39 - บทส่งท้าย(ตอบจบ)

บทส่งท้าย(ตอบจบ)

สามเดือนต่อมา

 

วันนี้ครบกำหนดที่เจ้าแฝดจะได้ออกมาลืมตาดูโลกแล้ว ชีโร่พาภรรยาสุดสวยมานอนรอทำการผ่าคลอด เพราะหญิงสาวมีความเสี่ยงในหลายๆอย่าง หมอจึงลงความเห็นให้ใช้วิธีคลอดแบบผ่าเอา

“ตื่นเต้นไหมครับ” เสียงนุ่มเอ่ยถาม พร้อมกับไม่ยอมอยู่ห่าง และละมือออกจากมือของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย เมื่อทั้งคู่อยู่ในห้องที่อลินนอนรออยู่บนเตียงแล้ว

“...” อลินได้แต่พยักหน้ารับ โดยไม่ได้ตอบอะไร

“ไม่ต้องกลัวน่ะ เค้าจะอยู่กับลิน และรอดูลูกออกมาพร้อมๆกันกับลินครับ” เสียงนุ่มเอ่ยปลอบพร้อมกับลูบศรีษะเธอเบาๆ แล้วก้มลงจุ๊บหน้าผากมนเพื่อเป็นการให้กำลังใจกัน

ใช้เวลาเพียงไม่นาน เจ้าเด็กแฝดก็ได้ออกมาทั้งสองอย่างปลอดภัย น้ำตาแห่งความยินดีของทั้งคู่ไหลออกมาพร้อมกันทันที เมื่อได้ยินแค่เสียงร้อง อุแว้ ดังขึ้นมา ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างปลื้มปริ่ม พร้อมกับยกมือข้างที่ว่างขึ้นมาปัดคราบน้ำตาที่หางตาของหญิงสาวให้ด้วยความอ่อนโยนอย่างเบาๆ

“ลูกเราออกมาแล้วครับ...ขอบคุณน่ะครับ ที่อดทนยอมเจ็บเพื่อลูก เค้ารักลินมากน่ะครับที่รัก จุ๊บ” เสียงนุ่มเอ่ยขอบคุณ แล้วก้มลงจุ๊บหน้าผากมนของหญิงสาวอีกครั้ง

ภาพเหตุการณ์ในห้องคลอดเหล่านั้น ทำเอาแพทย์ผู้ทำคลอกด และเหล่าบรรดาพยาบาล ที่อยู่ในห้องนั้น ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขกับสองสามีภรรยาไปด้วยความน่ารัก ที่ชีโน่มอบให้แก่อลินช่างเป็นภาพที่น่ารัก เสียเหลือเกิน

“คุณพ่อ คุณแม่พร้อมน่ะค่ะ เราจะเก็บภาพครอบครัวกัน” พยาบาลท่านหนึ่งเอ่ยขึ้นบอกทั้งสอง

“พร้อมครับ” ชีโน่เอ่ยตอบ พร้อมกับมองหน้าของอลิน ไม่ยอมละสายตาเลย

เมื่อได้เก็บภาพครอบครัว เป็นที่เรียบร้อยแล้ว อลินก็ถูกย้ายออกมาอยู่ที่ห้องพักฟื้น เพื่อให้หญิงสาวได้พักผ่อน ชีโน่จัดการบริการทุกอย่าง ดูแลหญิงสาวอย่างไม่ห่างเลย

“เจ็บไหมครับที่รัก ลินพักผ่อนน่ะ เดี๋ยวเค้าจะนั่งเฝ้าลินอยู่ตรงเองน่ะ” เสียงนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป้นห่วง และพูดกับหญิงสาว ด้วยสายตาที่อ่อนโยน

“...” หญิงสาวพยักหน้ารับ เพียงไม่นานหญิงสาวก็หลับไปอย่างง่ายดายเพราะฤทธิ์ยา

  เมื่อหญิงสาวหลับลง เสียงพูดคุยหน้าห้องพักของอลินก็ดังขึ้นมา ทำเอาชายหนุ่ม ส่ายหน้าเบาๆให้อย่างเอื่อมระอา ในหยอกล้อกันเหมือนเด้กของชายหนุ่มที่มาเยี่ยมอลิน

“ถ้าจะอยู่ที่นี่ ก็ช่วยกับเงียบๆ ด้วยครับ ลินกำลังพักผ่อน” เสียงเข้มของชีโน่พูดขึ้นมาอย่างเบาที่สุด เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนหญิงสาว

“ขอโทษทีว่ะ ลืมตัวไปหน่อย” ปุยเมฆที่อุ้มปุยฝ้าย ที่ตอนนี้อยู่วัยหกเดือนแล้วเอ่ยบอกชีโน่ พร้อมกับจ้องหน้าของพัสกรอย่างจิกกัด

“พอกันทั้งคู่นั้นแหล่ะค่ะ พวกพี่ก็ไม่รู้จักโตกันสักที เป็นพ่อคนกันแล้วน่ะค่ะ” ต้นข้าวหันมองตวัดสายตาดุทั้งคู่ทันที

แล้วสักพัก พยาบาลก็เข็นเจ้าเด็กแฝดเข้ามา และเป็นจังหวะที่อลินลืมตาขึ้นมาพอดี เพราะเสียงพูดคุย ชีโน่ที่เห็นดังนั้น รีบเข้าช่วงไปประคองหญิงสาวขึ้นนั่งทันที

“เจ็บมากไหมครับ” เสียงนุ่มเอ่ยถาม

“ลินอยากเจอหน้าลูกแล้วค่ะ” เสียงหวานเอ่ยตอบ พร้อมกับโชงกหน้ามองไปที่รถเข็น

พยาบาลเมื่อเห็นดังนั้น ก็เข็นรถที่เจ้าแฝดกำลังหลับปุ๋ยอยู่ตอนนี้ เข้ามาใกล้ๆ กับเตียงที่หญิงสาวอยู่ ให้แก่พ่อและแม่

“สักพักจะมีพยาบาล เข้ามาบอกวิธีเอาลูกเข้าเต้าน่ะค่ะ” พยาบาลเอ่ยบอก “มีอะไรเรียกได้ตลอดเลยน่ะ” แล้วตอนออกไป

“หน้าเหมือนทั้งพ่อและแม่เลยน่ะอลิน เราว่า” ปุยนุ่นพูดขึ้นมา เมื่อเดินมาใกล้ๆ

“ลินอยากให้ลูกชื่ออะไรครับ เค้าให้ที่รักตัดสินใจเลย” เสียงนุ่มเอ่ยบอกแก่หญิงสาว

“ให้ลินตั้งเลยหรือค่ะ” หญิงสาวเอ่ยถาม

“ครับ” ชีโน่พยักหน้ารับ พร้อมกับส่งยิ้มให้แก่หญิงสาว แล้วหันมามองเจ้าแฝดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าอย่างนั้น...คนพี่ผู้ชายชื่อ อลัน คนน้องผู้หญิงชื่อ ชีเนียร์ ดีไหมค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับหันหน้ามามองสามีของเธอ

“ดีครับ ชื่อสอดคล้องกันกับทั้งพ่อและแม่เลย” ชีโน่เอ่ยตอบ

“เรายินดีกับอลิน และก็ชีโน่ด้วยน่ะ ได้เป็นคุณพ่อคุณแม่แล้ว” ปุยนุ่นเอ่ยแสดงความยินดีกับเพื่อนสาวขึ้น

“อลินขอบคุณนุ่นน่ะ ที่อยู่ด้วยกันตลอดเลย” อลินเอ่ยพูดกับปุยนุ่นกลับไป

“ก็อลินเป็นเพื่อนเรานี้เนอะ” ปุยนุ่นเอ่ย พร้อมกับส่งยิ้มให้

“ว่าแต่นุ่นได้ผู้หญิงหรือผู้ชายเหรอ” อลินเอ่ยถามปุยนุ่นขึ้นมา เพราะตอนนี้หญิงสาวท้องโตขึ้นมาเยอะแล้ว

“หมอบอกว่า...” ปุยนุ่นกำลังจะพูดออกมา

“รอเซอร์ไพรส์กันดีกว่าครับ” พัสกรตัดบทขึ้นมาเสียก่อน

“พอกันเลย พี่เขย น้องเขยคู่นี้” ชีโน่พูดขึ้นมา

“ถ้าอย่างนั้น เพื่อไม่เป็นการรบกวน พวกเราขอตัวกับก่อนน่ะค่ะ ยินดีกับพี่ทั้งสองด้วยน่ะค่ะ พี่โน่ พี่ลิน” ต้นข้าวเป็นตัวแทนเอ่ยบอก

“พี่กลับก่อนน่ะโน่ ยินดีด้วยอีกครั้งน่ะโน่ ลิน” พัสกรเอ่ยบอกกับทั้งสอง

ทั้งคู่พยักหน้ารับพร้อมกัน แล้วส่งยิ้มมาให้แก่ทุกคน เพื่อเป็นการขอบคุณ ที่ทุกคนมาเยี่ยม และไม่ทิ้งกัน เป็นมิตรภาพที่สวยงามอยู่เสมอ

“ยังเจ็บแผลอยู่ไหมครับ” เสียงนุ่มของชีโน่ หันมาถามอลินอีกครั้ง เมื่อทุกคนกลับออกไปแล้ว

“แค่เห็นหน้าลูก ลินก็หายเจ็บแล้วล่ะค่ะ” หญิงสาวเอ่ยตอบด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณน่ะครับ ที่ยอมเจ็บปวด เสียสละมากขนาดนี้ เพื่อลูกของเรา ต่อจากนี้ไปลินและลูกๆ คือทุกอย่างของเขาน่ะ รักน่ะครับ คุณแม่” เสียงนุ่มเอ่ยขอบคุณหญิงสาวอีกครั้ง พร้อมกับคำบอกรักที่แสนพิเศษที่มีให้ตลอด แล้วจ้องมองสบตาหญิงสาวอย่างหวานซึ้ง

ร่างสูงตรงหน้าประคองใบหน้าของหญิงสาวขึ้นมาสบตา พร้อมกับมอบจูบอันแสนหวานให้แก่หยิงสาว เพื่อเป็นการขอบคุณอีกครั้ง

“ขอบคุณเช่นกันน่ะค่ะ ที่รักลิน และยอมลินขนาดนี้ รักเหมือนกันน่ะค่ะ คุณพ่อ” เสียงหวานเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มกับไปตอบกลับไป เมื่อชีโน่ถอนจูบออก แล้วบอกรักชายหนุ่มกลับ พร้อมกับดึงชีโน่ลงมาจูบแทน เพื่อเป็นการขอบคุณอีกที....

...จบ...

**หากผิดพลาดประการใด ข้าพเจ้าในนามของนักเขียนฝึกหัด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ โปรดติดตามเรื่องต่อไป**