37 - สำเร็จ

สำเร็จ

 สายของวัน

สองร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันกลมเกลียว ที่ยังหลับสนิทอยู่บนที่นอนกว้าง ร่างสูงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อน เพราะเสียงกดออดที่หน้าห้องดังขึ้นมา ร่างสูงขยับลุกขึ้นมาแต่งตัว แล้วเดินออกไปข้างนอกโดยไม่ลืมที่จะเก็บของนอกห้องไว้เป็นที่ เป็นทางเสียก่อน จึงค่อยเดินไปเปิดประตูให้แก่คนที่มากดออก

อ๊อด อ๊อด อ๊อด

“พี่ก็นึกว่าใครที่ไหนมากดออดอยู่หน้าห้องพี่” เสียงเข้มพูดขึ้นมาทันที ที่เปิดประตูออก

“แหม่...ถ้าพี่ไม่ปิดมือถือ ผมก็คงไม่ต้องถ่อมาหาพี่ถึงที่นี่หรอกครับ พอๆกันเลยทั้งผัวทั้งเมีย” ปุยเมฆพูดขึ้น เพราะว่าไม่สามารถติดต่อพัสกรได้ จึงได้มาหาที่คอนโดแทน เพราะรู้ว่าชายหนุ่มพาพี่สาวมาค้างที่นี่อยู่แล้ว

“มีเรื่องอะไร หรือเปล่า” พัสกรเอ่ยถามด้วยสีหน้ามีึนงง

“เรื่องที่บริษัทมีปัญหานิดหน่อยครับ โฆษณาที่เราถ่ายเมื่ออาทิตย์ก่อน ทางนั้นจะขอส่วนแบ่งเรื่องค่าตัวพรีเซนเตอร์ครับ ผมตัดสินใจเองไม่ได้เลยต้องมาปรึกษาพี่ ว่าจะเอายังไงต่อ ส่วนตัวผมคิดว่าผมหาคนมาแทนได้ครับ แต่อยากมาถามความเห็นพี่ก่อน” ปุยเมฆเอ่ยบอกไป ถึงเขาจะมีสิทธิ์ในการตัดสินใจในทุกเรื่องของบริษัท แต่ชายหนุ่มก็ยังให้เกียรติพัสกรอยู่ดี

“พี่ก็คิดแบบนายนั้นแหล่ะ ถ้ามีปัญหาเยอะ ก็หาคนมาแทนได้เลย คนของเรามีหล่อๆสวยๆกันตั้งเยอะแยะ ไม่ต้องไปเอาจากทางอื่นมาให้มีปัญหาหรอก” พัสกรเอ่ยบอกไปตามตรง

“แล้วถ้าผมจะขอเป็นปุยนุ่นมาแทนล่ะ...พี่จะโอเคไหม” ปุยเมฆเอ่ยถามอย่างดูเชิงก่อน

“อะไรน่ะ!...แต่ปุยนุ่นไม่เคยทำอะไรพวกนี้เลยน่ะ นายก็รู้นี้เมฆ” พัสกรตาลุกวาวทันที ที่ปุยเมฆเอ่ยชื่อของปุยนุ่น

“ไม่ลอง...ก็ไม่รู้น่ะพี่ อีกอย่างผมเซฟนุ่นให้อย่างดีแน่นอน” ปุยเมฆรับประกันให้อีกที

“แต่มันจะไม่โชว์เยอะไปหน่อยเหรอ...” พัสกรเอ่ยขึ้นมาอย่างกังวล

“พี่ไม่ได้ไม่มั่นใจว่าปุยนุ่นจะทำงานนี้ได้...แต่พี่หวงเมียพี่เสียมากกว่าน่ะ เท่าที่ผมเห็นตอนนี้” ปุยเมฆพูดขึ้นมาทันที เมื่อเห็นอาการของคนหวงเมียของพัสกร แสดงออกอย่างเห็นได้ชัด

“ใครจะไม่หวงว่ะ...ใส่แค่สองชิ้นบนล่าง แถมยังโชว์ช่วงสำคัญอีก ใครเป็นคนเซ็นรับถ่ายงานผลิตภัณฑ์ตัวนี้กันว่ะ” พัสกรเอ่ยออกมา พร้อมกับยอมรับในการตัดสินใจของปุยเมฆอย่างเลี่ยงไม่ได้

งานที่รับคือเป็นงานถ่ายโฆษณาผลิตภัณฑ์จุดซ่อนเร้น ที่ทางฝ่ายของบริษัทผลิตภัณฑ์ได้มาทำสัญญาถ่ายกับทางบริษัทของนพคุณโดยให้ทางของฝั่งของผลิตภัณฑ์ได้ให้ทางนี้เป็นคนเลือกพรีเซ็นเตอร์เอง

“เท่าที่ผมรู้มาน่ะ...คนที่เซ็นรับงานนี้ คือหลานชายท่านประธานครับ ชื่อ คุณพัสกร อะไรนี้แหล่ะถ้าจำไม่ผิด” ปุยเมฆพูดขึ้นมา พร้อมกระแทกเสียงใส่ชายหนุ่มบ้างอย่างล้อเลียน

“นายจะย้ำเพื่ออะไร...ไอ้น้องเขย”

“พี่เป็นคนรับงานนี้...แล้วผมก็มีสิทธิ์ตัดสินใจทุกอย่าง ผมขอเป็นปุยนุ่นแล้วกันน่ะครับ...คุณพี่เขย”

“คืิอพี่ไม่มีสิทธิ์ห้ามว่างั้น...”

“ครับ...ตามนี้แหล่ะ ปุยนุ่นท้องเมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหล่ะ เมียพี่ถึงจะได้พัก” ปุนเมฆพูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนทันที

“เออ...กูพลาดเอง” พัสกร สบถออกมาอย่างหัวเสีย

“ทำไงได้ล่ะครับ...ลินก็ท้องโต ส่วนข้าวก็พึ่งจะเป็นแม่หลังคลอด แถมเป็นเมียผมอีก เป็นลูกเจ้าของบริษัท ผมไม่ยอมให้เมียของผมทำอะไรพวกนี้ให้คนอื่นดูเป็นอันขาดครับ ของแบบนี้มันต้องเก็บไว้ดูคนเดียวฟินจะตาย...” ปุยเมฆพูดพร้อมกับเอามือถึงเมื่อพูดถึงภรรยาของเขาอย่างต้นข้าว

“จบยัง...เรื่องที่จะพูด” พัสกรถามขึ้น เมื่อเห็นปุยเมฆเริ่มจะพูดออกนอกเรื่องแล้ว

“ครับ...สัปดาห์หน้าเจอกันน่ะ รู้อยู่หรอกน่าว่ากำลังเร่งปั๊มลูกกันอยู่ เอาทุกวันได้น่ะ แต่พี่ห้ามฝากรอยอะไรไว้ที่ปุยนุ่นเด็ดขาด” ปุยเมฆพูดพร้อมกับสายตาที่สำรวจมองร่างของพัสกร แล้วเอ่ยสั่งทันที

“...” พัสกรนั่งเงียบทันที และสำรวจดูร่างกายของตัวเอง ที่ปุยนุ่นฝากไว้รอบตัว พร้อมกับถอนหายใจออกมายาวเหยียด

“ผมไปล่ะ...อย่าหักโหมมากล่ะ แก่แล้วเดี๋ยวเอวเคล็ดเอา” ปุยเมฆเอ่ยบอก พร้อมกับเอ่ยแซวขึ้น ก่อนจะเดินออกจากห้องของชายหนุ่มไป

เมื่อปุยเมฆกลับออกไปแล้ว พัสกรจึงเดินกลับเข้าไปที่ห้องนอนคืนทันที เพราะมีหญิงสาวอยู่ภายในห้องที่ยังหลับอยู่

“นุ่น...นุ่นครับ เป็นอะไร” เสียงนุ่มถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยใบหน้าที่ซีดเผือก

“นุ่นแค่รู้สึกหน้ามืดไปหน่อยค่ะ...สงสัยจะพักผ่อนน้อย” ร่างบางเอ่ยตอบ เมื่อร่างสูงเดินเข้ามาช่วยประคองเธอไปนั่ง

แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มเข้ามาใกล้ๆ ร่างบางรีบผละออกทันที และทำหน้าท่าทางผะอึดผะอม เหมือนคนจะอาเจียน ปุยนุ่นรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องน้ำคืนทันที

“นุ่น...เป็นอะไรครับ ไหวหรือเปล่า” เสียงนุ่มเอ่ยถาม และช่วยลูบหลังให้แก่หญิงสาวไปด้วย

“กลิ่นพี่มันแปลกๆค่ะ...นุ่นว่าพี่รีบอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวนุ่นไปรอพี่ด้านนอก” ปุยนุ่นเอ่ยบอก พร้อมกับพยายามถอยออกห่าง และทำท่าทางเหมือนกลิ่นตัวของชายหนุ่ม

“...” ร่างสูงไม่เอ่ยตอบ เมื่อหญิงสาวพูดแบบนั้น

ชายหนุ่มรีบไปอาบน้ำชำระร่างกายทันที เพราะเขาคิดว่า ปุยนุ่นน่าจะเหม็นกลิ่นเหงื่อของเขา เพราะเขาก็ยังไม่ได้อาบน้ำจริงๆ

สักพักพัสกรเดินออกมาตากห้องน้ำ และรีบแต่งตัวอย่างรีบร้อน แล้วเดินมาดาปุยนุ่นที่นอนอยู่บนที่นอน แต่ไม่ได้หลับ

ร่างสูงทิ้งตัวลงข้างๆ แล้วสวมกอดหญิงสาวร่างบางทันทีอย่างโหยหา พร้อมกับหอมแก้มหญิงสาวไปหนึ่งฟอด

“พี่พัด...ช่วยถอยออกห่างจากนุ่นได้ไหมค่ะ รู้สึกเหม็นกลิ่นตัวพี่มากเลย” ปุยนุ่นเอ่ยบอก พร้อมกับจับแขนของชายหนุ่มออกจากเอวของเธอ

“...แต่พี่ก็อาบน้ำแล้วนี้ครับ” พัสกรเอ่ยบอก พร้อมกับยกแขนของตัวเองขึ้นมาดม

“นุ่นไม่รู้ค่ะ...แต่มันเหม็นจริงๆน่ะ” หญิงสาวเอ่ยตอบพร้อมกับหันหน้าหนี

“นุ่น...พี่ถามนุ่นตามตรงน่ะ” พัสกร จับไหล่ของปุยนุ่นใหหันหน้ามาเผชิญหน้า

“...”

“เดือนที่ผ่านมา...เมนส์มายังครับ” เสียงนุ่มถามขึ้น พร้อมกับจ้องมองหน้าอย่างรอคำตอบ

“ยังไม่มา น่าจะเกือบสองเดือนแล้วมั้งค่ะ...ถ้านุ่นจำไม่ผิด” ปุยนุ่นเอ่ยตอบ เพราะตั้งแต่ที่งานแต่งของชีโน่ หญิงสาวก็ทำงานหนักมาตลอด เลยไม่ได้สนใจเรื่องรอบเดือน

“ชัดเลยครับ...ไปครับลุกแต่งตัว เราไปโรงพยาบาลกันดีกว่า” เสียงนุ่มเอ่ยบอก พร้อมกับใบหน้าที่มีรอยยิ้มผุดขึ้นมา

“ไปทำไมกันค่ะ...นุ่นแค่พักผ่อนน้อยเอง” หญิงสาวถามขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ

“พี่ว่าอาการวิงเวียนเพราะพักผ่อนน่ะ น่าจะใช่ แต่ไอ้อาการเหม็นผัวนี้...ไม่ใช่อาการของคนพักผ่อนน้อยแน่ๆครับ” พัสกรพูดออกมาแต่ไม่ได้ขยายความให้ปุยนุ่นฟัง

“ยังไงค่ะ...” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นมองอย่างไม่เข้าใจ

“ท้องครับ...”