บทที่ 6

หลี่ถิงเดินออกจากบ้านขึ้นเขาอย่างรวดเร็วเดินตามทางที่ชาวบ้านหาของป่าถึงบนเขาเธอหันไปอีกทางที่ชาวบ้านไม่เดิน ก่อนจะเดินไปทางนั่นอย่างไม่กลัว เดินมาสักพักเจอผักป่าและเห็ดเต็มไปหมดเธอจึงรีบเก็บใส่ตระกร้าทันทีเธอโยนเข้ามิติตั้งมากมายเพราะตระกร้าเต็มก่อนไม่ต้องห่วงว่าไม่มีที่ใส่เพราะมิติเก็บได้ไม่มีวันเต็ม

หลังจากเก็บเห็ดเสร็จเธอเดินต่อเข้าไปในป่าลึกขึ้นเรื่อยๆเอามีดฟันต้นไม้ทำเครื่องหมายกันหลงป่าข้างหน้ามีเนินจึงเดินขึ้นไปยืนบนเนินมองลงไป มีทุ่งหญ้าและมีกวางป่าฝูงใหญ่กินหญ้าอยู่ หลี่ถิงยิ้มด้วยความดีใจหยิบธนูขึ้นมาเล็งตัวใหญ่สุดยิงจุดตายทันที  หลี่ถิงรีบวิ่งลงไปเก็บกวางใส่มิติทันที จากนั้นเดินไปดูตรงลานข้างหน้าเธอเห็นดอกอะไรก็ไม่รู้จึงเดินไปดูใกล้ๆก่อนจะอุทานด้วยความดีใจ 

"โอ้แม่เจ้าทุ่งดอกเก็กฮวย" เก็บไปตากแห้งชงกินดีกว่าเธอเก็บเข้ามิติให้หมดเลย เลยจากทุ่งเก็กฮวยเป็นข้าวฟ้างเดินเลยไปอีกยังมีข้าวหอมมะลิเหลืองอร่ามเต็มทุ่งหลี่ถิงรีบเก็บเข้ามิติทันที

"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านเทพทั้งหลายที่เมตาลูก"

มองดูตะวันที่ตรงหัว เริ่มหิวข้าวมองหาที่นั่งพักกินข้าวดีกว่าเธอหยิบเอากับข้าวง่ายๆในมิติออกมาทานอาหารจานด่วนของเราหุๆเดินมองซ้ายทีขวาที่เห็นต้นไม้ตรงเนินรีบเดินขึ้นไปทันที

โอ้สรรค์เจอหมูป่าสองตัวนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้เธอหยิบธนูย่องขึ้นที่สูงยิงใส่หมูตัวแรกก่อนตายทันทีอย่างสงบแล้วรีบยิงอีกหนึ่งทันทีวันนี้โชคดีจริงๆขอบสรรค์เจ้าค่ะรีบเก็บเข้ามิติทันที

กินข้าวเสร็จก็เดินลงเขาจะกลับบ้านก็เจอผิวกั๋วเฉาเหมยและภูเถา เอากลับไปฝากลูกดีกว่าหญิงสาวคิดในใจ เดินลงมาเรื่อยๆได้ยินเสียงน้ำไหลจึงเดินตามเสียงน้ำก็เจอลำธารบนเขามองบรรยากาศรอบๆสวยจริงๆ หลี่ถึงเดินไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นก่อนจะพักชมธรรมชาติพักหนึง ก่อนสายตาจะเจออะไรดีๆเข้า

หลี่ถิงเดินลงไปในน้ำ ส่องกุ้งตามซอกหินมีเยอะมากๆมีแต่ตัวใหญ่จับไปกินดีกว่าเราอาหารรอก่อนนะเมนูเด็ดแน่  เดินในน้ำไปสักพักรู้สึกเหยียบอะไรในน้ำ เธอก้มลงหยิบขึ้นมาดูก่อนจะเจอหอยตัวใหญ่มากหลี่ถิงคิดหรือจะเป็นหอยมุกน้ำจืดเธอจึงส่องหาไปเรื่อยๆได้มาทั้งหมด15ตัวเอาไปแกะที่บ้านตอนเย็นทีเดียวเลยแล้วกัน  เดินขึ้นจากน้ำหยิบตระกร้าสะพายขึ้นหลังเดินลัดเลาะตามน้ำดีกว่าเผื่อเจอสมุนไพร แล้วก็เจอจริงๆเจออย่างอื่นด้วยทั้งเจอหอมป่า กระเทียมป่าครบเลยผักสวนครัวบนเขาได้ครบทุกอย่างแล้วเดินต่อไปอีก หลี่ถิงเงยหน้าส่องขึ้นมองบนของป่าเจอต้นไม้ยืนต้นตายหักลงขวางทางเดินจึงปีนขึ้นไปดูบนขอนไม้ตายต้นใหญ่มากๆ  หลี่ถิงกรี๊ดลั่นป่าเธอเห็นเห็ดหลินจือดอกใหญ่เต็มขอนไม้ดอกเล็กก็มีเยอะมากเก็บทั้งขอนเลยเรารวยแล้วเราไม่ต้องขายทองแล้วฮ่าๆ

ก่อนจะตัดสินใจรีบกลับบ้านดีกว่าเดินย้อนกลับทางเดิมจะไปเก็บกับดักด้วยตอนขึ้นมาเธอวางไว้10อัน เดินมาเรื่อยๆอย่างสบายใจชาวบ้านไม่รู้จักของกินไม่กล้าหาเข้าป่าลึกเพราะกลัวสัตว์ใหญ่อย่างเสือกับหมี เธอคิดว่าถ้ามีโอกาสก็จะช่วยเหลือชาวบ้านด้วยกับคนที่เคยช่วยเหลือเจ้าของร่าง

โอ้ยย

เดินคิดเรื่อยเปื่อยสะดุดล้มตรงโขดหินก้อนใหญ่หน้าคะมำดีที่ไม่บาดเจ็บเยอะ

"เกือบแล้วเราเดินไม่มองทางเลย" แต่ก็ทำให้หลี่ถิงร้องลั่นป่าอีกครั้งหนึ่งเธอเจอโสม4ต้นอายุไม่ต่ำกว่า500ปีนี้มันโชคล่นทับจริงๆเลย  สรรค์ขอบคุณเจ้าค่ะที่ไม่ทอดทิ้งลูกช้างคนนี้หลี่ถิงยกมือไหว้ท่วมหัว

เธอรีบขุดโสมอย่างระวังกลัวขาดเดี๋ยวเสียของหมดไม่นานก็เก็บเสร็จอย่างดีไม่ขาดสักต้น เสร็จสักทีจากนั้นหลี่ถิงจึงรีบเดินลงเขาไปเก็บกับดักได้ไก่6ตัวกระต่ายอีก4ตัวยังไม่ตายเธอจะเอาไปเลี้ยงที่บ้านจึงตัดไม้ไผ่กับไปด้วยเลย

หลี่ถิงเดินเร็วมากสักพักก็ถึงบ้านลูกของเธอมองเห็นแม่กลับก็วิ่งรับแม่อย่างดีใจ 

"ท่านแม่กลับมาแล้ว" หลี่ถิงก้มลงหอมแก้มลูกทั้งสองคนอย่างอ่อนโยน

"เด็กดีของแม่แค่เห็นหน้าลูกแม่ก็หายเหนื่อยแล้วจ้ะ"

โปรดติดตามตอนต่อไป