34 - เยี่ยมหลานสาว  

เยี่ยมหลานสาว

หนึ่งเดือนต่อมา

หลังจากที่งานพัสกรและปุยนุ่นในวันนั้น ผ่านมาเพียงแค่สองสัปดาห์ งานวิวาห์ของชีโน่ และอลิน ก็ถูกจัดขึ้นมาอย่างเร่งด่วน และความเรียบง่าย มีแค่เพียงคนสนิท และญาติพี่น้อง ซึ่งจัดแค่พอเป็นพิธี ไม่ได้มีการเชิญนักข่าวมาทำสื่อแต่อย่างใด ตามความต้องการของบ่าว-สาว เพราะชีโน่ตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะจัดงานสองครั้ง เพื่อเป็นการให้เกียรติภรรยา และแม่ของลูก

อลินที่ตอนนี้ท้องเริ่มโตแล้ว เพราะท้องลูกแฝด วันนี้ก็ครบหนึ่งเดือนแล้ว ที่ต้นข้าวได้ให้กำเนิดลูกสาว ซึ่งตรงกับวันหมั้นของพัสกรและปุยนุ่นพอดี แล้ววันนั้นทั้งปุยนุ่นและอลิน จึงนัดกันมาผูกขวัญหลานที่บ้านของนพคุณ

ณ บ้านอัศวโสภณ

“มากันแล้วเหรอ” ปุยเมฆเอ่ยถามเมื่อคนทั้งสี่ เดินเข้ามาพร้อมหน้ากันที่ห้องรับแขก และสัมภาระของรับขวัญหลานต่างๆ เต็มไม้ เต็มมือไปหมด

“นี่...พากันซื้ออะไรมาตั้งเยอะแยะ ผมบอกแล้วไงครับ ว่าไม่ต้องซื้ออะไรมา” ปุยเมฆพูดขึ้นมาอีกครั้ง ที่เห็นของเต็มไปหมด ที่ทั้งสี่มอบให้

“นุ่นก็อยากซื้อมาฝากหลานนี้เมฆ” ปุยนุ่นพูดขึ้นมา เพราะเธออยากมีเป็นของตัวเอง แต่จนป่านนี้แล้วเธอก็ยังไม่ตั้งท้องสักที

“ทุกคนตามสบายเลยน่ะครับ ผมเดี๋ยวไปอุ้มลูกสาวลงมาให้ฟัดน่ะ” ปุยเมฆเอ่ยบอกพร้อม กับเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันที

*ต้นข้าวได้ให้กำเนิดลูกสาว ซึ่งเป็นการคลอดแบบธรรมชาติ โดยตั้งชื่อว่า ‘ปุยฝ้าย ณัฐจิรา อัครโยธินนารัตน์’ ไม่แปลกหรอกที่ชื่อขึ้นต้นด้วยณัฐเหมือนกัน เพราะทั้งพ่อ ณัฐวิชญ์ รวมกับแม่ที่ชื่อ ณัฐนรี ทั้งคู่จึงลงความเห็นว่า ให้ชื่อ ณัฐจิรา ซึ่งแปลว่า มีความฉลาดตลอดกาล*

สักพักปุยเมฆเดินลงมาพร้อมกับอุ้มลูกสาวตัวน้อยในวัยเพียงหนึ่งเดือนลงมาด้วย ตามด้วยต้นข้าวหญิงสาวร่างอวบอั๋นเดินลงมาตามหลัง ด้วยใบหน้าที่ดูอวบอิ่มขึ้นมากกว่าแต่ก่อน

“หลานน่ารักมากเลยน่ะพี่พัด” ปุยนุ่นพูดขึ้น เมื่อปุยเมฆอุ้มลูกสาวมา แล้วนั่งลงใกล้ๆกันกับเธอ

“สวัสดีทุกคนน่ะค่ะ พวกพี่ๆ ตามสบายกันเลยน่ะค่ะ เดี๋ยวข้าวไปหาอะไรมาให้ทานค่ะ” ต้นข้าวยกมือกล่าวทักทายกับทุกคน แล้วเดินเข้าไปที่ครัวทันที

“หุ่นเมียนาย...น่ารักมากเลยว่ะไอ้เมฆ ตอนนี้” พัสกรเอ่ยแซวขึ้นมา พร้อมกับมองหน้าช่ยหนุ่ม เมื่อต้นข้าวเดินออกไปแล้ว

“พี่พัด ข้าวเป็นเมียผมน่ะครับ แล้วข้าวก็เป็นน้องสาวพี่น่ะ พี่ลืมไปแล้วเหรอไง” ปุยเมฆหันมาตวาดสายตามองทันที

“ไอ้นี้ คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยใช่ไหม พี่แค่แซวเล่น พี่ชอบน่ะ มีน้องหุ่นแบบนี้ พี่ว่าน่ารักดีออก ตัวเล็กๆ มีน้ำมีนวลขึ้นมาเยอะเลย” พัสกรเอ่ยชมน้องสาวให้ชายหนุ่มฟัง

“ผมก็ว่าแบบนี้แหล่ะ ไม่งั้นจะฟัดจนมีปุยฝ้ายเหรอ...จริงไหมค่ะหนูน้อยของพ่อ” ปุยเมฆตอบรับกับพัสกร แล้วหันมาเอ่ยเสียงหวานกับลูกสาวในอ้อมกอด

“ขอลินอุ้มหลานบ้างได้ไหมค่ะ” อลินพูดขึ้นมาบ้าง เมื่อเธอนั่งอยู่แบบเงียบๆนาน

“เอาสิครับ ถือว่าซ้อมไว้” ปุยเมฆตอบรับและลุกขึ้น อุ้มลูกสาววางในวงแขนของอลินอย่างอ่อนโยน

“หน้าเหมือนมึงเลยว่ะไอ้เมฆ” ชีโน่พูดขึ้นมา เมื่อได้เห็นใบหน้าชัดๆ ของปุยฝ้ายลูกสาวของเพื่อนซี้อย่างปุยเมฆ

“ลูกกู ก็ต้องหน้าเหมือนกูสิ จะให้ไปเหมือนใคร พูดแปลกๆน่ะมึง” ปุยเมฆพูขึ้นมาทันที ที่โดนเพื่อนเอ่ยหยอกล้อ

“ว่าแต่อลินได้ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ เราอยากมีจะแย่อยู่แล้ว” ปุยนุ่นเป็นฝ่ายถามอลิน พื่อนสาวคนสนิท ที่ตอนนี้ ตั้งท้องเจ้าแฝดอยู่

“...” อลินไม่กล้าตอบ แล้วหันหน้ามองไปทางชีโน่

“บอกพวกเขาไปเถอะครับ อย่าอยากเซอร์ไพรส์เหมือนไอ้เมฆเลย” ปุยเมฆบอกให้อลินบอกกับทุกคน โดยที่ลืมเอ่ยแซะปุยเมฆ

“หมอบอกว่า ลินได้แฝดชาย-หญิงค่ะ” อลินเอ่ยบอกกับทุกคนด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม อย่างมีความสุข

“คุ้มมากเลยน่ะมึง” ปุยเมฆพูดแซวชีโน่ขึ้นมา

“แน่สิ กูมันระดับไหน ระดับโค้ชอยู่แล้วครับ” ชีโน่พูดขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ พร้อมกับไม่มีที่จะโอ้อวด โปรโมทตัวเอง

“ฟังมันไว้บ้างน่ะพี่พัด จะได้มีเป็นของตัวเองเร็วๆ เดี๋ยวแก่กว่านี้จะไม่มีแรงเลี้ยงเอาน่ะ” ปุยเมฆหันมาทางพัสกรทันที ที่ชีโน่พูดโอ้อวด

“เรื่องมีแรงเลี้ยง ไม่มีแรงเลี้ยง เรื่องนี้คงต้องถามพ่อไอ้โน่มันดู ไม่แปลกใจเลยที่ไอ้โน่มันหื่นขนาดนี้” พัสกรเอ่ยแซวชีโน่ขึ้นมา แล้วเอาธนามาเปรียบเทียบ เพราะพ่อของชายหนุ่ม มีเมียรุ่นลูกนั้นเอง

“นี้...พี่ลามปามไปถึงบิดาผมเลยเหรอครับ” ชีโน่พูดขึ้นมา ด้วยใบหน้าที่คิ้วผูกโบว์ทันที

“แล้วมันจริงไหมล่ะ” พัสกรถามย้ำ

“ครับ ผมยอมรับ ว่าแต่พี่ก็รีบๆตามผมให้ทันแล้วกันล่ะ อย่ามัวแต่พูด หรือขี้คุย”

“พี่ก็ไม่ได้ขี้คุยนี้ พี่ก็ปฏิบัติทุกวัน นี้กะว่าจะรอดูสักปีหนึ่ง ถ้าวิธีแบบธรรมชาติแล้วไม่ติด คงต้องพึ่งหมอ” พัสกรเอ่ยบอกด้วยใบหน้าที่มีความกังวล

 “พี่ก็อย่าเชื่อไอ้โน่มันมาก...ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่สภาพร่างกายและจิตใจของคนสองคนครับ บางที เขาอาจจะยังไม่พร้อมมาอยู่กับเราก็ได้ แต่ผมเชื่อน่ะ ว่าสักวันเขาจะต้องมาแน่นอน เชื่อระดับปรมาจารย์อย่างผมสิ มดลูกเข้าอู่เมื่อไหร่ ผมจัดอีกแน่นอน” ปุยเมฆเอ่ยให้กำลังพัสกรและปุยนุ่น แต่ก็ไม่ลืมที่จะวนมาเรื่องของตัวเอง

“พวกพี่...ไม่มีเรื่องที่จะคุยกันแล้วจริงๆเหรอค่ะ เพราะเจอกันทีไร พวกพี่ก็โอ้อวดแต่ความหื่นใส่กัน” ต้นข้าวสวนขึ้นมาทันที ที่ปุยเมฆพูดจบ เพราะเธอเดินเข้ามาได้ยินพอดี

“น้ำค่ะ” พร้อมวางน้ำเสิร์ฟให้แก่ทุกคน แล้วนั่งลงข้างๆ กับปุยเมฆ

“ลุงนพอยู่ไหนเหรอ ตั้งแต่พวกพี่เข้ามาก็ยังไม่ได้เจอท่านเลย” พัสกรถามต้นข้าวขึ้นมา เมื่อหญิงสาวนั่งลง

“อยู่กับต้นไม้หลังบ้าน” ต้นข้าวเอ่ยตอบพี่ชายไปแบบตรงๆ

“เลี้ยงปุยฝ้ายเหนื่อยไหม น้องสาวพี่” เสียงนุ่มของพัสกรเอ่ยถามต้นข้าวขึ้นมาอีก

“ไม่เลยค่ะ ไม่อย่างนั้นข้าวจะมีหุ่นแบบนี้เหรอค่ะ แถมยังโชคดีที่ปุยฝ้ายเลี้ยงง่ายค่ะ” ต้นข้าวเอ่ยตอบพัสกร พร้อมกับมองมายังร่างกายของตัวเอง

“หึ...ครับ พี่ไปหาลุงนพก่อนน่ะ” พัสกรหัวเราะในความสดใสของน้องสาว แล้วขอตัวลุกขึ้นไปหาเจ้าของบ้านทันที โดยไม่ลืมที่จะชวนปุยนุ่นไปด้วย

“พี่ลินอึดอัดไหมค่ะ ข้าวเห็นข้าวอึดอัดแทนเลยค่ะ ท้องพี่โตเร็วมากเลย” ต้นข้าวเอ่ยถามหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งอุ้มลูกสาวของเธออยู่

“ธรรมดาแหล่ะค่ะ สองคนนี้ค่ะ” อลินเอ่ยกลับมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มให้กัน

“อีกหน่อย พี่ก็คงจะให้อยู่ที่บ้านเฉยๆ แล้วครับ” ชีโน่เอ่ยตอบ เพราะท้องแฝดต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ

“งานเปิดตัวประธานบริษัทคนใหม่อีกเดือนหน้านี้ ข้าวแสดงความยินดีด้วยน่ะค่ะ ข้าวคงไปเองไม่ได้ ปุยฝ้ายยังเล็กอยู่” ต้นข้าวเอ่ยแสดงความยินดีกับชีโน่ แล้วบอกเหตุผลไป

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงครับ” ปุยเมฆหันมาพูดกับต้นข้าว

“...” ต้นข้าวทำหน้างง ไม่เข้าที่สามีพูด

“เค้าหมายถึงว่า...พวกเราจะไปแสดงความยินดีกับไอ้โน่ที่บริษัทได้ครับ เดี๋ยวแม่นิชากับพ่อไปร์จะมาเลี้ยงปุยฝ้ายรอเรา” ปุยเมฆพูดบอกเพื่อคลายความกังวล