสี่ยวเหวินตัวนั้น…” น้ำเสียงสั่นสะท้าน เต็มไปด้วยความละอายปนสับสน“ขนาดมันขาดวิ่นสกปรกน่าเกลียด เ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่95ฝ่าบาทลำเอียงอีกแล้ว
ในห้องทรงงานกุ้ยเฟยหยุนชินก้าวเข้ามาใบหน้างามแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มบางๆ ใต้แขนประคองกล่องไม้ แต่ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้มองจากหางตายังรู้ว่าตอนนี้นางคงกำลังมีเรื่องไม่พอใจบางอย่าง “หม่อมฉันขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทด้วยเรื่องสำคัญเพคะ”“ว่ามาเถิด มีเรื่องใด”ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ยังไม่ละสายตาจากฎีกา พยักหน้าน้อยๆ ให้ขันทีจื่อกงถอยไปก่อน กุ้ยเฟยหยุนชินสาวเท้าเข้ามาเงียบๆ ก่อนจะวางกล่องลงตรงหน้าโต๊ะอย่างไม่รีบไม่ร้อน “ใต้หล้านี้คึกคักนักเพคะ…ขนาดตำหนักในยังถูกค้นกันให้ทั่วไม่เว้นแม้แต่ฮองเฮา เพียงเพราะใครบางคนวางยาพิษใส่ขนมหวานจนองค์หญิงใหญ่หว่านชิงล้มหมอนนอนเสื่อไม่รู้ถูกวางยาจริงหรือไม่สามวันก็เห็นวิ่งเล่นสบายใจ ยาถอนพิษหมอหลวงยังไม่ทันปรุงด้วยซ้ำ” ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้เหลือบมองแวบหนึ่งก่อนแสร้งทอดถอนใจ“แต่น่าสนใจนักที่เมื่อมีเรื่องอื่นเกิดขึ้นกลับไม่มีแม้แต่เงาของฝ่าบาทที่จะหันมาสนใจเรื่องนี้แม้แต่น้อยเลยนะเพคะ” มือเรียวกุ้ยเฟยหยุนชินเลื่อนเปิดฝากล่องอย่างนุ่มนวล เผยให้เห็นตุ๊กตาผ้าตัวหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยรอยทิ่มแทง เข็มเล่มเล็กๆ ปักพราวตามเนื้อตุ๊กตาและบริเวณอกมีลายปักชื่อชัดเจนว่าหยางหลิน ดวงตาของ
You may also like
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ118.6K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย687.6K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์83.7K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ227.7K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.8K viewsย้อนเวลากลับมาเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้คลั่งรัก
เดลิล294 viewsมิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ
จันทร์ดวงแรก58 viewsย้อนเวลาไปปฎิวัติตัวเองให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80
ต้าซ้อ948 views
