Share

ท่านแม่จำได้แล้ว

Author: l3oonm@
last update Last Updated: 2025-10-12 00:54:36

เมื่อเข้ามาในมิติแล้ว มู่หลินให้ทั้งสามบุรุษบ้านหวังตักน้ำในลำธารเข้าไปรอในห้องน้ำอาบในกระท่อม ส่วนบุรุษทั้งสามมู่หลินให้ออกไปแช่น้ำที่ลำธารด้านนอก ตัวนางอยู่คอยดูแลท่านแม่แทน

เมื่อเหมยฮวาลงไปแช่ความเจ็บปวดก็พุ่งขึ้นมาจนนางอดที่จะกรีดร้องออกมาไม่ได้ มู่หลินรู้ได้ทันทีว่าท่านแม่ของนางนั้นได้รับพิษมาเป็นระยะเวลานาน แต่ใครกันที่วางยาคงต้องรอให้ท่านแม่ฟื้นความจำให้ได้ก่อน

หนึ่งชั่วยามที่เหมยฮวาแช่น้ำนั้นความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้นางแทบหมดสติ ยังดีที่ได้บุตรสาวที่ร้องเรียกให้มารดามีสติอยู่ตลอดเวลาช่วยให้ผ่านไปได้ น้ำในอ่างทั้งดำและส่งกลิ่นเหม็น มู่หลินจึงให้ท่านแม่อาบน้ำชำระกายอีกรอบ นางออกไปแจ้งแก่บุรุษทั้งสามที่ตอนนี้ขึ้นจากน้ำมารอ อยู่ที่หน้าห้องด้วยความกระวนกระวาย

"พิษในร่างกายท่านแม่ ขับออกหมดแล้วเจ้าค่ะ" ความกังวลใจขของทั้งสามถึงได้หายไป

ท่านแม่เหมยฮวาเดินออกมาด้านนอก ความเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเจนจนสามบุรุษยืนมองอย่างโง่งม สตรีตรงหน้าใบหน้างดงาม ผิวขาวราวน้ำนมที่แตะแล้วแทบจะคั้น ออกมาให้ดื่มได้ อายุของท่านแม่นั้นเหมือนกับย้อนลงไปเพียง27-28เท่านั้น

"เป็นอะไรกัน หน้าข้ามีอะไรติดอย่างนั้นหรือ" บุรุษทั้งสามถึงได้รู้สึกตัว

มู่หลินพาทุกคนมาดูกระจกในห้องนอนของนาง ทุนคนที่เห็นการเปลี่ยนแปลงของตนเองก็ตกใจ และเกิดความกังวลใจขึ้น หากบุคคลภายนอกเกิดความสงสัยจะนำภัยมาสู่ครอบครัวได้

มู่หลินเลยเสนอว่าระหว่างนี้ให้ขี้เถ้าในครัวทาหน้าหรือบริเวณที่คนสังเกตเห็นไปก่อน พอนานวันเข้าค่อยลดความเข้มของสีลงคนจะได้ไม่สงสัยมาก

"ทุกคน ข้ามีเรื่องจะบอกกล่าว" ท่านแม่ที่นั่งเงียบๆ มาโดยตลอดเปิดปากพูดขึ้น มู่หลินเห็นถึงความกังวลในดวงตาของท่านแม่จึงจับมือแล้วกล่าวว่า

"พวกเราพร้อมรับฟังทุกเรื่องของท่าน และพร้อมอยู่เคียงข้างท่านเสมอ" มู่หลินพอจะรับรู้ถึงสายตาตั้งแต่ที่ลืมตามาตอนแช่น้ำแล้วว่าท่านแม่น่าจะได้ความทรงจำกลับมาแล้ว

"ข้าจำเรื่องในอดีตได้แล้ว" ทุกคนได้ฟังแล้วก็เดินเข้ามากอดให้กำลังเพราะดูจากสีหน้าท่านแม่แล้วนั้นเรื่องในอดีตคงจะเลวร้ายมากแน่นอน

"ถ้าเจ้าไม่พร้อมจะพูด พี่กับลูกล้วนรอได้" ท่านพ่อกอดปลอบใจท่านแม่ที่ตอนนี้น้ำตาเริ่มไหลอีกแล้ว

เมื่อท่านแม่สงบสติอารมณ์ได้แล้ว นางจึงเล่าเรื่องราวก่อนที่จะมาพบกับหวังเจียวจิ้น

"แม่มีแซ่เดิมว่าเซี่ย เซี่ยเหมยฮวา เป็นบุตรีของท่านพ่อเซี่ยหลี่เฉียง ท่านแม่หลินลู่เสียน มีพี่ชายหนึ่งคน ชื่อเซี่ยซีห่าว ท่านตาพวกเจ้าไม่มีบ้านรองไม่มีอนุหรือสาวใช้อุ่นเตียง ตัวแม่นั้นมีสัญญาหมั้นหมายกับฉีอ๋อง ฉีอ๋องเป็นที่หมายปองของสตรีทั้งเมืองหลวง ตัวแม่นั้นไม่นึกมาก่อนว่าบ่าวรับใช้ข้างกายจะทรยศวางยามาเนิ่นนาน ยาพิษชนิดนี้ไม่แสดงอาการเจ็บปวดหรือตายในทันที แต่จะทำให้คนที่ได้รับพิษเหมือนคนเป็นโรคเรื้อรัง ตรวจไม่พบ ผิวหน้า ผิวกายดำคล้ำ

ครั้งสุดท้ายก่อนที่จะพบเจอท่านพ่อพวกเจ้า วันนั้นบ่าวชั่วหลอกแม่พาไปไหว้พระขอพรนอกเมืองไกลจากเมืองหลวง500ลี้ ระหว่างทางพบนักฆ่าจำนวนมาก องครักษ์ที่ไปด้วยต้านไว้ไม่ไหว บ่าวชั่วทำทีเป็นพาแม่หนีจนไปถึงหน้าผา ก่อนที่มันจะผลักแม่ลงไป มันได้บอกถึงตัวตนของผู้จ้างวานไว้คือ เว่ยเลี่ยงซู สหายรักของแม่เอง หึหึ" เหมยฮวาหัวเราะให้กับความโง่งมที่หลงไว้ใจเลี่ยงซู โดยไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหลงรักฉีอ๋องจนยอมฆ่าสหายอย่างนางได้

เมื่อกล่าวถึงฉีอ๋องในแววตาของเหมยฮวาไม่มีความอาลัยอาวรณ์เหลืออยู่เลย เจียวจิ้นจึงคลายความกังวลลงได้ เพราะเขากลัวหากนางจำเรื่องราวได้แล้ว และยังรักฉีอ๋องอยู่กลัวนางจะทิ้งเขากับลูกไป

มู่หลินที่รับฟังถึงชื่อผู้จ้างวานฆ่าแม่ของตนนางก็โมโหจนเผลอบีบแก้วน้ำชาจนแตกคามือ เสียงแตกของแก้วเรียกสติของทุกคนได้เป็นอย่างดี ท่านแม่รีบเข้ามาคว้ามือของมู่หลินตรวจดูบาดแผล พี่ใหญ่รีบวิ่งไปตักน้ำที่โอ่ง พี่รองหาผ้ามาช่วยซับเลือด ท่านพ่อจึงต้องเก็บเศษแก้วไปทิ้ง

"แม่ไม่เป็นอะไรแล้ว หลินเออร์อย่าได้โมโหแทนแม่แบบนี้ แม่จะขาดใจถ้าเจ้าต้องเจ็บตัว"

"เว่ยเลี่ยงซู ข้าจะจำชื่อนางไว้ เมื่อใดที่ข้าพบเจอ นางต้องชดใช้สิ่งที่ทำกับท่านแม่ไว้อย่างแน่นอน"

มู่หลินหลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว ได้ถามความคิดเห็นของท่านแม่ว่าอยากติดต่อบ้านท่านตาหรือไม่ แต่ความกังวลของท่านแม่คือเรื่องราวที่ผ่านมาเกือบ17ปีแล้ว ไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของครอบครัวท่านตา มู่หลินจึงคิดจะเข้าตำบลไปขอความช่วยเหลือจากท่านปู่อู๋เพื่อสืบเรื่องราวของทางบ้านท่านตา

จากนั้นทุกคนจึงออกจากมิติเพื่อไปพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ชาวบ้านต้องมาทำงานแต่เช้า แล้วนายช่างสร้างบ้านจะเดินทางมาดูพื้นที่ด้วย มู่หลินจึงต้องเขียนแบบบ้านให้นายช่างอีก

คืนนั้นมู่หลินได้ออกแบบบ้านโดยตัวบ้านเป็น2ชั้น ด้านบนมีห้อง5ห้อง นางให้ทุกห้องมีห้องน้ำห้องอาบน้ำในตัวทุกห้อง ด้านล่างมีห้องนอน2ห้อง ห้องตำรา1ห้อง ห้องโถงรับแขก ห้องครัว ห้องน้ำด้านนอกไว้สำหรับแขก

ด้วยในยุคที่นางได้มาอยู่นี้ระบบห้องน้ำถือว่าดีขึ้นแล้ว ในเมืองหลวงและเมืองรอบๆ ได้วางระบบท่อน้ำฝั่งไว้ในดิน เมื่อราดน้ำแล้วของเสียจะลงไปตามท่อ ทำให้ไม่มีกลิ่นรบกวน ระบบน้ำก็ใช้วิธีดึงน้ำจากลำธารมาใช้ นายช่างสร้างบ้านสามารถทำได้อย่างแน่นอนเพราะไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ แต่อาจจะแปลกสำหรับคนในหมู่บ้านชุนหง

มู่หลินไม่ได้อยู่คุยกับนายช่างนางให้ท่านพ่อเป็นผู้คุยแทน แบบบ้านที่นางวาดนั้นไม่ได้ซับซ้อนมากนัก ราคาที่นายช่างประเมิน ตัวบ้าน พร้อมเครื่องเรือน เรือนด้านหลังสำหรับคนงานในภายหน้าอีก 10 ห้อง กำแพงที่ล้อมทั้งหมด 65 หมู่ นายช่างคิดรวมค่าคนงาน 500 ตำลึงทอง ราคานี้รวมที่นายช่างจะต้องหาคนงานเพิ่ม เพราะเจียวจิ้นต้องการให้บ้านเสร็จก่อนฤดูหนาวที่จะถึงในอีกสองเดือนข้างหน้า คนงานที่นายช่างหาก็เป็นพวกชาวบ้านที่ดูแข็งแรงสู้งาน

เจียวโจวพาน้องสาวและน้องชายฝาแฝดเดินทางไปในอำเภอเพื่อพบท่านหมออู๋

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ข้ามเวลามาสู้ชีวิต   เหยี่ยวแดงที่น่าสงสาร

    เผยอิงที่ช่วยแต่งตัวให้มู่หลินเสร็จแล้วก็เดินไปเปิดหน้าต่าง“ว้ายยย… " เผยอวี้กับมู่หลินหันไปมอง เผยอวี้เข้าไปพยุงเผยอิงให้ลุกขึ้น มู่หลินเดินไปที่เหยี่ยวแดง เพราะนางเห็นข้อขามันมีกล่องใส่สารผูกไว้อยู่"… " มู่หลินอ่านจดหมายจบหน้าก็ขมวดคิ้วทันที"คุณหนู มีเรื่องร้ายแรงหรือเจ้าคะ" เผยอวี้เห็นสีหน้ามู่หลินแล้วก็เป็นกังวลมู่หลินส่ายหน้า นางเก็บจดหมายในแขนเสื้อแต่ความจริงคือโยนเข้าไปในมิติ"เผยอวี้ เจ้าหาอาหารให้มันด้วย" นางชี้ไปที่เหยี่ยวแล้วเดินออกไปจากห้องเพื่อไปทานอาหารเช้าพร้อมครอบครัวพี่ชายทั้งสองวันนี้จะเดินทางกลับสำนักศึกษา เพื่อเตรียมตัวสอบจวี่เหรินในอีกสามเดือนข้างหน้า ถึงระยะเวลาสอบจะกระชั้นชิด ทุกคนก็ไม่สร้างความกดดันให้ทั้งคู่ สอบไม่ได้ก็แค่รอสอบใหม่“แต่น้องหวังว่าพี่ใหญ่กับพี่รองจะสอบได้อันดับที่ดีเจ้าค่ะ” น้องเล็กของเขานั้นไม่กดดันจริงๆ ด้วยมู่หลินกลับมาถึงเรือนก็ตรงเข้าไปหาเจ้าเหยี่ยวแดงทันที นางอ่านจดหมายซ้ำอีกรอบ ยิ่งอ่านยิ่งไม่เข้าใจ แม้ในจดหมายจะเขียนเพียงแค่'ข้าชอบเจ้า' ลงชื่อเฟยหรงคือยังไง ต้องตอบมายังไง แล้วจะมาชอบตอนไหน เจอกันกี่ครั้ง คุยกันกี่ประโยคเอาอะไรมา

  • ข้ามเวลามาสู้ชีวิต   ข้าไม่มีคู่หมั้น

    ทางด้านครอบครัวเซี่ยก็ได้รับข่าวดี ฟางซินตั้งครรภ์แล้ว มู่หลินนั้นจัดเตรียมของใช้จำเป็นและยาเพื่อดูแลครร์ส่งไปให้ ตอนนี้กิจการและกำลังคนของบ้านเซี่ยกับบ้านหวังนั้นเป็นไปด้วยดี หอข่าวสารของเซี่ยห่าวหรานก็เก็บรวมรวบข่าวการเคลื่อนไหวของชนเผ่านอกด้านได้มากมาย รวมไปถึงยาพิษที่ใช้กับฮองเฮาว่าได้มาจากใครไปถึงขายให้ใครก็ถูกส่งเรื่องไปที่วังหลวงเรียบร้อยแล้วชีวิตของมู่หลินช่วงนี้ยังปกติอย่างมาก ผลสอบของพี่ใหญ่กับพี่รองก็จะออกในไม่กี่วันนี้ นางรู้ดีว่าพี่ชายทั้งสองต้องสอบผ่านเป็นแน่ เพราะน้ำทิพย์ที่พี่ชายได้ดื่มอยู่ตลอดนั้นช่วยให้ร่างกายแข็งแรงแล้วยังช่วยให้ความจำพี่ชายนางดีกว่าคนทั่วไปอีกด้วยหลิวเสิน เยี่ยโยว ตงซาน กลับมาถึงแล้วก็นำจดหมายมาให้มู่หลิน“ของข้าหรือเจ้าคะ” มู่หลินรับมาอย่างไม่เข้าใจ ว่าเฟยหรงจะส่งจดหมายให้นางทำไมหรือจะโมโหที่นางตักเตือนเรื่องคู่หมั้น หรือจะข่มขู่นาง“มู่หลินเก็บจดหมายไว้ในแขนเสื้อ แล้วก็สนใจเรื่องอื่นแทน ตอนนี้ทั้งสามกลับมา มู่หลินจึงอยากทดสอบว่าที่พวกเขาไปอยู่ในกองทัพทมิฬนั้นเก่งขึ้นแค่ไหนพละกำลังของทั้งสามมีมากอยู่แล้ว กระบวนท่า ความเร็วก็เพิ่มขึ้นเมื่อได้ใช้

  • ข้ามเวลามาสู้ชีวิต   งานเลี้ยงในวังหลวง

    งานเลี้ยงในวังหลวงนั้น นายกองทั้งสามก็ได้เข้าร่วมด้วย คุณหนูคุณชายทั้งหลายในเมืองหลวง แต่งตัวกันอย่างเต็มที คุณหนูที่ถึงวัยออกเรือนก็อยากจะงามให้เข้าตาท่านแม่ทัพ รองแม่ทัพทั้งสอง และกุนซือกงคุณหนูที่ใจกล้าก็ถึงกลับเข้ามาพูดคุยกับทั้งสี่คน บางคนก็เพียงลอบมองแล้วคิดหาวิธีที่จะดึงความสนใจของท่านแม่ทัพมาที่ตนแม้แต่องค์ชายทั้งหลายก็ล้วนได้รับความสนใจ เหมือนงานนี้จัดขึ้นเพื่อหาคู่ยังไงยังงั้นก่อนที่เฟยหรงและทหารทั้งหลายจะหมดความอดทน (ทหารของกองทัพพยัคฆ์เหมือนกันอยู่อย่าง ให้อยู่ในสนามรบดีกว่าอยู่ในงานเลี้ยงที่ต้องปั้นหน้าแบบนี้)"ฝ่าบาทเสด็จ" ฝ่าบาทเสด็จครั้งนี้ไร้เงาฮองเฮาข้างกาย มีเพียงหวงกุ้ยเฟย กุ้ยเฟยและเฟยเท่านั้น"ถวายพระพรฝ่าบาท ขอจงทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี""ลุกขึ้น ไม่ต้องมากพิธี งานวันนี้เจิ้นฉลองให้กับกองทัพทมิฬ""แม่ทัพไป๋ความชอบของเจ้าครั้งนี้ เจ้าอยากจะให้เจิ้นประทานสิ่งใดให้ หรือเจ้าอยากให้เจิ้นมองหาคุณหนูที่เพียบพร้อมให้เจ้าดี" แม้จะรู้ถึงความโปรดปรานที่ฝ่าบาทมีให้กับท่านแม่ทัพ แต่ไม่นึกว่าจะเมตตาถึงกับให้เลือกของรางวัลเองแม่ทัพไป๋ก้าวออกมาคุกเข่าหน้าพระพักตร์"ก

  • ข้ามเวลามาสู้ชีวิต   พบมือสังหาร

    ในขณะที่ทุกคนไม่นึกว่าจะเข้าถิ่นตนเองแล้วจะพบโจรหรือนักฆ่า สวรรค์ก็ส่งบททดสอบให้ทุกคนได้ฝึกฝน โจรกลุ่มนี้ไม่แม้แต่จะเข้าช่วงสินของมีค่าในรถม้าที่มีของพระราชทานเต็มคัน แต่หมายจะเอาชีวิตเด็กสาวในรถม้ามากกว่า“รนหาที่ตาย!!!” มู่หลินเพียงแค่นั่งชมในรถม้าเท่านั้นไม่ได้เข้าร่วม โจรแอบแฝงกลุ่มนี้ไม่สามารถเข้าถึงรถม้าได้เลย“นายท่านหวัง ระวังขอรับ” สิ้นเสียงองครักษ์ มู่หลินพุ่งตัวออกจากรถม้าไปแล้ว เผยอิงกับเผยอวี้รู้ดีว่าตนไม่สามารถช่วยคุณหนูได้เลยจำต้องรอในรถม้าจะได้ไม่เป็นตัวถ่วงมู่หลินปามีดสั้นที่เอาออกมาจากมิติเข้าที่ไหล่ทั้งสองข้างของคนร้ายที่ฟันดาบลงมาที่แขนบิดาของตน“เก็บมันไว้ ที่เหลือฆ่าให้หมด” มู่หลินเดินเข้าไปเตะซ้ำ แล้วเหยียบไปที่ด้ามมีดจนกดลึกเข้าไปถึงกระดูก"คนจ้างวานเป็นใคร""ไม่มีผู้ใดจ้างวาน พวกข้าเป็นโจรป่า อ๊ากกก" มู่หลินใช้มือควงมีดที่ปักอยู่ที่หัวไหล่"ดะ ได้โปรด ฆ่าข้าเลย อย่าทรมานเช่นนี้""หึหึ ข้าจะถามครั้งสุดท้ายผู้ใดให้พวกเจ้ามาลอบสังหารข้า" เพราะเจตนาที่เจาะจงเป็นรถม้านางเท่านั้น"คะ คุณ หนู เว่ย" มู่หลินขมวดคิ้ว นางไม่เคยพบเจอคุณหนูเว่ย แล้วจะส่งนักฆ่ามาเอาชีวิตนา

  • ข้ามเวลามาสู้ชีวิต   พบเจออีกครั้ง

    ยามไฮ่ของอีกวัน องค์ชายรองมารับมู่หลินเพื่อพานางไปที่ตำหนักคุนหนิงเช่นเดิมมู่หลินให้มามาช่วยเตรียมอ่างอาบน้ำเพราะต้องให้ฮองเฮาแช่สมุนไพร มู่หลินให้นางกำนัลเตรียมหม้อต้มยาให้ โดยนางเป็นคนทำเองทุกขั้นตอน ตอนนี้มีนางกำนัลช่วยเพียงสองคน มามาและขันทีคนสนิทเท่านั้นหลังจากที่ต้มยาเสร็จแล้วมู่หลินได้หยดน้ำทิพย์ลงไปด้วยห้าหยดเท่านั้น มู่หลินส่งถ้วยยาให้มามาเป็นคนป้อน ตัวนางเข้าไปเตรียมน้ำยาสมุนไพรเพื่อให้ฮองเฮาแช่ตัว ยาสมุนไพรและน้ำทิพย์ที่ใช้มู่หลินเตรียมบรรจุทั้งหมดลงในหีบที่นำมา จึงไม่ต้องห่วงว่าคนอื่นจะจะว่าสิ่งใดหลังจากที่ฮองดื่มยาเรียบร้อยก็เริ่มมีสีหน้าที่ดีขึ้น มามากับขันทีสนิทถึงกับน้ำตาคลอ เพราะช่วงเกือบสิบวันที่องค์ชายรองไปตามหาหมอนั้น ทุกคนในตำหนักแทบจะกินนอนไม่ได้ พอเห็นสีหน้าของนายเหนือหัวดีขึ้นจึงทำให้มีความหวังขึ้นมาอีกครั้งมู่หลินให้นางกำนัลพาฮองเฮาลงไปแช่ในน้ำเป็นเวลา 1 ชั่วยาม แม้น้ำทิพย์จะสามารถรักษาได้ทันที แต่ปริมาณที่มู่หลินใส่ให้ฮองเฮานั้นเพียงเล็กน้อย นางอยากจะใช้เวลาในการรักษาระยะหนึ่ง จะได้ดูไม่ผิดปกติเกินไปหากจะหายภายใน1-2วันหลังจากที่ฮองเฮาแช่น้ำสมุพรไพรครบหนึ

  • ข้ามเวลามาสู้ชีวิต   ถูกพาตัวเข้าเมืองหลวง

    หลังจากที่มู่หลินรักษาคนเจ็บที่โรงหมอถัง หมิงก็ผ่านมาห้าวันแล้ว หลังทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยพ่อบ้านเฉิงเข้ามาแจ้งครอบครัวหวังว่าท่านผู้เฒ่าเซี่ยต้องการพบก่อนจะเข้าไปในห้องโถง มู่หลินขมวดคิ้วเมื่อเห็นคนป่วยที่นางเพิ่งจะรักษาไปนั่งอยู่ในนั้น เมื่อทุกคนทำความเคารพท่านตาและแขกเรียบร้อยก็เข้านั่งประจำที่ ท่านตาจึงแนะนำแขกให้ทุกคนได้รู้จัก“พวกเจ้าทุกคน ท่านนี้คือ องค์ชายรอง ฉู่หนิงเทียน” ผู้เฒ่าเซี่ยกล่าวจบทุกคนคุกเข่าลง“คารวะองค์ชายรอง ขอพระองค์ทรงพระเจริญ อายุยืนพันปี พันพันปี ““ไม่ต้องมากพิธี ลุกขึ้นเถิด”“ขอบพระทัยองค์ชายรองพ่ะย่ะค่ะ/เพคะ”“วันนี้ที่เปิ่นหวางมาก็เพื่อมาขอบน้ำใจคุณหนูหวังที่ช่วยชีวิตเปิ่นหวาง และยังมีเรื่องมารบกวนด้วย”*เปิ่นหวางใช้สำหรับองค์ชายหรือรัชทายาท“มิบังอาจเพคะ การรักษาให้พระองค์ถือเป็นสิ่งที่หม่อมฉันสมควรทำเพคะ “ใครจะไปรู้ว่าเป็นถึงองค์ชายมู่หลินได้แต่คิดในใจ“กระหม่อมขอถามได้หรือไม่ ที่องค์ชายมาเยือนตระกูลเซี่ยครั้งนี้มีประสงค์สิ่งใด” ผู้เฒ่าเซี่ยเอ่ยถาม"เปิ่นหวางตั้งใจมาเยือนตระกูลเซี่ยจริง เนื่องด้วยเสด็จแม่ของเปิ่นนั้นประชวร หมอหลวงทั้งหลายก็สิ้นหนท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status