บทที่ 353

จ่านเหยียนเดินออกมาอย่างรวดเร็ว ปราดตามองเขาแวบหนึ่งจึงเอ่ย “นั่ง!”

เฉินเมิ่งหลี่ก้าวหน้าออกมาทำความเคารพ “กระหม่อมเฉินเมิ่งหลี่ถวายพระพรหมู่โฮ่วฮอง...”

จ่านเหยียนพูดแทรก “นั่งสิ!”

เฉินเมิ่งหลี่ผงะเล็กน้อย ฟังน้ำเสียงของนางไม่ดีเท่าไร หรือว่านางจะสอดมือยุ่งเรื่องของสกุลถง?

“พ่ะย่ะค่ะ!” เขาขานรับ นั่งลงอย่างสำรวมและคาดคะเนอยู่ในใจ

“เฉินเมิ่งหลี่ อายุสี่สิบสาม ผู้มีความสามารถสอบติดสามอันดับต้นสามครั้งติดในการสอบรับราชการสมัยอดีตฮ่องเต้ เป็นขุนนางสิบเก้าปี มีผลงาน มีความผิดเป็นบางครั้ง กลับมิใช่ความผิดร้ายแรง ปัจจุบันหนึ่งภรรยา สามอนุ สามบุตร สองธิดา เสพสุขกับครอบครัวพร้อมหน้า ข้าผู้เป็นไทเฮาอิจฉาใต้เท้าเฉินนักที่มีความสุขในวันนี้” จ่านเหยียนมองเฉินเมิ่งหลี่พลางเอ่ยราบเรียบ

เฉินเมิ่งหลี่หัวใจเต้นตึกตัก ๆ เอ่ยอย่างระมัดระวัง “ไทเฮาทรงรู้เรื่องของกระหม่อมมาก”

“หากต้องการรู้จักใครสักคนก็ไม่ยาก แต่... หากต้องการมองจิตใจคนคนหนึ่งให้ทะลุปรุโปร่งก็ไม่ง่ายอย่างนี้แล้ว ใต้เท้าเฉินคิดว่าอย่างไร?” จ่านเหยียนมองเขาอย่างสุขุม

เฉินเมิ่งหลี่ลังเลครู่หนึ่ง “กระหม่อมไม่ทราบว่าไทเฮาทรงหมายความว่าอย่