สตรีร้ายเช่นข้าเลิกตามรักท่านแล้ว

“ข้าไม่เคยอยากแต่งกับสตรีร้ายกาจเช่นเจ้า”

เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเย็นเยียบในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ออกแรงบีบอยู่บนข้อมือเรียวเล็กของสตรีตรงหน้า

“หม่อมฉัน เจ็บ...เพคะ"

หลันชิงเหอน้ำตาคลอเบ้า พยายามเก็บกักความหวาดกลัวของตนไว้ภายในจิตใจ ดวงตากลมสวยจ้องมองบุรุษที่ตนรักด้วยความผิดหวังเกินคณานับ ไม่เคยคิดเลยว่าชาตินี้นางจะมีโอกาสได้เห็นมุมใจร้ายของรัชทายาทหลี่ว์เยวี่ยหยาง

“ชิงหลิงหายตัวไปก็เพราะเจ้า เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นก็เพราะเจ้าใช้แผนสกปรกกับข้า!”

รัชทายาทวัยสิบเก้าปียอมปล่อยมือจากดรุณีน้อยตรงหน้า แม้ไม่ได้ลงแรงบีบมากนัก อีกทั้งเผลอทำไปเพราะอารมณ์โกรธอย่างสุดกลั้น ทว่ามันกลับทิ้งร่องรอยสีแดงไว้บนผิวเนียนสวยจนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

แต่มันก็สมควรแล้วล่ะ...สำหรับสตรีร้ายกาจที่ทำร้ายได้แม้กระทั้งพี่สาวแท้ๆ ของตน เพียงเพื่อให้ได้ครอบครองตำแหน่งพระชายา

“องค์รัชทายาท” หลันชิงเหอรวบรวมความกล้าเพื่อกล่าวอธิบายต่อ “หม่อมฉันไม่ได้ทำเรื่องพวกนั้นจริงๆ นะเพคะ” เสียงหวานเอ่ยอย่างสั่นเทา ดวงหน้าใสซื่อไม่ได้แสดงอาการโกหกเลยสักนิด ทว่าในสายตาของทุกคน นางกลับเป็นสตรีมากเล่ห์แสนไร้ค่า

“หากเจ้าไม่ได้ทำ แล้วหลักฐานพวกนี้จะให้ข้าเรียกว่าอย่างไร?” ดวงตาเรียวคมมองสำราจไปรอบๆ ห้องนอนอย่างหงุดหงิด แม้อยากลงไม้ลงมือกับนางเพื่อชำระความร้ายกาจ แต่ก็ทำไม่ลงเนื่องจากเห็นเด็กสาวมาตั้งแต่เล็กๆ

หลันชิงเหอยังคงส่ายศีรษะเบาๆ เพื่อยืนกรานปฏิเสธ

“หม่อมฉัน...”

อยู่ๆ ทุกคำพูดก็ติดอยู่ในลำคอระหง

นั่นเพราะยิ่งนางอธิบายไปมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมือนว่าตนกำลังพูดคุยกับอากาศ บุรุษตรงหน้าไม่คิดจะฟังความจริงจากปากนางเลยด้วยซ้ำ เขาเลือกจะเชื่อคนอื่นมากกว่าเชื่อนาง

“หรือจะบอกว่าจดหมายฉบับนี้ไม่ใช่ลายมือของพี่สาวเจ้า” จดหมายซึ่งเคยซ่อนอยู่ภายในแขนเสื้อของหลี่ว์เยวี่ยหยางถูกกางลงบนโต๊ะกลมตรงหน้านาง

หลันชิงเหอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมาจากไหน ทว่าเนื้อความนั้นช่างเต็มไปด้วยคำโกหก...

เยวี่ยหยางข้ารับรู้ถึงไมตรีที่ท่านมอบให้ข้ามาตั้งแต่เด็ก อีกทั้งตัวข้าก็มีใจคิดเช่นเดียวกับท่าน

ทว่าความรู้สึกของชิงเหอนั้นสำคัญสำหรับข้ามาก น้องสาวผู้นี้ชื่นชม แลปักใจรักท่านมาตั้งแต่เด็ก กระทั่งไม่อาจถอนตัวได้อย่างง่ายดาย

เมื่อเทศกาลชีซี ชิงเหอได้อ้อนวอนต่อท่านพ่อให้สลับตัวข้ากับนางเพื่อแต่งให้ท่าน ด้วยใบหน้าที่ใสซื่อนั้นข้าสัมผัสได้จากใจจริงว่านางจริงจังกับความรักที่มีต่อท่าน ทว่าท่านพ่อและท่านแม่กลับเลือกจะปฏิเสธคำขอนั้นอย่างไร้เยื่อใย

ตอนนั้นข้าเห็นแววตาของน้องสาวเศร้าหมองยิ่งนัก ในฐานะพี่สาวข้ารู้สึกทุกข์ใจอย่างอธิบายไม่ถูก อนึ่งเพราะไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี แลชิงเหอก็เฝ้าอ้อนวอนข้าในทุกวันเพื่อวิงวอนให้นางสมปรารถนากับท่าน

แม้นี่คงเป็นเรื่องเดียวที่ข้าเลือกจะปฏิเสธนาง...

แต่ท่านก็รู้ดี ชิงเหอเป็นที่เอ็นดูของผู้อาวุโสทุกคนในแคว้นตงซาน ต่างจากข้าที่สร้างแต่ปัญหา เพราะฉะนั้นหากวันใดที่เกิดเรื่องซึ่งไม่เป็นดังแบบแผนขึ้น นั่นแสดงว่าข้าจะไม่มีวันต่อต้านครอบครัว ท่านโปรดลืมเรื่องของเราเสีย และอย่ายึดติดกับข้าอีกเลย

หลันชิงเหอแค้นยิ้มอย่างไม่อาจอธิบายได้ ตั้งแต่เกิดมานางเคยอ้อนวอนผู้อื่นแค่ไม่กี่เรื่องเท่านั้น คือตอนที่ถูกพี่สาวจิตใจร้าจกาจอย่างหลันชิงหลิงแย่งของรัก และตอนที่ต้องถูกขังอยู่ในห้องมืดของตำหนักเย็น

ทว่าไม่เคยมีใครทำให้ความปรารถนาของนางเป็นจริงเลยสักครั้ง

ซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับการบอกเล่าสิ่งเลวร้ายที่ผู้อื่นไม่รู้ ทั้งที่ความจริงมันช่างต่างออกไป

ตั้งแต่เล็กจนโตเพราะอยากได้รับความโปรดปรานจากครอบครัว หลันชิงเหอจึงยอมเป็นหุ่นกระบอกของบิดาและมารดา ทำตามกฎระเบียบ ร่ำเรียนสิ่งที่พวกเขาต้องการ ปฏิบัติตัวสมกับที่พวกเขาพร่ำสอน

แต่สุดท้ายกลับเป็นนางที่ทุกข์ตรมและต้องอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ต่างกับหลันชิงหลิงที่แหกทุกกฎระเบียบเพื่อคงความเป็นตัวของตัวเอง แม้ถูกบิดาและมารดาดุด่าอยู่บ่อยๆ แต่กลับได้เป็นบุตรสาวคนโปรดของพวกท่าน

ความพยายามของหลันชิงเหอนั้นไร้ผลมาตั้งแต่เด็ก นางสูญเสียตัวตนและความสามรถที่แท้จริง กระทั้งตอนนี้นางก็ยังไม่รู้ว่าตนเป็นสตรีเช่นไรกันแน่

อาจเพราะนางได้สูญเสียตัวตนไปโดยสมบูรณ์แล้วกระมัง

“เช่นนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พระองค์ประสงค์จะให้หม่อมฉันทำอย่างไรหรือเพคะ” เสียงหวานถามอย่างอ่อนล้า นางก้มหน้าเล็กน้อยเพราะรับรู้ได้ว่าน้ำตาของตนกำลังจะไหลออกมา

ทั้งที่เอะใจว่าเหตุใดจดหมายที่ไม่น่าเชื่อถือนี่จึงทำให้นางกลายเป็นผู้ร้ายอย่างเต็มตัวกันหนอ แต่พอย้อนดูอดีตให้ดี แต่ไหนแต่ไร…ผู้รับเคราะห์กรรมจากการกระทำของพี่สาวก็คือนาง

แน่นอนว่าเรื่องนี้ก็คงเช่นกัน

“ข้ารักหลันชิงหลิง และต้องการแต่งกับนางเพียงผู้เดียวเท่านั้น”

พอเห็นปฏิกิริยาไหววูบเพียงเล็กน้อยของสตรีงามตรงหน้า อยู่ๆ ก็พาลรู้สึกสงสารเด็กสาวขึ้นมาเล็กน้อย ทว่าเรื่องฉาวโฉ่แสนโหดร้ายของนาง และเนื้อความในจดหมายกลับทำให้รู้ว่าสตรีผู้นี้เจ้าเล่ห์และจิตใจสกปรกเยี่ยงไร

ฝากติดตามผลงานอื่นๆ ของเค้าด้วยนะคะ